ေကာ္ဖီပန္းကန္ကို ဆုပ္ကိုင္လ်က္ရွိေသာ ျဖဴသြယ္သြယ္လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား....
လက္သည္းေလးမ်ားကို တိတိရိရိ လွီးျဖတ္ထားပံုက လက္ေခ်ာင္းသြယ္တို႔ႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီစြာ~~~
ခပ္တင္းတင္းေစ့လ်က္ရွိေသာ ခ်ယ္ရီေရာင္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးတစ္စံု....
ထိုႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔ျဖင့္ ဖံုးအုပ္၍ထားေသာ သြားတန္းျဖဴျဖဴေလးတို႔က လွပေသာ ပုလဲလံုးေလးေတြအလား~~~
Linerထူထူတို႔ျဖင့္ မြမ္းမံ၍ထားလ်က္ရွိေသာ မ်က္ဝန္းညိဳညိဳေလးတစ္စံု....
ထိုမ်က္ဝန္းတစ္စံုႏွင့္ လိုက္ဖက္ညီေသာ ႏွာတံစင္းစင္းေလးက ကမ႓ာေက်ာ္ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးမွ ေရးဆြဲထားသည့္အလား~~~
Byun Baekhyunဆိုေသာ လူသားကား အႏုစိတ္မႈန္းျခယ္ထားေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္မွ အရုပ္ေလးတစ္ရုပ္အလား လွပျခင္း သိမ္ေမြ႕ျခင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုလွေပ၏။
"ေတြ႕ရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းက?"
သူ႔ဆီမွႏႈတ္ထြက္စကားတစ္ခြန္းက က်မစိတ္အစံုကို တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေစ၏။
ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦး ေရးဆြဲျခယ္မႈန္းထားေသာ အရုပ္ကေလးတစ္ရုပ္သို႔ ဤမၽွသာယာေသာ အသံအိုးကို မည္သို႔ေသာနတ္ဘုရားမ်ားက ေပးအပ္ထားေလသနည္း။
ပုရိသေယာက်္ားတစ္ေယာက္၌ ဤသို႔ေသာ ျပည့္စံုမႈမ်ိဳး လိုအပ္ေလသလား?
"Min Wan Yaung shi"
ေရွ႕ေမွာက္ဆီမွ သူ႔စကားသံအခ်ိဳ႕က က်မအေတြးတို႔အား လက္ရွိကာလဆီသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိေစသည္။
"က်မေျပာခ်င္တာက..က်မအမ်ိဳးသားေဘးကေနရွင့္ကိုထြက္သြားေပးဖို႔ပဲ"
သူမစကားအဆံုး သူအေၾကာင္းမဲ့စြာ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ေမၽွာ္လင့္ထားၿပီးသား စကားတစ္ခြန္းျဖစ္သည္မို႔ အံ့ဩျခင္းမရွိေသာျငား ဘယ္ဘက္ရင္အံုတစ္ေနရာကေတာ့ ထူးဆန္းစြာစူးေအာင့္သြားေလရဲ႕။
"အိမ္ေထာင္ရွိၿပီးသားလူတစ္ေယာက္ေဘးေနေနေတာ့ေရာရွင့္အတြက္ဘာအက်ိဳးေတြရွိမွာတဲ့လဲ?"
ဘာအက်ိဳးေတြရွိမွာလဲ? အဲ့လိုေမးတဲ့သူမကို သူေမးခ်င္စမ္းပါ၏။ အျဖဴေရာင္ခ်စ္ျခင္းတရားတစ္ခုမွာ ကိုယ္က်ိဳးဆိုတာမ်ိဳး ပါဝင္ေလသလားလို႔။
"Arr..သူရွင့္ကိုပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ေပးလို႔လဲ? ဒါမွမဟုတ္ သူ႔စည္းစိမ္ေတြကို မက္ေမာလို႔ ရွင္သူ႔အနားေနေနတာမ်ားလား"
ခနဲ႔တဲ့တဲ့သူမစကားေတြက သူ႔သိကၡာေတြကို ေစာ္ကားေနသည့္အလား... အနီရင့္ရင့္ႏႈတ္ခမ္းလႊာထက္မွ မဲ့ျပံဳးတို႔က သူ႔ျဖစ္တည္မႈကို ေလွာင္ေျပာင္ေနသည့္အလား...
"ေရာ့..ဒီဘဏ္စာအုပ္ထဲပိုက္ဆံအလံုအေလာက္ပါတာမို႔က်မေယာက်္ားေဘးကထြက္သြားပါေတာ့"
သူမ၏စကားအဆံုးမွာေတာ့ သူေျခာက္ကပ္စြာ ရယ္ေမာလိုက္မိသည္။ က်ေနာ္သူ႔အေပၚထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားက ခပ္ေပါေပါခ်စ္ျခင္းတရားတစ္ခုမဟုတ္ေလတာ သူမမသိခဲ့ေလသလား?
"ဒါဆိုရင္ေတာ့ဒီဘဏ္စာအုပ္ကိုခင္ဗ်ားပဲျပန္ယူသြားပါေတာ့..က်ေနာ္သူ႔ေဘးရွိေနတာကေငြေတြစည္းစိမ္ေတြအတြက္မဟုတ္တာမို႔..သူ႔ေဘးကလည္းသူႏွင္မထုတ္မခ်င္းထြက္သြားဖို႔စိတ္ကူးမရွိတာမို႔..ခြင့္ျပဳပါဦး"
သူ႔အားေဒါသမ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနေသာ သူမအား ေက်ာခိုင္းလ်က္ သူထြက္ခြာခဲ့လိုက္သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Byun!!!မင္းဘယ္ေတြေလၽွာက္သြားေနတာလဲ? ကိုယ္ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူေနလဲသိလား?"
သူအိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္းမွာပဲ သူ႔ကိုေပြ႕ဖက္လ်က္ စကားေတြေျပာေနေသာ သူ႔ေၾကာင့္ ၾကည္ႏူးသြားရသည္ေတာ့အမွန္။
ထာဝရသာသူနဲ႔ဒီလိုေနႏိုင္ရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္။
"ဘယ္ေတြသြားေနတာလဲ?"
သူ႔အားရင္ခြင္ထဲမွျပန္ထုတ္ကာ ေမးဖ်ားေလးကို ဆြဲကိုင္လ်က္ တယုတယ ေမးလာေသာ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္လာသလို။
သူ႔အၾကည့္တစ္ခ်က္က က်ေနာ့္ႏွလံုးသားထိ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ႏိုင္ေနၿပီလား?
"ေလညင္းခံခ်င္လို႔"
က်ေနာ္ေျပာတဲ့မုသားကအျဖဴေရာင္မုသားပါyeol...ခင္ဗ်ားကိုစိတ္မပင္ပန္းေစခ်င္တာမို႔ လိမ္ေျပာမိတဲ့က်ေနာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ေပးမယ္မလားဟင္?
"ေနာက္ဆိုကိုယ္ပါမွသြားပါ...ေတ်ာက္တည္းအျပင္ေတြမသြားပါနဲ႔"
"အြန္း..ေနာက္ဆိုေဟာဒီ့ကဦးေလးႀကီးပါမွပဲသြားေတာ့မယ္ေနာ္"
က်ေနာ့္စကားအဆံုး သူမ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ဳတ္ကာ ျပန္ၾကည့္လာသည္။
"Borr!!!ဦးေလးႀကီး ဟုတ္လား?
ဦးေလးႀကီးဘယ္ေလာက္ဆိုးလဲျပရတာေပါ့"
သူ႔စကားအဆံုး က်ေနာ့္ကိုယ္ေလးကို ဆိုဖာေပၚပစ္တင္ကာ...
"ဟာ..yeolမလုပ္နဲ႔ဆိုကြာ...မလုပ္နဲ႔ေလ"
"ေၾကာက္ၿပီလား😝"
"အြန္း..ေၾကာက္..အား..ေၾကာက္ၿပီဆို"
က်ေနာ့္ေပၚတက္ခြၿပီး...
.
.
.
.
.
ကလိထိုးေနျခင္း😂😂
(တစ္မ်ိဳးေတာ့ထင္သြားတယ္မလား😝)
ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနရင္းမွ သူက်ေနာ့္ပါးေလးကို ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္ကာ..
"ကိုယ္မင္းကိုအထိအခိုက္မခံႏိုင္လို႔ပါကေလးရယ္"
သူ႔အသံက တိုးသည္...
သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္နားစည္ကို တုန္ခါေစသည္။
သူ႔အၾကည့္ေတြက ေဖ်ာ့ေတာ့သည္...
သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားကို ကိုင္လႈပ္သည္။
ဆက္လက္၍ျပဳစားေတာ္မူပါသခင္...
ခင္ဗ်ားရဲ႕ႏႈတ္ထြက္အမိန္႔ေတြအတိုင္း က်ေနာ့္ဘဝကို ပံုသြင္းမွာမလို႔...
သခင္သာေစစားရင္...
က်ေနာ့္အသက္ေတာင္ေပးရဲပါတယ္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
နာက်င္မႈေတြေပါင္းစုၿပီး တည္ေဆာက္ခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုကို အထိအခိုက္အပ်က္စီး မခံခ်င္တဲ့အတၱတစ္ခုေတာ့ က်ေနာ့္မွာရွိပါရဲ႕....
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့ ေတ်ာက္ေသာသူကို အဆံုးရႈံးမခံခ်င္တဲ့ အျဖဴစြတ္စြတ္ ေလာဘတစ္ခုလည္း က်ေနာ့္မွာရွိပါရဲ႕...
သို႔ေသာ္....
ၾကမ္းတမ္းတဲ့ကံၾကမၼာနဲ႔ ရက္စက္လြန္းေသာ ဖူးစာေရးနတ္တို႔၏ ပူးေပါင္းရက္စက္မႈအား တြန္းလွန္ႏိုင္စြမ္းေသာ အင္အားတို႔ က်ေနာ့္မွာမရွိ...
တယုတယႏွင့္တြယ္ဖက္ထားခ်င္မိခဲ့ေသာ သူ၏ေက်ာျပင္အား ဝမ္းပန္းတနည္းႏွင့္ စြန္႔လႊတ္ရမည့္ ေန႔ရက္တို႔အား က်ေနာ္ ရူးမိုက္စြာ ေရြးခ်ယ္ခဲ့မိပါသည္။
က်ေနာ္ဆိုေသာသူေတ်ာက္၏ ျဖစ္တည္မႈသည္ သူဆိုေသာသူေတ်ာက္အတြက္ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈတစ္ခုသာ ျဖစ္ေနခဲ့မည္ဆိုလၽွင္ က်ေနာ္နာက်င္စြာ စြန္႔ခြာဖို႔အသင့္ပါသခင္..
ေဝဝါးလာေသာ ျမင္ကြင္းတို႔ႏွင့္အတူ ပါးျပင္ေပၚမွစိုထိုင္းထိုင္းအထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေယာင္ယမ္းစြာ ထိကိုင္မိခ်ိန္တြင္ေတာ့ ပူေႏြးေႏြးမ်က္ရည္စတို႔က အဆီးအတားမရွိ က်ဆင္းလာေလရဲ႕~~~
ခပ္အက္အက္ရယ္ေမာသံအခ်ိဳ႕နဲ႔ ခံစားခ်က္အခ်ိဳ႕ကို လ်စ္လ်ဴရႈမိေတာ့ ဝဲဘက္ရင္အံုတစ္ေနရာမွ ျပင္းထန္စြာ နာက်င္လာေလရဲ႕~~~
နာက်င္မႈအစံု ေျပေပ်ာက္ရန္အလို႔ငွာ ေဘးဘီဝဲယာကို မ်က္စိကစားမိေတာ့ ခင္ဗ်ားပံုရိပ္ေတြသာ တရိပ္ရိပ္ေပၚလာခဲ့~~~
မ်က္ဝန္းအစံုကို တင္းၾကပ္စြာေမွးမွိတ္ရင္း သံစဥ္အခ်ိဳ႕ကို အာရံုျပဳရန္ႀကိဳးစားေတာ့ ခင္ဗ်ားစကားသံတို႔ကို ရူးမိုက္စြာ ၾကားေယာင္ဆဲ~~~
က်ေနာ္ေမ့သြားခဲ့တာ....
ခင္ဗ်ားကက်ေနာ့္ျဖစ္တည္ရဲ႕တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းဆိုတာ~~
ဟင့္အင္း!!ေမ့ထားခဲ့တာလို႔ေျပာရင္ ပိုမွန္ေလမလား?
ရိုးသားစြာဝန္ခံရပါမူ က်ေနာ္ခင္ဗ်ားကို ေမ့ပစ္ဖို႔ ခက္ခဲစြာ ႀကိဳးစားရေပဦးမည္။
ခင္ဗ်ားကိုရူးသြပ္စြာ ဖမ္းဆုပ္ထားခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္လက္အစံုဟာ ခင္ဗ်ားကို အရင္ဆံုးစြန္႔ခြာခဲ့တဲ့လက္တစ္စံု ျဖစ္ေနေလရဲ႕~~~
ခင္ဗ်ားကိုကတိေတြေပးၿပီး တြယ္ကပ္ေနခဲ့တဲ့ က်ေနာ္ဆိုတဲ့ အရူးေတ်ာက္ဟာ အဲ့ကတိေတြကို ပထမဆံုးခ်ိဳးေဖာက္သူ ျဖစ္ေနေလရဲ႕~~~
ခင္ဗ်ားအေပၚ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြပဲေပးခ်င္တဲ့ က်ေနာ္ဆိုတဲ့လူေတ်ာက္ဟာ ခင္ဗ်ားအတြက္ နာက်င္မႈေတြကိုပဲ ယူေဆာင္လာေပးေနေလရဲ႕~~~
အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္ခင္ဗ်ားကို စြန္႔ခြာမိတယ္လို႔ေျပာရင္ေရာ ခင္ဗ်ားက်ေနာ့္ကို ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္မလား?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
မဒိတ္တာအရမ္းၾကာ😅
က်ေနာ္လည္းေက်ာင္းတက္ေနရတာနဲ႔😅
အေပၚပိုင္းရိုၿပီးေအာက္ပိုင္းလြမ္းသြားတယ္ဟုတ္😅 အေပၚပိုင္းေရး၃ကက်ေနာ္ခ်စ္တဲ့သူဆီကအေျဖျပန္ရထားတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ၿပီးေအာက္ပိုင္းေရးတဲ့အခ်ိန္ကသူက်ေနာ့္ကိုစြန္႔ပစ္သြားတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေနလို႔😅😅ရင္ဖြင့္တာပါ😅
ကိုယ္ေရးကိုယ္တာနဲ႔မေရာေထြးသင့္မွန္းသိေပမယ့္လည္းက်ေနာ့္စိတ္ကပံုမွန္မဟုတ္တဲ့အေျခအေနမွာရွိေနလို႔ပါ😅
Gamsamitha readernim