Isaac Mendez
Kinabukasan.
Mga hapon na akong Pumunta sa king shop na nagngangalang ABSTRACT.
Kinuha ko Ang Susi saking bulsa at inunlock.
Pumasok na ako.
Hindi ko na rin binuksan Ang shop dahil na Rin sa pagiging tamad ko ngayon.
Simple Lang Ang laki nito. may blue sa gilid at may white na nakapalibot nito.
Ang shop ay may maraming mga paintings na ginawa ko na kadalasan nito ay binibili ng mga customer na dumadalaw dito. Depende Ang price sa mga napili nilang painting.
I develop this skills
Back when I was seven years old.
Natuto ako magpaint dahil sa Papa ko.
Ang Papa ko kasi dati mahilig mag paint so he decided to be artistry but he failed due to his illness that have been called leukemia. He suffered until he died.
I am finally decided to paint.
May malaking isang wood white linen board at may maliit na upuan.
Umupo na ako at may hawak na palette board na may painting ng ibat ibang color.
Nag isip ako ng ilang segundo.
May nararamdaman ako galing sa aking mata. Nag transform na lamang ito na kulay puti at halos mabulag ako.
Hindi na ako maka-concentrate ng maayos.
Hindi ko na makita ang nasa kapaligiran Kundi mga imahe dumadaloy sa aking isip at Hindi ko masyado naintindihan.
Hindi ko namamalayan na kumikilos ng magisa Ang kamay ko.
Ilang minuto.
Tumigil na ako sa pagpipinta at bumalik na sa dati Ang lahat.
Bigla na lamang ako nagulat sa aking pininta na Hindi kasali sa aking imahinasyon.
Tiningnan ko ito ng maigi at inintindi.
Una
Isang gulo na nagpapatayan sa gitna ng mga sundalo at mga tao na may mga kakaibang dumadaloy sa kanilang katawan sa isang lugar .
Pangalawa
May mga tao na nasa bilangguan na pinapahirapan at pinapatay.
At pangatlo
Tinatapon nalang Ang mga bangkay sa isang lugar na pinagtatabunan ng mga lupa at kinakain ng mga hayop tulad ng mga aso.
Nakatulala nalang ako na walang nangyari.
Tumayo na ako para maghugas ng kamay dulot ng matinding dumi na ginawa ko at may bigla nalang may naramdaman sa likod para bang may nagkuryente sa akin.
Shriek-shriek-shriek
Tunog ng isang electronic device.
"Aaghhhhhhhhhh" I screech
Biglang may humampas sa aking ulo para bang metal or matigas na bagay.
Hanggang Bumagsak na ako sa sahig at naging malabo na rin Ang paningin ko.
Parang pinapalibutan ako. side to side. Parang lalaki na may kasamang babae. Hindi ko sila masyadong makita.
Narinig ko silang nag-uusap tungkol sa akin
"Ang ganda pala ng kanyang ginawa, impressive"
Tunog nang babae habang nagpapalakpak.
"Bilisan na natin baka may nakakita sa atin . Icheck mo na Rin Ang kanyang data Kung evo's siya o hindi at marami pa tayo gagawin baka tayo pa patayin ni Mr L . "
Tinig ng isang lalaki na parang
nagra-rush
"Okay fine, I'll check " she snort
Narinig ko rin Ang mabilis na paglipat ng bawat papel.
"Isaac Mendez. He is an Evo's had the ability to predict the outcome In the future express through in a visual art."
Wala akong pakialam sa sinasabi nung babae as long na makatakas ako dito.
Tiniry Kong gumalaw pero napansin ako ng babae.
Shit
"Matibay ka ha? Tingnan natin Kung makakagising kapa ."
Hinampas ako ulit ng matigas na bakal hanggan sa nawalan na naman ako ng Malay.
Sidney Prescott
After 5 days
Dadating na sila.
Nalinis ko na Ang bahay at bumili na ako ng mga pangangailangan sa bahay namin.
I grab my blackberry phone in round shaped table.
I'll check time on my phone.
It's 6:45 in afternoon.
I called my Mom.
Ring-ring-ring
"Hello?"
"Mom, it's Sidney . What time kayo uuwi sa bahay. I can't wait."
Excited na talaga akong umuwi Ang parents ko galing New Orleans.
"Oh, maybe in 25 minutes. Darling"
"Ok Mom, I can't wait too much.... Mom, Anong gusto niyong pagkain Ni Papa?"
"It's up to you"
"Ok Mom . Ingat"
"Sige Sidney . Bye."
Binaba ko na Ang phone.
Pumunta ako sa kusina para magluto ng tuna casserole at chicken plum wings.
Then I Started.
Within 15 minutes.
I was done cooking. Usually I am fixing some plate and preparing food that I cook.
Several minutes.
Narinig ko na Ang pagdating ng sasakyan.
Tumingin ako sa window at bumaba na sila.
Papunta na sila dito .
Umalis na ako sa bintana kaagad at sasalubungin ko sila sa pinto.
Tumunog na Ang doorbell.
Binuksan ko na Ang door at sabay yakap sa kanila
"Mom, Dad I really miss you so much"
I embrace them tightly.
And let go of them.
Mom touch my cheeks in a second and take off her hands.
"Oh Sidney, Same with you. We really miss you so much."
Mom answered.
I hate being a dramatic actress.
"Enough for drama for today . Alam Kong gusto niyo na kumain . "
"Mabuti pa"
Hinampas niya ng mahina Ang stomach Ni Papa ng dalawang beses.
they already take a sit while I'm getting some wine in refrigerator.
And I go back already with wine.
We make a chit chat conversation
While getting our food something to eat.
I ask my Mom about their situation in New Orleans.
"Mom , Anong ginawa niyo Ni Papa sa New Orleans"
"We team up making a bridge with other companies crew and we're successfully completed within 5 days"
"Unpredictable"
Doubting around my face.
"So you doubt? (I shake my face left to right as a sign of disaproval ) Aside from that Sidney, I will enrol you in Costa Verde Highschool tomorrow"
Sabi ni Mama.
"Ok. tomorrow. "
I sigh with agreement.
"So, how does it feel when you alone in this house?"
Tanong ng Papa ko.
"Am (nakatitig ako sa bintana) okay Lang. Its Challenging for me."
Kinamot ko Ang noo na puno ng kasinungalian.
Tiningnan ako ni papa na may halong na-a-amazed sa mukha ko.
" Brave girl enough ha? I thought you scare to be alone"
"I'm not a little girl dad who scare to be alone. I know how to live alone without dependent another person."
Sinabi ko Yun?!
Silence break us everyone.
We already finish.
Hinugasan na ni Mama Ang mga Plato habang si papa nanonood ng basketball league at deretso na ako sa kwarto.
Dahil sa pagod nakatulog na ako.
Isang magandang lugar na may mga maraming Tao na nagkakasiyahan at nagkwe-kwentuhan parang park siya kumbaga.
May mga malalaking puno at may mga grass .
Sa kabila nito ng kasiyahan nagaganap.
May dumating mga sundalo marami sila at nagsimulang pinutukan ng mga bala sa mga inosenteng Tao even mga Bata pinatay.
Nagsimulang naglabasan Ang mga powers ng mga tao. may kumukontrol ng ice nakapalibot sa mga sundalo pero Hindi natablahan. May mga puno nakapatiwarik sa kanila at iba pa.
Hindi ko Alam Ang gagawin.
I saw Finnick.
"Finnick!"
Sigaw ko habang papunta sa kanya.
"Sidney lumayo ka !"
I continued to run as fast as I could.
I stop when I see someone trying to shoot me.
Nakatitig Lang ako sa balang papalapit sakin.
Alam Kong Hindi na magtatagal Ang buhay ko.
He does.
He jumped into my front, embracing me to cover the bullet that was aiming for me.
"Aghh"
Natamaan si Finnick sa likod.
"Finnick! Why have you do this"
Umiyak ako ng umiyak.
Nakahiga siya sa binti ko habang pinupunasan niya Ang mga luha ko.
I kiss him torridly.
His last word.
"please forgive me."
"Finnick huwag Kang bibitaw . Please Finnick for me."
Hanggan nawalan na siya ng hininga.
He died in my arms.
I feel sudden deep sympathy towards him.
"Fin–––––nick?!" I screaming his name.
Puot ng galit Ang nararamdaman ko.
I will avenge Finnick death.
Tumakbo ako ng pabilis sa kanya.
Sa galit ko pinatay ko Ang sundalong pumatay Kay Finnick.
I decapitated him.
Natakot ako ng makakita ng dugo sa kamay.
"Ma-y pi-na-tay A-ko "
Putol na pag kasambit ko.
Umiyak ako at lumuhod.
"Aaghhhhhhhhhh"
It's just a dream.
Naging nalang ako sa tunog na pagkatok Ni Mama.
Tok! Tok! Tok!
"Sidney ! May lalakarin pa tayo "
"Wait Mom, I'll be there in a seconds."
"Bilisan mo "
"Ok Mom"
Anong klaseng panaginip Yun?