- Readers, ngayon pa lang pinapaalalahanan ko na kayo. Hindi po ako magaling gumawa ng ending. In fact, pinaka ayaw ko talaga na part ng pag gawa ng story ay yung Ending. So kung hindi ko man maabot yung mga expectations nyo, or ma dissapoint kayo, pasensya pero ginawa ko naman ang lahat, halos mabaliw baliw na nga ko sa pag iisip. Kaya kahit konti sana ma appreciate nyo. Thanks readers!! God Bless!!
___________________________________________________________________
Walang araw na lumipas na hindi kami magkasama ni Louie. Maaga syang pumapasok ng school para salubungin ako with flowers and chocolates, wala pang dismissal ay nasa labas na agad sya ng classroom ko, lagi kaming sa labas kumakain tapos mamamasyal, sya na rin ang naghahatid sakin sa bahay, kadalasan samin na rin sya kumakain ng dinner.
Nagkakilala na rin pala kami ng daddy nya, nang dumating ito sa boarding house kasama ang daddy ni Jhela. Kamukhang kamukha nga ni Louie eeh, mas sweet at mas mabait nga lang ang dad nya. :DDD
Wala na rin pala si Jhela sa boarding house, kinausap pa nga nya kami ni Louie bago sya umalis. Nagulat pa nga ko ng halikan nya bigla sa pisngi si Louie, pero pinalampas ko na lang, hindi naman kasi ako madaling mag selos, di gaya nya.
Ilag pa rin sakin si Harry, ang balita ko pa ay bumalik na naman daw sya sa hilig nya, ang pagiging playboy. But good news dahil hindi na sila ulit nag a-away ni Louie once nagkakasalubong sila sa boarding house, hindi na rin ito nagpaparinig o nagsasabi ng masasakit na salita. Ang hindi lang namin sure ay kung nakapag move on na ba sya? Sana lang, gusto ko kasi na bago ko mag transfer sa states ay manumbalik na yung dati naming friendship, pati na rin sa kanila ni Louie.
Days and weeks past. Nakakalungkot lang dahil ang bilis umandar ng oras. Hindi ko na nga namalayan na bukas na pala ang flight ko, sasama nga palang magpunta sa states si Lolo kaya hindi na nag aalala ang parents ko. Kasalukuyan ako ngayong nasa kwarto ko, hindi pa ko maka tulog kaya eto, pa gulong gulong lang ako sa kama ko. Nang mag ring ang phone ko …
“Na miss mo na naman agad ako?”
“Chineck ko lang kung natutulog ka na.”
“Hindi nga ko makatulog eeh.”
“Hindi ka makatulog, o ayaw mong matulog?”
“Hindi ko ma imagine kung anong magiging buhay ko dun, Louie ..”
“For sure, hindi ka naman nila pababayaan dun.”
“For sure!!! Malulungkot ako dun!!”
“Sa umpisa lang yan, masasanay ka rin.”
“Bibisitahin mo ko dun aaah?”
“Kung pwede nga lang sana kahit araw-araw pa.”
“Okay na naman kahit once a month lang. Baka kasi hindi na kita pauwiin kapag inaraw-araw mo.”
“Matulog ka na, maaga pa ang flight mo bukas.”
“Louie … Ma mi-miss kita.”
“Matulog ka na.”
“Hindi mo ba ko ma mi-miss??”
“Goodnight. I love you.”
“Okay, goodnight. I love you too.”
At nawala na nga sya sa kabilang linya. Tsssh. Hindi manlang nya sinagot yung tanong ko. Nagmamadali pa syang matulog??! Hindi manlang ba sya affected, magmula bukas hindi na kami magkakasama .. Makakapag usap na lang kami through phone or internet .. Tapos next month pa nya ko bibisitahin??!! What’s wrong with him?? -__________-
***
Louie’s POV
Bakit kasi nagtatanong pa sya? Malamang ma mi-miss ko sya, sobra – sobra pa nga. Ayoko lang naman sagutin yung tanong nya dahil baka umiyak na naman sya, mas mahihirapan lang kaming magpaalam sa isa’t isa.
Psssh. Dapat talaga hindi ko na sya tinawagan?!! Hindi na tuloy ako makatulog, gusto ko na namang marinig ang boses nya. Kinuha ko ulit yung phone ko, pero hindi para tawagan sya, kundi para titigan yung wallpaper nun. Makukuntento na lang muna ko sa picture nya, gabing gabi na kasi at ayoko ng istorbohin pa ulit sya.
Halos 30 minutes kong tinitigan yung picture nya, hanggang sa maisipan kong bumaba.
Kumuha ako ng wine sa kitchen, ang balak ko sana after ng isang bote, babalik na ulit ako sa kwarto ko para matulog. Ang kaso, hindi ako satisfied sa isa kaya kumuha pa ko ng isa pang bote, until masundan na ng pangatlo, pang apat, pang lima .. Halos gapangin ko na nga yung hagdan habang paakyat. Nang marating ko yung kwarto ko ay humiga agad ako sa kama ko, kinuha ko pa ulit yung phone ko para tignan sya, hanggang sa makatulog na nga ko.
***
Back to Venice’ POV
Kanina ko pa tinatawagan yung phone nya pero hindi nya naman sinasagot. Ang usapan namin, maaga syang darating dito sa airport. Eh bakit hanggang ngayon, wala pa rin sya?
“Ano, friend .. Sumagot na ba?”
“Hindi pa rin eeeh.”
“Oh. Ayan na pala sila!”
Itinigil ko muna yung pag contact kay Louie at tumakbo agad ako papalapit sa kanila.
“Nasaan si Louie? Bakit hindi nyo sya kasama?” natataranta kong tanong. Less than 40 minutes na lang kasi flight ko na.
“Ang akala namin nauna na dito?” tanong rin ni Zeth.
“Parang wala na kasing tao dun sa room nya.” dagdag ni Nathan.
“Sinubukan mo na bang tawagan?” tanong naman ni Dave.
“Kanina pa pero di naman nya sinasagot.”
“Tinignan nyo ba sya sa room nya?” tanong ni Keila.
“Hindi.” sagot ni Dave.
“Hindi rin” sagot ni Zeth.
“Di rin eeh.” sagot ni Nathan.
“Eh si Harry? Sumama ba sya dito?”
“Ang sabi nya susunod sya.”
“Nasaan na ba kasi si Louie?” at dinial ko ulit yung no. nya.
“The no. you have dial is not yet in service or out of coverage area. Please try your call later.”
“Late na ba ko?”
“Oh Harry. Mabuti naman at sumunod ka agad.”
“Ang akala ko nga hindi na ko makaka abot.”
“Nakita mo ba si Louie?” tanong ko.
“Bakit, wala pa sya dito??”
“Wala pa nga eeh.”
“Pheeew. Ano na namang nakain nya? Ngayon ang alis mo tapos hindi sya magpapakita?!!?”
“My princess, pinapatawag ka na ni Papa.”
“Susunod na ko. Magpapaalam lang ako sandali sa kanila.”
“Alright.”
“Guys, Mel, Keila. Ma mi-miss ko kayong lahat! Mag aral kayong mabuti dito aaah. Then pag may free time kayo, bisitahin nyo na lang ako.” at sinimulan ko na nga silang yakapin isa-isa, hanggang sa di ko na napigilang umiyak.
“Mag iingat ka dun, frieeeend. Promisssseee. Bibisitahin kita!”
“Aasahan ko yan, Mel. Basta i-email ko na lang sayo mga nangyayari sakin dun.”
“Aasahan ko din yan.”
Humiwalay na ko kay Mel at si Keila naman ang yinakap ko.
“Venice, galingan mo dun aaah. Always take care. Tawagan mo lang ako pag kailangan mo ng kaibigan.”
“Thanks Keila. Dapat bisitahin nyo rin ako dun ni Zeth aah!”
“Of course!”
Humiwalay na ko kay Keila at si Zeth naman ang yinakap ko.
“Lagi kang mag iingat dun aaah. Hayaan mo, babantayan ko si Louie para sayo. Take care and stay beautiful!”
“Thanks Zeth. Ma mi-miss ko talaga kayo.”
“Ma mi-miss ka rin naman namin. Basta lagi mo na lang kaming balitaan.”
“Sure.”
Humiwalay na ko kay Zeth at si Dave naman ang yinakap ko.
“Take care.”
“I do. Basta alagaan mo rin si Marry aaah. Pagbalik ko, kukunin ko na sya sayo.”
“Okay.”
“I’ll miss you, Dave.”
“Mas ma mi-miss kita.”
“Bibisitahin mo ko huh?”
“Gusto mo bukas na bukas din?”
“Okay lang sakin.”
“Baka magselos na yung iba, mas matagal kitang nayakap.”
“Tssssh. Gawa mo ulit ako ng novel huh!”
“Sure pero may bayad na!”
Geez. Para tuloy akong baliw ng humiwalay ako kay Dave, tumatawa habang umiiyak. -_____-
“Dapat ganun din katagal yung hug ko.” request ni Nathan pagkalapit ko sa kanya.
“Alright!” sabay yakap sa kanya.
“Lahat ata nasabi na nila sayo. Ano pang sasabihin ko?”
“Sabihin mo na lang na ma mi-miss mo rin ako.”
“Sobrang ma mi-miss kita Venice. Mula sa pagiging suplada mong brat hanggang sa kung ano ka na ngayon. Siguradong magiging malungkot na naman ang boarding house nito.”
“Ma mi-miss din kita. Galingan mo pa lalo sa mga laro mo aah!”
“Ikaw din, mag aral ka dun ng mabuti. Pag binisita kita dun, dapat may maipapakita ka na saking masterpiece mo aah.”
“Sure!”
“Tama na yan Nathan. Overtime ka na! Ako naman!” at hinila na nga ni Harry si Nathan papalayo sakin.
“Ha …” hindi ko pa man din tapos sabihin ang pangalan nya ay yinakap nya na ko agad.
“Na miss kita!!”
“So i guest, bumabalik na ulit yung dating Harry na nakilala ko?”
“I guest so, kaso ikaw pa rin yung mahal nya eeh.”
“Tsssh. Eh balita ko nga, playboy ka na naman daw??!”
“Wala rin namang silbi yun! Hindi nga ko makahanap ng babaeng gaya mo.”
“Wala ka ng mahahanap na gaya ko co’z every person has their own uniqueness. You should find much better, not just someone like me. Harry, I want you to be happy. So please, gawin mo naman yung sinasabi ko.”
“Hindi ko maipapangako, pero susubukan ko.”
“Sana lang magka ayos na rin kayo ulit ni Louie. Hindi pa naman siguro huli para maibalik yung dati nyong friendship.”
“Pagkatapos nyang hindi sumipot ngayon??!!”
“I’m sure may dahilan naman kaya hindi sya naka punta.”
“Ako ng gaganti sayo pag nagkita kami.”
“No need. Mas gusto kong magka ayos na kayo.”
“Frieeeend. Tawag ka na daw talaga ng Lolo mo.” singit ni Mel.
“So Harry, gusto ko pagbalik ko may girl ka ng maipapakilala sakin aah!”
“Take care huh! Madalas kitang bibisitahin dun.”
At humiwalay na nga ko sa pagkakayakap ni Harry.
Muli ko pa silang yinakap at hinalikan sa pisngi, sinuyod ko rin ng tingin yung airport, umaasa na makikita ko sya, pero ni anino nya, Wala.
***
Louie’s POV
Halos lumipad na ko papasok ng airport, sana lang hindi pa sya nakakaalis! D*mn !! Bakit ba kasi naisipan ko pang uminom kagabi!
“Guys nasan na si Venice??” hinga na hingal kong tanong pagkalapit ko sa kanila.
“Dumating ka pa??!!” sabay irap ni Melissa.
“Naka alis na ba sya??”
“Bakit, nakikita mo pa ba sya dito ngayon?” pagtataray din ni Keila.
“Fvck!! Veniceeeeeee!!!” tawag ko sa name nya.
“Kahit ilang beses ka pang sumigaw dyan, hindi na sya babalik, nakaalis na sya!” si Harry.
Halos masabunutan ko na yung sarili ko sa sobrang inis ko. Kasalanan ko naman eeh! Pero tingin ko, mas mabuti na rin yung ganito.
Maglalakad na sana ko paalis ng magsalita ulit si Harry.
“San ka pupunta? Pababayaan mo na lang na umalis sya ng hindi manlang kayo nakapag usap??!!”
“Ikaw na ngang nag sabi, hindi na sya babalik, naka alis na sya!”
“Hindi mo manlang sya susundan??!!”
“Bakit mukha atang naging concern ka ngayon samin??!!”
“Sa kanya lang ako concern, hindi sayo!”
“Don’t worry, ako ng bahala.”
“Siguraduhin mo lang! Pag nabalitaan ko lang na umiyak na naman sya dahil sayo, magpapa book agad ako ng flight, at ako ang susunod sa kanya dun!”
“Pssssh. Uunahan na kita pag nangyari yun!”
At naglakad na nga ko papalayo.
Nagpunta ko sa rest house para mapag isa at makapag isip isip. Papasok pa lang ako nang mag flash back sa memory ko yung time na dinala ko rito si Venice.
Umupo muna ko sandali sa side ng pool, parang nakikita ko pa nga yung sarili ko dun kasama sya, masayang nagku-kwentuhan, nagtatawanan ...
Kasalukuyan akong nag re – reminisce nang mag vibrate yung phone ko. Hindi ko sana sasagutin kaso lang naalala ko yung sinabi ni Venice habang nasa restaurant kami.
“Sagutin mo na muna. Baka importante yan.”
Kaya naman kahit di ko kilala yung no. na naka register ay sinagot ko na rin.
“Who’s this?” tanong ko pero hindi naman agad sumagot.
“Hey, sino ba to??!”
“Louie ..”
“Venice!!?”
“Bakit hindi ka pumunta kanina sa airport?”
“Sorry. Pumunta naman ako, kaso lang late na.”
“Ano bang nangyari?”
“Sorry. Napadami kasi yung nainom ko kagabi, tinanghali tuloy ako ng gising.”
“Sabi ko na nga ba, may dahilan kaya hindi ka nakapunta.”
“Sorry.”
“It’s okay. Next month naman bibisitahin mo na ko diba?”
“Sorry, pero baka next next month pa ko makapunta dyan.”
“Huh? Ba-bakit?”
“Apo, let’s go!” dinig kong tawag sa kanya ni Mr. Montez.
“Wait lang Lo. Uhmm. Louie, tatawagan na lang ulit kita mamaya huh.”
“Okay. Take care.”
At nawala na nga sya sa kabilang line.
Mas makakabuti na rin kung next next month ko na sya bisitahin, hindi naman kasi sa ayaw ko syang makita, sa totoo lang gusto ko na sana syang sundan kanina, pero pinigilan ko yung sarili ko.
Kailangan nyang masanay dun ng wala ako, at mas magiging madali yun kung hindi muna namin makikita ang isa’t isa.
_______________________________________________________________________
JUST APPRECIATE !! Thanks!! ((: