|Richelle's POV|
Nasa isang restaurant kami ngayon.Medyo may kalapitan lang naman ito dun sa retreat house na tinutuluyan namin.Halos lumuwa yung dalawang mata ko nang makita ko yung mga inorder nilang pagkain na ngayon ay nasa harapan ng dalawang mesang pinagdikit para lang magkakasama kami sa iisang mesa.Merong adobong manok,kare-kare,potchero,pizza,nilagang baka,paella,menudo,crab stew,relyenong bangus at iba pa.
Nagtaka tuloy ako, bakit kailangang dito pa kami kumain eh may buffet naman dun sa retreat house?At sa dami ng pagkain? 'Di naman sila gutom no? XD.Daig pa nila ang hindi nakakain ng isang taon sa dami ng pagkaing inorder nila.
Napatingin ako sa may bandang harapan ko.Nakaupo dun si Paolo.Taray!Kay saya nung asungot habang nakikipag-asaran,kwentuhan at tawanan sa kanila samantalang hindi niya maalala kung ano at bakit ako nagtatampo sa kanya!.Dapat nga hindi ako sasama dito ngayon kaso lang nahiya ako sa kambal dahil pinuntahan pa talaga nila ako sa room namin ni Nika.At tinext din naman ako ni Paolo..kaso mas nainis ako kaysa matuwa.Mantakin niyo, pwede naman niya ako puntahan at sunduin sa kwarto katulad nung ginawa nila Ah-ah pero HINDI?!.Buset tlaga!(>___<).Napabuntong hininga ako.
Bigla akong napatingin kay Ah-ah nang maramdaman ko yung pagsiko niya sakin.
"Smile..".Sabi nito.
Ngumiti naman ako pero alam kong hindi na-satisfy si Ah-ah sa ngiti kong yon dahil napailing ito."Ah-ah?".
"Hmmm?".
"Bakit tayo dito kumakain?.Eh may buffet naman dun sa retreat house a?".
Then on that note, Ah-ah suddenly wears a playful smiled on her face."Easy.Huwag kang atat,darating din tayoㅡAy!Start na pala..".And she giggled.
Kunot-noo naman akong napatingin sa may pinakaharap kung saan may mini stage.At lalo pang kumunot yung noo ko nang makita ko ang pag-akyat ni Paolo dun pagkatapos niyang kausapin yung manager ata nung restaurant na yon.
Teka! What the heck is going on?!Huwag niyong sabihing....may gagawin siyang hindi dapat??.I mean..he can't sing, duh?!.(-__-).
"Hello po sa inyong lahat..".Kiming umpisa nito. "Pasensya na ho kayo at kukunin ko lang yung konting oras niyo.At magpapaalam na din ho pala ako dahil maya-maya eh kakanta ako, pagpasensyahan niyo na ho yung boses ko dahil hindi naman po talaga ako singer..".Sabi nito na ikinatawa nung mga ibang customers doon.
WHAAAAAAATTTTT??!!
KAKANTA SIYAAA??? (⊙__⊙).
"Well~Bakit ho ba ako na sa harapan niyo?.Isa lang ho yung rason, gusto ko hong marinig ninyong lahat kung gaano ko ho kamahal ang girlfriend ko.Unfortunately, she's mad at me right now.Ako rin naman ang may kasalanan dahil kinalimutan ko kung ano ang dapat sine-celebrate namin ngayon.I'm really sorry, love.I should've be more sensitive about those things.I should've be more responsible guy to you and even to those things.I shouldn't forget this special day when you're become mine.Because real man knows how to appreciate those things as woman does and real man knows how to fix all the mistakes he've done.Again, I'm sorry and I truly love you, love.You were always be the Queen of my heart and I still believe that we're destined for each other..".Pagkatapos ng mahabang speech na yon ni Paolo, umalingawngaw sa paligid yung tono ng love song na kakantahin nito.Pati na rin ang hiyawan at palakpakan ng mga tao sa loob ng restaurant na yon.
[Destiny-Jim Brickman]
♪What if I never knew
What if I never found you
I'd never have this feeling in my heart
How did this come to be
I don't know how you found me
But from the moment I saw you
Deep inside my heart I knew ♪
♪Baby you're my destiny
You and I were meant to be
With all my heart and soul
I give my love to have and hold
And as far as I can see
You were always meant to be
My destiny ♪
♪I wanted someone like you
Someone that I could hold on to
And give my love until the end of time
But forever was just a word
Something I'd only heard about
But now you're always there for me
When you say forever I believe♪
Taeng yan!Wala na!Wala na talaga!(>__<).Lahat ng tampo,inis, sama ng loob,pagkaimbiyerna,pagkayamot o kahit na ano pang ibang negative chuvaness na pwedeng ipangtawag sa nararamdaman ko kanina ay nag-fly away na lahat.Basta nakikita ko ang sensiridad sa mga sinasabi niya sa kanyang mga mata.
Leshe!Buti mahal na mahal kitang Paolo Rique Juvano Carlos ka! \(^○^)/.
♪Baby you're my destiny
You and I were meant to be
With all my heart and soul
I give my love to have and hold
And as far as I can see
You were always meant to be
My destiny ♪
♪Maybe all we need
Is just a little faith
'Cause baby I believe
That love will find the way
Hey yeah♪
♪ Baby you're my destiny
You and I were meant to be
With all my heart and soul
I give my love to have and hold
And as I far as I can see
From now until eternity
You were always meant to be
My destiny
You're my destiny
You're my♪
"WE LOVE YOU PAPA PAOLOOOO!".
Tawanan ang buong resto na yon dahil pagkatapos na pagkatapos ba namang kumanta ni Paolo, sinigaw yon ng mga C-A boys!.Kung hindi ba naman mga baliw eh!XD.Imaginen niyo, sinigaw nila yon tapos sa matinis at pinaliit nilang mga boses?!HAHAHAHA.
"OMG!Kakilig naman nung ginawa nung guy..".
"Yeah right!".
"Gusto ko rin ng boyfriend na katulad niya!".
Lihim akong napangiti nang marinig ko yung conversation na yon ng mga babae sa hindi kalayuang table mula samin.
Belat!Akin lang si Paolo! >:))).
Bumaba na si Paolo sa stage at pumunta sa pwesto ko.Nang ngitian ko siya, niyakap niya ako agad.Niyakap ko din siya.
Wahihihi,landi lang! :))
"I'm sorry.Happy monthsary and I love you so much..".Bulong nito.
Napangiti ulit ako."I love you too..".At sukat doon, pinakawalan niya ako at tumingin ulit siya sa mga customer na 'naistorbo' namin sa pagkain. (^_^)v.
"Pasensya na ho ulit at maraming salamat po.".Nakangiting sabi ni Paolo sa kanila.Nagsitanguan lang sila at nagpalakpakan kasabay nang pagngiti.
Nagkatinginan naman kami ni Paolo kasabay ng pagngiti sa isa't isa.Tapos tumingin na kami sa mga kaibigan namin.Biglang kumunot yung noo ko, bakit poker face silang lahat?.
"Bakit?".Tanong ni Paolo.
"Anak ngㅡdude, yun lang yon?!".Tanong ni Matthew."Asan na yung pang-finale?.Akala ko ba meron pa nun?".
"May pa plano-plano ka pang ganun..".Si Myla naman.
"Ang mahiwagang ganun..".Nakangising sabi ni Nicolo na ikinatawa nilang lahat.
Teka!.OP ako ha?. Anong mahiwagang 'ganun'??.
"Puro talaga kayo kalokohan..".Natatawang komento ni Paolo.
"Hoy! For your information, Paolo Rique Juvano Carlos, hindi kami ang nag-isip nung ganun!.Ikaw mismo!".Singit ni Ah-ah.
"TAMA!TAMA!". Sang-ayon nung iba.
"GAGAWIN NA NIYA!GAGAWIN NA NIYA!". They cheered in unison.
"Pasensiya love!Public demand eh..".Sabi ni Paolo sakin na lalong nagpakunot sa noo ko.At sa isang iglap lang kiniss na ako nung mokong sa lips na lalong nagpasaya,nagpahiyaw at nagpalakpakan ang mga baliw naming mga kaibigan.Ako naman, para akonㅡAy mali!Natuka pala talaga ako!.
"ARGHH!MGA KALOKOHAN NIYO TALAGA!". Sabi ko sa kanila.
Nagsitawanan sila.
"Duuh!If I know Richelle Chua, you even liked that!".Pangbubuska ni Jessica.
"Gaga!".Sagot ko kasabay ng pagbato ng crumpled tissue paper sa kanya.
"Ayos din naman pala yung word of wisdom mo pre.Hindi ka pa rin sumasablay..". Komento naman ni JD.
"Well..Kailangan eh..". Natatawang sagot ni Paolo.
Tapos tumingin ako kay Ah-ah."Ah-ah..Thanks ha?".
Inilapag muna ni Ah-ah yung baso ng orange juice tsaka umiling ito."That's nothing..Kinalabit ko lang naman yang ugok na yan.". Sabi nito saka ngumiti.
Nagsitawanan kaming lahat habang si Paolo napakamot lang sa ulo niya.
"At sainyong lahat din..".
"WALA YON!".Magkakasabay na tugon nila.
"Congrats!".Pahabol pa ni Cyrus.
"YON!CHIBUGAN NA!". Hiyaw ni Matthew.
"Hoy!Kanina ka pa kaya kain ng kain dyan!". Sabi ni Anne.
Nagsitawanan kaming lahat atsaka sinimulan na naming kumain ng dinner kasabay ng harutan,asaran,kwentuhan at tawanan.
Ang sarap lang sa feeling na kahit praning at pasaway ang mga kaibigan mo.Atleast,they were going to find a way to make you smile again.Thank you Lord for giving me these wonderful friends of mine!(^_^).
______
|Alice's POV|
"Hayy~.Kapagod..". Sabi ko nang pabagsak kong inihiga yung katawan ko sa kama ko.Nagsibalikan na kami sa retreat house nang matapos kaming magcelebrate.Kailangan din kasi naming makauwi before the lights out at kung hindi tiyak sa malamig na labas kami matutulog.KJ no?.Tss~.Pa-lights out-lights out pa kasing nalalaman eh.Sino ba nag-imbento nun? (=.=;).
Magkasama kami ni Jessica sa kwarto.Bawat kwarto kasi sa retreat house na iyon ay okupado ng dalawang estudyante.At tutal naman magbestfriend kami, kami ng dalawa ang nagsama.At lagi din naman naming ginagawa ito kapag gusto naming mag-overnight, kung hindi sa kanila, sa bahay namin. (^∇^)
"Grabe!Bilib na talaga ako sayo Alice Candida Santos.".Masayang sabi ni Jessica with matching palakpak pa.
"Thank you!Thank you!". Natatawang sagot ko naman.
"You acted like a cupid na naman a while ago.Ikaw na!".
"Stop it,Sica.You're being my fan na eh..".
Natawa ito tapos bigla na lang napapitik sa hangin na animo'y may naisip na napakagandang idea."Why don't you do it to yourself,my pretty bestfriend?". Sabi nito.
Biglang kumunot yung noo ko.Teka!Teka!Teka!.Time-out na pagdating sakin no?!Ano yon??Kakanta ako sa harap ng madla after I've made my confession about what my feelings for him??.Huwag na oy!Ano siya chix?.At higit sa lahat, I'm not brave enough to do that _(>_<)_.
Humarap ako ng patagilid sa kanya nang nakangiti.Mabilis naman siyang pumunta sa harap ko.
"Are you going to do that?!.". Puno ng ningning ang mga mata nito ng itanong yon.
My smiled get faded as I poked her softly on her forehead."Syempre, hindi no?!.Are you out of your mind??".
"Aray ha?!Masakit yon.". Sabi nito habang hinihipo niya yung noo niya."There's nothing wrong with that Ah-ah!".
Napatanga ako."Ha?.Naka-drugs ka ba Sica?.Sabi ko naman sayo, tama na pag-aadik eh!".Sabi ko.Anong 'there's nothing wrong with that'?.Ang laki-laki nga eh..SOBRA! (「_「).
"Tse!Hindi ako naggaganun!".Irap nito sakin."And FYI, you already did that.You sung infront of him on his birthday, remember.So, you don't have to worry about it.".
Bumagsak lalo yung balikat ko.Baliw na ba talaga 'tong bestfriend ko at hindi niya ma-gets ang point ko?!.Sino ba naman ang babaeng manghaharana sa harap ng pagkadami-daming tao pagkatapos magconfess nang totoong nararamdaman niya sa isang lalaki??.Unless, mas makapal pa sa concrete wall yung mukha niya?.
Mabilis na ipinilig ko ung ulo ko saka tumingin sa kanya ng diretso."You know what?You're crazy..".Sabi ko na lang saka ako tumayo at pumunta sa cabinet ko upang kumuha ng damit ko para makapagshower na.And yep!Para makaiwas sa praning na ito (=○=').
"That's why we're bestfriends, duh!".Hirit nito na ikinatawa ko."And in the first place, you both like each other.So, why not make a move to level it up??".
So,why not level it up???.Ano to? Candy Crash lang ang peg? May level-level thingy??.
Kumunot yung noo ko habang hinahanap ko yung travelling bag ko.Dalawa kasi yung dala kong bag, isang maliit na bagpack at isang travelling bag.Tanging yung bagpack ko lang ang nandun."How did you know that he likes me too,huh?At teka nga, siguro ganun din yung ginawa mo kay Aaron no?".Pang-iintriga ko sa kanya habang hinahanap ko pa rin yung pesteng travelling bag ko.
Humalakhak si Jessica sa sinabi kong yon.
Baliw na nga siya..(「_「").
Pero wala na sa usapan namin yung atensyon ko kung hindi sa pesteng bag ko.Sinara ko ulit yung cabinet at hinanap ko banda sa may kama ko baka kasi nailapag ko sa ilalim yon.
"Ofcourse not.And it was my woman's instinct.Atsaka ob--Teka nga?!.Ano bang hinahanap mo??.".Nagtatakang tanong ito.
"Yung travelling bag ko..".Nakakunot noo kong sagot habang hinahanap pa rin yon.Asan ka na ba??!.
"Ha?Edi ba bitbit mo yon dito?".
Nilingon ko siya."Oo.Eh kaso ba't wala dito?".
"Tingnan mo na lang ulit sa compartment ng bus at ako na lang ang maghahanap dito.".Suhestiyon nito saka tumingin sa wristwatch niya."Dalian mo.Twenty minutes before the lights out.".
Sukat doon napatakbo ako palabas ng kwarto namin.Pero napahinto din ako kasabay ng paglunok ko.Bakit ka niyo?Ang ilaw kasi sa pasilyo ng bahay na yon ay dim lang.Sarado ang lahat ng pintuan.At ito pa, nasa fourth floor pala ang kwarto namin at nasa pinakadulo pa?Kung bakit ba naman kasi pumayag ako sa gusto ni Sica.May pagka-haunted house pa naman yung bahay na ito (○~○;).
Mabilis na ipinilig ko na lang yung ulo ko saka huminga ng malalim at..TUMAKBO!
HUWWAAA!PEACE HO TAYO!! (>__<;;)
At ayakong matulog sa malamig na labas no?!Kaya kailangan ko na talagang makuha yung pesteng bag na yon!(>///<;).
Mabilis na bumaba ako sa hagdan papuntang third floor, kahit ang ilaw din doon ay pawang mga dim lang.Putek na yan!Malapit na rin pa lang mag-halloween kaya kung anu-ano ang naiisip ko!(=_=).
Nang makababa na ako sa second floor nang may tumawag sakin.
"AH-AH!!".
Paglingon ko may nakita akong matangkad na lalaki.Inaninag ko siya saglit, may kalayuan din naman kasi siya sakin habang papalapit sa pwesto ko, saka ko siya nakilala.At siya ay walang iba kundi si Jahred.At kaya siya nandoon ay dahil lahat ng mga players ay doon ang mga kwartong inuukopa.
"HI!MAMAYA NA TAYO MAG-USAP!".Mabilis kong paalam sa kanya at dali-dali na akong bumaba sa first floor.Lumabas na ako agad sa main door at mabilis na tumakbo papuntang parking lot.
Dire-diretso lang akong pumunta sa bus namin since alam ko naman kung saan ito nakapark.Tiningnan ko agad yung side nung bus, nakita kong nakabukas nga yung compartment.Kahit medyo kinakabahan ako sa hindi ko malaman na kadahilanan, pumunta pa rin ako at sinilip yung loob nun.At may nakita akong bag dun na kulay black at may neon green na lining at may sulat na Nike.
"Nandyan ka lang pala?!". Sabi ko pa kahit na nagtataka talaga ako kung papaano napunta yon dito.And since, nasa pinakadulo nakalagay yung bag ko, pumasok na ako sa loob ng compartment."Gotcha!". Sabi ko nang mahawakan ko siya.
*BAGG!*
Haharap pa lang ako para sa paglabas ko ng biglang may kumalabog (◐__◐).
At bigla lalong dumilim (◑__◑).
May...
nagsara....
ng.....
pinto?! (⊙__⊙“).
Nang maisip ko yon, bigla kong binitawan yung strap nung bag ko at mabilis na lumapit sa pinto.Kinalampag ko ng malakas yung pinto.
"TEKA!MAY TAO DITO!TULOOOOONG!".Sigaw ko dahil lalong rumagasa yung kaba at takot na nararamdaman ko.
Unti-unti na ring nagkakaroon ako ng butil ng pawis sa bandang noo ko.At may eksenang nagflashback sakin na lalong ikinatakot ko..
/Flashback/
I was six years old back then.Some friends of mine and me playing hide and seek at school.Tumakbo ako papunta sa may library at nakita ko ang malaking cabinet dun.Sa kagustuhan kong hindi mataya pumasok at nagtago ako dun.But it was a wrong move dahil sira pala ang padlock ng cabinet na yon.At nakulong ako dun.Takot na takot ako dahil bukod sa madilim yon, feeling ko lalo pa siyang lumiliit.
Mabilis na ipinilig ko yung ulo ko para mawala na sa isip ko ang insidenteng yon na ayaw na ayaw kong balikan kailanman.
But then, my nightmare happening again.
Yes.Sad to say I do have claustrophobia(A/N:Claustrophobia is the fear of having no escape and being in closed or small spaces or rooms).Takot talaga ako sa masisikip at madilim na lugar.
Air (>_<).
I.(○_○)
Need.(=_=)
Some.(-_-)
F*cking.(T_T)
AIR!(ㅠ_ㅠ).
At habang hinahampas ko yung pinto, iyak na ako ng iyak."T-Tulong..may tao...pa..dito.".
Breathe Alice.(>//<)
Breathe.(>○<)
Breathe. (>//<)
Breathe.(>○<)
Maya-maya pa parang lahat ata ng oxygen sa paligid ko ay nauubos na.Unti-unti na ring nanghihina yung pagpalo ko sa pinto dahil nawawalan na ako ng lakas.Napahiga na lang ako ng tuluyan sa may sahig.
Alice.. You can do this!
Alice.. Be strong!
Alice.. You will get through this goddamn hell!
Alice.. Someone will gonna help you!
Someone like.....
"J-J-D..".Mahinang usal ko.
At bago pa ako tuluyang mawalan ng malay, naaninag ko ang pagbukas ng pinto ng compartment at may narinig na boses.
"AH-AH!??".