Sky
"Κύριε Frank που έχετε το κουτί των πρώτων βοηθειών;",ρώτησα ευγενικά,καθώς έγειρα το σώμα μου προς τον πάγκο της κουζίνας του.
"Μισό λεπτό Sky,στο φέρνω αμέσως!",μου φώναξε και κατευθύνθηκε προς τον τοίχο που ήταν στερεωμένο ένα ασημένιο κουτί με έναν κόκκινο σταυρο.
Το άνοιξε και από μέσα έβγαλε ένα μικρό πλαστικό κουτί το οποίο μου άφησε πάνω στον πάγκο.
"Και λίγο πάγο,αν θα μπορούσατε.",ζήτησα και εκείνος μου χαμογέλασε,καθώς έβγαλε ένα πλαστικό σακουλάκι και έριξε μέσα λίγο πάγο.
"Σας ευχαριστώ πολύ!",είπα και απομακρύνθηκα από τον πάγο,ενώ ξεκίνησα να κατευθύνομαι προς την αποθήκη που βρισκόταν ο Wes και με περίμενε.
Μόλις μπήκα μέσα στο δωματιάκι άναψα το φως.
"Έναν λογο που κάθεσαι μέσα στο σκοτάδι;",τον ρώτησα και εκείνος σήκωσε το κεφάλι του.
Ο Leo τον είχε κάνει πραγματικά χάλια.Το αριστερό του μάτι μετά βίας άνοιγε,καθώς ήταν πρησμένο,η μύτη του αιμορραγούσε,το κάτω χείλος του ήταν σκισμένο και πρησμένο.
"Με τυφλώνει το φως.",εξήγησε και μου έδειξε το μάτι του.
Ξεφυσηξα και του έδωσα τον πάγο τον οποίο έβαλε πάνω στο μάτι του.Καθοταν πάνω σε κάτι βαρέλια και η πλάτη του ακουμπούσε στον τοίχο.Μολις ο πάγος ακούμπησε το μάτι του πήρε έναν μορφασμό πόνου.
"Θα πιστεύεις πως είμαι κανένας δειλός και αδύναμος αυτή την στιγμή.",είπε και έκλεισε και το άλλο του μάτι.
"Μπα.Παραμενεις ηλίθιος.",σχολίασα και με χτύπησε απαλά στον ωμο,ενώ γέλασα.
"Σε πειράζω.Επειδη τις έφαγες και πονάς δεν είσαι δειλός.Ισα ίσα το αντίθετο."
"Sky μου κανείς κομπλιμέντο ή ο Leo μου έσπασε και τα τύμπανα και δεν ακούω καλά;",με ρώτησε και έβγαλε τον πάγο από το μάτι του για να με κοιτάξει.
Τον κοίταξα και στριφογυρισα τα μάτια μου.
"Είμαι απλά ειλικρινής Wes.",είπα και χαμογέλασα λίγο.
"Τώρα,κάτσε να καθαρίσω αυτό το χαλι."
Τον πλησίασα με το βαμβάκι που είχα ρίξει πάνω λίγο από το αντιμικροβιακο υγρό και απαλά καθάρισα τις πληγές του.Προς μεγάλη μου εντύπωση δεν έδειξε ίχνος πόνου στο πρόσωπο του.Απλως παρατηρούσε τις κινήσεις μου και συνεχώς κοιτούσε τα μάτια μου.
"Γιατί το κανείς αυτό;",με ρώτησε και συνέχισε να με κοιτάζει.
"Τι πράγμα;",είπα και σήκωσα το ένα μου φρύδι,καθώς καθάριζα την μύτη του.{a/n:αυτό ακούστηκε λάθος αχαχα}
"Γιατί με φροντίζεις Sky,εσυ με μισείς.",είπε και μου έπιασε το χέρι για να σταματήσω αυτό που έκανα και να στρέψω την προσοχή μου σε εκείνον.
"Δεν σε μισώ.Σε αντιπαθώ λιγότερο από τον Leo.Επισης έχω τύψεις που τις έφαγες για χάρη μου.",εξηγησα.
"Άρα το κανείς λόγω εγωισμού;",με ρώτησε.
"Το κάνω επειδή αισθάνομαι ασχημα.Δεν άξιζες κάτι τέτοιο για χάρη μου.Δεν άξιζες κάτι τέτοιο επειδή ο Leo είναι μαλακας.",εξηγησα και πλέον τον κοιτούσα μες τα μάτια.
Τα μάτια του Wes είχαν ενα πολύ ιδιαίτερο χρωμα.Παρολο που ήταν πράσινα,άλλαζαν χρωμα ανάλογα με τα ρούχα που φορουσε.Αυτη την στιγμή φορουσε μια γαλάζια μπλούζα και το χρωμα τους είχε άνοιξει περισσότερο προς το γαλάζιο-γκρι,ενώ οι κόρες του είχαν διασταλλει.
"Άρα το κανείς για εμένα;",ξαναρώτησε και ξεκίνησα να εκνευρίζομαι.
"Τι θες να ακούσεις Wes;",τον ρώτησα και πέταξα το βαμβάκι στα σκουπίδια.
"Πως το κανείς επειδή νοιάζεσαι.",φώναξε ελαφρά.
Γέλασα ειρωνικά και τον κοίταξα.
"Μεγάλη ιδέα δεν έχεις για τον εαυτό σου;Πες μου Wes τι πιστεύεις;Πως θα είμαι σαν όλα εκείνα τα κοριτσάκια να τρέχω από πίσω σου;Λοιπόν είσαι πολύ γελασμένος.",φώναξα επίσης γεμάτη νεύρα.
Είμαι σίγουρη πως πλέον ακουγόμαστε μέχρι έξω.
"Γιατί το κανείς αυτό Sky;Προσπαθείς να δείξεις πως είσαι σκληρή.Δεν είσαι όμως και το ξέρεις.",ανταπέδωσε με φωνές.
"Αλήθεια τώρα Wes νομίζεις πως με ξέρεις;Κοίταξε με.Δεν έχεις την παραμικρή ιδέα για εμένα και το τι είμαι.Το κατάλαβες;",πλέον ουρλιαξα και είχα γίνει κατακόκκινη από τα νεύρα μου.
"Μα δεν με αφήνεις να σε μάθω.Δεν αφήνεις κανέναν να έρθει κοντά σου.",είπε και σηκώθηκε από την θέση του.
"Επειδή δεν θέλω.",μουρμούρισα.
"Ξέρεις κάτι.Νομιζω προσπάθησα αρκετά.Πιστεψα πως θα μπορουσα να σε κάνω να ανοιχτεις.Αλλα είσαι απλά μια εγωίστρια.",είπε και άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω.
Έμεινα για μερικά δευτερόλεπτα ακίνητη στην θέση μου και αποφάσισα να βγω αμέσως και εγώ έξω χτυπώντας με δύναμη την πόρτα πίσω μου.
Όσοι ήταν μέσα στο μαγαζί από την ομάδα του μπάσκετ ξεκίνησαν να φωνάζουν διαφορά του τύπου "τι παίχτηκε μεταξύ σας","η Sky το έριξε το γκομενακι" και άλλες τέτοιες αηδίες.
"Εγώ φεύγω.",είπα στα παιδιά στο τραπεζι και πήρα το μπουφάν μου.
"Sky τι έγινε;Ακούγονταν πολύ δυνατές φωνές από εκεί μέσα και ο Wes έσπασε δυο ποτήρια μόλις βγήκε από εκεί μέσα.",είπε η Riley ανήσυχη.
"Απλά τσακωθήκαμε επειδή δεν είμαι σαν τις άλλες που τον κυνηγούν και αυτό θέλει ξεκάθαρα ο εγωμανης παρτακιας.",είπα και έβαλα το μπουφάν μου.
"Sky ηρέμησε.Εννοω προσπάθησε να συγκρατήσεις τα νεύρα σου.Μαλλον θα είπες κάτι που θα τον νευρίασε.",μου είπε ο Alfie.
"Ναι προφανώς.Του είπα πως δεν πρόκειται να πέσω στα δίχτυα του.",εξηγησα και τους χαιρέτησα καθώς άνοιξα την πόρτα του μαγαζιού και βγήκα έξω.
Ο κρύος αέρας χτύπησε αμέσως το σώμα μου και το μετάνιωσα που επέλεξα να γυρίσω μόνη μου και να μην περιμένω την Riley,καθώς είχε αυτοκίνητο και δεν θα χρειαζόταν να περπατάω είκοσι λεπτά μες το κρύο.Πηρα μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησα να περπατάω στους κρύους δρόμους,ενώ χτυπούσα πέτρες με τα μαύρα μου vans.
Ένας ήχος μηχανής ακούστηκε και δίπλα μου βρέθηκε το τελευταίο άτομο που θα ήθελα να δω μπροστά μου αυτή την στιγμή.
"Γιατί μόνη;",με ρώτησε ο Leo και ξεκίνησε να πηγαίνει αργά με την μηχανή του δίπλα μου.
"Γιατι ήθελα να περπατήσω.",είπα κοφτά χωρίς να έχω οπτική επαφή μαζί του.
"Έλα τώρα Sky που τα πουλάς αυτά τα ψέματα.Εχει 5 βαθμούς και τα χείλη σου είναι μωβ.",σχολίασε και ξάπλωσε το σώμα του στο μπροστινό μέρος της μηχανής του,ενώ την κουνούσε με τα πόδια του.
"Αλήθεια Leo απλά θέλω να περπατήσω,μην με εκνευρίζεις και εσυ τώρα.",είπα και γύρισα να τον κοιτάξω.
Στο πρόσωπο του είχε απλωθεί ένα χαμόγελο.Πολλες φορές ο Leo μου θύμιζε τον ίδιο τον διάολο.Ο διάολος ήταν παλαιότερα ένας όμορφος αγγελος,ο οποίος ήταν ο αγαπημένος του Θεού,μέχρι που εναντιώθηκε σε Εκείνον.
Έτσι και ο Leo.Ειχε ομορφα χαρακτηριστικά,αλλά τον χειροτερο χαρακτήρα.Ή τουλάχιστον αυτό έδειχνε.
"Ανέβα.Θα σε πάω εγώ.",πρότεινε και έβγαλε ένα κράνος από το πίσω μέρος της μηχανής του.
"Υπόσχομαι πως δεν θα σε ενοχλήσω καθόλου στην διαδρομή.Απλά δεν θέλω να κρυώσεις."
Πήρα μια βαθιά ανάσα και έπιασα το κράνος που μου έδωσε,ενώ ανέβηκα στην μηχανή από πίσω του.Εκεινος έπιασε τα χέρια μου και τα τύλιξε γύρω από το σώμα του.
"Μην μας πέσεις κάτω."
Heyaaaaaa
ΜΗΝ ΒΙΑΣΤΕΙΤΕ ΝΑ ΚΡΙΝΕΤΕ ΤΗΝ SKY ΑΠΛΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ.
Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο και συγγνώμη που αργεί,αλλά προσπαθώ να τελειώσω το faded!
Θα τα πούμε σύντομα!