POV Peertje:
"Ik ben hier!" Opgelucht haal ik adem. Meindert komt de kamer binnenlopen en geeft me een glas water. Dankbaar neem ik een slokje. "Dankje" Zeg ik. "Maar vertel eens cutie waarom zo'n zorgen?" Vraagt Cemal. "Mijn vader zei dat ik op jullie moest passen. Het leek of hij iets van plan was." Zeg ik zacht. "Hij was toch dood?" Vraagt Laura verbaast. Ik knik. "Het was niks het waren maar waanbeelden." Zeg ik. Ik voel een traan langs mijn wang lopen. Cemal slaat zijn armen om me heen. "Hé, het geeft niet." Zegt hij zacht. Ik knik. "Weet ik." Zeg ik. Ik zucht. "Ik ben moe. Ik ga slapen. Iedereen knikt en loopt de kamer uit. Als Cemal wil weglopen hou ik hem tegen. "Blijf bij me alsjeblieft." Hij knikt. Hij komt naarst me in bed liggen. Ik kruip dicht tegen hem aan. Ik leg mijn hoofd op zijn borst. Ik voel zijn hand door mijn haar gaan. En langzaam val ik in slaap.
Ik open mijn ogen en kijk op de klok, 3 uur 's middags. Ik voel een arm om me heen. Naast me ligt Cemal te slapen. Er vormt een lag op mijn gezicht. Ik ben zo blij met hem. Ook hij doet langzaam zijn ogen open. Als hij me aankijkt krijgt hij ook een lach op zijn gezicht. "Lekker geslapen?" Vraagt hij. "Met jou bij me? altijd" Zijn glimlach word groter en hij drukt zijn lippen op de mijnen. Ze zijn zo zacht. "Ik hou van je." Fluister ik. "Ik ook van jou." Zegt hij zacht. Ik kruip dichter tegen hem aan. "Ja wakker worden!" Word er door de kamer geschreeuwd. Van schrik schiet ik overeind. "JEZUS LAU!" Schreeuw ik. "Ik ben je zus niet." Zegt ze droog. En ze loop de kamer uit. Ik zucht en stap uit bed. "Dat is ook weer verpest." Mompel ik. Cemal grinnikt. Ook hij stapt uit bed. "Niet zo mompelen." Zegt hij. Nu grinnik nu. Hij geeft me een kus op mijn wang. "Ik ga naar beneden." Zegt hij. En loopt naar beneden. Ik kleed me om en loop ook naar beneden.
We zitten met zijn alle in de woonkamer. Ik was de laatste Right? Ja ik was de laatste. Vreugde komt in me op. "Ik was de laatste!" Roep ik opeens. Iedereen kijkt me verbaast aan. Omg zijn ze echt zo dom. "Ik was de laatste" Zeg ik nog een keer. "Dus?...." Vraagt Joost. "Dus.." Zeg ik als aanleiding. Het kwartje valt bij Jeremy. "De opdrachten zijn over! WE ZIJN VRIJ!" Roept hij. "Nu valt het kwartje bij iedereen. "Maar hoe kunnen we hier weg?" Vraagt Marnick. Ik haal mijn schouders op. Dan krijgt iedereen weer een berichtje.
Mouse: Kom naar de hal
Nederlands? We kijken elkaar aan. "Zullen we?" Vraag ik onzeker. De andere knikken. Met zijn alle lopen we naar de hal. De deur staat open. Iedereen kijkt elkaar aan. Zou het save zijn? We lopen naar de deur. Vlak voor we de drempel overgaan hoor ik een bekende stem. "We gaan toch niet weg zonder de mouse te hebben ontmoet? Of wel?" Met een ruk om. Wat? Nee! "Het kan niet!"