1 year later… ( mwehehehe)
PAPUNTA ngayon ako ng hospital. Dadalawin ko si Seokmin. Kahapon kasi hindi ko sya nadalaw dahil nag over time ako sa trabaho ko.
Isang taon na ang nakakalipas…
May trabaho na ko.
Nakagraduate na ko.
Hindi parin sya nagigising…
Mahal ko parin sya at ayaw bitiwan.
Sabi ng doctor konti nalang daw ang chance na magising si Seokmin. Dumating dito yung parents ni Seokmin gusto ng ipatanggal yung dextrose kasi makina nalang yung bumubuhay daw sakanya pero may heartbeat pa sya kaso mahina. Pero syempre ayoko pang sumuko kasi alam ko gigising yan. Si Seokmin pa? Kaya nya yan!
Ng makapasok ako sa room ni Seokmin ay agad kong ibinaba ang bulaklak na dala dala ko.
Bouquet of roses.
Umupo ako sa gilid at pinagmasdan si Seokmin.
"Seoks kamusta ka na dyan? Bakit di ka parin nagigising?"
"Seoks napasarap naman masyado yung tulog mo. Gising na uy" nilafo ko ang buhok nya
"Miss na miss ka na namin uy. Wake up na!" patuloy kong nilalaro ang buhok ni Seokmin.
"Naka graduate na ko. Ikaw din! Alam mo kung di dahil sakin di ka makaka graduate no! Pinakiusapan ko si Mr
Principal na ako nalang gagawa ng mga lectures, quizes, projects, exam tsaka iba pa" hindi ko na napigilang tumulo ang luha. Nasasaktan akong makita si Seokmin ng ganito. Miss na miss ko na sya.
"Seoks, gising na uy"
"Mahal na kita Seoks. Naririnig mo ba ko? Mahal na kita!"
"Seoks gising na oh! May sasabihin akong good news sayo"
"Tumangkad na si Uji ng 1 cm! uy ano good news yon no"
"Sabi nila kapag daw naka coma ang isang tao nasa paligid lang daw ang kaluluwa nito"
"Andyan ka ba seok? Paramdam naman oh. Kahit malakas na hangin lang"
"Seoks mahal na kita"
"Mahal rin kita Jisoo Hyung"