Adopted by Zerrie

053- I can't take it anymore

'Em, Emma, Emma. Wordt wakker.' Ik voel dat Zayn aan mijn arm schudt en ik draai me slaperig om.
'Ik dacht dat ik veel moest slapen.' Hoor ik Perrie mopperen.
Wacht. Ze is wakker!
Ik schiet overeind en ren naar het ziekenhuisbed.
'Haai.' Zeg ik schaapachtig.
'Pfft! En voor mij niet wakker worden!' Moppert Zayn die zijn armen over elkaar slaat.
Ik grijns naar hem en spring op het voeteneind.
'Ik ga Laura naar de meiden brengen, en hopen dat ik niet verscheurd word door de journalisten.' Moppert Zayn die zijn jas aantrekt.
'Wat ben jij mopperig vandaag.' Breng ik droog uit.
Zayn lacht en ik zwaai hem grijnzend uit.
'En voortaan laat je me zelf met de bitchies afrekenen.' Zeg ik terwijl ik naast Perrie kruip.

'Het is een moeders taak om je kind te beschermen en..' Begint Perrie plechtig.
'Ach hou je mond. Je bent al twee keer hier gekomen door mij.' Zeg ik met mijn ogen rollend.
'Puh.'
'Puh terug.' Lach ik.
Ik kijk verdrietig voor me uit en Perrie's gezicht wordt gelijk bezorgd.
'Sinds ik er ben hebben jullie alleen maar problemen... Autumn, jij twee keer hier.. Ik kam maar beter Terug naar het weeshuis.' Mompel ik terwijl er een traantje over mijn wang stroomt.
En dan naar de hemel. Schiet het door mijn hoofd.
'Emma luister. Die problemen, die kunnen mijn reet likken. Ik kan jou niet kwijt echt niet.' Zegt Perrie die me geëmotioneerd tegen zich aantrekt.

'Perrie en Zayn zullen even verdrietig zijn, maar dan komen ze er ook wel overheen en ze hebben Laura. Hetzelfde geld voor Melissa, Darcy, Dominique, Marell, Lincy en Gwendolyne en April. Hun hebben elkaar. Niemand zal je echt missen en ze zijn van de problemen af.' Zegt een stemmetje in mijn hoofd.
Ik begraaf mijn gezicht nog dieper in Perrie's shirt, probeer het stemmetje te negeren.
'Oh gaan we zo doen? Ik probeer alleen maar te helpen.' Zegt het stemmetje verontwaardigd.
'HOU OP!' Gil ik overstuur.
Ik druk mezelf keihard huilend tegen Perrie aan en die aait verbaasd en bezorgd over mijn haar.
'Momentje.' Zeg ik trillerig.
Ik vlieg naar de toiletten nadat ik pen en papier heb meegegrepen en ik begin te schrijven.

Girls, ik hou van jullie en je gekkigheid, maar ik hoor hier niet thuis. Ik breng problemen. Melissa, blijf je eigen domme zelf. Dominique, blijf droog en koe achtig, Darcy, Ik hoorde over je vaders nieuwe vriendin Noortje, en ik hoop dat ze heel aardig is voor je. Marell, blijf je kutopmerkingen zeggen, Gwendolyne, blijf Awesome en cute, April, jij bent speciaal, je was mijn bff in het weeshuis en altijd gebleven. Wees niet verdrietig om me xxx En Lincy, blijf bananen eten. Hou echt heel veel van jullie xxxx Emma....

Next.

James, Toby en Jack.
James, ik hou van je, je bent de eerste persoon waar ik echt verliefd op was en ook nog steeds ben. Ookal zien we elkaar niet zovaak, bleef het toch sterk. Blijf jezelf en je zult een beter iemand vinden, iemand die altijd bij je is.
Toby, je bent een super goede vriend, je moet Lincy troosten, en Jack, jij Dominique. Ik heb nog nooit echt hoogte van je gekregen, maar als ik Do moet geloven ben je een schatje.
Stay strong boys <3 Xx Emma <3

Ik pak een nieuw briefje en begin aan de volgende en het laatste briefje.

Zayn, of eigenlijk paps, je hebt echt zoveel voor me betekend. Je was een supervader met je mislukte dansmoves en alles. Je hebt Laura nu, voed haar op tot een mooi meisje. Ik hou van je <3

Perrie, mam, whatever, je bent de beste moeder en vriendin die ik me ooit kon wensen. Je was lief, grappig, aardig, en je was er voor me op de momenten dat ik iemand nodig had. Wees niet verdrietig om mij, ik breng je alleen maar in problemen. Ik hou heel heel heel veel van je mams, en dat zal ik altijd blijven doen.
Blijf sterk, allebei.
Emma<3

Ik prop het in mijn zak en sluip op mijn tenen naar de ziekenhuiskamer. Perrie slaapt, mooi.
Ik grijp de slaappillen uit het kastje en kijk ernaar.
'Gewoon het hele potje, het is zo voorbij.' Mompel ik.
Het verdwijnt bij de briefjes in mijn zak en ik sluip naar Perrie toe.
'Het spijt me zo, maar dit moet. Ik hou van je mam, zielsveel.' Fluister ik.
Ik ga even met mijn vingers langs haar hand en loop dan huilend de kamer uit, het briefje ligt naast haar op het kastje.

Het ziekenhuis in in Bradford, en dus kan ik alle briefjes afleveren. Eerst de jongens, dan de meiden.
Ik besluit het briefje voor de meiden bij April erin te doen, en bij de jongens bij James.
Ik ga terug naar het ziekenhuis, knuffel Perrie nog één keer heel voorzichtig en ga dan in de toiletten staan.
Ik pak alle pilletjes in een hand en breng ze naar mijn mond.
'MAM PAP IK HOU VAN JULLIE!' Schreeuw ik voor ik de pillen naar mijn mond breng en alles tegelijk doorslik. Als die pillen dan niet helpen stik ik wel.

TATATATAAAAMMM!! Wat zal ik doen???
Vote/comment/fan? Xx en ik zat letterlijk te janken toen ik dit schreef ;(