Birkaç saat geçmiştir mezuniyetin ardından. Okul çok zevkli ve eğlenceli bir parti vermektedir ama bu Nazlının umurunda bile değildir. Kendisini odaya kapatmak istese de Savaşların elinden kurtulamamıştır. Hep birlikte bu sefer hiç gitmedikleri bir yere gitmişlerdir.
"Yeni cennetimize hoş geldin sevgilim."
"Savaş gerçekten eve gitmek istiyorum."
"Okula mı yani?"
"Evet."
"Olmaz sevgilim bugün senin en güzel günün."
"Aynen ikizim."
Nazlı Selinde bir bakış atar sonra aklına Nergis gelir. O bütün bu olanlardan habersizdir ve okula gitmek isteyebilir diye düşünür.
"Savaş Nergise haber verir misin okula boşuna gitmesin."
"Bunu yapmasına gerek yok Nazlı çünkü bugünü beraber geçireceksiniz."
Nazlı şok olmuşçasına Sineme bakıyordur. Kısa süre sonra kendisine oynanan oyunu çözebilir.
"Siz alçak birer sıçansınız. Buradan hemen gitmek istiyorum, hemen!"
Nazlı hızlı bir adımla arabaya doğru yürür. Savaşta arkasından gelir.
"Gelme peşimden!"
"Bir sakin ol Nazlı. Senin iyiliğin için yaptık yemin ederim."
"Benim iyiliğim bu mu ya? Bana sordunuz mu?"
Sinem ve diğerleri de gelir.
"Ama çiçeğim lütfen ona bir şans ver. Size bir şans ver."
Nazlı uzun bir süre olduğu yerde hiç konuşmadan kalır.
.
.
.
"Sen kardeşim misin yani?"
"Evet."
.
.
.
Nazlı başını iki yana sallar ama bir faydası olmaz.
.
.
.
"İşte bu."
"Ne?"
"Biz ikiziz değil mi Selin?"
"Evet."
"O zaman Nergis neden sadece bana kardeşi olduğunu açıklıyor, neden sana da açıklamıyor?"
"Be- ben bilmiyorum neden ona sormuyorsun?"
"Sen biliyordun değil mi! Biliyordun ve bana hiç anlatmadın. Hatta belki de sende saklayanlardan biriydin. Ne malûm yalan söylemediğin?!"
Tüm gözler Selinin üstündedir. Selin daha fazla duramaz iki damla gözyaşı döker.
.
.
.
"Tamam ama sırf Nergis için kalıyorum."
Herkes sevinçle Nazlıya bakar.
"E yürüyün hadi."
Sinem Nazlıya sarılır. Herkes eve girer. Savaş herkes koltuklara yerleşince onları saymaya başlar.
"Tamam Nergis geliyor, Selin var, Ateş var ben ve Nazlım var, Sinem var. Sanırım bu kadarız."
"İpek ve Seçkin de geliyor. Ayrıca Sarpı da çağırdım."
"Onu niye çağırdın ki ya."
"Öyle deme Sinem çocuk bir moda tutkunu gibi. Alışverişteki ruh eşimi buldum."
"Yani o senin için bir kobay ve bu tatili de ona ödül olarak veriyorsun. Doğru mu anlamışım Selin?"
"Tam üstüne bastın."
"Bazen senden korkulur sevgilim."
Selin Ateş'in kulağına fısıldar.
"Sende inanmadın herhalde Ateş. Sinem ile aralarındaki elektriği hissettim ve aralarında bir şey olur diye çağırdım."
Selin kafasını kaldırıp Ateşe göz kırpar.
"Az çakal değilsin sevgilim."
"Bende ne ararsan var Ateşçim."
O sırada kapı çalar. Selin hemen başını kapıya çevirir.
"Sinem sen bakar mısın?"
"Tamam."
Sinem kalkar ve kapıya bakar İpek hoca, Seçkin ve Nergisle Ali gelmiştir. Sinem İpek hocaya yaklaşıp bir şeyler fısıldar.
"Sarp gelmedi değil mi? Lütfen gelmemiş olsun."
"Ne yazık ki nefret duygunu tatmin edemeyeceğim Sinemcim çünkü geldi. Valizleri indiriyor."
"Buyurun."
"Ablam nerede Sinem abla."
"Salonda canım geç içeri."
Herkesi kapı içeri ettikten sonra tam kapıyı kapatıyorken Sarp gelir.
"Bekle Sinem beni unuttun."
Sarp valizlerle birlikte içeri geçer. Sinem kapıyı kapatır. Bu sırada Nergiste Nazlının yanına geçer.
"Merhaba abla."
"Merhaba."
"Şey bizi istemiyorsan gidebiliriz."
"Tam aksine şuan senden başka kimseyle vakit geçirmek istemiyorum."
"Gerçekten mi?"
"Evet, hatta biz bahçeye çıkalım."
Nazlı Nergisi de alıp bahçeye geçer. Savaş arkalarından gülümser. Alide Savaşın yanına geçer ve gülümser.
"Çok güzeller."
"Öyle. Birbirlerinden haberleri olmaması birbirlerinin varlığını değiştirmiyor. Aynı bitmiş bir şeyin bitse de yaşandığının unutulmayacağı gibi..."
"Sanırım doğru diyorsun. Nergisle nasıl tanıştınız?"
"Biz-"
"Hadi Savaş iş dağılımını yap herkes seni bekliyor."
"Tamam. Sen ve Ateş yemek yapın. İpek hocam siz de Seçkinle birlikte masayı kurarsınız. Bende televizyona film koyarım.
"Ben ne yapayım?"
"Sizde Sarpla birlikte oyunları hazırlayın Sinem. Ha Ali sende televizyonun önüne yastıkları koy."
"Tamam."
"Hadi madem herkes iş başına."
Herkes işini yapıyordur. Nazlılar da bahçede muhabbet ediyordur. Konu tabi ki de Nergis üstündedir.
"En sevdiğin renk nedir?"
"Mavi."
"Peki en sevdiğin ders?"
"Matematik."
Nazlının aklına Ali gelir. Konuyu oraya çevirmeye çalışır.
"Peki Aliyle nerede tanıştınız?"
"Aslında o beni buldu."
"Nasıl yani?"
"Ümitsizdim ve en çaresiz anımda beni buldu. Sahip çıktı. Seni bulmam konusunda beni cesaretlendirdi."
"Anladım.*
Nazlı tam bir şey daha soracakken Savaş yanlarına gelir.
"Merhabalar güzel prenses. Beni biraz yalnız bırakabilir misiniz rica etsem kraliçe ile?"
"Peki, birazdan gelirim abla."
"Tamam."
Nergis gider Savaş Nazlının elini tutar ve gözlerinin içine bakar.
"Her şey senin için sevgilim. Bu gökyüzü bu aile bu hayat. Her şeyin en iyisi senin için."
"Seni seviyorum."
"Bende seni."
Savaş onu öper, bu sırada Alide onlara bakıyordur.
"Az kaldı sevgilim..."
-
-
-
Diğer kitaplarıma da bakarsanız beni çok mutlu edersiniz.