"Ahhhh" sabi ni jam habang isusubo na sakin ang pagkain. Andito kami sa isang restaurant, kumakain. Kanina pa itong si Jam, parang binibaby ako. Ano nanaman kayang nakain neto. Mukhang lumalala ang saltik e.
Ibinuka ko naman ang bibig ko at isinubo iyon, ang pagkain.
"Nakakahalata na ako jam ah!" sabi ko sakanya kahit may pagkain pa ang bibig ko.
"Ano nanaman iyon?" tanong niya sakin.
"Ginagawa mo akong baby." sabi ko sakanya sabay pout. Haynako, kung ako sakanya wag niya na kainin kung ano man ung nakain niya. Unti unti na akong nasasanay na ganyan siya, hindi na katulad ng dati na parang may demonyo laging sumasapi sakanya.
"Gusto lang kita alagaan at pasayahin." sabi niya sakin, napatingin naman ako sakanya pero iniwas ko agad kasi feeling ko namumula mukha ko pati na rin ata katawan ko.
Kumain nalang ako para iwasan ang mga ganyang usapan. Kahit my pagkain pa sa bibig ko subo lang ako ng subo. Oo nga crush ko siya dati pero hanggang dun lang iyon dahil may boyfriend ako at si Raffy ang mahal ko.Teka, bf ko ba pa yun? Yung taong di ko na madalas kausap? Madalas katext? Madalas kasama? Mukhang hindi na ata.
Uminom ako ng pineapple juice dahil feeling ko mabibilaukan ako sa sunod sunod kong pagsubo ng pagkain. Habang umiinom napatingin ako sa labas ng restaurant. There's an old man staring at me. Nakakatakot ang tingin niya sakin kaya umiwas na ako ng tingin.
"Okay ka lang ba?" tanong sakin ng kaharap kong tao.
"Yes, im okay Jam." i said to him. Eto nanaman yung feeling na parang my sumusunod sayo. Bumalik nanaman. Hays. Kahit kasama ko si Jam ngayon feeling ko hindi ako safe, hindi ako ligtas, anytime mapapahamak ako. Kung si Raffy ang kasama ko, walang ganitong pakiramdam. :"(
Nakita ko naman lumingon si Jam kung saan ako nakatingin kanina, kaya tumingin na din ako, wala na ang matandang lalaki kanina. Parang familiar yung mukha niya. My kamukha siya.
Hindi ko lang alam kung nakita ko na ba siya kung saan o my kamukha lang. Iniisip ko kung saan ko ba nakita ang mga matang iyon parang tumingin na rin sa akin iyon dati.
*bahay
"Ingat ka lagi Ennis" sabi sakin ni Jam, umuwi na kami dahil sinabi ko. Tinatamad na ako e. At bigla nagbago ang mood ko, siguro dahil sa alam nyo na.
"Alam ko, di mo kailangan sabihin!" pag susungit ko at inirapan siya. Despite sa ginawa ko nagawa niya pang ngumiti sakin na parang nang aasar at nilapit ang labi niya sa noo ko. Sa inaasahan ko, hinalikan niya ang noo ko.
Hindi ko alam bakit ginagawa sakin ni Jam ang mga ganoong bagay, ano bang pinapalabas niya. Feeling ko tuloy gusto niya ako, at gusto niya akong ligawan. Charaught. Pero sino ba namang babae ang hindi iisipin iyon? To think na para kaming aso't pusa dati kung mag away, stranger kung mag iwasan at di magpansinan.
"I'll go ahead. Pumasok kana." He said then pumasok na ako sa loob ng bahay. Habang naglalakad ako, nakakaramdam ako ng kaba. Ganito na ako since nalaman kong buntis ako, kapag pumapasok ako sa bahay, ganon nalang kalakas ang pagtibok ng puso ko. Parang sasabog sa sobrang lakas.
"San ka galing iha?" bungad sakin ng daddy ko na nasa sala habang nagbabasa ng newspaper at nakadequatro pa.
"Dyan lang po." walang gana kong sagot kay Daddy. Dumiretso na akong umakyat sa kwarto, di na ko nag abalang halikan siya sa pisngi gaya ng ginagawa ko pag nauwi ako dito.
"Ennis." tawag niya ulit sakin nang nakakailang step pa lang ako sa hagdan.
"Yes dad?" humarap ako sakanya, naiinip ako ang tagal niyang magsalita. Gusto ko ng magpahinga dahil feeling ko pagod na pagod ako at antok na antok. Ganito ba talaga kapag buntis? Gusto ko laging natutulog. Jusko, architecture pa man din ang course ko.
"Is there something wrong? Bakit ganyan ka? Parang nalulungkot ka. Dont look at me like 'what-are-you-talking-about-look dahil daddy mo ko nahahalata ko." he said. Nagulat naman ako sa sinabi niya. Masyado na bang halata na despressed, stressed, unhappy, upset, sad ako? Even my dad nakikita niyang malungkot ako. Binalik ko ang utak ko sa realidad at sinagot siya. I smiled before i answer.
"No dad, Im just tired. I want to rest." i said to him. I dont wanna say im sad, dahil hindi ko alam kung paano i-explain kung bakit ako malungkot. Mas okay nang sabihin ko na happy ako atleast there's no need to explain why.
"Are you sure?" i just nodded to him. Bumaba ako sa hagdan at pumunta sa kinaroroonan niya, I hugged him tight. Gustohin ko man mag open sakanya pero di ko magawa, Paano ko sasabihin lahat lahat kung ang puno't dulo ng dahilan ng pagiging malungkot ko e si Raffy Dela Vega.
"If you need me, im always here my princess." he said, i think im about to cry. Tumulo ang luha ko pero pinigilan ko dahil ayokong makita niyang umiiyak ako. Im not used to it na malungkot sa harap ng family ko. Sanay akong laging masaya. Hayy Ennis you need to be happy because you're pregnant. Hindi pwedeng malungkot ka lagi.
Dahil nakayakap pa rin ako kay dad, di niya nakikitang umiyak ako. Pasimple kong pinunasan ang mukha ko ng di niya napapansin.
*kwarto
After kong mag halfbath, humiga na ako sa napaka lambot na kama ko. Sobrang comfy. Pumipikit na ang mata ko. Biglang sumagi sa isip ko ang mukha ni Raffy. Kamusta na kaya siya. Ako kaya? Naaalala niya? Mahal pa kaya niya ako gaya ng sinasabi niya sakin noon? Ang bilis ng mga pangyayari ng parang di ko man lang nafeel ng sobra.
nag ring ang phone ko at agad kong ito nakuha.
"OMG" Napaupo ako sa nakikita kong caller ko ngayon. Si Raffy. Sasagutin ko ba o sasagutin ko? Wow daming choices. So sasagutin ko. Wait, kinakabahan ako. Ano kaya ang sasabihin niya.
RAFFY'S POV
Sobrang asar na asar na ako dahil sa nakita ko kanina, si Jam hinalikan si Ennis sa noo. Oo andun ako sa labas ng bahay nila Ennis, medyo malayo nga lang sa bahay nila para di ako mapansin. Sa sobrang asar ko, nung pagkapasok ni Ennis sa bahay nila. Lumabas ako sa kotse ko at mabilis na pinuntahan si Jam.
Nang makalapit na ako sakanya, hinawakan ko ang kabilang balikat niya para iharap sakin sabay hawak sa kwelyo niya.
"Ra-Raffy?" nagulat pa siya sakin,
"Ano ba sa tingin mong ginagawa mo ha?!" sigaw ko sakanya, nang unti unting sumisink in sa utak niya na ako ang kaharap niya. Inalis niya ang pagkakahawak ko sa kwelyo niya at nag ayos pa sa harap ko. Wow.
"Inaalagaan si Ennis? Ginagawa ang mga hindi mo kayang gawin sakanya." sagot niya sakin. Gusto ko siyang suntukin pero pinipigilan ko, hinahabaan ko pa ang pasensya ko.
"Wala kang alam! Di mo naiintindihan lahat kaya tigilan mo si Ennis." banta ko sakanya.
"Bakit ha? Db wala ka na namang pakialam sakanya? Biglang nagbago pagkatapos mo siyang ipafall sayo? Gago ka ba? Si Ennis pa ang nagawa mong lokohin? Ano bang trip mo sa buhay? at Anong karapatan mo sabihin sakin tigilan sa Ennis kung sa una pa lang e binabalewala mo ang napakaspecial na tao para sakin? Wala ka ng magagawa, di ko kayang iwan si Ennis. Kailangan niya ako dahil sa kalagayan niya. At ikaw ha? Ano bang gusto mong mangyari?" nagkukuyom ang kamao ko sa mga sinasabi niya sakin. Kailangan ko mag relax, kalma lang.
"Anong gusto kong mangyari? Suntukan tayo ano, para basagin ko yang pagmumukha mo. Bakit, anong nangyari kay Ennis?" sagot ko sakanya. Nag smirked siya na kinainisan ko lalo. Nagagawa pa niyang ngumiti sakin.
"Wala kang kwentang kausap at wala kang kwentang tao. Di ko obligason sabihin sayo ang nangyayari kay Ennis, para sakin hindi na kayo. Kailangan ko ng umalis. Tandaan mo, di mo pa rin ako mapapalayo kay Ennis kahit anong gawin mo." mabilis na pumasok siya sa kotse at umais. Ako naiwang nakatayo sa harap ng gate nila Ennis. Iniisip kung anong nangyayari kay Ennis. May sakit ba siya? Bakit hindi niya sinasabi sakin.
Dahil ayun, andito pa rin ako sa labas ng bahay nila. Nag iisip ng kung anong gagawin ko para malaman ko ang kalagayan niya. Hindi ko pwedeng tanungin sa mga kaibigan niya dahil alam ko mga galit sakin mga yun.
Tawagan ko nalang kaya? Ibababa ko na ang pride ko. Hindi ko kayang di malaman ang kalagayan niya. Kahit nagawa kong di na magpakita sakanya, nag aalala pa rin ako sakanya. Lahat may rason, lahay kailangan gawin para walang mapahamak.
Nag riring lang ang phone niya. Nakakailang ring na. Wala ata tong balak sagutin! Namatay na ang call ko ng hindi niya sinasagot kaya tinawagan ko ulit siya. This time, naka tatlong ring pa lang saingot na niya.
"H-hello?" bungad niya sakin. I miss her voice. Para may kung anong pumopokpok sa puso ko na sinisira ito.
"Bukas magkita tayo, sunduin kita sa after ng last subj mo. Okay? My pupuntahan tayo" At binaba ko na ang call.
Di ko na alam ang sasabihin ko kaya ko pinatay. Di ko na alam dahil sa sobrang hiyang hiya ang mukha ko kahit kausapin man lang siya sa phone ko. Ganito na ba ako kasama, ganoon nalang akong nawalan ng masabi sakanya.
See you tomorrow, Ennis.
-
A/N: Hi guys! Namiss ko mag update kaya. Eto mag uupdate na ako! Natutuwa ako sa mga nagcocomment sa Lover's Revenge. Thank you, at sa mga nagvovote! Yehey. <3 Thankyou sainyo. Keep reading guys. Labyu All.
Sexxyyy <3