HOOFDSTUK 50 YAAY FEESTJEEE! Laten we alle bananen en kranten uitnodigen in dit superlange hoofdstuk, EN DE EENHOORN NATUURLIJK ;) enjoy regenboogponypegasusjes <3
'Op een dag, op een dag zal het niet meer zijn zoals nu. Geen Perrie en Zayn meer als ouders, op een gegeven moment gaan die dood. Nou hopen we natuurlijk dat dat nog lang niet het geval is, maar ik kan er wel voor zorgen dat het iets eerder gebeurd. Helaas zit ik in een weeshuis waar ik niet uitkan, maar ik heb zo mijn connecties. Pas op Emma.' Grinnikt Autumn die voor me staat. We staan in een grijze ruimte, en ik sta vastgenageld aan de grond. Ik kijk toe hoe Perrie en Zayn met Laura voor me verschijnen en een meisje met een mes.
'Nee!' Gil ik.
Wat the fuck was dat? Een waarschuwing?
Ik begin van paniek helemaal te snikken en Perrie kijkt bezorgd op.
'Wat is er?' Vraagt ze zacht.
'Niks.' Fluister ik terwijl ik mijn hoofd in mijn kussen verstop.
'Emma serieus, waarom huil je?' Vraagt Perrie die over mijn rug wrijft.
Ik verstop mijn gezicht in Perrie's pyamashirt en zucht.
'Nihiks, alleen gedroomd.' Mompel ik.
'Waarover?'
'Je zult echt denken dat ik gek ben.' Fluister ik.
'Natuurlijk niet.' Zegt Perrie.
'Autumndiewasaanhetvertellenovdrjouenzayneneenhaarconnectieseneenmesendatjullie..' Ratel ik in een adem door.
'Shh, het was maar een droom, die zijn niet echt.' Fluistert Perrie.
'Maar de vorige keer dat ik zoiets droomde gebeurde het ook!' Huil ik.
Perrie kijkt me even verbaasd aan en drukt me dan tegen zich aan.
'Ik zweer je, dit gaat niet gebeuren' Mompelt ze in mijn haar.
'Denk je?' Vraag ik kleintjes.
'Zeker, morgen zijn we in New York en we gaan er iets leukt van maken.' Glimlacht Perrie die even over mijn haar wrijft en dan ook weer gaat liggen.
Van slapen komt nu toch niks meer dus ik blijf met ogen open tegen Perrie aan en denk na.
'Wat moet ik doen om het te voorkomen? Is dit wel echt??
'Emma! Perrie! Wakker worden we zijn in New York!' Roept Leigh-Anne die met een opgerolde krant binnen komt stormen.
'Ik was al wakker.' Mopper ik.
Ik ben de hele nacht wakker geweest en ben nu waarschijnlijk moe en chagrijnig.
Leigh-Anne geeft Perrie een mep met de krant zodat ze overeind vliegt en haar boos aankijkt.
Leigh loopt grijnzend weg met de krant en ik ga me maar aankleden.
'Em wat is er gebeurt? Je ziet er zo moe en wit uit.' Zegt Zayn bezorgd.
'Slecht geslapen.' Mompel ik.
Little mix heeft één show nu en dan kunnen we New York in.
Ik zie dat Perrie me eigenlijk niet alleen wil laten maar ik geef haar een knuffel en duw haar dan achter de anderen aan.
'Kutjes!' Roep ik als Gwendolyne en Marell binnenkomen.
'Vreetzakje! Do! Melisje!' Roep ik als de rest ook binnenkomt.
'Even voor de duidelijkheid, wij zijn lulletjes.' Zegt Marell die droog met haar vingertje heen en weer zwaait.
'Ohja?' Begint Gwendolyne dommig.
'Ik heb donuts!' Roept Dominique die vrolijk een zak bananen donuts uit haar tas haalt.
'Donats!!' Roepen Lincy en Melissa tegelijk.
'Donats?' Vraag ik lachend.
'Ja donats, dat klinkt leuk.' Pruilt Melissa die er een in haar mond propt.
'NEE! Emmaboo eerst!' Gil ik terwijl ik me lachend op de zak stort.
'Eh meiden? Ik wil ook!' Roept Zayn die pruilend in de deuropening staat.
Ik werp een "donat" in zijn richting en pak een tweede voor mezelf uit de zak.
'Wacht... En de volwassen mensjes dan?' Vraagt Gwendolyne opeens.
'Geen zorgen, ik heb nog een zak.' Mompelt Dominique met haar mond vol.
'Zozo, mevrouw is gaan shoppen!' Zeg ik met opgetrokken wenkbrauw.
We hebben het kunnen weerstaan om de tweede zak open te maken en als ik voetstappen hoor ren ik er gelijk op af.
'Mommy! Ik heb een donut voor je!' Roep ik blij.
'Het is donat!' Gilt Melissa vanaf de andere kant van de bus.
Perrie neemt hem lachend aan en Dominique gaat met de zak naar Jade, Leigh-Anne, Jesy en Lisanne.
Perrie geeft me een blik van -is er iets gebeurt- en ik schud mijn hoofd.
'Kom, we gaan New York bekijken.' Glimlacht Perrie.
Ik heb het altijd al willen zien, maar nu ben ik gewoon bang. Echt bang. New York is gewoon de ideale plaats om iets gestoords te doen.
'Kunnen we niet morgen gaan?' Fluister ik.
'Ik snap het al, moment.' Fluistert Perrie onhoorbaar terug.
Ze zakt op de grond.
'Jongens gaan jullie maar, ik ben echt moe.' Zegt ze.
De rest vertrekt, Zayn in zo'n dikke vermomming dat je hem echt niet herkend.
'Em je hoeft echt niet bang te zijn.' Zegt Perrie terwijl we op het bed gaan zitten.
'Weet ik, maar ik ben het wel.' Zucht ik.
'Autumn mag niet eens bellen vanuit het weeshuis, dus hoe zou ze dan contact moeten maken?' Stelt Perrie me gerust.
Mijn telefoon plingt en ik haal hem half snikkend uit mijn zak.
Van: onbekend.
Hallo Emmaatje, ik ben onderweg ;)
PAMPAMPAAMMMMMMM >:) what will happen???? ::)
Vote/comment/fan?? Xx