Τις επόμενες δύο εβδομάδες μετακινούνταν διαρκώς από κρησφύγετο σε κρησφύγετο σε όλη την Αγγλία. Ήταν μία επικίνδυνη αλλά έξυπνη τακτική για να μην μπορούν να τους εντοπίσουν εύκολα οι Χρυσούχοι. Βέβαια η Τζίνι γνώριζε ότι όλα αυτά κανένα νόημα δεν είχαν αφού οι Χρυσούχοι ούτως ή άλλως γνώριζαν πού ακριβώς βρίσκονταν κάθε φορά χάρη στον Ντράκο Μαλφόι.
Όσο οι μέρες περνούσαν, όλοι γίνονταν πιο νευρικοί, ιδιαίτερα ο Λούσιους. Ήταν βέβαιος ότι ο Χάρι θα έκανε την απερισκεψία να εμφανιστεί όταν τελικά τους εντόπιζε το Υπουργείο. Ο στόχος του Λούσιους δεν ήταν κρυφτούν αλλά να αναγκάσουν το Αγόρι Που Έζησε να εμφανιστεί σε λάθος ώρα και τόπο. Τότε θα έβρισκαν την ευκαιρία που αναζητούσαν. Ήταν γνωστή η τάση του Χάρι να προσπαθεί να σώσει τους πάντες ακόμα και με αυτοθυσία. Ο Λούσιους ήταν σίγουρος ότι θα ερχόταν, ειδικά για την Τζίνι. Το ίδιο πίστευαν και οι υπόλοιποι Θανατοφάγοι. Καθώς όμως οι μέρες περνούσαν και δεν εμφανιζόταν κανένας, άρχισαν να εκνευρίζονται μαζί με τον Λούσιους. Η Τζίνι τους είχε ακούσει να ψιθυρίζουν μεταξύ τους όταν έρχονταν να την πάρουν για να διακτινιστούν. Αν λοιπόν οι Χρυσούχοι αργούσαν να εμφανιστούν, σίγουρα υπήρχε κάποια σκοπιμότητα.
Ο Ντράκο είχε γίνει πολύ γρήγορα κατά κάποιον υπασπιστής του Λούσιους. Ήταν κάπως παράδοξο πόσο γρήγορα τον είχε εμπιστευτεί. Ίσως σε αυτό συνέβαλε το γεγονός πως ήταν ο γιος του και το ότι δεν μπορούσε να εμπιστευτεί τους υπόλοιπους Θανατοφάγους. Εκείνοι βρίσκονταν εκεί επειδή επιθυμούσαν εκδίκηση και μία ακόμα ευκαιρία να κυριαρχήσουν στον Μαγικό Κόσμο. Εκείνος προσπαθούσε να προστατεύσει την οικογένειά του ακόμα και με έναν τόσο παράδοξο τρόπο. Αυτό έδινε πρόσβαση στον Ντράκο σε πληροφορίες που κανένας άλλος δεν είχε τις οποίες διοχέτευε κατευθείαν στο Υπουργείο. Η Τζίνι δεν μπορούσε να διανοηθεί πως μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο χωρίς να τον πλακώσουν οι τύψεις. Όμως ο Χάρι είχε πει ότι ο Μαλφόι του χρωστούσε. Ίσως αυτό να ισορροπούσε τα πράγματα.
Οποία κι αν ήταν τα συναισθήματα προς το πρόσωπο του Ντράκο Μαλφόι, ήταν σίγουρα μία φιλική φιγούρα μέσα σε αυτό το χάος, κι αν όχι φιλική σίγουρα κάποιος που εμπιστευόταν. Όμως ακόμα κι έτσι, η Τζίνι ήταν ανυπόφορα μόνη της. Περνούσε μεγάλο μέρος της ημέρας της κλειδωμένη σε κάποιο σκοτεινό και υγρό δωμάτιο μοναχή της, δίχως επαφή με κανέναν. Η μόνη της συντροφιά ήταν το σκοτάδι και η υγρασία. Άραγε έτσι να ένιωθε η Λούνα όταν την είχαν απαγάγει οι Θανατοφάγοι; Της έλειπαν οι φίλοι της, η οικογένειά της και πάνω από όλα ο Χάρι. Ωστόσο δεν έχανε την ελπίδα της. Είχε περάσει χειρότερα από αυτό. Έπρεπε να κάνει μόνο λίγη υπομονή ακόμα. Αυτό έλεγε κάθε μέρα στον εαυτό της και έπαιρνε κουράγιο.
Δυόμιση εβδομάδες μετά την απαγωγή της το κλίμα είχε χειροτερέψει. Ο εκνευρισμός ήταν προφανής. Η Τζίνι μπορούσε να ακούσει καθαρά της φωνές από το δωμάτιό της. Βρίσκονταν σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι κοντά στο Φάρναμ. Ο Λούσιους προσπαθούσε να διαβεβαιώσει ότι όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο (αν και η κοπέλα αμφέβαλε ότι το πίστευε αυτό) ενώ οι υπόλοιποι Θανατοφάγοι τον κατηγορούσαν ότι τους οδηγούσε προς την καταστροφή.
Κάποια στιγμή η πόρτα του δωματίου της άνοιξε και ο Ντράκο Μαλφόι μπήκε μέσα. Η Τζίνι ανασηκώθηκε. Ο Μαλφόι της πέταξε κάτι: το ραβδί της.
"Κρύψε το," την διέταξε. "Ίσως το χρειαστείς."
"Γιατί;" αναρωτήθηκε η Τζίνι.
"Θα γίνει απόψε. Να έχεις το νου σου," την ενημέρωσε ο Μαλφόι. "Ό,τι κι αν συμβεί απόψε, έχε μου εμπιστοσύνη και μην πανικοβληθείς."
Η Τζίνι έγνεψε καταφατικά καθώς έκρυβε το ραβδί της στον κόρφο της. Ο Μαλφόι έκανε να φύγει αλλά τον εμπόδισε.
"Περίμενε," είπε ξαφνικά χωρίς να πιστεύει και η ίδια τι έπροκειτο να κάνει. "Σ'ευχαριστώ. Για όλα."
Ο Μαλφόι την κοίταξε παραξενεμένος αλλά στο τέλος έγνεψε. Έπειτα βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω του, αφήνοντας για ακόμα μία φορά την Τζίνι μόνη της. Αυτή τη φορά όμως δεν ένιωθε μοναξιά. Ασυναίσθητα ακούμπησε το ραβδί της και το έσφιξε στο στήθος της. Σε λίγες ώρες, αν η τύχη το επέτρεπε, θα ήταν ελεύθερη.
Οι ώρες περνούσαν αργά και βασανιστικά. Είχε πλέον βραδιάσει. Η Τζίνι δεν μπορούσε όμως να κοιμηθεί καθώς βρισκόταν σε υπερένταση. Κάπου κοντά στα μεσάνυχτα άκουσε φασαρία και σηκώθηκε από το κρεβάτι της. Προσπάθησε να δει κάτι από το παράθυρο αλλά ήταν πολύ σκοτεινά. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε απότομα, λούζοντας το δωμάτιό με φως. Η Τζίνι αντίκρισε τον Γιάξλεϊ να την περιμένει με το ραβδί στο χέρι.
"Έλα," γρύλισε.
"Πού πάμε;" ρώτησε εκείνη δήθεν αθώα.
"Σκάσε και προχώρα," αγρίεψε εκείνος.
Η Τζίνι πλησίασε στην πόρτα όπου την περίμενε ο Θανατοφάγος και της ήρθε η παρόρμηση να τον γρονθοκοπήσει αλλά συγκρατήθηκε. Εκείνος την έσπρωξε να προχωρήσει σημαδεύοντας την πλάτη της με το ραβδί του. Την οδήγησε έξω από το σπίτι το οποίο φαινομενικά ήταν άδειο. Μα πού στο καλό βρίσκονταν όλοι; Έξω στην αυλή βρίσκονταν μονάχα ο Λούσιους και ο Ντράκο. Όλοι οι υπόλοιποι Θανατοφάγοι με την εξαίρεση του Γιάξλεϊ είχαν γίνει άφαντοι. Η Τζίνι ανησύχησε αλλά μετά θυμήθηκε τα λόγια του Μαλφόι. Έπρεπε να διατηρήσει την ψυχραιμία της.
Όταν βγήκαν έξω, η Τζίνι συνειδητοποίησε ότι ο Λούσιους και ο Μαλφόι δεν βρισκόταν μόνοι τους. Απέναντί τους στεκόταν ο Χάρι! Τα βλέμματά τους συναντήθηκαν και στη Τζίνι της φάνηκε ότι ο Χάρι της έκανε ένα νεύμα. Εκείνη παρέμεινε ακίνητη υπό την απειλή του ραβδιού του Γιάξλεϊ.
"Ορίστε λοιπόν, Πότερ. Το κορίτσι είναι μια χαρά, όπως βλέπεις," μίλησε ο Λούσιους.
"Άφησέ την να φύγει τότε. Αφού εμένα θέλετε," είπε ο Χάρι.
"Ντράκο, πήγαινε να ελέγξεις αν έχει ραβδί πάνω του. Δεν μπορούμε να τον εμπιστευτούμε," διέταξε ο Λούσιους. Ο νεαρός Μαλφόι πλησίασε τον σχολικό εχθρό του και τον εξέτασε σχολαστικά. Η Τζίνι δεν ανησύχησε. Ήξερα ότι ακόμα κι αν έβρισκε το ραβδί του Χάρι, δεν θα έδινε στον Λούσιους μία τέτοια χρήσιμη πληροφορία.
"Καθαρός," αποφάνθηκε ο Ντράκο προτού επιστρέψει κοντά στον πατέρα.
"Θαυμάσια." Ο Λούσιους χαμόγελασε μοχθηρά. Στα λόγια του εμφανίστηκαν και οι υπόλοιποι Θανατοφάγοι με τις μάσκες, περικυκλώνοντάς τους. "Έλα Πότερ, και θα αφήσουμε το κορίτσι να φύγει."
"Όχι. Μαζί," επέμεινε ο Χάρι.
"Καλά λοιπόν," δέχτηκε ο Λούσιους. "Αλλά αν προσπαθήσεις να κάνεις καμιά εξυπνάδα, το κορίτσι θα την πληρώσει πολύ ακριβά."
Ο Χάρι έγνεψε καταφατικά. Η Τζίνι ξεκίνησε να περπατάει προς το μέρος του κι εκείνος την μιμήθηκε. Όταν έφτασαν στο μέσο της διαδρομής, τα βλέμματά τους συναντήθηκαν ξανά. Τότε η Τζίνι ήταν σίγουρη ότι αυτή τη φορά ο Χάρι όντως της έγνεψε.
Όλα έγιναν απίστευτα γρήγορα. Μέσα στη νύχτα άστραψαν μερικά ξόρκια που χτύπησαν τους ανυποψίαστους Θανατοφάγους. Κάποιοι μέσα στον πανικό τους προσπάθησαν να διακτινιστούν ξεχνώντας όλα τα προστατευτικά ξόρκια που είχαν οι ίδιοι στήσει. Ο Χάρι και η Τζίνι τράβηξαν ταυτόχρονα τα ραβδιά τους και βρέθηκαν πλάτη με πλάτη. Ο Λούσιους τα είχε χάσει.
"Μην τους κοιτάτε, ανόητοι!" Ούρλιαξε σε όσους Θανατοφάγους είχαν μείνει ακόμα όρθιοι τραβώντας το δικό του ραβδί. Ο Γιάξλεϊ δίπλα του ετοιμάστηκε να ρίξει μία κατάρα στον Χάρι που μονομαχούσε με τον Κράμπε.
"Αφοπλίσιους!" Φώναξε ο Ντράκο και το ραβδί του Γιάξλεϊ πέταξε στο χέρι του.
"Τι στο…!" Ο Γιάξλεϊ έκανε να πει αλλά εκείνη τη στιγμή τον χτύπησε η αποχαυνωτική κατάρα κάποιους Χρυσούχου στην πλάτη, αφήνοντάς τον αναίσθητο στο έδαφος.
Στο μεταξύ, έξι Χρυσούχοι είχαν εμφανιστεί σχεδόν από το πουθενά και έριχναν τους Θανατοφάγους τον έναν μετά τον άλλον έτσι όπως τους είχαν πιάσει απροετοίμαστους. Ανάμεσά τους βρισκόταν και ο επικεφαλής του Τμήματος Χρυσούχων, ο Γκάγουειν Ρόμπαρντς. Τους επιτέθηκαν από δύο πλευρές και έτσι ήταν λογικό οι Θανατοφάγοι να τα χάσουν στην αρχή.
Ο Λούσιους έφριξε. Στράφηκε στο γιο του που στεκόταν απέναντί του με υψωμένο ραβδί.
"Άθλιο σκουλήκι!" Γρύλισε. "Τόλμησες να προδώσεις τον ίδιο σου τον πατέρα;!"
Ο Ντράκο τον κοίταξε ψυχρά. "Εσύ μας παράτησες και ξεσηκώθηκες να μηχανοραφείς με τα παλιά σου φιλαράκια που πριν λίγους μήνες σε θεωρούσαν ξοφλημένο!"
"Το έκανα για να μην καταλήξουμε στο Αζκαμπάν, αχάριστο πλάσμα!"
"Η Δημογεροντία μας αθώωσε! Αν δεν είχες σηκωθεί να φύγεις, τότε μπορεί κι εσύ να γλίτωνες τα ισόβια στο Αζκαμπάν!" του φώναξε ο Ντράκο.
Ο Λούσιους φάνηκε να τα χάνει. Έπειτα το βλέμμα του σκοτείνιασε. Με μία κίνηση του ραβδιού του επιτέθηκε στο γιο του και άρχισαν να μονομαχούν.
Στο μεταξύ, ο Χάρι και η Τζίνι είχαν καταφέρει να εξουδετερώσει τον Κράμπε και τον Θόρφιν Ρόουλ. Λίγο παραπέρα ο Ντολόχοβ έσκασε με δύναμη στο έδαφος και δεν ξανακουνήθηκε.
"Αυτό είναι για την Τονκς και τον Ρέμους, μπάσταρδε!" Ο Χάρι άκουσε την Γουίλσον να φωνάζει και η καρδιά του σφίχτηκε.
Στο μεταξύ, η μονομαχία μεταξύ των δύο Μαλφόι μαίνονταν. Ωστόσο, ο Λούσιους ήταν προφανώς ανώτερος μονομάχος από το γιο του και είχε ξεκάθαρο πλεονέκτημα. Ο Ντράκο δυσκολευόταν πολύ να αποκρούσει τις κατάρες του πατέρα του. Εν τέλει, ο Λούσιους κατάφερε να τον αφοπλίσει και ο Ντράκο παραπάτησε, πέφτοντας στο έδαφος. Τα μάτια του Λούσιους γυάλιζαν από οργή καθώς σημάδευε το ραβδί του προς τον τρομοκρατημένο Ντράκο.
"Βάσαν-"
"Αποχαυνώσιους!"
Ο Λούσιους έσκυψε για να αποφύγει την κατάρα που ήρθε προς το μέρος του. Ξαφνικά βρέθηκε αντιμέτωπος με την Γουίλσον που στάθηκε ανάμεσα σε αυτόν και στον Ντράκο και η μονομαχία ξεκίνησε και πάλι. Τα ξόρκια άστραφταν μέσα στο σκοτάδι με απίστευτη ταχύτητα. Ο Χάρι δεν μπορούσε να μην κοιτάξει μαγεμένος πόσο γρήγορα η Χρυσούχος έριχνε ξόρκια προς τον Μαλφόι και πόσο εξίσου γρήγορα κατάφερε να αποκρούσει τις δικές του επιθέσεις. Το ραβδί της έβγαζε φωτιά στην κυριολεξία. Αναρωτήθηκε αν ποτέ θα κατάφερνε να μονομαχήσει έτσι.
Μία κατάρα του Λούσιους πέρασε ξυστά από το κεφάλι της Γουίλσον. Εκείνη κυλήθηκε στο έδαφος για να την αποφύγει. Με ένα τίναγμα του ραβδιού της πέτυχε τον Λούσιους κατάστηθα κι εκείνος έπεσε μαρμαρωμένος στο έδαφος. Οι τελευταίοι Θανατοφάγοι είχαν πλέον ακινητοποιηθεί. Η μάχη είχε τελειώσει. Είχαν κερδίσει.
Η Γουίλσον βοήθησε τον Ντράκο Μαλφόι να σηκωθεί. Ο Χάρι στράφηκε ανακουφισμένος στη Τζίνι που έπεσε στην αγκαλιά του και τον φίλησε. Δύο εβδομάδες χωρίς και έμοιαζαν με χρόνια.
"Κι εγώ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω," αποκρίθηκε ο νεαρός με ένα χαμόγελο.
Η Τζίνι γύρισε τα μάτια της αλλά χαμογελούσε.
"Καπλάν, Γουίνγκερ, μαζέψτε αυτό το χάλι," διέταξε ο Ρόμπαρντς και οι δύο Χρυσούχοι άρχισαν να συγκεντρώνουν τους Θαναροφάγους και να βεβαιώνονται ότι ήταν πλήρως ακινητοποιημένοι. Άλλοι ήταν δεμένοι με σκοινιά, άλλοι μαρμαρωμένοι και άλλοι δίχως τις αισθήσεις τους. "Φίντλεϊ, Κούπερ, βεβαιωθείτε ότι η Γουίλσον θα μείνει μακριά από τον Ντολόχοβ."
"Παιχνιδάκι," αποκρίθηκε σαρκαστικά η Φίντλεϊ, μία νεαρή μάγισσα με καστανά μαλλιά πιασμένα σε μία πρόχειρη κοτσίδα και ένα ζευγάρι σπασμένα γυαλιά. "Σαν να τα βάζεις με ένα δράκο ένα πράγμα."
"Μην μου λες για δράκους!" είπε τρομοκρατημένος ο Κούπερ, ένας ξανθός Χρυσούχος.
Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε και η Γουίλσον με τον Λούσιους και τον Ντράκο. "Έλινορ, τα γυαλιά σου είναι σπασμένα," παρατήρησε.
"Τι πρωτότυπο!" αποκρίθηκε εκείνη με ένα χαμόγελο. Έβγαλε τα γυαλιά της και τα σημάδεψε με το ραβδί της. "Επιδιορθώσιους!" μουρμούρησε.
Ο Ρόμπαρντς, που φαινόταν και ο πιο μεγάλος ηλικιακά σε σχέση με τους υπόλοιπους, πλησίασε τον Χάρι και τη Τζίνι. "Δεσποινίς Ουέσλι, ελπίζω να είστε καλά."
Η Τζίνι έγνεψε καταφατικά. "Είμαι πολύ καλά. Σας ευχαριστώ, κύριε."
Ο Ρόμπαρντς ένευσε προτού στραφεί στον Χάρι. "Θα πρέπει να δώσω τα συγχαρητήριά μου και σε εσάς, κύριε Πότερ. Κάνατε καταπληκτική δουλειά."
Ο Χάρι κοκκίνισε. "Δεν ήταν τίποτα σπουδαίο," μουρμούρησε. "Όλο το σχέδιο ήταν της δεσποινίδας Γουίλσον, εγώ δεν έκανα τίποτα."
"Κουταμάρες," τον αποπήρε ο Ρόμπαρντς. "Έχετε λαμπρόν μέλλον ως Χρυσούχος, αν βέβαια εξακολουθείτε να θέλετε να ακολουθήσετε αυτό το επαγγελματικό μονοπάτι μετά από αυτήν την εμπειρία."
"Το βέβαιο είναι ότι έχει ενισχυθεί η επιθυμία μου να γίνω Χρυσούχος, κύριε," τον διαβεβαίωσε ο Χάρι.
"Θαυμάσια. Ελπίζω τότε ότι θα σας ξαναδώ τον Σεπτέμβριο."
"Δεν θέλετε να σας βοηθήσουμε τωρα;" ρώτησε ο Χάρι.
"Μην ανησυχείτε, οι Χρυσούχοι μου τα έχουν όλα υπό έλεγχο," τον καθησύχασε ο Ρόμπαρντς. "Νομίζω ότι είναι καλύτερο να επιστρέψετε μαζί με τη δεσποινίδα Ουέσλι σπίτι."
Ο Χάρι έγνεψε. Ο Ρόμπαρντς τους αποχαιρέτησε κι έπειτα πήγε να μιλήσει με τον Ντράκο Μαλφόι. Ο Χάρι στράφηκε στη Τζίνι. "Είσαι έτοιμη;" τη ρώτησε προσφέροντας το μπράτσο του.
"Έτοιμη," αποκρίθηκε η κοπέλα προτού πιάσει το μπράτσο του και διακτινιστούν.