Saat 6 gibi uyanmıştım. Erken kalkmaktan nefret ediyordum! Duş alıp üzerimi değiştirdikten sonra iştahım olmadığı için kahvaltı etmemeye karar verdim.
Bugün Aras'la bir şekilde konuşmalıydım... Başkalarından öğrenmeden önce benden öğrenmeliydi konuyu. Aşağıya inecekken
babamın çalışma odasından yüksek sesler gelince duraksadım. Ne oluyordu böyle?
"Kuzey! Sen ne dediğinin farkında mısın?!" Bunu diyen babamdı. Daha da önemlisi içeride Kuzey'de vardı. Hayır, lütfen aklımda ki konuşma olmasın!
"Evet, Rıza Barkın'ı Aras Barkın öldürdü."
"Saçmalık! Aras'la bizzat kendim tanıştım! Küçüklüğünü de az çok bilirim! Babasını niye öldürsün?!"
"Delfin bana Aras'ı savunurken söylemişti;
Aras'ın annesini babası öldürmüş. Aras'ta babasını öldürmüş..." İsmimi duyunca gerildim.
Kalp atışlarım istemsizce hızlı atmaya başlamıştı. Kahretsin! Eninde sonunda olacağı buydu!
"Siktir! Bu olabilir işte!" Babamın ağzından çok nadir küfür duyuyordum. Babam genellikle sakin bir adamdı. Küfür edecek kadar sinirlenmesi beni daha çok korkutuyordu.
"Ne yapacaksın? Kızının bir seri katille çıkmasına müsade etmeyeceğini biliyorum. O sadece seni dinler. Bu yüzden olan biteni sana anlatmaya karar verdik."
"Kiminle?"
"Selin. Hani şu Delfin'in arkadaşı olan.."
"Kuzey, eğer bana haber vermeseydiniz ve Delfin'in başına o heriften dolayı bir şey gelseydi çok daha kötü olurdu! Doğru olanı yaptınız. Ben hala inanamıyorum olanlara..! Rahmetliyi kendi oğlumu öldürdü şimdi..?" Babamın sesi titrek bir tonla çıkıyordu. Sanırsam Rıza Barkın'la çok iyi bir dostlukları vardı geçmişte...
"Ben Aras'ı araştıracak biraz. Çok iyi tanıdıklarım var bu konuda. Sen o sırada Delfin'i çağır!" Kapıdan uzaklaşıp hızlıca odama geçecekken ayağımı burkarak yere çakıldım. Kuzey kapıyı açtığında beni yerde görünce gülümsedi ve elini uzattı.
"Demek her şeyi duydun, ha? "
"Senden biraz zaman istedim öyle değil mi?!"
"Daha fazla kaybedecek zamanım yoktu."
"Sen bencil birisin Kuzey. Tam bir bencilsin! Sevdiğin kızın başkasını sevmesine dayanamıyorsun!
Onu paylaşamıyorsun! Benim düşündüklerim, hissettiklerim, duygularım, umrunda bile değil! Oradan bakılınca beni düşünüyormuş gibi gözüksende aslında sadece kendini düşünüyorsun..!"
Nefes nefese söylediğim sözcükler Kuzey'in umrunda değil gibi gözüküyordu. Uzattığı eli iterek kendim kalkmaya çalıştım. Bileğim ağrıyordu ve istemesemde tekrar düşeceğimi bildiğim için Kuzey'in omzuna tutunarak babamın çalışma odasına girdim.
Sendeleyerek koltuğa oturdum ve olan bitenden habersiz bir şekilde davranmaya çalıştım.
"Bir şey mi oldu baba?"
"Sen daha iyi bilirsin Delfin! Bana anlatacakların
var mı?! "
"Şey.."
"Kes sesini Delfin! Senin için elimden geleni yaptım. Annenin yokluğunu hissettirmemeye çalıştım. Bir derdin olduğunda her zaman bana danışırdın! Çünkü en çok güvendiğin kişi bendim! Ama sen şimdi göz göre göre her gün bana yalan söylüyorsun!"
"Yalan söylemedim, sadece hiç bir şey söylemedim.."
"Her gün hiç bıkmadan o herifin evine giderek kendini tehlikeye attın!"
"O bana zarar vermez ki.."
"Bilemezsin! Bir daha o herifle buluşmak yok!
Kızımı sokakta bulmadım ben! Asla onun evine gitmeyeceksin! Eğer gidecek olursan.."
"Eğer gidecek olursam?"
"Bizi unut! Emir'de böyle bir şeyi bilse seni asla affetmez!"
"Ama o da-"
"Bitti! Ondan ilk fırsattan ayrılacaksın. Mümkünse bugün!"
"Kuzey bizi yalnız bırakır mısın?"
"Pekala" Onun gitmesini bekledim. Ayak sesleri uzaklaşınca tekrardan babama döndüm.
"Babacım, 24 yaşındayım! Hatta iki hafta sonra 25!"
"Hala akıllanamamışsın belli!"
"Ben senin Sema ile olan ilişkini hiç bir zaman sorgulamadım."
"Sema bir seri katil değil!" O sırada babamın telefonu çaldı. Dikkatini o tarafa verirken ben ise sakin olmaya çalışıyordum. Babam telefonu açtı ve niyeyse hoparlöre aldı.
- Bir şeyler bulabildin mi Semih?
+ Evet Mehmet Bey, Aras Barkın'ın bilinmedik bir sırrını buldum ilginizi çekebilir.
- Lafı geveleme söyle!
+ Aras 12-13 yaşındayken Bakırköy'de yatmış. Tedavi görmüş. Yani ruhsal açıdan sağlığı iyi değil diyebiliriz.
- Demek Bakırköy'de yatmış... Tamam Semih başka bir şey gelişme olduğunda beni haberdar et mutlaka!
Babam telefonu kapattığında yutkundum. Ne yani bu babamı haklı mı çıkarırdı? Aras bana niye daha önce bundan bahsetmemişti ki?!
"Duydun değil mi? Sevdiğin adam bir deli!" Yalanlayarak öne çıkmak için Aras'ı savundum.
"B-bunu zaten biliyordum. Aras bana bahsetmişti. Bilinmedik bir şey değil yani!"
"O herif babasını öldürmüş! Psikopatın teki!"
"Psikopatlardan korksaydım, psikolog olmazdım öyle değil mi baba?!"
"Delfin, konumuz bu değil!"
"O sadece annesinin intikamını almış. Senin arkadaşın yerine başka birinden intikamını alsaydı, yine aynı tepkiyi verir miydin?!"
"Evet, adam öldürmüş sonuçta!"
"Sen öldürmedin mi baba?!"
"Ben kimseyi öldürmedim, saçma sapan konuşma!"
"Doğru.. Sen hiç bir zaman elini sürmezsin bu işlere.
Sen başkasına verirsin bu işi ve o senin yerine halleder öyle değil mi? Sende vicdan azabı
çekmemiş olursun!"
"Haddini, iki günlük bir herif için aşma Delfin! Ona da bu yaptıklarının hesabını sorucam. Merak etme, tabi ki de Barkın Holding'in tek varisini öldüremem ama yinede bu yaptıklarını ona tek tek.."
"Sakın! Baba sakın ona geçmişini hatırlatma. Gerçekten üzülür, üstelik bunları herhangi birinden duyarsa yıkılır... Sadece benim bildiğimi zannediyor"
"Onun ne yapacağı umrumda değil! Ama eğer böyle bir şey gerçekleşsin istemiyorsan ondan ayrıl! Yoksa ben ayırmasını bilirim.."
"Tamam. Şu an onun yanına gidip ondan ayrılacağımı söyleyeceğim. Ama bunu kendim hallediyim lütfen? Siz karışmayın! Arkamdan birini gönderme!"
"Tamam, anlaştık. Hadi çabuk ol!"
Odadan çıktıktan sonra derin bir nefes aldım. Bunu yapabilirdim. Bunu Aras için yapabilirdim...
Aras'ın evine vardığımda bir süre arabada diyeceğim sözleri toparladım. Muhtemelen Aras sakin bir şekilde karşılamayacaktı ama ben bunu hak etmiştim. Cezam neyse razıydım. Bağırsın, çağırsın...
Zili çaldığımda Aras kapıyı açtı. Sanırım çalışanları izinliydi.
"Hoşgeldin sevgilim" Dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Karşılık vermeyince kaşlarını çatarak geri çekildi.
"Aslında pek hoş gelmedim."
"Bir sorun mu var?"
"Var.. Ama nereden başlıyacağımı bilmiyorum."
"Neyle ilgili?"
"Aras ben yapmamam gereken bir şeyi yaptım. Sana verdiğim sözü tutamadım ve sırrını bir kişiye söyledim. Ama o zamanlar korkuyordum senden ve dertleşecek birine ihtiyacım vardı. Herşeyi bilmesi gereken birine..."
"Sakın Kuzey'e tahmin ettiğim şeyi söyledim deme!"
"Kuzey'e değil, Selin'e söyledim."
"Selin'e benden bahsettiğin zaman bunları söyleyeceğini tahmin etmiştim zaten. Ama yinede söylememen iyi olurdu."
"Bu kadar değil, Selin'de Kuzey'e söylemiş ve Kuzey'de babama söyledi."
"Ne?!"
"Ö-özür dilerim."
"B-baban ne dedi? Burada olduğunu biliyor mu? Benim katil olduğumu da biliyor değil mi?!"
"E-evet. Ben buraya ayrılmak için geldim Aras."
"Ne demek ayrılmak için geldim? Sikerim ayrılığını Delfin! Benden bu kadar kolay kurtulamayacağını biliyorsun değil mi?!" Sesi çok yüksekti ve ben korkarak dudaklarımı birbirine bastırıp sessizce ağlamaya başladım.
"Ağlama! Lanet olsun! Ağlamandan nefret ediyorum!"
Ağlamam şiddetlenmişti. Farkında olmadan korkudan ellerimde titriyordu.
"Baban umrumda değil Delfin! Seni bir kere kaybedeceğimi sandığımda deliriyordum! Bir daha kaybedemem! "
"Ayrılmak zorundayız. İnan bana böylesi senin için çok daha iyi.."
"Senden ayrılmak benim için hiç bir şekilde iyi değil, sakın bana bir daha bu kelimeyi kullanma! Ne dedi sana? Benden ayrılman karşılığında ne dedi?"
"Senden ayrılırsam seni geçmişinle boğmayacağını söyledi. Sana bulaşmayacağını ve seni ele vermeyeceğini söyledi.."
"Beni niye ele versin ki?"
"Aras... Bakırköy'de yattığını neden bana söylemedin?" Aras sessiz kalmıştı. Bunu dememi beklemiyordu.
"Benden korkarsın zannettim. Söylemedim.." O da çaresiz bir şekilde ağlıyordu. Şu an hiç iyi değildi kaçmalı mıydım? Hayır, Aras'tan ayrılacaksam bunu doğru düzgün yapmalıydım. Ona baktığımda yutkundu ve lafına devam etti.
"Bak sana ne diyicem.." Diz çöktü ve elimi tuttu.
"E-Evlen benimle? Kariyerim, itibarım umrumda değil! Baban istediği kadar ifşalamaya çalışsın beni.
Sikimde değil! Evlen benimle... Kaybedeceğin neyin varsa hepsini alırım ben sana..."
"Evlen benimle?" Gözleri hala doluydu ve eğer kabul etmezsem yıkılırdı. Ama sadece önemli olan Aras'ın itibarı değildi... Babam seçimini yap demişti. Ben babamı ve Emir'i nasıl terk ederdim ki?!
Emir'e, babam Sema'yla evlendiğinde bir söz vermiştim. 'Her zaman senin yanında olacağım' diye
Emir'i ben o evde bırakamazdım ki... Ailem her zaman önce gelirdi... Ama Aras'ı da bırakamazdım.
Şu an evlilik fikri iyi bir fikir değildi. Çünkü bunun sonunda ya babam ya da Aras ölecekti. Babam asla Aras'la evlenmeme müsade etmezdi..
"Üzgünüm Aras, yapamam..." Uzattığı eli yavaşça çekerken bir anda Aras sıkmaya başladı. Ellerimi çekemiyordum çok güçlüydü.
"Aras bırakır mısın? Canımı acıtıyorsun..." Beklemediğim bir şekilde hiç sorgulamadan bıraktı.
"Bi dakika! Beni bekler misin? Eğer beni birazcıkta olsa seviyorsan?"
"Seni çok seviyorum..."
"O zaman bekliyeceksin değil mi?"
"Bekliyeceğim" dedim gülümsemeye çalışarak.
Aras hızlı adımlarla gözlerimin önünden kayboldu. Ne gösterecekti ki acaba? Umutla bekledim belki bir çözüm bulur diye..
Arkamda hissettiğim nefesle arkama döneceğim sırada boynuma batan şırınga ile dengemi kaybedip yere çakıldım. Gözlerimi iki saniye zorlukla açtım. Aras'tı bu! Bunu bana yapan Aras'tı! Daha fazla direnemeyerek gözlerimi kapattım...