a/n: konbanwa!!! finally.. the first chapter!!! yay!! yay!! yay!! *looks around*(>_>)(<_<)(O_O) ehem! i look like an idiot here.. hahahaha!!! anyway...
ENJOY READING!!! then after that... you know..
VOTES AND COMMENTS!!!
>author J
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mie's POV
"Yada! YADA!" sigaw ko sabay kamot sa ulo. [Don't wanna! DON'T WANNA!]
"Kamiko! You need to wear this wig para hindi ka makilala kung sino man sa school ang pupunta din sa MOA..." sabi ni Given,childhood friend ko. Kumalma na ako ng onti! ^_^ Tama naman kasi si Giv eh... Delikado na kung may makakita sakin na galing sa school. Bakit hindi nalang ako pumunta sa mall ng lalaki ako?? Kasi nga!! Kasi nga... bibili ako ng mga napkin. :'''''/ Nagblublush na siguro ako ngayon dahil tumingin sakin si Given tas nag..smirk? O_O "...aesaekki" bulong ni Given. [..brat]
" WHAT?!" sigaw ko sabay tingin sa kanya with this look --> O_O
"Aesaekki! aesaekki!" Inulit ulit niya pa. Lumapit ako sa kanya tas tinakpan ko bibig niya. [Brat! Brat!]
I glared at him and said, "Yah! Dagchyeo, geuleohji anh-eumyeon naega neohuileul jug-il geos-ida!" Parang kutsilyo na tumagos sa kanya ang salita ko kaya nanahimik nalang siya.. Tinanggal ko na ang kamay ko sa bibig niya. [Shut up or i'll kill you!]
Nagkaroon na din ng katahimikan. One comfortable silence. (^v^)V
Tumingin na ako sa bintana ng kotse.. Hindi pa pala ako nagpapakilala ng maayos sa inyo. Ako si Kamiko Ukita. Tawag sa akin ni Niichan(kuya ko) ay Mie.At tawag naman sa akin ni Given ay Kei o kaya Kami (meaning “god” sa Japan), siya lang tumatawag sa akin ng ganun..kasi naman siya lang rin ang tangi kong kaibigan. Hindi kasi ako lumalabas ng bahay namin and he’s the son of my mother’s bestfriend.17 years old na din ako. I’m half Japanese, half Korean at may onting dugo ng isang Pilipino. My dad is the Japanese and my mom yung natira. I'm not living with them since I was three. Pinalaki ako ng mga butlers and maids dito sa isang mansyon namin sa Pilipinas. Yup, mayaman kami. Hindi ako galit sa parents ko,alam ko naman na may dahilan. Pero hindi ko din alam ang dahilan. Galit ako sa kuya ko!! Siya nalang ang pamilyang kasama ko pero iniwan niya ako.. for fame?! It's been 3 years since he left our home. I haven't seen him since then. Last year sa tv, dun ko lang siya ulit nakita.
(FLASHBACK)
"Butler-san, I know this already.. I don't want to study anymore." sabi ko sa head butler namin, kung sa school tawag sa mga nagtuturo ay "teacher" sakin naman "butler". Wala naman kasi ako sa school diba? >_<
"But young master Kamiko you need to study. You said you don't want to go to school that's why your parents assign me to-"
"I'm going to my room now" I stopped him from talking. Tumayo na ako. I don't want to talk about my parents. I don't hold a grudge on them.. I just don't want to talk about them.
"YOUNG MASTER KAMIKO!" binuksan ng isang maid yung pintuan bago ko pa mabuksan ito. She’s my personal maid kaya siya ang madalas kong kinakausap. “YOUNG MASTER KAMIKO!” sigaw niya sa akin habang hingal na hingal pa siya.
“Misaki! Sakende sutoppu! Watashi wa anata no chikaku ni sudeni yo. Anata ga shitte iru watashi no mimi o kizutsukete iru…” I said calmly to her. Hindi siya nakakaintindi ng English o kaya Filipino kaya nag Japanese ako. :3 “Nande?” Tuloy ko. [Stop shouting! I'm already near you. You're hurting my ears you know…][What is it?]
“Ah! Eh?! Gomenasai, hime-sama!!” tuloy pa din ang pagsigaw niya. *sigh* Masakit lang talaga sa tenga. “Y-your b-brother..” she stuttered.[Sorry, princess!!]
Ako --> O_O
Binuksan ko agad ang tv.
“Kahit na ang 19 na taong gulang na si Kenichi Ukita ay malapit na grumaduate sa UNI INTERNATIONAL OLYMPICS SCHOOL EXCLUSIVE FOR BOYS ay mas pinili pa din niya ang kanyang pagtakbo sa Olympics…” nakanganga na ako sa naririnig ko at sa nakikita ko. Lahat naman ng sa loob ng kwartong to ay nararamdaman na nakatingin sakin. Ipinakita naman ang video sa airport na kung saan pinapakita si Niichan. “Mister Kenichi, talaga ba pang pinipili mo ang pagtakbo kesa sa pag-aaral mo?”, tanung ng isang reporter.
Tumawa naman si Niichan sabay sabi “Nakikita niyo naman! Hahahaha!” Namumuo na ang mga luha na handa na tumulo sa mata ko.
“Pano naman ang pag-aaral mo? Kelangan mo ba talaga pumunta na sa ibang bansa ngayon? E matagal pa naman ang Olympics at maaring ka pang palitan.” Tanong pa ng isang reporter. Pinagkakaguluhan na ngayon si Niichi ng media.
“I’ll be back after a year.” Sabay wink sa camera. “Sa tingin ko din pagbalik ko magrerepeat ako. Hahahaha! At kung meron man may balak pumalit sa akin. Try it if you can!” nakangiting sabi niya.
“Well.. Kenich-“ Hindi ko na tinuloy ang sasabihin ng reporter dahil pinatay ko na ang tv. Pinunasan ko ang mata ko bago pa may tumulong luha.
“Butler-san! Buy me men’s clothes and bring my hair stylist here.” I said with so much authority in my voice. I really am the daughter of my father, a successful businessman.
“Yes, ma’am.”, Butler-san said while bowing. Lumabas na siya ng kwarto.
“Misaki! Watashi no tensō ni hitsuyōnamono o haichi shimasu. Watashi wa otokonoko to shite Uni International Olympics School ni ikou! Ijō no shitsumon wa arimasen!” Utos ko habang nakatitig pa din sa tv. [Arrange the things needed for my transferring. I'm going to Uni International Olympics School as a boy! No more questions!]
“H-hai hime-sama!” Umalis na din si Misaki sa kwarto.[Y-yes princess!]
“Baka onii-san!” May nakatakas na na luha sa mata ko at patuloy na pumatak sa mata ko. [Idiot brother!]
(END OF FLASHBACK)
“ Daijobudesuka?” Tanong sa akin ni Given. Nilagay niya ang kamay sa pisngi ko sabay punas sa mga luhang hindi ko namalayang tumutulo na pala.Iniharap niya ang mukha ko sa kanya. Tinignan niya ang mata ko. Malalim ang pagtingin niya. Titignan niya na kaluluwa ko. [Are you okay?]
“Yes.” I look down.
“Buso.” he said then smirked at me. [Ugly]
I slapped his hands na nasa mukha ko pa din sabay sigaw. “Nande?!” Hinampas ko siya ng nahawakan kong unan sa tabi ko. “Take that back Given!” [What?!]
“Don’t want to! Buso!!! Buso!!! Buso!!!” sigaw niya pa. Napahiga na siya sa upuan. Mabuti nalang maluwag ang Mercedes Benz niya.
“You don’t want to? Ha?” I threatened him. He shakes his head. “Ayaw mo talaga?” Lumapit ako sa kanya.
“Ayoko!” sabay dila sa akin. I tickled him. Sinubukan niya makatakas pero wala siyang tatakasan. Hahahaha! Ang lakas na ng tawa niya. Nasa taas ako habang siya nakahiga na sa sahig ng kotse. I kept on tickling him. Lumuluha na nga siya e. Malayo pa naman ang MOA kaya ok lang naman na maglaro muna kami.
“Stop that! Hahahahaha! S-stop!” He said. HAHAHA!! He’s almost out of breath. I stopped tickling him.
“HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!!!” tawa pa din ako ng tawa habang siya naman ay umuupo na. I can feel his glare but still I kept on laughing. “HAHAHAHAHAAHAHA!!!”
“Payback Kei.” Hindi ko masyado narinig yung sinabi niya kaya hindi ko pinansin. Kiniliti naman niya ako ngayon.. Ahh.. Payback yung sinabi niya. Ako naman ang mamatay sa kakatawa! Hahahaha!! I tried to push him away but he is just too strong at hinding hindi niya ako hahayaan na walang kapalit sa ginawa ko sa kanya. >_<
“Hahahahahaha!!! A-ayoko na!!HAHAHAHA!! Masakit na tiyan ko!!! Hahahahaha!!!! “ Siguro na iintindihan niya lang ay yung tawa ko dahil ubos na ang hininga ko kakatawa. XD
Tumigil na siya sa pagkiliti sa akin tapos ngumiti siya. Inaayos ko na yung wig ko pati yung damit ko na mukhang hinahabol na ng plantsa. “Stay pretty like that Kei” Sabi ni Given. Napatigil naman ako sa pag papagpag ng damit ko at tumingin sa kanya.
“Aye, sir! Arigato!” Ngumiti ako sa kanya. [Thank you!] ^_^
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Woooooh!!! End of Chapter 1...
1. Ano sa tingin niyo ang dahilan ng kuya niya para iwan siya at hindi magpakita sa kanya?
2. Childhood friend lang ba talaga sina Given at Mie?
3. Ano sa tingin niyo mangyayari sa MOA?? Ano gusto niyo mangyari?? :3
Votes and comments please...!!! ^^
ARIGATO!! *bows*
SEE YOU NEXT CHAPTER!!!!!!!!!! (O_O)V
(laki ng mata ko no?)
>author J