Chloe's POV
Nang makarating kami sa tapat ng hospital bigla naman akong kinabahan. Hindi ko alam kung anong mangyayari pero kinakabahan ako.
"Baby, are you okay? You look pale." Nag aalalang tanong ni daddy sa akin.
"I'm fine dad. Sige lalabas na ako dad, may kakausapin lang ako."
"Sige, magiingat ka."
"Opo." Sabi ko at lumabas ng kotse, habang papalapit ako sa hospital pakabog naman ng pakabog ang dibdib ko.
Nang makarating ako sa nurse station tinanong ko kung nasaan ang room si Kyla Cain at sinabi niya naman na room 301. Nang makarating ako sa tapat ng kwarto ni kyla, bumuntong hininga muna ako bago binuksan ang room niya.
Bigla naman akong napatakip ng kamay sa bunganga ko ng makita ang mukha ni kyla. Oh my gosh, she look pale. Nangangayat narin siya, 'yong mukha niya putlang putla. 'Yong buhok niya nalalagas narin. Gosh, bigla naman akong nakonsensiya. Naaawa ako sa kanya.
"A-nong ginagawa mo dito? Kung nandito ka para kutyain ako, sige. Kutyain mo lang ako hanggang sa mapagod ka." Mahinang sabi ni kyla. Bigla naman akong lumapit sa kanya at hinawakan ang kamay niya.
"No, hindi ako pumunta dito para kutyain ka. Pumunta ako dito kasi gusto kong humingi ng tawad sa mga nagawa ko sayo. Kyla I'm really sorry." Sabi ko at pinisil ang kamay niya. Bigla naman siyang umiyak ng umiyak.
"C-hloe, alam mo ba ang swerte swerte mo dahil madaming nagmamahal sayo. May pamilya ka na nagmamahal sayo, mga kaibigan at si bryle na nagmamahal sayo." sabi niya na umiiyak
"Ma swerte ka din naman kyla. May mga tao din namang nagmamahal sayo." Sabi ko at pinunasan ang luha niya.
"C-hloe, may hiling sana ako sayo bago man lang ako mamatay."
"Ano ba kyla! Wag mong sabihin 'yan, hindi ka mamamatay!"
"P-lease.... C-hloe nararamdaman ko na malapit na akong mawala, sana pag bigyan mo ako. P-lease." Umiiyak na sabi niya. Bigla naman akong kinabahan.
"A-no ba 'yon?" Tanong ko sa kanya na kinakabahan.
"C-hloe maawa ka, pakawalan mo na si bryle. Kailangan ko siya chloe... s-iya nalang ang meron ako pero kinuha mo pa. C-hloe nag mamakaawa ako sayo hiwalayan mo na si bryle. Kung mahal mo siya dapat mo na siyang pakawalan, nahihirapan na siya chloe. Nakikita mo ba 'yon? Please chloe, pag namatay ako sayong sayo na si bryle." Sabi niya na humahagulgul. Bigla naman akong napatayo at lumayo sa kanya.
"NO! Hinding hindi ko siya iiwan, mahal na mahal ko siya. Mahal na mahal ko si lopez, hindi ko kayang iwan siya." Sabi ko na umiiyak. No way, kahit anong mangyari hindi ko siya iiwan. Mahal na mahal ko siya.
"C-hloe hindi mo ba nakikita? Nahihirapan na siya! At dahil sayo 'yon, kung hindi ka lang sana dumating sa buhay niya edi masaya sana kami. Kailangan niya ako chloe, kailangan ko din siya. P-lease chloe nag mamakaawa ako. Pakawalan mo na siya."
"Kung kailangan mo siya, kailangan ko rin siya!" Sabi ko na umiiyak.
"Ganun kana ba kamakasarili ha? Ha chloe? Wala ka na bang iniisip kundi 'yong sarili mo? C-hloe kailangan ko si bryle, mamamatay na ako. Isipin mo naman 'yon. Pag namatay ako wala ng gugulo sa inyo ni bryle."
Bigla naman akong napatahimik, ganun naba ako kamakasarili? Iniisip ko lang ba yung sarili ko? Iniisip ko nga lang ba ang kapakanan ko? Iniisip ko lang ba 'yong pagmamahal ko? Ni hindi ko ba maisip na may taong mas nangangailangan pa kay lopez? Si kyla na walang pamilya, si lopez lang 'yong meron siya pero inagaw ko pa. Ganun naba ako kasama?
"Mahal ko si lopez." Humahagulgul na sabi ko.
"Love love love! Loving can hurt chloe. Itatak mo yan sa isip mo. Wag kang makasarili! Kailangan ko siya, maawa ka naman. Nahihirapan na siya, pakawalan mo na siya."
"H-indi ko kaya."
"Kayanin mo!" Sigaw niya, bigla naman akong napaupo sa sahig at umiyak ng umiyak. Nakapag desisyon na ako. Para to sa ikakabuti ng lahat, sana lang maging masaya si kyla.
Ngayon, iisipin ko 'yong makakabuti sa taong kailangan ng mahal ko. Kung kinakailangan na pakawalan ko si lopez. Papakawalan ko siya, kailangan siya ni kyla. Kung kailangan ko si lopez meron pang mas nangangailangan sa kanya na mas importante pa sa akin... at si kyla 'yon. Kung kami talaga sa huli, gagawa ng paraan ang tadhana para ipaglapit kami. If you love someone you need to sacrifice. Ika nga nila, I love lopez and I need to sacrifice it, alam ko naman na nahihirapan na siya.
"M-asakit man na pakawalan si lopez, pero nakapag desisyon na ako. Sige, papakawalan ko na siya. Pero hindi ibig sabihin nun na hindi ko na siya mamahalin, I love lopez and I always do."
"T-hank you chloe. Maraming salamat!"
"Hindi lang para sayo ang ginawa ko kyla, para din kay lopez. Alam ko naman na nahihirapan na siya eh. Kaya sana gumaling kana." Sabi ko at tinalikuran siya.
"Maraming salamat." Rinig kong sabi niya bago ako lumabas.
Habang naglalakad ako bigla ko naman nakasalubong si lopez.
"B-abe? Anong ginagawa mo dito? Bakit umiiyak ka?" Nag aalalang tanong niya at pinunasana ang luha ko.
"Lets break up!" Mahinang sabi ko at saka tumulo ang luha ko. Bigla naman kinuha ni lopez ang kamay niya sa mukha ko at hindi makapaniwalang lumayo sa akin.
"N-o. Hindi, no way!" Sigaw niya
"I said lets break up!" Sigaw ko at umiyak ng umiyak.
"No no no! Fuck! No way! May nagawa ba akong mali perez ha? Tell me? Bakit nakikipaghiwalay kana sa akin? Dahil ba 'to sa hindi ko pagtawag sayo at pag text sayo? O dahil ba to sa hindi ko pagbati ng monthsary sayo? Kung ganun patawari—"
"Its not like that! Hindi ganun 'yon!" Humahagulgul na sabi ko.
"Kung ganun ano 'yon? Putcha! Sabihin mo naman perez para itama ko yung mali ko." Umiiyak na sabi ni lopez. Mas lalo naman akong napaiyak, looking him while crying makes my heart broken.
"I will let you go lopez. Alam kong nahihirapan kana, kailangan ka ni kyla." umiiyak na sabi ko at saka hinapos ang mukha niya.
"No, alam kong nagbibiro ka lang. Perez please, don't let me go. Kailangan kita." Umiiyak na sabi niya, napakagat naman ako sa labi ko. Why do I hurt when I see him crying like this? Its hurt!
"Mas kailangan ka ni kyla lopez, please. Papakawalan na kita para hindi kana mahirapan."
"You're the one who fit in my life and you're the one I want. Please, nagmamakaawa ako sayo perez. Wag mo naman akong pakawalan. Wag mo naman akong hiwalayan." Umiiyak na sabi niya habang sapo ang mukha ko.
"There are certain people who are not meant to fit in your life, no matter how much you want them to be. Goodbye lopez." Sabi ko at ngumiti ng konti sa kanya.
"I love you perez. Please don't do this for me."
"I love you too lopez and I always do, that's why I'm letting you go. I’ll say goodbye this one last time. But now that I’m not really saying goodbye because in my heart I will still always love you lopez." Umiiyak na sabi ko at tumalikod sa kanya. Habang humahakbang ako nararamdaman ko 'yong tusok ng kutsilyo sa puso ko. Ang sakit sakit.
But I know there comes a time when walking away is the best for everyone.
"Perez!" Sigaw niya, bigla ko naman nasapo ang dibdib ko kung saan nararamdaman ko 'yong kirot at sakit.
"Goodbye..." mahinang sabi ko. Ang sakit, It’s not just the goodbyes that hurts, its the flashbacks that follow.
"Perez! Putcha! Wag mo akong iwan!" Sigaw niya pero hindi ako lumingon, hindi ko kayang makita 'yong mukha ni lopez na nasasaktan. Kapag nakita ko siya, baka bigla nalang akong tumakbo sa kanya at yakapin siya ng mahigpit.
"You promised perez, you promised to me!" Rinig kong sigaw niya, kahit na nanlalabo na 'yong mata ko dahil sa kakaiyak pinilit ko parin na humakbang.
"You broke your promise and made me realize. It was all just a lie." Mahinang sabi niya, napatakip naman ako ng bunganga ko ng maalala ko ang pinangako ko sa kanya noon.
*Flashback*
Nang kaming dalawa nalang ni lopez sa sala bigla niya naman akong niyakap ng mahigpit.
"Thank you babe." Bulong niya at hinalikan ang noo ko.
"Thank you for what?" Kunot noo kong tanong sa kanya.
"For staying here. Thank you because you're staying here with me."
"Because I love you babe, 'di kita kayang iwan. Eh mahal na mahal kita eh." Nakangiting sabi ko sa kanya. Nakita ko naman na biglang pumula ang tenga niya. Hahaha kinikilig siguro.
"Thank you babe. I love you too babe, hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin kung aalis ka. Hindi ko kaya.... hindi ko kaya na hindi ka makita, na hindi ka kayakap, na hindi ka mahalikan. I swear mababaliw talaga ako pag iniwan mo ako. Kaya promise mo na hindi mo ako iiwan. Na hindi ka mag aaral sa america." He said while looking to my eyes.
"Promise babe, hindi kita iiwan. Hindi din ako mag aaral sa america. Hindi ko rin kaya na hindi ka makita, makayakap at mahalikan kasi mahal na mahal kita. Mababaliw din ako kapag iniwan mo ako." I said and I hug him tight.
"Promise hindi rin kita iiwan. I love you perez"
"I love you too lopez."
*End Of Flashback*
Ang sakit lang na hindi ko pala natupad ang pangako ko sa kanya. Hindi ko natupad dahil iniwan ko siya, at nasaktan ko ang taong mahal ko. Nasaktan ko si lopez ng sobrang sobra at hindi ko alam kong kaya niya pa ba akong patawarin.
The pain of having a broken heart is not so much as to kill you, yet not so little as to let you live. I know they say that first love is the sweetest, but that first cut is the deepest. Being with Bryle Drew Lopez I learned how to love, I become more responsible with my responsibilities in my life. I learned how to cooked, washed my clothes, washed the dishes and so on. I also learned how eat the food that unfamiliar with me. Being with him in 90 days was the most happiest day in my life. I'm so lucky to meet him, I'm so lucky to have him in 90 days.
Masaya ako sa pagtitira sa probinsiya nila lopez kahit na 90 days lang. Ang dami kong natutunan sa buhay, unti unti niya rin ako binabago na hindi ko man lang namamalayan. Akala ko noon hinding hindi na ako makakahanap pa ng ibang lalaki. Pero nagbago 'yon ng dumating si lopez sa buhay ko. Masaya ako dahil hindi lang siya ang nakilala ko, pati narin ang mahahalagang tao sa buhay niya. Si manang liza, tito, kuya brent, barbie, zach, sweetheart at si kyla.
90 days with him is the most unforgettable in my life.
Chloe room in their mansion. See at the right side -------------------->
-----—----—-----—-----—----—----—----—
A/N: Guys, readers! I'm gonna miss chloe and bryle. Naiiyak ako dahil matatapos ko na sila. Ayaw ko ng pahabain pa dahil deserve naman nila na magpahinga na. Hahaha. Anyway, I have another works in wattpad. But soon to be published palang yun. Please be support. Thank you :*
Read.Comment.Vote
Love, Ate Lay😉