KYLIE]
"Alam ba to ni Kai?"
"Hindi nga eh.."
"Nasaan na ba si Kai kasi?"
"Hindi ko din alam eh. Bigla na lang nawala."
"Wala na ba doon?"
"Wala na eh."
"Saan kaya pumunta yun?"
"Teka.. Nagigising na si Kylie."
Naalimpungatan ako sa mga taong nag-uusap. Unti unti kong binukas ang mga mata ko. At ang mga lalaking nakasama ko na tinuring ko ng mga kapatid ang bumungad sa akin.
"Noona~ Ayos na pakiramdam mo?" tanong sa akin ni Baekhyun na nakakapit pa sa kamay ko.
"Noona.. Gusto mo tubig? Juice? Cake? Tinapay? Spaghetti? Ano?" tanong naman sa akin ni Kyungsoo.
"Noona.. Sa'yo na lang tong food ko." Alok naman sakin ni Xiumin.
Ngumiti lang ako sa kanila.
"I'm okay." Sabi ko. Nakahinga naman sila ng maluwag. Inikot ko ang tingin ko.
May hinahanap ako. Nasaan siya?
Mukhang nahalata naman nila na may hinahanap ako. Bigla namang nagsalita si Luhan.
"Ah! Magpapasalamat ka sa savior mo noh? Wag kang mag-alala, nasa kusina lang. Oh, nandyan na pala."
Tinignan ko kung sino yung padating.. At hindi ko inaasahang..
"Kris hyung! Magpapasalamat daw si Kylie sayo." Sabi ni Luhan. Nasaan si Kai?
Bakit wala sya dito?
Nakita ko namang ngumiti sa akin si Kris at biglang nagsalita.
"You're welcome. Pero mukhang hindi ako ang inaasahan mo." Sabi niya na ikinabigla ko. Mukhang kilala niya na talaga ako.
Nabasa niya nanaman ako.
Napatingin silang lahat sa akin. Walang nagbabalak na magsalita. Napatahimik silang lahat kaya ako na ang nagsalita.
"Nasaan si Kai?" sabi ko na nagtataka. Pero nagtinginan lang sila sa isa't isa. Walang nagtatangkang sumagot sa akin.
"Huy! Nasaan kako si Kai?" sabi ko ulit sa kanila. Pero nagkamutan lang ng mga batok at ulo ang iba sa kanila. Yung iba naman ay nagsitinginan sa taas. Yung iba pumito pa.
Biglang nagflash sa utak ko ang araw na inaya niya ako para lumabas.
'Kylie... Meet me later. Watty Paradise. 7pm. Don't be late. Or else, you're dead. Get it?'
Oh shiz. Kailangan kong puntahan si Kai. Kailangan. Naghihintay sya sakin. Naghihintay sya.
Tumayo ako at lumabas palabas. Tinatawag ako ng iba pero hindi ko sila pinapakinggan. Kailangan kong puntahan si Kai.
Naghihintay sya.
Hinihintay niya ako.
Hindi ko na namalayan na nakakabangga na ako. Kailangan kong makapunta doon. Kailangan kong bilisan.
Kailangan.
Kung hindi.. Baka..
Baka..
Baka mawala pa sya..
Baka iwan niya ako..
Hindi. Hinihintay niya ako. Alam kong naghihintay sya sa akin.
"Kai.. Wait for me." Nasabi ko na lang sa sarili ko.
Dumating na ako sa Watty Paradise. At nagulat ako sa naabutan ko. Hindi ko napigilan ang umiyak.
Sa pader ng bawat madadaanan ko ay may drawing ng mukha ko. Sa unang pader ay ang mukha ko nung hindi pa kami magkakilala.
Hindi pa ako pansinin at malaki ang eyebags.
May nakadikit na papel doon kaya kinuha ko. At binasa ito.
| Eto ang itsura mo noon. Puno ng eyebags. Hahaha. Pero hindi ko akalain na sa ganitong babae pala ako titino at mahuhulog. Sa babaeng PANGET. |
Natawa naman ako sa nabasa ko. Kahit pagkasweet hindi niya magawa. >.<
Tumuloy pa ako sa hagdan hanggang sa mapahinto nanaman ako sa isang pader na may nakadrawing na mukha ko na nakasimagot at nagsusungit. Ito ang itsura ko nung time na sinabihan niya ako na bayaran ko daw yung damit niya na worth 1.5 million. >.<
May sulat nanaman nakadikit kaya kinuha ko ulit ito at binasa.
| Pwedeng humingi ng sorry? Sa totoo lang, hindi 1.5 million yung damit ko. 1500 lang. XD Ang sarap mo kasing pagtripan noon. Pero ayos lang naman di ba? Kung hindi dahil dyan, hindi tayo magkakakilala. Kaya mag thank you ka na lang! XD |
Natawa naman ako. Tama. Kung hindi dahil doon sa napakaOA na presyo ng damit niya, hindi kami aabot sa ganito.
Nangingilid ang luha ko. Ang sweet ni Kai. >//< Napakaeffort na 'to.
Tumuloy ako at umakyat ulit sa hagdan at tumigil ulit sa pader.
Ngayon naman, ito ang itsura ko nung pinaayusan niya ako kay Sooyoung para ipakilala sa mama niya.
| I admit it. You're beautiful. That's why I love you. ;) |
Napaluha naman ako. Nakakatouch. ><
Napatigil ako nang maisip kong dapat magmadali na ako.
Kaya tumakbo na ako papanik at napatigil nang biglang Makita ko ang napakagandang drawing. Drawing sya nung araw na birthday niya at nakahiga kami sa ibabaw ng kotse niya na magkayakap.
Pagkatapos nun ay may table na puno ng roses.
Meron ding parang dance floor at puno ng bulaklak. Nakaopen pa rin yung mga lights.
Iba't ibang kulay.
Itong nilalakaran ko ngayon ay red carpet. White roses naman ang nakapalibot dito.
Yung kandila sa ibabaw ng table ay wala na. Halatang nakabukas yun ng matagal.
Inilibot ko ang tingin ko. Ang ganda. Ang ganda. Sobra sobra.
Inilibot ko pa ang tingin ko. Hinahanap ang lalaking may gawa na to. Pero wala. Wala sya. Hindi niya ko nahintay.
Wala si Kai..
Hindi niya ako nahintay.
Nasaan sya?
Bakit hindi niya ko hinintay?
May sasabihin pa ako sa kanya di ba?
Bakit wala sya ngayon dito?
Napaupo ako sa upuan doon. Napaiyak ako. Bakit wala sya dito? Kung wala sya dito.. Hinanap niya ba ako?
Tumayo ako mula sa pagkakaupo. Hindi pwede. Dapat hanapin ko na sya. Hindi ko na kayang ipagpabukas pa tong sasabihin ko sa kanya.
Ayokong mawala sya sakin.
Kahit na sino pa ang humadlang. Hindi pwede.
Hindi.
[KAI]
Hindi ako makapaniwalang pati si Kylie ay magagawa to sakin. Hindi ko alam na pati sya ay magagawang lokohin ako.
Mahirap ba akong mahalin?
Bakit parang lahat sila niloloko ako?
Kung kailan mahal ko na talaga sya..
Kung kailan...
Kung kailan handa ko nang isuko ang lahat. Lahat. Lahat lahat. Kahit na hindi na ako mayaman. Basta wag lang malayo sa kanya..
Pero ganun pa rin pala.
Lolokohin rin pala ako.
"Jongin." Napatingin naman ako sa taong tumawag sa akin. Nandito ako ngayon sa bar nila Xiumin. At hindi nakakapagtaka kung mahanap niya ako dito.
Biglang nandilim ang paningin ko at napuno ako ng galit.
Iniwas ko ang tingin ko sa kanya bago ko pa sya masuntok at mapatay. Pasalamat sya at may pinagsamahan kami.
Pero mukhang maitatapon ko na lahat yun.
Tinungga ko ang isang bote ng alak na nasa harapan ko. Pero lalo akong nagalit ng bigla syang magsalita.
"Jongin, bakit ka nandito? Kanina ka pa hinahanap ni Kylie."
Hindi ko namalayan na napatayo na ako at nasuntok sya. Napaupo naman sya at hinawakan ang parting sinuntok ko sa kanya.
"Hinahanap? Paano niya akong hahanapin kung kayo ang magkasama gago ka?!" Nagulat naman sya sa sinabi ko at napatayo.
"What? Hindi mo man lang ba alam ang nang---"
Hindi pa man sya natatapos sa pagsasalita ay sinuntok ko na ulit sya.
Dinambahan ko sya at sinuntok ng sinuntok. Wala akong pakealam. Basta ang alam ko ngayon, nasasaktan ako sa ginawa sa akin ni Kylie.
Hindi ko akalaing kaya niya akong saktan.
Pinaikot niya lang ako.
"Kai!!!! Tumigil ka na!!" Pumagitna sa amin si Kylie. Umiiyak sya ngayon sa harapan ko. Hindi ko alam kung ano ang nagyari sa kanya.
Para syang pagod na pagod.
Nang Makita ko sya parang gustong gusto kong yakapin sya. Pero may pumipigil sa akin.
Nakatingin lang sya sa akin. Lumalapit sya sa akin at yinakap ako.
Namiss ko to. Isang araw lang kaming hindi nagkita pero miss na miss ko na sya agad.
Pero mali ito. Niloko niya ako.
Niloko.
Bumitaw ako sa pagkakayakap niya sa akin at tinignan sya ng malamig. Mukhang nagtaka naman sya sa ginawa ko.
"Kai.. Why are you like this?" sabi niya at may luha na namang pumatak sa mukha niya. Iniwas ko ang tingin ko sa kanya.
Ayokong Makita syang umiiyak. Ayoko.
Pero hindi pwede to.
[KYLIE]
Tinignan lang ako ni Kai na parang wala man lang kaming pinagsamahan. Parang wala lang ako sa kanya.
Nagulat ako nang bigla syang tumawa. Naguguluhan ako. Joke ba 'to? Kung biro man to, hindi to magandang biro.
Nasasaktan ako.
Kanina nung nakita kong nagsusuntukan si Kai at Kris..
Para akong naguilty. Nung dumating ako sa buhay nila, nagkagulo gulo na.
Napakasaya nila noon. Parang pamilya. Tapos..
Biglang ganito ang mangyayari..
"Stop acting like you care." Pagkasabi niya nay un ay bigla akong nanigas sa kinatatayuan ko. Anong nangyayari sa kanya..
Bakit parang nag-iba sya?
Bakit parang hindi na ako mahalaga sa kanya?
"Kai.. Anong nangyayare sayo? Bakit ka nagkakaganyan? Syempre may pakialam ako sayo.. Kai.." sabi ko at hinawakan ang mukha niya pero tinapik niya lang ito.
Nagulat ako sa ginawa niya. Tumulo na ang luha ko. Hindi ko na talaga maintindihan ang nangyayari..
Bakit ganito?
"Talaga lang ha? May pakialam ka sakin? Ay oo nga pala! May pakialam ka sakin kasi slave kita. Ganun naman talaga di bay un? May pakialam ang slave sa master nila."
Lalo akong naluha sa sinabi niya. Slave? Alipin? Iyon lang ang tingin niya sakin? Akala ko ba..
"Kai, ano bang pinagsasabi mo? Hind---"
"Anong pinagsasabi ko? Pwede bang tigilan mo ko sa mga ganyan mo. Iyan k aba talaga? Nagpapanggap ka? Na akala mo, parang anghel. Na hindi gagawa ng mali, pero pag natalikod lang ako, may iba ng kalandian. Ganyan ka ba talaga Kylie? Malandi? Masaya ka na siguro ngayon. Kasi hindi lang ako ang nakuha mo. Pati si Kris nakuha mo. Baka pati si Luhan, si Baekhyun, at ang buong EXO. Masaya ka na? Marami ka ng lalaki. Hindi ka na magsasawa. Mag----"
Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Nasampal ko na sya. Masyado ng masakit ang sinasabi niya.
"Kai. Bakit mo 'to sinasabi? Ano bang nangyayar sayo? Bakit ka nagkakaganito? Kahit kailan, hindi ako nagpanggap. Lahat ng pinapakita ko sayo, totoo. At kahit kailan, hindi ako hahanap ng lalaki. Kasi ikaw lang naman ang lalaki para sakin. Bakit ba ayaw mong maniwalang mahal kita?"
Ang sakit. Nasasaktan na ako.
Tinignan lang niya ako. Ngumisi siya na parang hindi niya ako kilala.
"Talaga lang? Ako lang talaga ang mahal mo? Patunayan mo nga." Sabi niya at hinila niya ako palabas.
Hindi ko alam kung saan kami pupunta ngayon.
Ang higpit ng hawak niya sa akin habang hinihila ako. Hanggang sa makarating kami sa second floor ng bar nila Xiumin at pinasok niya ako sa room.
Pagkapasok na pagkapasok namin sa room ay itinulak niya ako sa pader at nilock ang pinto.
Kinorner niya ako gamit ang kamay niya at hinalikan ako ng marahas. Nagulat ako kaya't nanlaban ako.
Nasasaktan ako sa ginagawa niya. Akala ko.. Sya ang magliligtas sa akin kapag may gumawa sa akin ng ganito..
Pero sya rin pala ang gagawa ng ganito sa akin.
Nanlalaban pa rin ako sa mga halik niyang marahas. Parang magsusugat na ang labi ko sa ginagawa niya.
Lasing sya. Amoy ko.
Pinapalo ko ang dibdib niya para tumigil sya pero hinawakan niya lang yon at inilagay sa taas ng ulo ko.
Binabaling baling ko ang ulo ko at di ko namalayan na tuluyan na akong umiiyak.
"Hindi pa ba ako sapat? Mas magaling naman akong humalik sa gagong yon di ba?"
Sabi niya at tumigil sya. Tinignan ko sya.
Pero hinalikan lang niya ako sa leeg. Hindi na ako nanlaban. Pagod na ako. Pagod na pagod na ako.
Naramdaman niyang hindi na ako lumalaban kaya binuhat niya na ako sa kama at pumaibabaw sya sa akin.
Nagpatuliy lang sya sa paghalik sa akin. Hindi ko sya tinitignan. Hindi ako nagrerespond sa mga halik niya.
Umiiyak lang ako dito. Iniisip ang mga masasayang alaala namin ni Kai.
Mahal ko sya. Pero para mapatunayan lang sa kanya, kailangan niya tong gawin sakin?
Ang sakit.
"Kai, kung ito ang paraan mo para mapatunayan kong mahal kita, sige. Magpapaubaya ako. Pero pwede bang takpan mo ang mata ko? Para naman kahit ngayon lang, maisip kong panaginip lang to. Na hindi to totoo." Sabi ko habang umiiyak.
Hindi ko pa rin sya tinitignan. Nang maramdaman ko na lang na tumayo na sya sa pagkakadagan sa akin.
Kinumutan niya ako na lalong nagpa-iyak sa akin. Pero ang huling mga sinabi niya ang lalong nagpasakit sa akin.
"Sorry for doing this to you. Siguro hindi talaga tayo. I'm sick and tired of this relationship. Hindi ko nga alam kung totoo ba to o lokohan lang. Mabuti ng itigil na natin to. You're free."
Hindi ko na napigil ang hikbi na lumabas mula sa akin. Napakasakit. Kung kailan alam ko na kung sino..
Tsaka pa nangyari to..
Narinig ko ang pagsara ng pinto. Wala na sya. Iniwan niya na ako.
Iniwan niya na akong luhaan.
Hindi ko na napigilan ang sarili kong umiyak.
"I can't.. Ang sakit.." nasabi ko na lang at napadukdok sa tuhod ko habang umiiyak.
-----------------------------------------------------------