Natuwa ako sa mga mala-flash fiction niyong comment sa haba tapos may sense talaga. Sarap basahin! Natawa ako dun sa isa na ipa-tukhang raw ako kasi pinapahirapan ko si MM! Haha!!
___
"LOVE?" Falcon bolted up from the swivel chair nang makita ang pagpasok ni Mhelanie sa opisina nito. Isang linggo na rin silang hindi nagkikita ni Falcon simula nang bumalik siya ng Batangas. Gustong-gusto ni Falcon na puntahan siya sa Batangas pero madiin siyang tumanggi. Sinalubong siya ng mahigpit na yakap ni Falcon at makailang hinalikan ang gilid ng kanyang ulo.
"Finally! Babalik ka na ba sa atin? Miss na miss na kita."
"Let's talk, Tres." Iginiya nito si Mhelanie sa sofa at naupong magkatabi.
"Kumusta ka?" Masuyo siyang hinalikan ni Falcon sa labi at madamdamin siyang tinitigan. Mariin siyang pumikit at mahigpit na niyakap si Falcon. Miss na miss na rin niya ito. Sobra!
"Love, what's wrong? I feel something bad about your action." Matagal na sandali ang kanyang pinalipas bago nagsalita.
"Gusto ko munang lumayo." Mabilis na inilayo ni Falcon ang sarili mula sa pagkakayakap mula sa kanya.
"Ano ang ibig mong sabihin?"
"Hindi ko na maayos ang pamilya ko, Tres. Galit sa 'kin si Nanay. Awang-awa ako sa kanya sa tuwing susubukan niyang tawagan si Harper pero binabaliwa siya nito. Gabi-gabi na lang siyang umiiyak. Kasalanan ko ang lahat. Nasaktan ko sila ng sobra. Gusto ko munang lumayo, Tres."
"Okay. Where do you want to go? I will go with you. Kahit saan sasamahan kita." Masuyong hinaplos ni Falcon ang pisngi ni Mhelanie. Umiling si Mhelanie.
"As long as we are together the pain that I've caused them will never relieve. Kapag sumama ako sa 'yo iisipin nilang ikaw ang pinipili ko at mas lalo silang masasaktan. Gusto ko munang lumayo. Baka sakaling mabawasan ang sakit na naidulot ko sa kanila."
"What do you mean? Hihiwalayan mo ako." Sinapo ni Mhelanie ang mukha ni Falcon.
"Hindi. Babalik ako. Pangako babalikan kita."
"Tatakasan mo ang problema, Mhelanie, at pati ako gusto mong isakripisyo! I can't believe this!" Bumakas sa mukha nito ang matinding pagdamdam. Ginagap niya ang kamay ni Falcon.
"Hindi. Hindi gan'on 'yon. Ito ang tingin kong tamang gawin sa ngayon. Falcon, gusto ko munang lumayo. Gusto ko munang tuparin ang mga pangarap ko. Tinanggap ko na ang offer na trabaho sa 'kin sa California." Nagpasya siyang tanggapin ang trabaho na hanggang ngayon ay bakante pa naman.
"Kung 'yan ang gusto mo susuportahan kita. Sasama ako sa 'yo. Sasamahan kitang tuparin ang mga pangarap mo. You can pusrue your dream with me. Bakit kailangan pati ako layuan mo?"
"Hindi mo ako naiintindihan."
"Hindi talaga kita maintindihan, Mhelanie! I don't get it! Damn!"
Ipinaalam niya sa nanay niya ang balak. Ang hinala ng nanay niya ay lalayo siya para malaya silang magsama ni Falcon pero sinigurado niya sa kanyang ina na hindi niya kasama si Falcon. Hindi ito sumang-ayon sa gusto niya pero hindi rin siya pinigilan kaya alam niyang pinapayagan siya nito. Muli niyang ginagap ang mukha ni Falcon at hinuli ang mata nitong punong-puno ng hinanakit.
"Love, please, intindihin mo naman ako. Babalik ako. Kapag maayos na ang lahat babalikan kita. Hanggat magkasama kasi tayo mahihirapan si Nanay at Harper na mapatawad ako. At hindi tayo lubos na magiging masaya kung hindi naman tayo matanggap ng pamilya ko."
"I did nothing but understand you. I don't get tired of fighting for you even if you do not want to fight for me. You know, what hurts the most is knowing you're not fighting to keep me. For once I want to be fought for. God, dammit, Mhelanie, ipaglaban mo na naman ako!" Ramdam na ramdam niya ang sakit na nararamdaman ni Falcon pero kailangan niyang tigasan ang loob.
"Kapag ipinaglaban kita tuluyang mawawala sa 'kin sila nanay. Kaya nga pinapaintindi ko sa 'yo."
"Pero hindi ko maintindihan!" Nanggagalit ang mga ngipin ni Falcon. Kumislap ang mata nito nang mamuo ang luha roon. Agad nito iyong sinupil sa pamamagitan nang magkurap ng mata. Tumayo ito. Inilagay ang kamay sa magkabilang balakang at itiningala ang ulo. Tumayo si Mhelanie ipinaikot ang mga braso sa baywang ni Falcon mula sa likuran nito at hindi mapigilan ang mapaluha.
"Tres, suportahan mo naman ako, oh! Babalik naman ako. Hindi mo ba ako kayang hintayin?"
Masakit sa kanya ang desisyong umalis pero kailangan. Hindi siya mapapatawad ng nanay niya at ni Harper hanggang nagsasama sila ni Falcon. Baka kung sakaling lalayo siya at ipakita sa nanay niya at kay Harper na pinapahalagahan niya ang mga ito ay baka sakaling mas madali niyang makuha ang kapatawaran ng dalawa; baka sakaling magkaayos si Harper at ang nanay niya. Hindi lang naman para sa pamilya niya kaya siya lalayo kundi para na rin sa sarili niya. Gusto niyang lumayo pansamantala para hanapin ang sarili na sa mahabang panahon ay hindi na niya alam kung nasaan na.
Nawalan siya ng sariling paninindigan, hindi siya kapagdesisyon at naging sunod-sunuran na lang sa lahat. Mula kay Harper, sa nanay niya at maging kay Falcon. Isa sa weakness niya ay ang tumanggi sa taong mahal niya lalo't alam niyang iyon ang makakapagpasaya sa mga ito kahit na hindi siya magiging masaya.
TANYA had arrived at Falcon's penthouse while he was drowning his troubles. Kahit anong pag-intinding gawin niya ay hindi niya makuha ang point ni Mhelanie. Pero bahala ito kung iyon ang gusto nito. Ang piliing lumayo mula sa kanya. Pagod na siyang ipaglaban ito. Sinukuan na siya ni Mhelanie kaya bakit pa niya ito ipaglalaban. Hanggang sa huli ay sinubukan niya itong kausapin at pigilan pero ayaw na nitong magpapigil. Bukas ang takdang paglipad nito patungong San Francisco.
"Tres, anak, unawain mo si Mhelanie." Hinawakan ni Tanya ang balikat ni Falcon at marahang pinisil habang siya ay nakayukyok sa bar counter ng kanyang mini bar.
"Hindi ko maintindihan, mom, kahit ano'ng pag-intinding gawin ko."
"Dahil hindi mo binubuksan ang puso mo. Nagkita kami kanina at nakapag-usap nang masinsinan. Binuksan niya ang sarili niya sa 'kin. Naaawa ako sa kanya. Umiiyak siya habang nagkukuwento. Kahit na kailan ay wala raw siyang napagsabihan ng hinain niya sa buhay kundi ako lang. Tres, napakahirap ng pinagdadaan ni Mhelanie. Galit sa kanya ang sariling ina pati na rin si Harper na kapatid niya pala. And worst, she lost her child."
"Mom, nawalan din ako at ngayon iiwan niya ako! Puwede naman akong sumama pero ayaw niya!" Marahas niyang hinablot ang baso at inisang lagok ang mapait na likido mula sa baso.
"God, Tres! You started to become egotistical! Ano ang nangyayari sa 'yo at hindi mo maunawan ang gusto ni Mhelanie?" Pinagtaasan na ni Tanya si Falcon na sarado ang pag-iisip.
"Buong buhay niya wala siyang ginawa kundi ang sundin ang gusto ng kanyang ina at ni Harper. She gave up her dreams para lang mapagbigyan ang sariling ina at kapatid. At ikaw. . . ganoon din ang ginawa mo sa kanya. Hindi mo siya binigyan ng pagkakataong tumanggi. Pinilit mo siyang sumama sa 'yo. Pinilit mo siyang makasal sa 'yo."
"Is that what she told you? That I forced her to marry me!"
"Si Alford ang nagsabi sa 'kin. Parehong-pareho talaga kayo ng ama mo, Tres! I was very disappointed in you! Ngayon bahala ka kung mas piliin mong huwag kausapin si Mhelanie!" Nauubusang pasensiyang angil ni Tanya sa anak.
"KUMUSTA ka na?" bulalas ni Mamshie Juday nang mapabagbuksan nito si Mhelanie. Iginiya si Mhelanie ni Mamshie Juday sa sofa sa sala at magkatabing umupo. Nagtungo siya bahay ni Mamshie Juday para magpaalam at ibigay ang sulat niya para kay Harper. Mamayang alas nuebe ng gabi ang flight niya. Wala na itong urungan. Desido na siya.
"Nalulungkot ako sa nangyayari sa 'inyong magkapatid. Sinabi ko na nga ba't napakaling gulo nito." Nasabi na siguro ni Harper ang lahat kay Mamshie Juday.
"Kasalanan itong lahat ni Vanessa. Siya ang nagsabi ng lahat kay Harper nang tungkol sa inyo ni Falcon."
"Si Vanessa ho? Paano niya hong nalaman?"
"Nakita raw ng empaktang 'yon ang pagpasok ni Falcon sa tent mo noong nasa isla tayo! Gustong-gustong ni Vanessa na makita si Harper na nagdurusa kaya ayon, ibinuko ang lihim niyong relasyon. At itong si Harper ay nag-hire ng private investigator para hanapin ka." Alam niyang na-disappoint si Mamshie Juday dahil sa ginawa niya pero hindi nito iyon ipinapakita. Mas pinipili nitong intindihin siya.
"Siya nga pala. Balita ko ay buntis ka." Lumamlam ang mukha ni Mhelanie sa tinuran ni Mamshie. Hanggang ngayon ay masakit pa rin sa kanya ang pagkawala ng anak nila ni Falcon.
"I had a miscarriage, Mamshie." Napasinghap si Mamshie Juday at natutop ang sariling bibig ng dalawang kamay saka naituon ang mata sa kanyang tiyan.
"Bakit? Huwag mong sabihin na dahil sa pagsugod sa 'yo ni Harper kaya ka nakunan?"
"Mahina po talaga ang kapit ng bata. Ayon sa doctor 50/50 kung magsusurvive ang pagbubuntis ko."
"Ikinalulungkot ko ang nangyari." Kinuha ni Mhelanie ang sulat niya mula sa kanyang bag para kay Harper at ibinigay iyon kay Mamshie Juday.
"Pakibigay po 'yan kay Harper. Marami akong gustong sabihin sa kanya pero alam kung hindi niya ako kakausapin kaya idadaan ko na lang sa sulat. Flight ko po mamaya. Tinanggap ko ang offer sa 'kin na trabaho sa California."
"Ganoon ba? Kasama mo ba si Falcon?"
Umiling si Mhelanie. "Hindi po. Nagpasya akong i-give up si Falcon. Baka sakaling mapatawad ako ni nanay at ni Harper kung lalayuan ko muna si Falcon. Pero mahal na mahal ko si Falcon, Mamshie. Siya lang ang minahal ko." Agad na namula ang mata ni Mhelanie sa pagbadya ng kanyang luha.
"Alam ko. Nanghihinayang ako dahil sa maling lalaki ka nagmahal. Pero mali man ang simula ng relasyon niyo alam kung deserve niyo pa rin ang sumaya."
"Babalikan ko siya. Sana lang mahintay niya ako. Mamshie, puwede po ba akong humingi ng pabor?"
"Anything, anak?"
"Kausapin mo naman si Harper. Sabihin mo na kahit hindi na ako, pero si nanay sana mapatawad niya. Alam kung galit sa 'kin si nanay pero alam kong malulungkot 'yon ngayon aalis na ako. Iyak nang iyak si nanay dahil sa hindi sa kanya pagkausap ni Harper."
"Susubukan ko siyang kausapin."
"At kayo na po sana ang bahala kay Harper at Nanay. Punta-puntahan mo po siya sa Batangas, maaari po ba?" Marahang sinapo ni Mamshie Juday ang mukha ni Mhelanie.
"Oo, ako na ang bahala sa nanay at kapatid mo. Huwag mo na silang alalahanin. Ang isipin mo ay ang sarili mo dahil napakalayo ng California at mag-isa ka roon. Tuparin mo ang lahat ng pangarap mo mula pa man noon." Napaluha si Mhelanie habang itinatango ang ulo. Mahigpit na nagyakap ang dalawa.
IT HURTS na aalis na siya pero hindi talaga siya kinausap na ni Falcon. Kahit iginiit niyang makipagkita ay hindi nito sinagot ang mga tawag at text messages niya. Wala rin ito sa opisina. Muli siyang pinigilan ni Falcon pero buo na ang desisyon niya kaya lalo itong nagdamdam. Gusto rin siyang ihatid ni Tiyong Alfie pero tumanggi na siya.
Napabilis ang alis niya dahil mayroon na naman siyang US visa. Pinag-apply na siya ng Visa ni Mr. Villez noong alukin siya nito ng trabaho, para raw kung sakaling magbago ang isip niya ay handa na ang visa niya. Sinubakan naman niya kahit wala siyang balak na tanggapin ang trabaho. Naisip niya kasi na baka sakaling mapapayag niya ang kanyang nanay at si Harper ay ready na ang kakailanganin niya.
"Good Evening! This is an announcement for passengers travelling to San Francisco on flight PR114. Please have your boarding passes and passports ready for boarding. Flight PR114 is now boarding at gate 6."
Ipinikit ni Mhelanie ang mata at unti-unting nagpakawala ng hangin mula sa bibig. Ang bigat sa pakiramdam. Naho-home-sick na agad siya. Pero kailangan niyang lakasan ang loob. Kinuha niya ang hand carry luggage na nakapatong sa bakanteng silya at isinukbit ang shoulder bag sa balikat saka tumayo habang hawak ang passport at boarding pass. Ang bigat ng mga paang inihakbang. Ang mabagal na paghakbang ay natigil nang may tumawag sa pangalan niya. Napangiti siya ng mabosesan iyon. Nakangiti siyang lumingon.
Patakbong lumapit sa kanya sina Wilson, Dock at Alford.
"Mabuti na lang at umabot kami. Gusto lang sana naming magpaalam." Si Alford hustong makalapit.
"Salamat." Lumagpas ang tingin niya sa tatlo. Hinahanap ang taong gusto niyang makita.
"Hindi namin siya kasama." Ani Alford nang mahulaan kung sino ang hinahanap ni Mhelanie. Her shoulders sagged.
"Galit talaga siya." A sob constricted her throat, tears clouded her vision. She tried to keep her tears at bay, but she couldn't hold them back. Marahan siyang kinabig ni Alford at masuyong niyakap.
"Hindi 'yon galit. Hindi lang siguro niya kayang makita kang aalis. Basta bumalik ka, ah? Maawa ka naman sa kaibigan namin. Baka mabaliw 'yon." Tumango siya.
"Babalik ako. Alagaan niyo siya, ah?"
"Oo, papadedein ko siya sa tamang oras." Ang pag-iyak niya ay nauwi sa marahang pagtawa sa biro ni Alford. Kumalas siya mula sa pagkakayakap ni Alford at pinahid ang basang pisngi.
"Paano? Alis na ako. Mami-miss ko kayo. Pakisabi kay Falcon mahal na mahal ko siya. Pangako babalik ako." Isa-isang siyang niyakap ng tatlo at may kanya-kanyang bilin sa kanya. Dapat raw ay lagi niyang isuot ang wedding ring nila ni Falcon at ipakita iyon kapag may lalaking may balak na pormahan siya. Ang tatlo na raw ang bahala kay Falcon. Ipinangako ng mga itong walang babaeng makakalapit kay Falcon. Babantayan ng mga itong mabuti si Falcon para sa kanya.
Natigilan si Mhelanie at halos magkandahaba-haba ang leeg nang may makitang lalaking kasing-built ni Falcon sa hindi kaluyuan. Gilid ng mukha nito ang nakita niya habang may kausap na lalaki pero nawalan din agad. Baka kahawig lang. Kung nandito ang asawa niya ngayon e 'di sana nilapitan na siya.
Nang nasa eroplano na si Mhelanie ay hindi niya mapigilan ang maluha. Parang gusto na niyang bumaba lalo na nang mag-take off na ang eroplano.
"Nasa eroplano ka pa lang naho-home sick ka na?" isang baritonong boses ang nagpabitin sa paghikbi niya. Mula sa bintana ay ibinaling niya ang tingin sa lalaking katabi. Inabutan siya nito ng puting panyo.
"C'mon, take this. It's for free for a gorgeous crying lady." Inabot niya ang panyo at tinuyo ang luha.
"Salamat." Tinitigan niya ang lalaki. Ito ang lalaking kausap ng lalaking inakala niyang si Falcon kanina. Inilahad nito ang kamay sa kanya.
"Jufred." Inabot niya iyon at nakipagkamay.
"Mhelanie."
PAGKATAPOS ng mahigit fifteen hours na flight ay narating nila ang San Francisco International Airport . Mula sa airport ay may sumundo sa kanya at inihatid siya sa tutuluyan niya, Sa Russian Hill. Mahigit bente minutos lang ang byahe mula airport hanggang sa village. Ang anak ni Mr. Villez mismo ang sumundo sa kanya kasama ang isa sa staff sa Prime Media na isa ring Pinay na si Claudia.
"You're such a lucky, girl. The company provided you a nice place to live in than us." Ani nito nang huminto ang sasakyan sa tapat ng isang bungalow house.
"Ano ang ibig mong sabihin? Hindi ba kayo nakatira rito?"
"No!" Eksaherada nitong pinaikot ang mata.
"The company provided their employees an apartment with shared bedrooms. Pero ikaw, sa isang magandang village. Mukhang espesyal ka." Nagtataka man ay hindi na lang siya nagtanong pa at bumaba na ng sasakyan.
Bahagyang kumunot ang noo ni Mhelanie nang may isang lalaking kumaway sa kanya na kakababa lang ng sasakyan. Ito ang lalaking kasabay niya sa buong flight, si Jufred. Hindi naging kainip-inip ang mahigit kinse oras na flight dahil sa lalaking ito na medyo may kadaldalan. Hanggang sa paglipat nila ng eroplano sa Tokyo ay hindi siya nito iniwan. Dito rin ba ito nakatira?
Tinulungan siya ni Claudia at Mike na ipasok ang bahage sa loob ng bahay. Nakatingin siya kay Jufred na pumasok sa napakalaking bahay. Higit na malaki sa bahay na tutuluyan niya. Nang makapasok sila sa bahay ay sinuyod niya ng tingin ang kabuan. Bungalow lang ito pero napakaganda.
"Sir Mike is mine, ah." Natawa siya sa ibinulong sa kanya ni Claudia habang sinusuyod ni Mike ang mata sa kabuuan ng bahay. Itinaas niya ang kamay para ipakita ritong kasal na siya.
"Oh, you're married."
"At mahal ko ang asawa ko." Tumango-tango ito. Bumaling sa kanila si Mike.
"The helper will be arrived tomorrow to help you, Mhelanie."
"May maid ka pa!" Si Claudia sa namamanghang tinig.
"Ahm. I think I don't need a helper, Sir Mike. I can make it on my own."
"That's an order from big boss. Just accept it. According to my father you do not know how to drive so we are giving you a driver. For now we will go ahead and take a rest. " Suminghap si Claudia at maging siya ay namamangha sa pagiging espesyal niya. Napaka-generous naman ng mga ito.
Inihatid niya ang dalawa sa labas pagkatapos iabot sa kanya ni Mike ang susi ng bahay. Walang bakod ang mga bahay dito pero safe naman raw ang village. May nakakabit raw na security alarm ang bawat bahay na kung sakaling puwersahang papasukin ay malalaman agad sa monitoring station. Tiningnan niya katabing bahay kung saan pumasok si Jufred kanina bago isinira ang pinto.
Kakaupo palang niya sa sofa nang may magdoor bell. Tumayo at tinungo niya ang pinto. Sumilip siya sa peephole. Si Jufred ang nasa labas. Nag-isip siya kung pagbubuksan ito. Nanaig pa rin ang pagiging ugaling Pilipino ni Mhelanie at pinagbuksan ito.
"Hi. Good evening!" Masigla nitong bati sa kanya. May nakapatong na box ng pizza sa isang palad nito at sa isang kamay ay ice cream.
"Hi, dito ka rin pala tutuloy?" aniya.
"I've lived here for almost four years now, I'm glad that we're neighbors. For sure you haven't eaten yet. I stopped by on my way home to grab a bite to eat, and I think it would be nice if you join me to finish these."
Hindi pa nga siya kumain. Inalok siya ni Mike na kumain pero tumanggi siya since busog pa naman siya at ayon naman kay Mike ay may supplies na siya rito kaya wala na siyang aalalahin. But it would be absolutely reckless kung papaunlakan niya ang lalaki. Hindi niya ito kilala, but some part of her ay parang magaan ang loob niya sa lalaki at hindi siya nakakaramdam ng takot.
"Don't worry, I won't harm you. Hindi ako masamang tao." Anito nang makita ang pag-aalangan niya. Eventually ay pinayagan niya ang lalaking pumasok at pinagsaluhan nga nila ang dala nito.
Natigil si Mhelanie sa pagsubo ng pizza nang biglang may mag-flash. Salubong ang kilay niyang tiningnan si Jufred. Kinuhanan siya nito ng larawan gamit ang cell phone.
"Hehe! May flash pala" He said as he smiled maniacally at napakamot pa ito sa ulo. Nang tumunog ang cell phone nito ay agad na sinagot ang tawag. Ngumiwi ito na para bang sinigawan ng kausap sa kabilang linya. Tumayo ito at lumayo.
"Damn! Pizza is fucking delicious, and I've picked one with nutrional toppings. Okay. Okay! I will cook Filipino dishes tomorrow!" Pakikipagtalo nito sa kabilang linya habang tinutungo ang pinto.