Ο Αύγουστος πλησίαζε πια στο τέλος του. Ο Χάρι ολοκλήρωσε τις εξετάσεις του, με τελευταίο μάθημα αυτό των Φίλτρων. Παρά το γεγονός ότι είχε μελετήσει σκληρά, είχε φοβηθεί μήπως κοπεί στο συγκεκριμένο μάθημα. Ο Σέβερους Σνέιπ τον κυνηγούσε στα όνειρά του για να του θυμίσει πόσο άχρηστος ήταν στο μάθημά του. Όλα αυτά μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα, οπότε και έμαθε ότι πέρασε τα Φίλτρα με «Υ». Ο Χάρι ένιωσε σαν να έφευγε ένα τεράστιο βάρος από πάνω του. Ήταν πλέον έτοιμος να εισαχθεί στο τμήμα των εκπαιδευόμενων Χρυσούχων για την επόμενη σεζόν.
Στο μεταξύ, είχε να ολοκληρώσει κάποιες άλλες σημαντικές του υποχρεώσεις. Μία από αυτές ήταν η εύρεση κατοικίας. Όσο κι αν αγαπούσε το Μπάροου, ο Χάρι γνώριζε ότι δεν μπορούσε να μείνει εκεί για πάντα. Έπρεπε επιτέλους να μετακομίσει σε ένα δικό του σπίτι. Θα μπορούσε προσωρινά να μείνει στην Γκρίμολντ Πλέις, αλλά δεν του άρεσε πολύ η συγκεκριμένη ιδέα. Έτσι, άρχισε να αναζητά σπίτια σε διάφορες περιοχές της Αγγλίας, είτε σε περιοχές που κατοικούσαν αποκλειστικά Μαγκλ είτε που ζούσαν και κάποιοι μάγοι. Αυτό δεν τον απασχολούσε και ιδιαίτερα πολύ. Ήθελε τουλάχιστον να βρει ένα μέρος πριν την έναρξη της εκπαίδευσής του.
Παράλληλα, το σχολείο είχε αποστείλει αιτήσεις σε όσους εβδομοετείς είχαν χάσει την τελευταία χρόνια, με σκοπό να δηλώσουν αν ήθελαν να την επαναλάβουν. Η Ερμιόνη αποφάσισε πως θα επέστρεφε, προς μεγάλη δυσαρέσκεια του Ρον, ο οποίος θεωρούσε ότι η κοπέλα του δεν είχε καμία ανάγκη από το σχολείο, κυρίως επειδή γνώριζε ήδη πολύ περισσότερα από τους ίδιους τους καθηγητές, κατά τα λεγόμενά του. Ωστόσο, τελικά αποδέχτηκε την απόφασή της.
"Αν αυτό θέλεις πραγματικά και πιστεύεις ότι είναι το καλύτερο για εσένα, δεν θα σε εμποδίσω," της είχε πει προτού η Ερμιόνη ριχτεί στην αγκαλιά του, ευχαριστώντας τον για την κατανόηση.
Ο ίδιος δεν είχε καμία διάθεση να επιστρέψει στο σχολείο. Ο Ρον είχε αποφασίσει προς το παρόν να βοηθήσει τον Τζορτζ να ξαναστήσουν τα «Μαγικά Τρικ Ουέσλι», πράγμα που σίγουρα θα τον κρατούσε απασχολημένο για ένα διάστημα. Ήδη από τα μέσα Αυγούστου, πήγαινε μαζί με τον Τζορτζ και τον Πέρσι - προς μεγάλη έκπληξη όλων - στο μαγαζί στη Διαγώνιο Αλέα.
Ο τρίτος αδερφός Ουέσλι είχε αποφασίσει πως δεν θα επέστρεφε ξανά στο Υπουργείο. Εκείνο το κομμάτι της ζωής του είχε κλείσει οριστικά πια. Όχι πια μεγαλεπήβολα σχέδια και μεγαλεία. Ο Πέρσι είχε καταλάβει πως τίποτα δεν ήταν πιο σημαντικό από την οικογένειά του. Ίσως ο θάνατος του Φρεντ να τον συγκλόνισε περισσότερο από ό,τι νόμιζαν οι υπόλοιποι. Όλα φαινόταν να επιστρέφουν σε μία κανονικότητα. Τίποτα όμως δεν θα ήταν όπως πριν πια.
Η Ερμιόνη προσφέρθηκε να βοηθήσει τον Χάρι να βρει σπίτι. Η κοπέλα ήταν σίγουρα πιο οργανωτική από τον ίδιο, κρατώντας σημειώσεις για τα διάφορα σπίτια που επισκέπτονταν κατά καιρούς. Η Τζίνι με τη σειρά της τον συνόδευε σε όλες σχεδόν τις επισκέψεις του, προσφέροντάς του και μία δεύτερη γνώμη, πράγμα που τον βοήθησε πολύ περισσότερο από ό,τι φανταζόταν στην αρχή.
Πριν το τέλος του καλοκαιριού, ο Χάρι βρήκε επιτέλους κάτι ικανοποιητικό. Το παράλογο της υπόθεσης ήταν ότι, παρά το γεγονός ότι είχε δει πολλά σπίτια που του άρεσαν σε διάφορες περιοχές της Αγγλίας, το σπίτι που του είχε κερδίσει πραγματικά το ενδιαφέρον βρισκόταν στο Γκόντρικς Χόλοου. Ήταν ένα σπίτι που έτυχε να επισκεφθεί μόνος του εκείνη την ημέρα. Ήταν έτοιμος να το αγοράσει εκείνη τη στιγμή, αλλά συγκρατήθηκε. Θέλησε πρώτα τη γνώμη της κοπέλας και των φίλων του προτού προβεί σε κάποια ενέργεια. Έτσι, το βράδυ της ίδιας μέρας, όταν συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί στο Μπάροου, τους πρότεινε να πάνε μαζί στο Γκόντρικς Χόλοου την επόμενη μέρα. Εκείνοι δέχτηκαν.
Έφτασαν στην συνοικία Γκόντρικς με παράπλευρο διακτινισμό. Δεν είχαν αλλάξει και πολλά από την τελευταία επίσκεψη του Χάρι στην περιοχή. Μονάχα αυτή τη φορά δεν υπήρχε ο Βόλντεμορτ εκεί να του ετοιμάζει μία θανάσιμη παγίδα, ούτε το χιόνι που κάλυπτε τα πάντα. Το Γκόντρικς Χόλοου φάνταζε διαφορετικό στα τέλη του καλοκαιριού.
Ο Χάρι οδήγησε τους φίλους του προς την πλατεία του χωριού, το οποίο έσφυζε από ζωή. Κόσμος περνούσε δίπλα τους χωρίς να τους δώσει ιδιαίτερη σημασία: δεν ήταν παρά μερικοί επισκέπτες. Παρά πέρα, βρισκόταν η εκκλησία και πίσω της το νεκροταφείο όπου βρίσκονταν θαμμένοι οι γονείς του Χάρι και η μητέρα μαζί με την αδελφή του Ντάμπλντορ. Κι εκεί, στο κέντρο της πλατείας, βρισκόταν το ηρώο που ήταν τόσο γνώριμο στο Χάρι και στην Ερμιόνη. Όταν το πλησίασαν, εκείνο μεταμορφώθηκε σε ένα άγαλμα της οικογένειας Πότερ: ο Τζέιμς, η Λίλι και το μωρό Χάρι. Η Τζίνι τράβηξε το μανίκι του νεαρού.
"Δεν ήξερα ότι είχες και άγαλμα," είπε μισο-αστειευόμενη, μισο-σοβαρά.
"Ούτε εγώ το ήξερα μέχρι τα περασμένα Χριστούγεννα," αποκρίθηκε θλιμμένα ο Χάρι.
Ο Ρον κοιτούσε κι εκείνος εκστασιασμένος το άγαλμα αλλά δεν είπε τίποτα. Ούτε ο φίλος του γνώριζε για το άγαλμα, καθώς ήταν ο Χάρι και η Ερμιόνη που επισκέφτηκαν τότε το Γκόντρικς Χόλοου, μόνοι τους. Ήταν λίγες μέρες από τότε που είχαν τσακωθεί άγρια με τον Ρον. Αν και τα είχαν αφήσει όλα πίσω τους, η ανάμνηση και μόνο ήταν επίπονη.
"Ελάτε, ας συνεχίσουμε," είπε τελικά ο Χάρι. Όταν απομακρύνθηκαν από το άγαλμα, εκείνο μεταμορφώθηκε ξανά σε ηρώο.
Προσπέρασαν την εκκλησία του χωριού και πέρασαν διπλά από το νεκροταφείο.
Όταν ο φράχτης του κοιμητηρίου έστριψε αριστερά, ο Χάρι έστριψε κι αυτός, με τους άλλους να τον ακολουθούν πιστά και συνέχισαν να περπατούν. Κάποια στιγμή η περίφραξη έστριβε ξανά προς την εκκλησία αλλά ο Χάρι συνέχισε να περπατά ευθεία.
Αρκετά βήματα αφότου άφησαν πίσω τους το κοιμητήριο, ο Χάρι έστριψε αριστερά και τους οδήγησε σε μια όμορφη γειτονιά γεμάτη με μονοκατοικίες με αυλές. Ήταν φανερό ότι ήταν μία περιοχή που κατοικούσαν και κάποιοι μάγοι, αν έκρινε κανείς το ντύσιμο μερικών κατοίκων που κυκλοφορούσαν στις αυλές τους, με τους μανδύες και τα μυτερά καπέλα. Ήταν σαν να μην προσπαθούσαν καν να αναμειχθούν με τους Μαγκλ.
Ο Χάρι τελικά σταμάτησε μπροστά από ένα διώροφο σπίτι, βαμμένη σε ένα απαλό κίτρινο. Ο ήλιος έκανε αντανάκλαση στο μικρό στρογγυλό παράθυρο της σοφίτας, ενώ το φως έμπαινε άπλετο από τα πολλά παράθυρα του κτιρίου. Η αυλή φαινόταν ελαφρώς εγκαταλελειμμένη στο έλεος της φύσης, παρόλα αυτά μπορούσε κανείς να διακρίνει ένα μεγάλο πεύκο στο πίσω μέρος της αυλής.
"Αυτό είναι;" ρώτησε ο Ρον
"Ναι," απάντησε ο Χάρι. "Λοιπόν;"
"Εμένα μου αρέσει," αποκρίθηκε η Τζίνι. "Είναι όμορφο."
"Θα συμφωνήσω με την Τζίνι," σχολίασε ο Ρον.
"Δεν νομίζεις πως είναι λίγο μεγάλο για ένα άτομο;" ρώτησε σκεπτικά η Ερμιόνη.
"Δεν έχω σκοπό να μείνω για πάντα μόνος μου," είπε σιγανά ο Χάρι, κοιτώντας με την άκρη του ματιού του την Τζίνι, που παρατηρούσε καλύτερα το σπίτι.
"Είναι πολύ όμορφο πράγματι, αλλά ο κήπος με χαλάει. Μοιάζει σαν τον κήπο που θα είχε ο Χάγκριντ αν δεν έμενε στο κτήμα του «Χόγκουαρτς»."
Ο Ρον γέλασε. "Μην ξεχνάς ότι θα συμπεριλάμβανε και τη συλλογή του από οπισθοδρομικές σκουληκαντέρες."
"Μην μου το θυμίζεις." Η Ερμιόνη ανατρίχιασε. "Προσπαθώ ακόμα να ξεχάσω εκείνη τη χρονιά."
"Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να το αγοράσεις, Χάρι," είπε η Τζίνι. "Ο κήπος είναι κάτι που διορθώνεται."
"Πράγματι. Μπορείς να ζητήσεις την βοήθεια του Νέβιλ για τον κήπο," πρότεινε ο Ρον.
"Χμμ…" Έκανε σκεπτικά ο Χάρι.
"Αν σου αρέσει το σπίτι, δεν βλέπω το λόγο γιατί να μην το αγοράσεις," είπε η Ερμιόνη. "Εξάλλου, όπως είπες, δεν θα είσαι πάντα μόνος σου και ο κήπος είναι κάτι που διορθώνεται. Θα συμφωνήσω με τα παιδιά."
"Δεν είναι μόνο ο κήπος το πρόβλημα. Το σπίτι δεν είναι επιπλωμένο και δεν ξέρω στ'αλήθεια αν θα προλάβω να βρω ό,τι χρειάζομαι," παραδέχτηκε.
"Ξεκίνα από τα βασικά. Δεν χρειάζεται να βιαστείς," τον συμβούλεψε η Ερμιόνη. "Έχεις αρκετό χρόνο μπροστά σου, Χάρι."
Ήταν πράγματι η πρώτη φορά στη ζωή του που ο Χάρι δεν ζούσε κάτω από την πίεση του χρόνου, που το μέλλον του Μαγικού Κόσμου δεν στηριζόταν πάνω του. Είχε την άνεση να λάβει αποφάσεις με την ησυχία του, χωρίς άγχος.
"Εντάξει τότε. Θα μιλήσω σύντομα με τον ιδιοκτήτη για τις λεπτομέρειες," είπε χαμογελαστός ο νεαρός.
"Καλορίζικο τότε, φιλαράκι." Ο Ρον τον αγκάλιασε από τους ώμους. "Σίγουρα είναι πολύ καλύτερο από την Γκρίμολντ Πλέις."
"Έχω μία απορία," παρενέβη η Ερμιόνη. "Τι θα γίνει με τον Κρίτσερ;"
Ο Χάρι κούνησε το κεφάλι του. "Δεν ξέρω, Ερμιόνη. Η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να τον ελευθερώσω αλλά… Θυμάσαι την Γουίνκι; Το σπιτικό ξωτικό του Μπάρτι Κρουτς;"
Η Ερμιόνη ένευσε καταφατικά. "Την θυμάμαι. Αξίζει όμως να προσπαθήσεις."
"Θέλω απλώς να είναι χαρούμενος," παραδέχτηκε ο Χάρι. "Ίσως μπορέσουμε να βρούμε μία συμβιβαστική λύση. Θα πρέπει όμως να μιλήσω πρώτα μαζί του."
"Πιστεύω ότι είναι και το πιο σωστό," σχολίασε η Ερμιόνη. "Ο Ντόμπι θα χαιρόταν."
Ένας κόμπος στάθηκε στο λαιμό του Χάρι. Χωρίς τον Ντόμπι, ήταν πολύ πιθανόν να μην είχε καταφέρει να βγει ζωντανός από το Μέγαρο Μαλφόι. Του έλειπε φοβερά το σπιτικό ξωτικό. Ήλπιζε πως θα ήταν ευτυχισμένος, όπου και αν βρισκόταν.
Οι τέσσερις τους πήραν τον δρόμο της επιστροφής. Καθώς πέρασαν διπλά από το κοιμητήριο, η Τζίνι σταμάτησε τον Χάρι.
"Μήπως θέλεις να τους δεις;" τον ρώτησε ακουμπώντας το μπράτσο του.
Ο Χάρι δεν ήταν σίγουρος. Την τελευταία φορά που βρισκόταν εδώ είχε νιώσει να πνίγεται. Ίσως βέβαια όλα αυτά να ήταν αποτέλεσμα της όλης ψυχολογικής πίεσης που είχε υποστεί εκείνο το διάστημα. Κοίταξε προς το κοιμητήριο.
"Ναι, θα το ήθελα," αποκρίθηκε.
Έτσι, αντί να επιστρέψουν στο στενό στο οποίο είχαν διακτινιστεί όλοι μαζί, κατευθύνθηκαν προς το νεκροταφείο. Ο Χάρι πρώτος έφτασε στην καγκελόπορτα του κοιμητηρίου και την έσπρωξε. Εκείνη άνοιξε με ένα τρίξιμο και οι τέσσερις τους πέρασαν μέσα στην αυλή του κοιμητηρίου. Ο Χάρι τους οδήγησε με σίγουρα βήματα προς τον τάφο των γονιών του. Αν και είχε έρθει μονάχα μία φορά, η διαδρομή είχε χαραχθεί στη μνήμη του. Τα πόδια του τον πήγαν προς τα εκεί δίχως να χρειαστεί να το σκεφτεί.
Εντόπισε λοιπόν το μνήμα, με το στεφάνι που είχε αφήσει εκεί η Ερμιόνη την παραμονή των Χριστουγέννων, το οποίο είχε πια ξεραθεί. Στάθηκαν λοιπόν μπροστά στον τάφο του Τζέιμς και της Λίλι Πότερ μέσα στη σιωπή. Την τελευταία φορά που ο Χάρι τους είχε επισκεφθεί ήταν φοβισμένος, αβέβαιος, προβληματισμένος και θλιμμένος. Τώρα ήταν και πάλι στενοχωρημένος, αλλά σίγουρα πιο ευτυχισμένος. Είχε νικήσει τον Βόλντεμορτ μία και καλή και η ζωή του και των φίλων του δεν βρισκόταν σε κίνδυνο. Αναρωτήθηκε αν θα χαιρόταν για αυτόν, αν θα ήταν περήφανοι. Δεν θα το μάθαινε ποτέ. Η όρασή του ξαφνικά θόλωσε από δάκρυα. Η Τζίνι έπιασε το χέρι του και το έσφιξε δυνατά.
Ο Χάρι γύρισε και την κοίταξε. Η κοπέλα κοιτούσε επίμονα προς το μνήμα. Ξαφνικά, του θύμισε έντονα την μητέρα του. Ήταν βέβαιος πως η Λίλι θα την συμπαθούσε αμέσως. Χαμογέλασε αμυδρά προτού στραφεί ξανά προς τον τάφο.
Ο τελευταίος εχθρός που πρέπει να νικηθεί είναι ο θάνατος.
Ο Χάρι διάβασε ξανά αυτές τις λέξεις, που πλέον έβγαζαν πολύ περισσότερο νόημα για αυτόν. Στο μεταξύ, η Ερμιόνη έσκυψε και σημαδεύοντας την ταφόπλακα, διέγραψε έναν κύκλο με το ραβδί της και ένα νέο στεφάνι εμφανίστηκε. Η Τζίνι την μιμήθηκε. Ο Ρον κατάφερε να εμφανίσει ένα απλό λουλούδι με το δικό του ραβδί και το ακούμπησε κοντά στα στεφάνια των κοριτσιών. Ο Χάρι θεώρησε πρέπον να κάνει το ίδιο.
Έμειναν για λίγο εκεί προτού αποφασίσουν να φύγουν. Στην επιστροφή πέρασαν μπροστά από τον τάφο της Κέντρα και της Αριάνα Ντάμπλντορ. Ο Χάρι κοντοστάθηκε, προς έκπληξη όλων. Με μία κίνηση του ραβδιού του, εμφάνισε ένα λουλούδι και το άφησε εκεί.
"Πάμε," τους είπε.
Όταν βγήκαν από το κοιμητήριο, ήρθε στο Χάρι μία ιδέα. Στράφηκε τότε στην Τζίνι και στον Ρον.
"Θέλετε να δείτε το πατρικό μου;" τους ρώτησε.
"Το… πατρικό σου;" επανέλαβε σαστισμένος ο Ρον.
"Ναι, είναι εδώ κοντά," τους πληροφόρησε ο Χάρι. "Ελάτε."
Δεν δυσκολεύτηκαν να το βρουν, όπως είχε προβλέψει ο Χάρι. Στεκόταν εκεί όπου το είχαν αφήσει τα περασμένα Χριστούγεννα, ερειπωμένο και εγκαταλελειμμένο στο έλεος της φύσης. Στην είσοδο του σπιτιού υπήρχε ακόμα η επιγραφή που αποτελούσε μαρτυρία ότι εκεί πράγματι είχαν ζήσει κάποτε οι Πότερς, στην οποία είχαν προστεθεί περισσότερα μηνύματα για τον Χάρι, το Αγόρι Που Έζησε. Τα αδέλφια Ουέσλι κοιτούσαν με δέος το γκρεμισμένο σπίτι, που είχε καταστραφεί από την εξοστρακισμένη Αβάντα Κεντάβρα.
"Εδώ ήταν λοιπόν που…" Η φωνή του Ρον έσβησε.
"Που ξεκίνησαν όλα," συμπλήρωσε ο Χάρι.
"Γιατί δεν το επιδιόρθωσε κανένας;" ρώτησε η Τζίνι.
"Το αποτέλεσμα της μαύρης μαγείας," αποκρίθηκε η Ερμιόνη. "Και εξάλλου, αυτό το σπίτι έχει γίνει σύμβολο για όλους τους μάγους και μάγισσες της Βρετανίας."
Είχε δίκιο. Ήταν ένα σύμβολο ελπίδας, αν και στο σπίτι αυτό είχαν διαπραχθεί δύο φρικτοί φόνοι. Εκεί είχε τελειώσει η ζωή για να τους Πότερς, στο Γκόντρικς Χόλοου. Εκεί όμως θα ξεκινούσε τη ζωή του ο γιος τους, ο Χάρι.