A/N: Hello sa inyo! Bago nyo basahin, konting explanation muna tayo. Hahaha. Eto po yung Pinag-usapan ni Paolo at Jessica, nasa chapter 11 to. Di ko lang nilagay yung pinag-usapan dahil masisira ang atmosphere ng wedding. Soo... eto na yun. Haha! :)))
Salamat nga pala sa mga nagbabasa neto. Mahal ko kayo promise! =))
Oh sya mahaba na.Pigilan ang sariling maasar ha? :))
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
JESSICA'S P.O.V.
"It's been a long time, Jessica.
Can we talk?"
I froze.
Ang kapal naman talaga ng muka ng taong 'to. Hindi ko nalang sya pinansin. Mahirap na. Baka kung ano pang masabi ko.
Naramdaman ko nalang na umu-upo na sya sa tabi ko.
"Talagang wala kang balak lubayan ako no?" sabi ko sa kanya. Ayokong mainis, pero wala e. I can be a bitch infront of this goddamn man.
Narinig ko syang tumawa ng mahina. Dahil dun napatingin ako sa kanya.
"Okay lang kahit na tarayan mo pa ko buong araw dito. Basta mag-eexplain ako sa'yo. Makinig ka nalang sana." At talagang ine-expect nyang makikinig ako sa kanya? What a bastard.
"Ano ba yan. Ang panget naman ng view dito. Makaalis na nga lang. And some bastard is trying to talk to me. Wow. Just wow." Akmang aalis na ko dahil, well pinipigilan ko lang mainis sa kanya. Pero asar na talaga ako. Bigla nyang hinila yung kamay ko. Pakiramdam ko para akong nakuryente kaya hinigit ko yung kamay ko.
"ANO BA!"
"Dito ka muna kase. Wala naman akong gagawin sayo. Gusto ko lang namang pakinggan mo ko." Sabi niya.
"At ang lakas naman talaga ng loob mo no? Anong akala mo sakin? Yung babaeng tatanga-tanga pagdating sayo 3 years ago? Wala na yung babaeng yon. PATAY NA SYA." Di ko napigilang sumigaw. Malamang naman dahil galit ako.
"Wag ka ngang sumigaw! Mamaya isipin ng mga tao hina-harass kita."
"Totoo naman eh. Might as well say it outloud for them to hear." I smirked at him and shouted
"ANO BA! LAYUAN MO NGA AKO. TULONG! MAY MANIAC PO DITO!" Sigaw ko. He just laughed at me.
Napatingin yung mga tao samin, at may lumapit na, na guard.
"Miss ano pong problema dito?" Sabi ni kuyang guard. Nagawa pa nya kong tignan mula ulo hanggang paa ha. Ang sarap tusukin sa mata tong matandang 'to. Sya ata yung manyak e. Bwiset.
"Manong, yan po kasing lalaking yan. Minamanyak ako at hina-harass." acting ko. Para san pa't gumanap akong Maria Clara nung third year. Maria Clara my ass, ugaling medusa nga ako. Hahaha.
"Wag kayong maniwala dyan kuya. Tinotopak lang yang girlfriend ko. Pasensya na ho." PUTANGINA. KAILAN PA NYA KO NAGING GIRLFRIEND?!!!!!! (A/N: Jess, nung bakasyon mo ng third year ka.. *kru-kru*)
Pakyu miss author. Wag kang epal.
"Anong girlfriend?! Hindi nga kita kilala! Manong wag kayong maniwala dyan! Hulihin nyo na yan, mamaya may iba pang mamanyak yan eh!" Kumagat ka. PLEASE.
Nagpalipat-lipat ng tingin samin si manong tsaka nagsalita, "Nako mam, kung may away man ho kayo ng boypren nyo eh wag nyo na pong idamay yung ibang tao. Mag-usap nalang po kayo ng mahinahon, baka po kasi masita kayo ng manager namin eh.. Pasensya na ho."
ABA AT TALAGA NAMAN. HINDI BA KO KILALA NETONG MATANDANG TO?!
Napansin kong natatawa si Paolo, inirapan ko sya at kinausap si manong. "Una sa lahat manong, hindi ko sya kilala. At lalong hindi ko sya boyfriend. Pangalawa, hina-harass nya ko dahil hila sya ng hila sakin. Pangatlo, hulihin nyo yang manyak na yan. Pang-apat, gusto mo pati ikaw ipakulong ko? Mas manyak ka pa nga sa kanya. Bwiset." ismid ko sabay alis. Wala akong pakealam sa kanilang dalawa. Mga leche. -______-"
Nakalayo nako ng biglang may nangyakap sakin sa likod. I know whose arms are those.
"Ayaw mo naman sa habulan scene no?" Tanong ko sa kanya habang tinatanggal ko yung mga kamay nya na nakayakap sakin.
"Bakit kasi ayaw mo akong pakinggan?"
Napabuntong hininga ako. "*beat* Bakit ba ayaw mo kong lubayan, ha?"
"Ano bang mangyayari sayo pag pinakinggan mo ko?"
"Masasaktan ako." I whispered.
Hindi sya nakakibo. Sabi na eh.
"Tapos sa isang "Masasaktan ako" matatahimik ka na agad? Huh, wala na tayong kailangan pang pag-usapan Paolo. Tinapos mo na lahat satin 7 months ago. Kaya tama na."
"Pero alam kong gusto mong malaman kung anong dahilan ko."
Nagulat ako sa sinabi nya. Yeah.. somewhere inside me gusto talagang malaman yung totoong dahilan. Kasi alam ko, hindi yung Nalunod-ka-na-kasi-masyado-sa-pagmamahal-mo-sakin spiel nya. Alam ko yun. Dahil sya mismo ang nagsabi sakin dati na kung makikipagbreak man sya, may mabigat na dahilan at kailangan talaga nya akong iwan. Hindi yong ganon kababawa na dahilan lang.
"Bakit Pao, pag nalaman ko ba kung ano yung dahilan mo, may magbabago ba? Magagawa ba kitang mahalin ulit? Magagawa ko bang patawarin ka? Hindi Paolo. Hindi." Naiyak na ko habang sinasabi ko yan. Napansin ko ding marami ng nakatingin samin.
Nilapitan nya ko tsaka pinunasan yung mata ko.
"Wag ka namang umiyak oh..."
"Alam mo ba kung bakit kita iniwan Iska? Kasi masyado na kitang nasasaktan. At kailangan ko talagang umalis ng mga panahon na yun. Bumalik ako ng France. At ngayon lang ako bumalik ng Pinas after our break-up. Jessica, you know how much I love you. Hindi kita iiwan ng ganon-ganon lang. Pero nakikita kong nasasaktan na kita ng sobra. At alam kong umiiyak ka lagi, Jess alam ko yun. I'ved been your boyfriend so as your bestfriend for 3 whole years. Kilala kita, di mo sinasabi sakin dahil ayaw mo kong masaktan. Pero ikaw na mismo yung nasasaktan, at ayoko ng mangyari pa yun. Sobrang tanga ko kasi iniwan kita. I'm the biggest jerk in the world. Alam kong maling iwan kita, pero kailangan." Sabi nya.
"Pero Pao mas lalo lang akong nasaktan nung iniwan mo ko. I've been so vulnerable when you left me. Hindi ako makapag-aral ng maayos non. Muntik na kong bumagsak sa lahat ng subjects ko kasi hindi ko na pinapasukan. Lahat ng tao nakikita kung gano ako nasaktan nung iniwan mo ko. Oo nandyan ang barkada pero I felt so alone. No one was there to hold me when I'm crying. No one was there when I needed someone to talk to. No one was there for me Paolo. You're not there anymore."
"I only did what's best for you.."
"What's best for me? Paolo you're the best for me. You're the only one who's best for me. But you left me! It's so hard for me to move on. I thought we're forever Paolo. You promised me. You fcking promised! Pero anong ginawa mo? You just left me with memories. Hirap na hirap akong magtiwala ulit sa mga lalake dahil sayo! Putangina, alam mo bang sobrang sakit non ha?! Sobra! Pakiramdam ko binugbog ako ng paulit ulit sa ginawa mo.. Paolo, tell me. Bakit ka pa bumalik?"
"To get you back. I need you Jessica. I need you back in my life."
Sa puntong yon, nasampal ko sya. "Kung kailan natututo na kong magtiwala ulit sa mga lalake? Kung kailan konti nalang, makakapagmahal na ko ulit? Kung kailan okay na ko? Kung kailan nakabangon na ko ulit? Bakit Paolo, gusto mo ba kong ibagsak ulit? Tama na naman. Maawa ka naman sakin. Sobrang sakit na kasi e. Wag mo ng dagdagan pa Paolo. Wag na.."
"Bakit, akala mo ba hindi ako nasaktan? Nasaktan din ako sa desisyon kong iwan ka."
"Pero mas nasaktan ako Paolo. Mas nasaktan ako."
Ang dami ng nanonood samin. Pero wala na kong pakealam. Sobra na kong nasaktan eh.
"Tigilan na natin 'to Paolo. Ang dami ng nanonood oh. Ayoko namang maging teleserye ang buhay ko ng dahil sayo. Tapos na tayo Pao. Ikaw na mismo ang tumapos nun eh. Kaya tama na. It's so heartbreaking for me to reminisce those memories. Kung ayaw mo na kong umiyak ulit, leave me alone."
Tama naman yung ginawa ko diba? Sobrang sakit na naman kasi eh.
Ayoko na masaktan. Ayoko na.
"If that's what you want. I'll just love you from afar then.." sabi nya. I looked at him and I found sadness in his eyes.
"Goodbye Paolo." at tumalikod na ko at naglakad palayo sa kanya.
This will be the last time that I'll cry because of you.
Goodbye my past.
-----------------------------------------------------------------------------
WEH ANSABEH. =)))
Ayan na po ang Chapter 14 mga ate at kuya. :D
Sorry eto lang nakayanan. XD
Vote. be a fan. Suggest to friends! :D
-Marie<3