ALYANNA'S POV:
"What did you just say?" di makapaniwalang tanong ko dito sa lalaking kasama ko ngayon dahil feeling ko nabingi ata ako dun sa sinabi niya
"I need you to marry me! You will become my wife, and I will become your husband" sabi niya sakin na siyang ikinagulat ko
"Wow! As in wow!" di makapaniwalang sabi ko
Di ko inexpect na sa kanya ko pa talaga maririnig yung mga salitang binigkas niya!!
Parang kanina lang humingi siya ng tulong sakin para mabago ang isip ng Lola niya tapos ngayon ganyan ang sasabihin niya sakin.
Parang pinagtritripan ako nitong lalaking to ah!!
"Just say yes para matapos na ang usapan" seryosong sabi niya sakin
"Wait lang ha! Kasi parang kanina humihingi ka ng tulong sakin para mag bago ang isip nung Lola mo! Tapos ngayon para kang sino kung mag demand na tanggapin ko yung offer ng Lola mo na magpakasal sayo!!" seryosong sabi ko sa kanya kaya naman siya ngumiti
"Are you crazy??" seryosong tanong ko sa kanya
"Kasi parang bumaliktad ata yung utak mo" sabi ko ulit sa kanya
"Yes! I've gone mad becuase of that old lady. She took everything from me, and the only thing that can save my life is you marrying me." seryosong sabi niya tsaka niya hinawakan ang magkabilang kong balikat sabay titig nang sobrang seryoso sa aking mga mata
"You're joking, right? Because it's not funny at all!" seryosong sabi ko naman sa kanya habang naka tingin ako sa mga mata niya
"I'm serious! I really, really need your help" seryosong sabi niya
I could feel his sincerity while I was looking straight into his eyes. Well, I thought he was just making fun of me, but after staring at his eyes for few minutes, I saw how serious he is.
"I really want to help you, but what you're asking is too much for me" naawang sabi ko sa kanya habang naka tingin sa mga mata niya
"You're asking me to marry you? I'm sorry to say this, but I won't do that, and I know you don't want to either. You're only doing this because your grandmother is pressuring you to marry me" sabi ko sa kanya at mahahalata sa mata niyang na-disappoint siya sa sinabi ko
He was disappointed by what I just said. That's why he let go of my shoulder, and then he looked down.
"Can I ask if there is something going on?" curious na tanong ko sa kanya kaya naman iniangat na niya yung ulo niya mula sa pagkakayuko tsaka siya tumingin ulit sakin
"I can help you in anything except accepting that marriage" sabi ko ulit sa kanya pero hindi pa rin siya sumasagot at umupo siya sa may gilid nung swimming pool
"Are you okay?" worried na tanong ko sa kanya tsaka naman ako umupo sa may tabi niya
"She took everything!" seryosong sabi niya
"What exactly did she take from you that made you look so desperate?" nagtatakang tanong ko sa kanya
"She cancelled all cards and she even took my car! There's nothing left on me! She even warned everyone to never give me money or anything since I'm on my own now!"
"How am I supposed to live now? I don't have a single penny left on me" naiinis na sabi niya
"Do you need money?" tanong ko sa kanya tapos tinitigan niya ako ng sobrang seryoso
"Answer me!" seryosong sabi ko sa kanya
"If I say yes, will you give me money?" sarcastic na tanong niya sakin kaya tumango naman ako na siyang ikinagulat niya
"I will let you use one of my cards!" seryosong sabi ko sa kanya kaya naman siya natawa
"You're crazy!" natatawang sabi niya sakin kaya ngumiti lang ako
"I just want to help, but if you don't want to, then it's fine!" seryosong sabi ko sa kanya
"I am willing to let you use my other credit card because I know I'm also the reason why your grandmother did this to you!" sabi ko sa kanya kaya naman siya natigil sa pag tawa at nag seryoso yung mukha niya
"It's just like I'm helping a friend!" sabi ko ulit kaya naman siya ngumisi tsaka siya tumingin sakin
"So I am your friend!" naka ngiting sabi niya sakin kaya inirapan ko siya
"I said 'just like', in case you don't know it means 'parang' in tagalog!" pagtatanggi ko kaya naman siya ngumiti
He's smiling!
Siguro gumaan na kahit papaano yung pakiramdam niya dahil sa alam kong hindi niya na alam kung ano ang gagawin niya. At dahil sa sobrang nagigipit na siya ang tanging option nalang niya ay pumayag sa plano ng Lola niya.
Tahimik lang kaming dalawa na naka upo dito sa may gilid ng pool nila. Tapos biglang lumapit yung isang maid nila samin.
"Sir, pinapatawag po kayo ng Mommy niyo" sabi nung maid dito sa lalaking naka upo sa tabi ko kaya tumango nalang siya bilang sagot
"Your name is Kyle Angelo, right?" tanong ko sa kanya tapos tumango siya ulit
"Shall I call you Angelo or Crazy Bastard? What do you think is better?" tanong ko sa kanya kaya naman siya tumawa
"Why are you laughing?" nagtatakang tanong ko sa kanya tapos umuling lang siya
"Well, you can call me either of the two, but if you want, you can call me baby" natatawang sabi niya na siyang ikinagulat ko kaya ko siya hinampas sa may braso niya
"What the hell are you saying!?" gulat na sabi ko sa kanya kaya naman siya tumawa
"I'm just joking" tumatawang sabi niya sakin kaya inirapan ko siya
"It's not funny!" naiinis na sabi ko sa kanya kaya ngumiti lang siya
Yung itsura naming dalawa ngayon ay parang matagal na kaming magkakilala kahit na ang totoo m ay kanina lang talaga kami nakapag usap ng maayos.
Di ko nga inakala na sasagutin niya lahat ng mga tanong ko kanina at tsaka madami rin akong nalaman tungkol sa school dahil sa kanya.
"Are you not angry at me?" biglang tanong niya sakin na siyang ipinagtaka ko
"And why would I be angry at you?" curious na tanong ko sa kanya at tinitigan ko lang siya dahil sa hindi ko alam yung ibig niyang sabihin
"Never mind!" sabi nalang niya tsaka niya ibinalinv sa iba yung atensyon
"If you're talking about what happened that day! I'm not angry at you! In fact, I never got angry at you" sabi ko sa kanya habanag naka ngiti
"It's weird, right? Well, that's who I am! I never hold a grudge against anyone! Since I was young, Mamu has always told me that we need to look at the brighter side of every situation. That's why if something happens to me, even if it hurts me, I just try my best to understand the situation because I will be the one who suffers if I hold grudges against everyone" seryosong sabi ko
"At first, I cried a lot when they said that I was going to move and live here, and I also cried when I found out that my parents had decided to enroll me at St. Joseph. Ever since nursery school, I was homeschooled, but I never got angry or resentful toward my parents, even when they made decisions without my opinion, because I understood that they were trying to help me" seryosong sabi ko ulit sa kanya at tahimik lang siyang nakikinig sa mga sinasabi ko
"And that day I was like that because what happened triggered my panic attack, and I admit I also cried a lot, but after that I was already okay. Yes, it hurts to get beaten by four girls, all thanks to you, but I don't resent them or even you. I understand that they are angry because they thought I was Yvan's new girlfriend, and I can't blame them for that, so I just tried my best to understand and forget what happened that day" sabi ko ulit sa kanya tapos nung lumingon ako sa kanya ay laking gulat ko dahil sa seryoso siyang naka tingin sakin kaya agad kong iniwas yung mata ko tsaka na ako tumayo mula sa pagkaka upo ko
"You should go to your mom" sabi ko sa kanya habang naka tayo kaya naman tumango siya tsaka niya iniabot yung kamay niya sakin upang tulungan ko siyang tumayo at inabot ko naman yung kamay niya at hinatak ko siya patayo
"You can call me Angelo or Crazy Bastard, whatever you want, but I will call you Yanna" naka ngiting sabi niya sakin kaya tumango nalang ako bilang sagot tsaka na siya nag lakad papunta sa loob ng bahay nila at sumunod nalang ako sa kanya
Pagka pasok namin sa loob ay agad kong nakita yung Mommy niya na nag aayos ng food sa may dining hall nitong bahay nila.
"Kyle, you need to eat your dinner!" sabi nung Mommy niya tsaka siya lumingon sa kinaroroonan namin at laking gulat niya nung nakita niya akong naka tayo sa likod ng anak niya
"Hi, Ysabel!" bati niya sakin kaya ngumiti ako
"What are you doing here?" nagtatakang tanong niya sakin
"Good evening, Tita! I need to talk to your son that's why I came" sabi ko nalang kaya ngumiti naman siya
"Is this my last meal in this house before you kick me out?" seryosong tanong nitong lalaki na naka tayo sa may harapan ko kaya tumawa yung Mommy niya
"Of course not! Do you think I will let my son get kicked out of this house?" sabi naman nung Mommy niya tsaka siya lumapit samin
"Ysabel, you need to understand this guy because he is having a hard time right now" sabi nung Mommy niya sakin kaya ngumiti lang ako
"Kyle, stop worrying about your grandma. Your brother will let you use his credit card, but you need to keep it a secret" bulong nung Mommy niya kaya naman ngumiti itong lalaking nasa harapan ko
"So eat your dinner now!" sabi nung Mommy niya ulit
"I already ate at Ernest's bistro!" sagot naman niya sa Mommy niya
"Son, drinking is different from eating! So you need to eat a proper dinner" sagot naman nung Mommy niya kaya wala nang nagawa itong lalaki na nasa harapan ko kundi tumango nalang
"Ysabel, can I ask you a favor?" sabi naman nung Mommy niya sakin
"Anything po" sagot ko tapos ngumiti siya
"Can you watch him eat? I just need to make some calls. I'm sure he won't eat if no one's going to watch over him" sabi niya sakin kaya tumango nalang ako
"Ano ako bata na kailangan pang bantayan?" naiinis na tanong ni Angelo sa Mommy niya kaya naman tumawa ito
"Mas malala ka pa sa bata, anak!" natatawang sabi nung Mommy niya tsaka na siya nag lakad paalis dito sa dining hall
Agad namang umupo si Angelo dun sa may table upang kumain.
"You can leave now!" sabi niya sakin pero umiling ako
"Your mother asked a favor, and I don't want to disrespect her" sagot ko sa kanya
"Just start eating so I can go home now. Don't mind me if you're shy" sabi ko ulit tsaka na siya nag umpisang kumain
"You want some desserts?" tanong niya sakin habang kumakain siya pero umiling lang ako
Pagkatapos niyang kumain ay agad niya akong inihatid sa may gate nila na kung saan nag aantay si Mang Nonoy sakin. Since hindi niya daw ako maihahatid dahil na confiscate yung sasakyan niya kaya nagpasundo nalang ulit ako.
Pagka uwi ko ay agad akong pumasok sa bahay para mag ready na para matulog.
"Ysabel, saan ka na naman pumunta? Gabi na bakit ka pa lumabas ng bahay?" worried na tanong sakin ni Mama Flor nung makita niya akong pumasok sa pinto
"Pumunta lang po ako kina Madam Athena" sagot ko nalang kaya tumango nalang siya tsaka siya lumapit sakin
"Subukan mo kayang buksan ang puso mo kay Madam Athena!" biglang sabi niya sabay hawak sa balikat ko
"Do you know her?" nagtatakang tanong ko tapos tumango naman siya
"Really?" di makapaniwalang tanong ko kaya tumango naman siya
"Syempre kilala ko siya kasi palagi ka niyang binibisita nung maliit ka pa! Sino bang nag aalaga sayo at palagi nung kasama noong maliit ka, di ba ako?" natatawang sabi ni Mama Flor sakin kaya tuloy ako napaisi
"Oh my god! So totoo nga talagang kilala ko siya?" di makapaniwalang tanong ko kaya naman tumango si Mama Flor
"Oo naman! Sobrang lapit kaya ng loob mo sa kanya nung maliit ka pa" sagot naman niya sakin kaya mas lalo tuloy akong napaisip tapos natawa nalang bigla si Mama Flor habang naka tingin sakin
"Naku! Naka kunot na naman ang noo ng alaga ko" natatawang sabi niya sabay pitik ng noo ko pero yung mahina lang naman
"Bakit wala akong maalala tungkol sa kanya?" naguguluhang tanong ko tapos biglang natigil sa pag tawa si Mama Flor
"Gabi na Ysabel! Matulog ka na at may pasok ka pa bukas" biglang sabi niya na siyang ipinigataka ko
Wait lang!!
Something's fishy!!
"Why are you suddenly changing the topic?" tanong ko sa kanya tapos ngumiti lang siya sabay hawak sa kamay ko
"Gabi na, anak! Mag bihis at mag ayos ka na para makatulog ka na" sabi nya tsaka na siya nag lakad paalis
There is something going on!
They are hiding something.
They say we were close, but I don't remember anything about her. I really want to know why I don't remember her.
I want to know the truth about why I don't remember anything about my past life.