Pov Daylon
Vermoeid wacht ik op Kay aan de schoolpoort. Max was steeds onrustig aan heb bewegen dus ik durfde niet echt te gaan slapen met als gevolg dat ik nu doodmoe ben. 'Wat zie jij eruit' grinnikt Kay die voor me komt staan. Ik leg hem dat van Max uit en hij kijkt nadenkend naar wat bomen.
'Ik zal straks nog eens denken, we gaan eerst maar eens naar binnen' zegt hij vervolgens en kijkt naar de wolken waar regen uit dreigt te vallen. Ik knik en samen stappen we de school in.
'Hee kijk Jordan is terug' zegt Kay en samen stappen we naar hem toe. 'Hee Jordan, gaat het al wat beter?' Vraag ik als ik naast hem zit. Met een ruk kijkt hij op.
Hij haalt zijn schouders op. 'Ik heb me al beter gevoeld' zegt hij en kijkt naar zijn vingers. 'Alles komt uiteindelijk goed' zeg ik en hij schenkt me een zwak glimlachje.
Als het bijna tijd is staan we op en gaan we naar de klas. Het valt me op dat Jordan een beetje veranderd is, ook al ken ik hem nog niet zo lang. Hij is een goede vriend van me en ik wil weten wat er met hem is.
'Kay, ga jij al een tafel vrijhouden' zeg ik tegen hem als het middagpauze is. Hij knikt een beent er vandoor. 'Jij moet even wachten' zeg ik en grijp de bovenarm van Jordan die zich meteen omdraait.
'Wat?' Zegt hij nors. 'Je bent veranderd, ik heb het opgemerkt' zeg ik en sla mijn armen over elkaar. Hij trekt zijn wenkbrauwen op. 'Je ziet spoken Day' zegt hij en beent er vervolgens vandoor.
Zuchtend haal ik een hand door mijn haar. Misschien zie ik echt spoken. Ik besluit om naar Kay toe te gaan.
'Bedankt' zeg ik als ik zie dat hij ook wat voor mij heeft meegebracht. 'Graag gedaan' zegt hij en we gaan beide zitten.
Als de schooldag gedaan is ga ik achter mijn broertjes en eenmaal thuis zit ik nadenkend uit het raam te kijken.
.
'Geen zorgen, er gaat echt niets gebeuren. Tim slaapt bij jou dus hij beschermt jou en ook andersom oké?' Zeg ik tegen Max en leg zijn dekens tot onder zijn kin. Vlug knikt hij. 'Slaapwel' zeg ik zacht en verlaat hun kamer.
Ik ga naar mijn eigen kamer en trek wat warmere kleren aan. Ik doe het licht uit en ga bij mijn raam zitten.
Als het pikkedonker is ga ik op mijn tippen naar beneden. Als ik de deur gesloten heb trek ik mijn kap over mijn hoofd en stop mijn handen in mijn zakken. Vervolgens stop ik de donkerte in.
Ik heb eigenlijk geen flauw idee wat ik hier doe, maar iets in me zegt dat ik buiten moet zijn.
Als ik in het park ben ga ik iets langzamer stappen en stop volledig als ik achter me iets hoor kraken.