“Two words. Lesson. Two.” Arron sat beside me na ikinalaki naman ng mga mata ko. Napatingin ako sa paligid at nakita ko ang mga tingin ng ibang tao. The same stare na natatanggap ko sa tuwing magkasama kaming dalawa.
“What lesson are you talking about? Go away, Arron. Darating na si Dominic.” I hissed at him. Pabulong ko itong sinabi dahil ayaw kong marinig ng iba ang pinag-uusapan naming dalawa.
Bakit ba naisipan ako nitong kausapin ngayon sa public?
I’m sitting at the canteen kasi hinihintay ko si Dominic na hanggang ngayon ay wala pa. We’re supposed to eat together pero he’s running late. Siguro ay hindi pa sila nadi-dismiss.
“I call it ‘the heartbreaking lessons’.” he even made a weird hand gesture at napangiwi na lang ako. Player at kinagigiliwan ba talaga ng mga babae ang lalaking ito? Arron chuckled like he already knew what I was thinking. “You already half passed on your lesson number one, which is ignoring him. So next is, lesson number two!”
“Seryoso, ano ba ang trip mo at ngayon mo pa naisipan magparamdam? You were wasted last night, you called me and I called Vin para lang masundo ka. Naalala mo ba yon?”
Inihatid ni Vin si Arron sa condo niya dahil ayaw ni Arron magpadala sa bahay nila. He dropped him off first then tsaka niya lang ako inihatid sa bahay. I asked him to take care of Arron at sinungitan niya lang ako, he said hindi ko na daw kailangan sabihin ang dapat niyang gawin. I still don’t know what’s his deal is. But I’m positive that he isn’t that fond of me.
Nawala ang ngisi sa mga labi ni Arron. “I told you not to come.”
“You expect me to leave you out there? Do you know how much it would drive me insane if something bad happened to you? I would most likely blame myself kung sakaling may nangyari sayo!”
“Drive you insane?” tinaasan niya ako ng kilay.
“Yes! Guilt! Conscience! What in the world happened to you at nagpakalasing ka?”
He pouted. “Does that mean you didn’t come because you care?”
I snorted at him. Sa itsura pa lang ay alam ko na nang-aasar na naman ang isang ito. Inirapan ko na lang siya. Akala niya siguro hindi ko napapansin na iniiwasan niya ang pag tanong ko tungkol sa nangyari kagabi. He probably doesn’t walk to talk about it kaya hindi ko na lang siya tinanong pa.
“Just go away.”
“How about lesson two?” kunot noo nitong tanong sa akin.
Huminga ako ng malalim. Panigurado akong hindi ito aalis at hindi matatahimik hanggat hindi nakukuha ang tunay na pakay niya. Because that’s Arron. Hindi pa ba ako nasanay?
“Fine. What is it?”
Inalis ni Arron ang tingin sa akin at unti-unting may lumabas na ngisi sa mga labi niya. I stared at him hanggang sa dumating sa punto na hindi niya na ito napigilan and it turned into a wide grin.
“Lesson Number Two: Building Suspicions.”
Pagkatapos magsalita ni Arron ay biglang may tumawag sa pangalan ko. “Allie?” napatalon pa nga ako at mabilis na lumingon. My eyes widened when I saw Dominic standing near our table. Nasa likuran ko na pala siya, hindi ko lang napansin dahil masyado akong naka-focus kay Arron.
Shit. Bigla akong namutla at nilunod ng kaba.
Wala naman kaming ginagawang masama ni Arron. Other than plotting schemes to break up with Dominic–wala naman ng ibang unfaithfulness na nagaganap pero bakit kinakabahan pa rin ako? We were just talking but guilt was killing me inside.
“Dom!” I stood up to hug him and give him a kiss on the cheek. Ipinulupot niya agad ang braso ko at hinatak ako sa gilid niya pagkatapos ko siyang halikan. Hindi niya inaalis ang tingin niya kay Arron. His confused expression was gone at napalitan ito ng galit. His jaws were defined and this is a look that I’ve never seen on him before. The person beside me didn’t look anything like Dominic.
“Valencia, am I right?” Dominic was the first one to talk.
Inilipat ko ang tingin ko kay Arron na nakikipagtitigan ngayon kay Dominic. A sly smirk formed on his lips. Hindi rin siya natinag sa pagkakaupo niya. In fact, mas nagmukha siyang komportable sa pagkakaupo niya ngayon.
“Chua.”
“Pwede ko bang itanong kung bakit kasama mo ang girlfriend ko?” Dominic asked and my stomach twisted.
“Dom…” I whispered. Kumapit pa ako sa braso niya at pinisil ito pero hindi niya ako pinansin. Arron looked at me though. Napasimangot siya sa reaksyon ko pero mabilis niya itong pinalitan ng kanyang nakakabugnot na ngisi.
“Why don’t you tell me why you think I’m with her?”
“Arron, please.” binigyan ko siya ng makahulugang tingin. Arron removed his look from Dominic and stared at me instead. Matagal niya akong tinitigan hanggang sa nailang ako sa pagtingin niya. Humigpit ang hawak ni Dominic sa bewang ko.
“Dude, stop staring at my girlfriend.”
Inalis ni Arron ang tingin niya sa akin. “Why? Is she yours?”
Dominic snarled. “Of course she’s mine.”
Arron frowned. “Really? For how long?”
“Arron!” I scolded and it made him chuckle.
“I’m kidding, kitten.” at pagkatapos niya sabihin iyon ay biglang nawala ang tension sa mukha niya. Tumingin ulit siya kay Dominic pero magaan na ito at hindi na rin siya nakangisi katulad ng kanina. He clapped his shoulder before leaving and I was able to breathe properly when he finally did.
Tinanggal ni Dominic ang pagkakakapit niya sa bewang ko pero hindi siya umalis sa pwesto niya. Hindi ako makatingin sa kanya ng deretso sa mata dahil natatakot ako na makita na disappointed siya sa akin. Kahit hindi ko pa sigurado ay alam ko na galit siya. He may love me at pero hindi pa rin niya naiiwasan na magalit sa akin. Hindi niya lang talaga ako matitiis. And now, I’m wondering kung hanggang kailan niya ako hindi matitiis sa tuwing may ginawa akong kasalanan sa kanya? Should I wish that it would be now or should I wish he would never get tired of me?
“Hindi mo man lang ba ako titingnan?”
Umiling-iling ako pero nakatingin pa rin ako sa sahig.
“Hindi mo ba sasabihin kung anong ginagawa ni Arron sa table at bakit ka niya kinausap?” I hate lying to Dominic. Pero kailangan ko. Inangat ko ang ulo ko para tingnan siya. I wanna flinch at his dark glare but I managed to act like I was unaffected.
“Dominic, may sinabi lang sa akin si Arron tungkol sa lesson. Stop fussing about it.” a white lie, but a lie nevertheless.
He frowned. “Allie, the last time Arron became our topic, sinabi ng kaibigan ko na nakasama mo siya sa race na hindi mo man lang naisipan banggitin sa akin. How should I stop fussing about it?!”
Medyo lumakas ang boses niya kaya naging conscious ako bigla sa paligid namin. Iilan lang naman ang nakatingin at yung iba ay pasimple pa. Merong nag-iwas ng tingin ng inilibot ko ang mga mata ko sa loob ng cafeteria.
“Don’t make a scene, please. I’m hungry, hindi ba pwedeng kumain na lang muna tayo?” restless na tanong ko dito pero hindi lumambot ang ekspresyon sa mukha ni Dominic.
He didn’t say a thing and I was feeling a little dizzy. Siguro ay dahil sa gutom kaya umupo na lang ako at itinukod ang dalawang siko ko sa lamesa. I covered my face with my hands and took shallow breaths. “He even called you kitten.” Dominic added.
I looked at him, giving him a hopeless look. “Dominic, please shut up.” malamig na ang boses ko.
He scoffed. “You’re shutting me up?”
Biglang bumagsak ang malamig na ekspresyon sa mukha ko at tumayo papalapit kay Dominic. Hinawakan ko siya sa magkabilang pisngi. “No, baby. I’m sorry. Nahihilo lang kasi ako.” hindi umimik si Dominic at nanatiling nakasimangot ang mukha niya.
“Really? You’re using that card on me?” napabitaw ako sa mukha ni Dominic at pumikit-pikit sa kanya.
“What–what are you talking about?”
“Ganyan ka naman palagi kapag nag-aaway tayo eh. Something will always come up kasi alam mong hindi kita matitiis. What surprised me is that you even used your health as an excuse para lang hindi tayo mag-away.”
My mouth dropped at his accusation. “I can’t believe you right now, Dominic.”
“And the feeling’s finally mutual.” naramdaman ko ang pagluluha sa mga mata ko. Ikinuyom ko ang mga panga ko at masinsinan na tiningnan si Dominic. Umiling-iling ako kay Dominic at matapos ay kinuha ang bag ko mula sa lamesa bago umalis at tuluyan na iniwan siya.
I don’t have any rights para masaktan dahil deserve ko ang galit na nararamdaman ngayon ni Dominic. Hindi ako dapat nasasaktan dahil dapat lang sa akin ang pagdududa at mga pag-aakusa na ginagawa niya. It’s what I wanted after all. It’s my goal to be hated by him pero masakit pa rin. I thought I already prepare myself from the pain pero nararamdaman ko pa rin ito. I got out of the cafeteria but I was too busy telling my heart to don’t shatter. I don’t think I can pick up the pieces kapag nalaglag ito sa harap ng maraming tao.
I’d rather get broken alone than to let anyone see my pain.
Napatigil ako sa paglalakad nang biglang may humatak sa pulso ko. My body twisted when my wrist got pulled at tumama ang katawan ko sa katawan ni Dominic. Dominic quickly raised his arms and slid it around my waist. His face was quickly placed at the nook of my neck. My body shuddered as his warm breath lingered on my skin and my lungs constricted when he pulled me tight, and then even tighter.
“I won’t say sorry for being jealous. And I still am. I’m only jealous because I love you and I don’t want to share you with anyone.” he said in his sexiest voice that I swear I almost melted.
Kinagat ko ang labi ko. Sa tuwing ganyan lagi ang mga banat ni Dominic, hindi ko talaga maiwasan ang hindi matunaw. His words–his voice… It was just–ugh. He’s too perfect.
Too perfect. Too surreal.
How can someone perfect like him, love someone plain like me?
I know I look okay. I’m admittedly sweet and thoughtful, hindi rin ako napag-iiwanan sa academics. Pero puro plain traits lang yun. Mga usual characteristics na makikita sa iba pang mga babae. Why me? How can he unconditionally love someone like me? More like, anong meron sa akin na wala ang iba?
Humiwalay si Dominic sa pagkakayakap sa akin. He removed his arms around me and brushed my hair off my face.
“Are you still hungry or do you want to go home?”
“Both?” sagot ko dito at bahagyang tumawa si Dominic. He leaned in and kissed my forehead bago kinuha ang kamay ko para hatakin papuntang car park.
We were both settled sa loob ng kotse at walang ibang pumapasok sa utak ko kundi kung gaano gusto kong umuwi para humiga sa kama at matulog. I just want to rest. Yun lang.
I was deep in thoughts, planning how will I sleep on my bed when Dominic started talking again.
“Are we good?” he asked in a quiet voice and I dropped my head to stare at my hands. My fingers were entwined and I was playing with it, obviously out of nothing to do.
“Baby?” he called and I raised my head. Nakita ko ang pag-aalala sa mga mata ni Dominic. Nanlambot na naman ang puso ko sa tingin na binibigay niya sa akin. Huminga ako ng malalim bago siya binigyan ng isang tango at tipid na ngiti. I’m sure my smile looked forced but Dominic still smiled, like it was enough to give him reassurance.
And now I suddenly felt changing my plans from sleeping and taking a rest to crying my guts out to sleep.