-- Dedicated to Raej Moore . Bro! Thanks sa comment mo sa fb. I appreciate so much! :)) I understand why you can't fan me. But I salute you for giving me such comment. Mwuahugs! :) Dahil sa'yo ginanahan ako magupdate kahit masakit ipin ko ! Haha. Anyways eto na po ang update ko. Sorry po kung medyo matagal. Hope you like it. Thanks rin po pala sa mga bagong readers ko. :) LoveYou all. Comment naman po. Thanks .
-----------------------
Chapter 12.2
Shone's POV
TIME: 1:30
Shit! Bakit hindi ako makatulog? Tsk. Nasa kabilang kwarto lang naman si Nam. Ano bang nangyayari sa akin ngayon. Kailangan kong matulog ng maaga para sa gagawin bukas. Hays. Naalala ko tuloy yung sinabi ng Daddy ni Nam.
FLASHBACK
"Nagkakaintindihan ba tayo?" Ano pa nga ba? May magagawa pa ba kami? Ang bilis masyado ng pangyayari eh. Engaged kaagad? Di kaya magbago pa isip ni Nam? Bago umalis Daddy ni Nam, may pahabol pa.
"By the way, wala kayong yaya kaya you must clean your house regularly. Kayo na rin ang bahala sa pagluluto ha? Dapat masanay na kayo na maging tunay na mag-asawa. Haha" Sabay winked sa amin.
Psh. Okay lang sa akin lahat ng gawaing bahay. Ewan ko lang naman kay Nam, lage itong may yaya kaya imposibleng masanay tio sa pagluluto. Hays, mukhang magiging kaawa-awa ako dito ah?
"So? Ano gagawin natin?" Umalis na kasi Daddy ni Nam at kami na lang ang natira. Sa laki ng bahay na ito. Psh. -___-"
"Ahm bukas na lang tayo gumawa dito. Gabi na kasi eh. Sige akyat na ko sa room ko!"
END OF FLASHBACK
Hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya kaya umakyat na ako sa room ko. Kaya hindi ako mapalagay nagyon dahil iniwan ko si Nam. Naging suplado tuloy tingin ko sa sarili ko. Wew. Naguguilty ako! TT.TT
Tuloy tuloy pa rin ako sa pag-iisip ng hindi ko mapansin na nakatulog na pala ako. Anong oras na ba ha? Pagtingin ko 7 am na pala. Kailangan ko ng bumangon baka nagugutom na si Nam. Pagbaba ko, hindi pa nga gising si Nam, kaya nagluto na ako. Hotdog, Eggs and Bread, madami namang stock ng foods sa ref eh. Kumpleto pa nga. *u*
"Hmm.. Ang bango naman niyan! *u*" Nagtitwinkle pa mata ni Nam. Haha, She's so cute. Wala na akong masabi sa kanya. Kahit na magulo ang buhok niya, wala siyang pakialam. ^_____^
"Pfftt..." Hindi ko na napigiling hindi matawa sa hitsura niya. " Haha.. magsuklay ka nga muna!" Pagkatapos nun nagtatakbo siya papunta sa kwarto niya. Naging aware siya sa hitsura niya. I'm honest! Totoo naman eh.
Pagbalik niya, nakatungo lang siya. Siguro nahihiya, "Uy! Okay lang yun. maganda ka pa rin" Sabay wink sa kanya. Nakita kong namula siya. Ayaw ko lang maging aloof siya. Siya na nga lang kasama ko sa bahay magkakailangan pa kami.
"Ah eh! Okay lang yun." Kumuha lang siya ng plato namin at naghain ng sinangag. Tahimik lang kaming kumakain. Patingin-tingin lang kami sa isa't isa. Hanggang sa..
"Hahahaha!" Sabay pa kaming tumawa.
"Ang awkward no?" Sabi ko. "May gusto ka bang sabihin ha? Go on. Don't be shy, I don't bite you! ^___^"
"Ah eh! Paano ang cleaning arrangement natin ha? Sa laki ng bahay na ito, ayoko naman na ikaw lang maglilinis. Tutulungan na kita. :)) " Buti naman at tutulungan niya pala ako.
"Hmm.. Ganito na lang. Ikaw sa baba ako sa taas. Kapag hindi ka pa tapos sa baba at ako ay tapos na. Tutulungan na kita. Okay ba yun?"
Dali-dali kaming kumain. Dadalhin ko na sana yung mga pinggan sa lababo ng kinuha sa akin ni Nam. "Uy wait! Ako na dyan. Magstart ka na sa salas" Pero nagpumilit pa rin siya.
"Ako na! Gusto ko din matutong maghugas ng pinggan." Eeeii! Baka kaya mabasag niya iyon. "Wag kang magalala, kahit papano marunong din naman ako." Sige na nga pagbigyan at magstart na ako sa taas.
Linis dito, linis doon. Hays ang hirap maglinis ng ganito kalaking bahay. Mas gusto ko pa yung maliit na bahay ko, madaling linisin. Nagpunta ako sa kwarto ko at inalis ang mga kurtina, sabi kasi ni Mr. Ventura, matagal na daw hindi iyon nadadalaw ng mga housekeeper kaya madumi na rin. Nag-vacuum ng carpet tapos naglinis ng cr. Hays, kakapagod. Kamusta na kaya si Nam sa baba? Mapuntahan nga.
Pagbaba ko, nakita ko si Nam na may sinisilip sa ilalim ng sofa. Bale nakaluhod siya na parang nakatuwad. Nagyon ko lang napansin na maikli pala yung short na suot niya.
O.O Waah! Wag kang tumingin Shone! Masama yan. Tsk. Pano ko sasabihin yan? Baka magalit siya sa akin kapag sinabi ko naman. Wag na lang kaya pero paano naman ako? Mabait naman ako kahit papano! Tsk. Sige.sige! Sasabihin na!
"Ah eh! Nam. Yung.. Yung.. Yung ano mo! Nakikita na?" Nakatingin ako malayo sa kanya, baka sabihin niya naninilip ako. Mukhang mahina pa ata pagkakasabi ko, hindi kasi siya natitinag, busying busy sa ginagawa niya! "NAM! YUNG KUYUKOT MO KITA NA!"
Dali-dali siyang tumayo at halos masubsob na sa kakamadali. Naumpog tuloy siya sa may mesa. "Aray! Bakit ngayon mo lang sinabi? Psh." Aba! ako pa sinisi ha? Ayos rin itong babaeng ito ha?
"Nasabi ko na kaya! Kaso masyado kang busy sa ginagawa mo. Teka? Dapat nga magthank you ka pa nga eh!"
"Eh di Thank you!" Sabay walk out.
"Magdadamit ka ng ganyan, ayaw mo pa lang may nakikita?" Pabulong ko lang sinabi yun habang nakapout.
"Anong sabi mo?" Ang lakas naman ng pandinig ng taong to!
"Wala! Sabi ko maganda ka!" Haha. Sarap rin kasing asarin. Paano nauna kasi siya? Nagmagandang loob na ng ako eh.
"Tse!" Sabay walk out na naman. Bahala nga siya, maglilinis na lang ako ng bahay. Hindi pa naman ako tapos sa ginagawa ko sa taas. Tatapusin ko muna yun.
TIME: 12:30 PM
Katatapos lang naming dalawa, nakakain na rin. Hays, kapagod! Pero ang katabi ko parang walang kapaguran. "Uy! Shone! Nood tayo ng Anime!" Hmm. Ano bang magandang anime? Ah! Naruto!
"Sige! Basta naruto ha?" Naghanap siya ng naruto na cd. Nang makahanap sinalang niya kaagad at umupo na rin sa tabi ko. Ang ingay niyang manood nung nasa scene na kami na naglalaban si Pain at Hinata eh lalo siyang umingay.
"G@go ka talaga pain! kapag si Naruto nakatayo dyan. Lagot ka!" May pasuntok suntok pa siyang nalalaman. Haha. She's very annoying but somehow she looks cute! ^___^
Tapos nung nasaksak si Hinata, umiiyak naman siya. "Huhu! Walanghiya ka talaga pain! TT.TT" Hagulgol talaga kung hagulgol! Nakakabingi ang iyak niya. Ganito ba talaga umiyak ang mga babae? Ganito ba talaga Ms. Author?
( HAHA! Ewan ko? Naisip ko lang yan eh! Sorry po, epal lang ^___^V)
Umalis muna ako sa sala, may gagawin pa pala akong written report. Kailangan ko kasing tapusin yun. Baka kagalitan ako ng mga groupmates ko. Actually, inako ko na lang lahat para magkapera rin ako. Hehe.
Mga alas-tres na yata ako natapos. Hindi ko na rin naririnig si Nam. Hays, buti na lang at tumigil na siya sa kakatili. Bumaba na rin ako baka kasi napano na yun hindi ko lang alam. Pagbaba ko, nakita ko siyang nakahiga sa sofa. Hmm. Ang himbing ng tulog niya ha? Napagod siguro kanina.
"Hmm.. Kaya mo yan Naruto! " Haha pati ba naman sa panaginip si Naruto pa rin ang napanaginipan Kakaiba talaga siya. Para siyang bata kung kumilos. Nakakapagtaka nga kung bakit naging playgirl siya eh. Binuhat ko na siya papuntang kwarto niya para makatulog ng maayos, ako na lang bahala sa pagluluto mamaya.
==========
TIME: 7:00
Nam's POV
Hmm.. Ang sarap namang matulog at ang lambot pa ng sofa. Teka? Bakit parang mas lumamig? Nagmulat ako ng mata. Nasa kwarto na pala ako? Sino kaya nagdala sa akin dito? Imposible namang mag-lakad ako ng nagiisa. ^___^V
Haish.. Kumukulo na tyan ko. Nagugutom na ako. Nakaluto na kaya si Shone? Kung hindi pa. Maghihintay pa ako. Arggh! Gutom na ako. Makababa na nga para matulungan na si Shone.
Paglabas ko ng kwarto, pinuntahan ko yung kwarto ni Shone. Baka kasi nandun siya. "Shone!? Shone!?" Katok ako ng katok pero wala pa ring sumasagot. Hmm. Baka nasa baba siya. Pagdating ko sa may hagdan may narinig akong kumakanta.
♪♫♪♫♪
Sa lamig ng gabi
May pupuno ng puwang sa 'yong tabi
Pagmamahal ang tanging hatid
Patitingkarin ang 'yong kislap sa dilim
Malayo man, maihahatid din ng hangin
Ang mga hangarin ng puno ng pag-ibig
Si Shone kaya yun? Ang ganda talaga ng boses niya. Ang lamig pa rin katulad nung kinantahan niya ako sa may elevator nung nastock kami. Hays, di ako makapaniwala na makikita ko rin siya in person.
Ang pangarap ko'y para sa 'yo, nag-iisang bituin
Laman ng puso at damdamin ko, nag-iisang bituin
Kahit san ka man dalhin ng tadhana'y dama pa rin
Dahil tayo'y nakatitik, sa iisang bituin.
Hindi ata niya ako napapansin. Tuloy pa rin kasi siya sa pagkanta. Grabe! Kakainlove talaga ang boses niya! *u*
Tanging hiling ng puso ko'y
Tibayan and loob sa 'yong mga pagsubok
Malayo man, maihahatid din ng hangin
Ang mga hangarin ng puno ng pag-ibig
Ang pangarap ko'y para sa 'yo, nag-iisang bituin
Laman ng puso at damdamin ko, nag-iisang bituin
Kahit san ka man dalhin ng tadhana'y dama pa rin
Dahil tayo'y nakatitik, sa iisang bituin.
Hindi ko napansin na sumasabay na pala ako sa pagkanta niya, wala ng paki kung nawawala na ako sa tono. Basta gusto kong kumanta. Tumabi na rin ako sa tabi niya.
"Pfftt.." Narinig kong tawa niya. Wapakels! Gusto kong kumanta. Nung napansin niyang seryoso ako. Pinagpatuloy niya rin ang pagkanta.
Hays, ang sarap ng ganito. Katabi mo ang taong mahalaga sa iyo. Hindi ko man alam kung ano itong nararamdaman ko ngayon pero sigurado akong masaya yun! ^__^
=========
Happy Mother's Day to all mommies out there! :DD