|Continuation|
Sienna Shin's PoV
Nandito kami ngayon sa harap ng pintuan ng office ni Mommy kasama si Ethan at nagdadalawang isip kung bubuksan ko ba ito o hindi. Parang hindi ko pa kayang harapin si Mom.
I'm so disappointed to my self because of the failure of our mission. I just can't accept the fact that for the first time, I failed!
No, not just me. WE failed. May kasama na nga ako sa isang mission, palpak pa rin. At hindi lang yun, leader ng isang pinakasikat na gang sa Pilipinas ang kasama ko sa mission but still, WE failed.
"Are we just going to stay in front of this door forever? We're just wasting our time here." cold na wika ng kasama ko.
Napapikit ako ng mariin at napahigpit ang paghawak ko sa doorknob. Damn it. I don't know how to face her. I know she will be dissapointed too.
Ba't pa kasi sa dinami dami ng nahawakan ko na mission, ngayon pa ako pumalpak. Maraming buhay ang mapapahamak ng dahil sa kapalpakan namin.
"Tch."
Nagulat na lang ako ng tinabig niya ang kamay ko na nakahawak sa doorknob sabay bukas niya ng pinto. Psh. How rude!
Wala na akong magawa kundi sumunod na lang sa kanya. Pagpasok namin sa loob, nadatnan namin sina Mom, Sasha, at dalawa pang students na mukhang may pinag-uusapan subalit naabala nang dahil sa presensya na dala namin.
Nakaramdam ako ng kaba ng mabaling sa aming dalawa ang atensyon ni Mom, but I manage to remain myself calm. I also wear my usual expression, pokerface.
I glanced at Sasha na ngayon ay naguguluhan habang nakatitig sa amin ni Ethan. Yeah. I decided to call him Ethan. Hindi bagay sa kanya ang tawaging Winter and besides, he's a human not a season. -_-
Nakita kong napatakip ang magaling kong pinsan sa kanyang bibig. Tch. Mukhang alam ko na kung ano ang nasa isip nito.
"Couz--" hindi na natuloy ang sasabihin ni Sasha ng biglang nagsalita si Mom.
"Sige na, pumunta na kayo sa Cafeteria. May mahalaga pa kaming pag-uusapan ni Mr. Frost at ng anak ko." seryosong sabi ni Mom sa kanila at agad naman silang sumunod.
Umupo na si Mom sa swivel chair niya at pinag cross ang daliri na nakapatong sa table. Tumikhim muna siya bago nagsalita.
"So... tell me what exactly happen." she said. I was about to speak but there's no words came out from my mouth. It looks like someone put a scatch tape on my mouth to forbid me in talking. I can't find the exact words to explain the outcome of our mission. This is so freaking hard!
Tumingin ako kay Ethan para sabihing siya na lang ang magpaliwanag. Mabuti na lang na gets na niya agad ang ibig sabihin ng mga titig ko kaya sya na lang ang nagsalita.
"I already expect this to happen Tita. The virus managed to spread on the other countries and considering the fact that our country is not that rich compare to them, it's not impossible for the virus to reach here." He explain coldly.
I agree. Ang America, China at iba pang malalaking bansa ngayon ay nagawa ngang sakupin ng isang virus, ang Pinas pa kaya na napakaliit lang kung titingnan sa world map . They are strong and rich country yet nagawa silang talunin ng isang Virus. A Virus that will completely destroy our human race.
"But then... wala man lang ba kayong nagawa to stop it?"
"Oh trust me mother, we did our best but it's too late."
"Yeah. When we arrived, the airport is already in chaos."
|Flashback|
Maaga akong gumising dahil may mission na binigay sa akin si Mom. Bago ako nakatulog kagabi, may natanggap ako na message galing kay Mom about sa magiging mission ko.
Actually, hindi lang daw ako ang may hawak sa mission na 'to dahil marami kami and by pair. Well unfortunately, my partner will be Mr. Winter Ethan Frost. Oh great!
Hindi naman sa wala akong tiwala sa skills niya. I know how amazing he is and he won't be rank as a top one gangster in the Philippines for nothing. But the problem is, hindi tamang pagsamahin kami.
Why? Simple. Dahil pareho kami ng ugali. Pareho kaming cold at tahimik, so paano kami mag uusap at magpaplano about sa mission namin? And to top it all hindi ako sanay na may kasama sa isang mission, I prefer to work alone.
Aish. Bahala na. Ang importante ay magawa namin ng tama ang mission namin. For the sake of humanity.
Nagtataka siguro kayo kung anong mission ang binigay sa amin ni Mom.
Ethan and I are assigned to secure the NAIA Airport. Sabi ni Mom, wala daw siyang tiwala sa mga nakabantay na sundalo sa Airport, kaya inassign niya kami na magbantay doon incase na magkagulo at magpanic ang mga sundalo kung may na infect man na pasahero. Yung iba naman ay naka assign sa ibang airport.
Tahimik lang kaming dalawa sa buong byahe. Nag decide kami na sa isang kotse na lang sasakay at ang kotse ni Ethan ang gamit namin ngayon. Three hours pa ang layo ng byahe papuntang airport kaya 3 hours akong magtitiis sa akward na atmosphere na bumabalot sa loob ng kotseng ito.
Kaya ang ginawa ko, I grab my headphone from my bag and started to listen to a classical music. Beethoven-Symphony No.7 in A major, my favorite.
I enjoy listening classical music because it relaxes my mind, hindi katulad ng mga rock musics, pop and etc, sakit lang sa tenga ang mga yun. Ipinikit ko na ang mga mata ko habang pinapakinggan ang musika at hindi kalaunan ay nakatulog na ako.
Nagising na lang ako dahil sa yugyug na nagmula kay Ethan. Pagdilat ko ay napakunot ang noo ko dahil sa sobrang lapit ng mukha niya. Tinaasan ko siya ng kilay pero nagpokerface lang siya at tinanggal ang headphone mula sa tenga ko. Doon ko narinig ang mga nakakabinging sigawan sa labas.
Hindi na kami nagsayang pa ng oras at agad na kaming lumabas ng kotse. Ngunit napahigpit ang hawak ko sa bow and arrow na bitbit ko dahil sa nasaksihan.
Mga nagkakaguluhang tao, mga nakakadiring nilalang na sabik makakagat at magpalaganap ng maraming mabibiktima, madugong paligid na sinamahan pa ng masangsang na amoy, yan ang kasalukuyang eksena ngayon na bumulaga sa amin paglabas namin sa kotse.
Napapikit na lang ako ng mariin dahil sa frustration. Damn we're too late.
Nagulat ako ng bigla akong hinila ni Ethan palapit sa kanya at binaril ang isang Zombie na kanina pala'y nasa likuran ko at ready na sana akong sakmalin.
"Tch. Stop spacing out and come back to your senses. Don't be too reckless or else you'll be one of them." cold na sabi niya while pointing to the Zombies that are now marching towards us.
"And don't let me see you even with a tiny scratch from them, I will not hesitate to kill you using this gun." He added and then, walang tigil na niyang pinagbabaril ang mga Zombies na papalapit sa amin.
I smirk. "Oh really? Sorry but I won't let that happen." I said as I position my bow and arrow targeting the opponents. I hold the arrow on the string using my three fingers and then shoot. Bulls eye.
I just keep on shooting and aiming their heads using my bow and arrow while Ethan is also doing his part. But despite of all our efforts, hindi pa rin namin sila maubos-ubos. Instead na kumonti ang bilang nila, lalo pa silang dumami.
"We have no other choice. Run."
Ngunit hindi ako nakinig sa kanya bagkus sinabit ko ang bow and arrow sa aking likod at hinugot ang dalawang baril na nakatago sa likod ng damit ko then I dock and turn, at sa pagtayo ko pinagbabaril ko yung mga zombies na papalapit.
"Come on Sienna, we got to run." turan nya sabay higit sa kamay ko kaya wala na akong nagawa kundi ang tumakbo papuntang sasakyan. Pero hindi ako tumigil sa kakabaril ganun rin sya pinagbabaril namin ang bawat zombie na aming nadadaanan.
"Get in first and you drive the car." utos nya. The heck makautos 'to akala mo kung sino but fine he want me to drive then I'll drive. Kaya agad akong pumasok sa loob at inistart ang engine ng sasakyan. Habang siya ay nasa labas pa at pinagbabaril ang mga Zombies na papalapit.
"Hey what are you waiting for? Sakay na coz we don't have much time!" sigaw ko sa kanya.
Buti na lang sumakay na rin siya at agad kong pinaharurot ang sasakyan. Wala na akong pake sa mga nasasagasaan ko, hindi na naman sila tao and it's not a crime to kill a zombies.
"Can you please drive a little bit faster." cold na utos niya habang pinag babaril ang mga Zombies na humahabol sa amin.
Damn! Mahina pa rin ba 'to para sa kanya? Naka full speed na nga ako at halos paliparin ko na nga itong sasakyan. Tsk.
Hindi ko na lang siya pinansin at nagpatuloy lang sa pagdrive.
"Faster!!!" utos nya ulit.
"Blame it to your stupid car, ito lang ang full speed ng kotse mo. I guess this car is useless and if I were you I will dispose this to the junkshop." stupid car, I wish I brought my car coz its far more useful than this. Kami mismo ang nag invent ni Sasha nun. Pwede mo lang siyang i-activate para automatic na siyang mag drive kahit na hindi kinocontrol. Nang sa gayon, habang umaandar ang kotse, I can kill those damn zombies effortless.
Makalipas ang ilang minuto, nakalayo na rin kami mula sa mga sandamakmak na Zombies na humahabol sa amin. But it doesn't mean na wala ng mga Zombies sa paligid. May ilan pa naman kaming nakasalubong na Zombies at minsan ay paharang harang pa sa dinadaanan namin. Kaya ang ginawa ko, walang awa ko silang sinagasaan.
Pfft. Alam kong nadudumihan na ng dugo ang harapan ng kotseng 'to but I don't care, hindi naman 'to sa akin.
Maya-maya, napansin ko mula sa rare view miror na may nilabas si Ethan na laptop at mabilis na nag type ng kung anu-ano.
Siguraduhin niya lang na importante ang ginagawa niya jan sa laptop. If not, hindi ako magdadalawang isip na ibangga 'tong kotse niya sa puno.
"Got it."
"Huh?" takang tanong ko. Tumingin ako sa rare view mirror at kita kong nakatutok pa rin siya sa laptop niya at parang may binabasa.
Mukhang wala siyang balak umimik kaya hindi ko na siya hinintay na magsalita at ibinalik na lang ang tingin ko sa dinadaanan. Malapit na rin naman kaming makarating sa MESU kaya konting tiis na lang.
"The Virus started because of the arrival of a certain plane from Miami Florida." biglang sabi ni Winter, Miami Florida? Oh, no!
"How did you know? " I ask but instead of answering me he just shrugged and continue on typing with his laptop.
"Oh, I see. It came from a well known corporation." he mumbled.
"Huh? What do you mean?" tanong ko.
"The root of this mess"
"You mean that corporation is the reason why the apocalypse started?" I asked again and he just nodded na parang walang pakialam.
Wait... Well known corporation? Could it be Emperial Corporation? Damn, It can't be.
"What Corporation?" tanong ko sa kanya kahit na may idea na ako pero umaasa ako na sana hindi ang company nila Sasha ang dahilan ng lahat ng 'to.
"You guess." after he said those words I fell quite. Damn, no matter how I tried to think that Emperial Corporation is not involved in this mess, but still all possibilities lead me to the conclusion that they were involved.
"It can't be." angal ko, no I should not judge them.
"Yes it can, so accept the fact."
"That's bullshit!!!"
"Well suit yourself." cold nyang sabi at nagpatuloy sa pagtipa sa kanyang laptop.
|End Of Flashback|
"Then that's it. That's the outcome of our mission. We failed." huling sabi ko at huminga ng malalim matapos ireport kay Mom ang nangyari during our mission. Si Ethan naman ay nasa gilid ko lang, walang imik at nakapoker face. Tsk.
"Are you sure about the Emperial Corporation? Shannon never told me about this." tanong ni Mom sa amin. Nanatili lang akong tahimik dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Maski ako hindi rin makapaniwala.
"Ok let's not discuss about it. I'll handle it by myself." tumingin siya sa akin at ngumisi. "Congrats dear, first failed mission huh, how does it feel?"
Damn! Here we go again.
I just rolled my eyes and started to walk away.
"Wait. I'm not yet done sweety." pigil niya sa akin ng malapit ko ng mahawakan ang door knob.
"If you have something to say, do it faster. I don't want to waste my precious time with your nonsense topic." emotionless na sabi ko habang nakatalikod sa kanya.
Nakita ko sa peripheral vision ko ang pag iling ni Mom.
"Hayy naku, habang tumatagal palala ng palala talaga ang pagiging cold mo. Oh siya hindi na ako magpapaligoy ligoy pa. Alam kong kakatapos lang ng mission niyo. Nais ko sanang bigyan kayo ng panibagong mission if okay lang sa inyo." sabi niya.
"It's fine with me." sagot ni Ethan.
Lumingon ako sa kanya bago nagsalita. "Tell me what's our next mission."
"I know this is hard but I'm sure you can do this.
Your next task is to search for a cure."
|To be continue|