5ο κεφάλαιο
Ποιο ακριβώς είναι το σκεπτικό του; Ο τόνος των συναισθημάτων αντιδρούν έντονα στο πρόσωπό του, πως μπορούν να αλλάζουν οι εκφράσεις του τόσο γρήγορα. Είναι κάτι παράξενο, ασυνήθιστο κάτι που σε μπερδεύει και είναι τόσο καινούριο και απόλυτα ώριμο για ένα νεανικό βλέμμα. Και ποιος ο λόγος που με φωνάζει; Δεν το πιστεύω ότι προσπαθεί να με ελέγξει. Μισώ τον έλεγχο, πόσο μάλλον όταν ασκείτε πάνω μου. Ειδικά σε στιγμές απρόσμενες και προσωπικής άποψης, είναι καθαρά δικό μου θέμα αν θα επιλέξω να πάω ή όχι στο PARTY. Αυτήν την φορά θα αφήσω τον εγωισμό μου να κυριαρχήσει και η ευγένεια να ηττηθεί. Με πεισμωμένη έκφραση μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων άφησα το σώμα μου να πέσει πάνω στον καναπέ που βρισκόταν ακριβώς πίσω μου με τα βαμβακερά-μαλακά μαξιλάρια να στριμώχνονται από το απότομο βάρος και την πλάτη μου να ακουμπάει ελαφρά πάνω τους και τα χέρια μου να ακουμπάνε την πλάτη του καναπέ <<Βασικά, προτιμώ να κάτσω εδώ πέρα!>> είπα αφήνοντας το ειρωνικό μου χαμόγελο να εκφραστεί πάνω στα χείλη μου. Δείχνοντας έκπληκτος από την συμπεριφορά μου, αψηφώντας τα προστακτικά του λόγια των προηγουμένων λεπτών, όμως , προσπαθώντας να κρύψει την έκπληξη του <<Πολύ καλά, και εγώ θα μείνω από έξω>> απάντησε η σφυριχτή φωνή που έβγαινε ανάμεσα από τα σφιγμένα του δόντια. Θεέ μου..! Φαίνεται τόσο εκνευρισμένος που εμφανίζονται οι φλέβες από τον λαιμό του. Γύρισε απότομα το σώμα του δείχνοντας την επιμονή στα λόγια που είπε. Κλείνοντας με δύναμη την εξώπορτα κάνοντας το κρύο αεράκι να τσιτώσει το σώμα μου.
Οι ΩΡΕΣ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ. Αυτήν την στιγμή βρισκόμουν σωριασμένη πάνω στον καναπέ με την μία παντόφλα να είναι στο πόδι μου που στηριζόταν στο άλλο, πάνω στο τραπέζι Και η άλλη παντόφλα να στέκεται ανάποδα πάνω στην πολυθρόνα. Το χέρι μου να ζουλά τα κουμπιά του τηλεχειριστήριου αλλάζοντας τα κανάλια προσπαθώντας να βρω κάτι για να σκοτώσω την ώρα μου και με το άλλο μου χέρι να παίζω με τα μαλλιά μου ως ένδειξη βαρεμάρας. Γύρισα το κεφάλι μου προς την μεριά του ρολογιού βλέποντας πως ακόμη η ώρα ήταν 10:06 δεν το πιστεύω πως γίνεται να μετράω και τα λεπτά. Δεν μπορώ να κάτσω ήσυχα και να βλέπω τηλεόραση, με τρώει η περιέργεια αν ο Harryέχει φύγει. Σηκώθηκα από τον καναπέ που τεμπέλιαζα τόση ώρα και κινήθηκα προς το παράθυρο, τράβηξα με το δεξί μου χέρι την κουρτίνα και με το άλλο τύλιξα το χερούλι σπρώχνοντας το παράθυρο προς τα μέσα. Έβγαλα το κεφάλι μου έξω. Βρισκόταν καθισμένος πάνω στο καπό του μαύρου RANGEROVER και με το ένα πόδι του να στέκεται πάνω στην ακριβή ζάντα και τα χέρια του χωμένα στις τσέπες του στενού παντελονιού του. Με ένα ανέκφραστο βλέμμα να κοιτάει ευθεία. Και το λιγοστό φως της λάμπας που βρισκόταν δίπλα από το σπίτι μου να χτυπάει πάνω στης σκούρες μπούκλες του δείχνοντας τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Φίλε τι πείσμα είναι αυτό;! Μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία μου γύρισε το κεφάλι του προς τα εμένα κοιτώντας με ένα βλέμμα νικητή <<Αν πιστεύεις έστω για ένα λεπτό πως θα φύγω είσαι πολύ γελασμένη>> <<Και αν πιστεύεις έστω για ένα λεπτό ότι θα έρθω ΜΑΖΙ ΣΟΥ είσαι πολύ γελασμένος>> τονίζοντας τα λόγια μου, έκλεισα αμέσως το παράθυρο τραβώντας την κουρτίνα στην προηγούμενή της θέση. ΧΑ! Καλά ποιος νομίζει ότι είναι για να μου λέει τι να κάνω. Με σταυρωμένα τα χέρια αλλάζοντας κατεύθυνση πήγα στην κουζίνα ψάχνοντας κάτι να τσιμπήσω. Σοβαρά τώρα θα κάτσω και θα χαλάσω την διάθεσή μου για αυτόν. Άλλη όρεξη. Προτού καν ολοκληρώσω τα βήματά μου, μπουνιές άρχισαν να χτυπούν την εξώπορτα με δύναμη <<Άνοιξέ την ΤΩΡΑ!>> . Τρόμαξα τόσο πολλή από την ανάρμοστη συμπεριφορά του που έτρεξα προς την πόρτα λες και ήταν τελικός μαραθωνίου. Άνοιξα αμέσως την πόρτα << Καλά ρε πόρτα είναι τι βαράς; Προς τι ο λόγος που νευριάζεις;>> <<Γρήγορα, πάνε ντύσου>> τα χέρια του ήταν σχηματισμένα σε γροθιές κοιτώντας με νομίζοντας ότι έχει ένα μωρό μπροστά του. <<Αρχίζεις να γίνεσαι εκνευριστικός το ξέρεις;>> αυτήν την φορά ύψωσα περισσότερο την φωνή μου δείχνοντας άμυνα. <<Θα δεις πόσο εκνευριστικός μπορώ να γίνω αν δεν πας να ντυθείς.>> << Δεν θα πάω!>> <<Τώρα!>> πραγματικά μου την σπάει αλλά μου αρέσει αν του πηγαίνω κόντρα. Δημιουργεί μια ένταση μέσα μου. Αλλά από ότι φαίνεται δεν αλλάζει την στάση του. <<Καλά, καλά πάω>> σήκωσα τα χέρια μου προς τα πάνω δείχνοντας πως παραδίνομαι. <<Έτσι μπράβο>> μουρμούρισε. Προσπαθώντας να μην δώσω σημασία στα τελευταία του λόγια γύρισα και ανέβηκα εκνευρίστηκα της σκάλες χτυπώντας τα πόδια μου της κρύες μαρμάρινες σκάλες. Πρέπει να σκεφτώ να κάνω κάτι. Το βρήκα! Μπήκα μέσα στο δωμάτιό μου κλείνοντας την όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Τελειώνοντας βγήκα και χοροπηδώντας κατέβηκα τις σκάλες , γυρνώντας να δει άμα είμαι έτοιμη <<Σοβαρά τώρα; ΠΙΤΖΑΜΕΣ;>> το έκπληκτο του βλέμμα. Μια αέρινη μπλούζα κάλυπτε τον θώρακα μου μέχρι την μέση μου ενώ από κάτω βρισκόταν το γκρι σορτσάκι με τις χοντρές πορτοκαλί κάλτσες μέχρι τον αστράγαλο. <<Γιατί; Τι έχω;>> << Γιατί δεν ετοιμάστηκες;>> <<Πως; Μα αφού είμαι έτοιμη για ύπνο ναι αλλά για partyόχι.>> Δεν νομίζω να μου αλλάξει την γνώμη έτσι κι αλλιώς απολαμβάνω αυτήν την διαμάχη. <<Elenaη πας με το καλό και φοράς ή θα έρθω να σε ντύσω εγώ με το ζόρι>> <<Τι; Ορίστε; Όχι καλά θα πάω ΜΟΝΗ ΜΟΥ>> είπα αμήχανα ξαναπηγαίνοντας πάνω. Με της κάλτσες μου να γλιστρούν στο διάδρομο, θυμήθηκα τότε που ήμασταν εγώ και ο Jeyμικροί και γλιστρούσαμε μέσα στο σπίτι όταν η μαμά σφουγγάριζε. Και πέφταμε κάτω μελανιάζοντας τα πόδια μας αλλά δεν μας ενδιέφερε αυτό το γέλοιο ήταν αυτό που επικρατούσε τότε. Ωραίες αναμνήσεις κύλισαν στο μυαλό μου. Πόσο μου λείπουν οι στιγμές που αυτό το σπίτι ήταν γεμάτο με παιδικές χαρές. Μια ωραία ευτυχισμένη οικογένεια. Elenaσυγκεντρώσου στην πραγματικότητα. Έτσι κι αλλιώς έχω να πάω σε ένα partyμε έναν σπαστικό που με περιμένει από κάτω. Βρισκόμουν και πάλι μέσα στο δωμάτιο αυτή την φορά άνοιξα την πόρτα της ντουλάπας στην οποία μέσα υπήρχε ο ολόσωμος καθρέπτης μου και ύστερα την άλλη πόρτα ώστε να μου δώσει πρόσβαση στο συρτάρι. Έσκυψα για να ψάξω τι θα βάλω και δίχως να χρειαστεί να γυρίσω το κεφάλι μου, είδα το Harryαπό τον καθρέπτη μου να στέκεται ακριβώς μπροστά από την πόρτα , κοιτώντας με ένα ξαφνιασμένο ύφος στην στάση που βρισκόταν το σώμα μου. Ανεβοκατεβάζοντας της κόρες των ματιών του κοιτώντας τα πόδια μου. Αμέσως άλλαξα στάση <<Μπορώ να βοηθήσω σε κάτι;>> είπα. <<Ε- όχι>> . Έδειξα με το πιγούνι μου την έξοδο.Καταλαβαίνοντας πως δεν το θέλω εδώ μέσα , αντίθετα με αυτό που του έδειξα, πήδηξε ελαφρά πάνω στα λουλουδάτα στρώματα. Και τα χέρια του να είναι πίσω από τον λαιμό του στηρίζοντας το κεφάλι του. Δεν το πιστεύω πόσο θράσος έχει! <<Βγες έξω>> <<Δεν νομίζω να σε εμπιστευτώ για δεύτερη φορά.>> <<Μα δεν μπορώ να ντυθώ μπροστά σε εσένα>> ο Harry τεντώθηκε πάνω από το κομοδίνο για αν φτάσει το καλάθι με τα περιοδικά, βγάζοντας ένα τυχαίο, άρχισε να το ξεφυλλίζει << Δεν με νοιάζει!>> μονολόγησε. Πήρα στην αγκαλιά μου μία σκούροι μπλε μπλούζα που αναδείκνυε το πλούσιο μπούστο μου που της περισσότερες φορές προσπαθούσα να κρύψω. Συνοδεύοντας το με ένα απλό σορτς. << Harryσήκω, είναι άβολο>> <<Πάνε στο μπάνιο>> μουρμούρισε συνεχίζοντας να ξεφυλλίζει το περιοδικό. Αφήνοντας έναν αναστεναγμό προχώρησα προς το μπάνιο. Πραγματικά δεν θέλω να πάω σε αυτό το party, έχω ένα δυσάρεστο προαίσθημα.
HARRY'S POV
Τι ηλιθιότητες μπορεί κάποιος να βρει σε ένα κοριτσίστικο περιοδικό. Ανασήκωσα τα φρύδια μου και το πέταξα στην άκρη του κρεβατιού. Περιμένοντας την Elenaνα ντυθεί. Πόσες ώρες θα την πάρει να τελειώσει; Αφήνοντας το βλέμμα μου ελεύθερο κοίταξα στο κομοδίνο και το τι περιέχει μέσα. Γεμάτος περιέργεια προτού αλλάξω ματιά τα δάχτυλά μου κινηθήκαν προ το χερούλι τραβώντας το εμφανίστηκαν μπροστά μου ολόκληρη σειρά με σουτιέν ΟΧ! Μάλλον σε κάποιον δεν θα άρεσε αυτό που μόλις έκανα. Κίνησα τα δάχτυλά μου ανάμεσα στα σουτιέν που τα περισσότερα ήταν δαντελωτά αλλά προτού πάνε οι σκέψεις μου στο πρόστυχο αντίκρισα ένα κομμάτι χαρτιού κάτω από τα σουτιέν της, τραβώντας το είδα φωτογραφία που απεικονιζόταν δύο μικρά παιδιά αρκετά χαρούμενα μπροστά από ένα τραπέζι με δύο τούρτες. Χαμογέλασα πλατιά βλέποντας αυτό το θέαμα και σκεπτόμενος πόσο σπαστικιά παίζει να ήτανε η Elenaγια να έχει και αυτή μία τούρτα. Πριν πιαστώ το έβαλλα πίσω στην θέση του και έκλεισα το συρτάρι του κομοδίνου. Σηκώθηκα από την θέση μου αφηρημένος με τα χέρια μου στις τσέπες κοιτούσα την διακόσμηση του δωματίου της. Δεν θα το έλεγες και πολύ κοριτσίστικο του τύπου όλα ροζ με φανταχτερά πράγματα. Ήταν βαμμένο σε ένα απλό χρώμα κοραλλί με ελάχιστα διακοσμητικά. Το μόνο που τονιζόταν ήταν η τεράστια τρίγωνη βιβλιοθήκη της που είχε καλή αρχιτεκτονική. Με κοφτά βήματα είχα φτάσει είδη μπροστά στα πολλά βιβλία που βρισκόντουσαν ξαπλωμένα το ένα πίσω από το άλλο. Τα μακριά μου δάχτυλα χάιδευαν τα εξώφυλλα δείχνοντας πόσο διαφορετικό είναι το κάθε βιβλίο και από την υφή του. Τράβηξα ένα χοντρό βιβλίο 'fiftyshadesofGrey' το έχω ακουστά αυτό. Αμέσως πήγα στην αναδιπλωμένη σελίδα 'ξαφνικά με μια αβίαστη κίνηση, πετάει όλα τα σχέδια και τα χαρτιά από το γραφείο του σκορπίζοντάς τα στο πάτωμα, με αρπάζει στην αγκαλιά του και με ξαπλώνει επάνω στην στενή πλευρά του γραφείου... ' Άφησα τους σχολιασμούς και κατέβηκα προς τα κάτω, συνεχίζοντας από την μέση 'Αρχίζει να κουνιέται, να κουνιέται πραγματικά. Αυτό δεν είναι έρωτας, αυτό είναι γαμήσι-και με τρελαίνει'. Χωρίς να προλάβω να συνεχίσω δάχτυλα τυλίχτηκαν γύρω από το βιβλίο τραβώντας από της παλάμες μου. Η Elenaμε κοιτούσε με ένα θανατηφόρο βλέμμα << Καλά δεν σε έχει μάθει κανείς να μην χώνεις την μύτη σου σε ξένα πράγματα>> είπε. Και σηκώθηκε στις μύτες για να βάλει το βιβλίο στην θέση του. Με τέτοιον τρόπο που αντίκρισα τους σφιχτούς γλουτούς της Elenasτυλιγμένους από το κοντό σορτς της. << Πάμε;>> είπε με μιας και βγήκε από το δωμάτιο. Επακολουθώντας την βγήκαμε έξω από το σπίτι και την περίμενα για να κλειδώσει την πόρτα και φυσικά να δέσει τα κορδόνια της λες και δεν μπορούσε να τα κάνει πιο πριν. Σκύβοντας πάλι μπροστά μου. Ώρες-ώρες νομίζω ότι το κάνει επίτηδες.
ELENA'S POV
Είχαμε είδη ξεκινήσει. Επικρατούσε μία μουντή ατμόσφαιρα. Δεν μπορώ έχω σκάσει, να κάθομαι σε ένα μέρος και να μην κάνω τίποτα. Τα δάχτυλά μου βρισκόντουσαν πάνω από το κουμπί του παραθύρου και άρχιζα να το πιέζω στην αρχή προς τα κάτω μέχρι να κετεβεί το τζάμι με τον αέρα να μπαίνει μέσα και αργότερα να το πιέζω προς τα πάνω. Αυτό συνεχιζόταν για περίπου δέκα λεπτά. << Μπορείς ν α το σταματήσεις να το κάνεις;>> η τρομερά εκνευρισμένη φωνή του χάλασε την σιωπή που επικρατούσε κάνοντάς με να πηδήξω από την θέση μου. Και να γυρίζω απότομα το κεφάλι μου <<είσαι σοβαρός; Τι φωνάζεις;>> <<Εδώ και δέκα λεπτά παίζεις με το παράθυρο και μου λες να μην σε φωνάζω;>> <<Δεν νομίζω να σου είπε κάποιος να με πάρεις μαζί σου>> <<ο Matτο είπε>> <<δηλαδή δέχεσαι διαταγές από τον Mat;>> φρέναρε απότομα, κόβοντας μου την χολή. <<Δεν παίρνω από κανέναν διαταγές το κατάλαβες;>> αυτήν την φορά την έχω πατήσει για τα καλά .Οι κόρες γυάλιζαν <<καλύτερα θα ήταν να το βουλώσεις για το υπόλοιπο του δρόμου >> .Περίμενε ο Matμου είχε πως μένει κοντά από το δικό μου σπίτι ,για ποιόν λόγο δεν έχουμε φτάσει ακόμα .Κοιτώντας δελεαστικά προς τον Harryπροσπαθώντας να μην το κάνω να θυμώσει παραπάνω <<Harryμπορώ να σε ρωτήσω κάτι; >>ακούστηκε η τσιριχτή φωνή μου που προσπαθούσα όσο πιο περισσότερο να μην ακουστεί <<Τι θες πάλι;>> από τον τόνο της φωνής του φαινόταν ότι ακόμα δεν έχει ξεθυμάνει <<Που πάμε;>> αυτήν την στιγμή νιώθω σαν μωρό. Δεν έχω νιώσει ποτέ τόσο ξεφτιλίστηκα, ειδικά μπροστά σε έναν συνομήλικο μου. <<Στο party>> Τώρα φαινόταν πιο ήρεμος. <<Το οποίο κανονικά δεν θα έπρεπε να ήταν κοντά στο σπίτι μου>> << ΤΟ σπίτι ναι, αλλά το εξοχικό όχι>> <<Το εξοχικό;>> είπα πεταρίζοντας τα βλέφαρά μου. << Αυτός είναι ο λόγος που σε περιμένω τόσες ώρες>> μετά από της πληροφορίες που έμαθα για τον προορισμό μας δεν μίλησα το ίδιο και ο Harry. Πφ.. Έριξα την πλάτη μου στο κάθισμα και το κεφάλι να στηρίζεται πάνω στο παράθυρο και την ζώνη ασφαλείας να με ενοχλεί. Και οι κλεφτές ματιές του Harry, πιστεύει πως δεν το έχω καταλάβει! <<Κοίτα μπροστά σου>> <<Τι είπες;>> <<Τι κοιτάς;>> απάντησα εκνευρισμένη, όμως προτού ακούσω τίποτα ο Harryέστριψε απότομα το τιμόνι με αποτέλεσμα να στροφάρει το αμάξι <<βγες έξω!>> είπε. Για λίγα λεπτά δεν πίστευα αυτά που άκουγα! Με διώχνει; Θα με αφήσει στην μέση του δρόμου; <<Φτάσαμε!>> μονολόγησε. Μια ανάσα ανακούφισης βγήκε από το στόμα μου τράβηξα την ζώνη και αμέσως βγήκα από το αμάξι. Προχωρώντας πιο μπροστά χωρίς να το περιμένω <<Ηλίθιε!>> σιγά μην πάω πουθενά μαζί του μουρμούρισα. Η παλάμη του τυλίχτηκε γύρω από την μέση μου κάνοντας τον να έρθει πιο κοντά και τα βήματα μας να βαδίζουνε μαζί, τα χέρια μου ήταν σταυρωμένα μέσα από ένα τσούρμο νέους να διασκεδάζουνε.