Arkadaşlar medyada BEŞİKTAŞ fotoğrafı var. Dün Şampiyonluğumuzu ilan ettik onun için her yerde resimlerini paylaştım sıra da buradaydı. Onun için diğer takım arkadaşlarımız kusura bakmasın.
İYİ OKUMALAR;
Acaba ben bu çocuğa çok mu yakın mı davranıyorum ya. Git gide yakınlaşıyoruz gibi ya. Saçma sapan düşünme Hira ya sadece arkadaşız ondan bana öyle takılıyor başka ne olabilir ki? Her seferinde bana geleceksin gibi sapma kelimeler kullanması beni çok sinir ediyor ya. Eğer arkadaşsak onu bu konuda uyarmalıyım değil mi? Uzandığım yatağımda bir sağ döndüm bir sol döndüm uyuyamadığımı anlayınca yatağımdan kalktım. Saate bakınca sabah beş olduğunu gördüm. Yuhh yani ben neden uyuyamıyorum ya neden bu çocuk hep aklımda onun yüzünden uyuyamadım zaten. Odamda kapalı olan kutularımı yavaşça açıp yerleştirmeye başladım. Hayatım boyunca hep boş duygulara kapılmaktan çok korkmuşumdur ama her seferinde de kime bir şey hissettiysem gereksiz oldu. Onların sonucunda hep ben üzüldüm. En son Sarp'ı sevmiştim ama normal bir sevgi değildi. Uzaktan uzağa hep onu takip etmiştim, onu hep uzaktan sevmiştim.Bir deftere her günün sonunda ona olan duygularımı yazıyordum. Bir gün arkadaşlarım sayesinde cesaretimi toplayıp yanına gittim.
İki yıl önceydi. Okul bahçesine indim ve bir grup arkadaşıyla yeşilliklerde oturmuştu. O defteri elime aldım yanına gittim. Tüm erkek arkadaşları yanındaydı. Hafifçe tebessüm ederek "Sarp" demiştim. Heyecandan başka hiçbir şey diyememiştim. Herkesin gözleri bana çevrilmişti. Sarpla göz göze gelince bir andan dünyam durmuştu sanki. Bence bir insanı anca benim sevdiğim kadar güzel sevebilirdi insan. Ters bir şekilde efendim demişti Sarp. Bir an üzülsem şansımı deneyecektim kararlıydım. Daha çok heyecandan duramayınca elimdeki defteri ona verdim ve hemen sınıfıma çıktım. Ben emindim bana olumlu bir cevap verecekti. Çünkü deftere yazdıklarım benim kendi ve doğru duygularımdı. Ama keşke bazen istediklerimiz olsa değil mi ? Defterimi vereli iki gün geçmişti ama ne gelen bir arkadaşı ne de gelen kendisi vardı. Aynı sınıfta olmamıza rağmen iki gün boyunca okula da gelmemişti. O günün sonunda artık tamamen ümidimi kaybedecekken kulaklarıma dolan sesle dünyam karardı.
"Merhaba arkadaşlar ben Sarp ALDİNÇ. Şuan müdür'ün odasındayım ve size çok önemli bir şey söyleyeceğim. Beni dikkatli dinleyin;
Buradan 9/A sınıfında okuyan Hira GÜNDOĞDu' ya sesleniyorum. SENİN GİBİ BİR KIZ BENİMLE NASIL SEVGİLİ OLDUĞUNU HAYAL EDER Kİ. TATLIM SEN KİMSİN BEN KİMİM? SENİN GİBİ KIZLARA BİZ KEZBAN DERİZ. Senin o saf duygularına ihtiyacım yok. Senin gibi kızlar benim için tek bir geceliktir. İstersen akşama gelirsin..."
Bu sözleri duyduktan sonra hiç bir erkeğe güvenilmeyeceğini anlamıştım. Ondan sonra ne kimseye aşık oldum ne de başka bir duygu besledim. Herkes tarafından dalga konusu olmuştum. Hocalarımın bile yüzüne bakamıyordum. O yıl bittiği gibi okulu değiştirecektim ama annem'in ölümüyle hayatımda ki ikinci darbeyi aldım. Aynı arabada annem'in ölüp benim sağ çıkmam çok bir durum benim içim. Ama kendime söz verdim ben o Sarp'ı kendi ayağıma getirecektim. Gözlerim yavaş yavaş dolduğunu hissetmemle hemen kalkıp banyoya geçtim. Güzelce duşumu alıp odama geçtim. Saate bakınca altı buçuk olduğunu gördüm. Neyse ki dolabımı düzeltmiştim. Hemen kendime beyaz bir tişört altına da siyah pantolonumu giyip saçlarımı taradım. Aynanın karşısına geçince çok spor giyindiğimi fark ettim. Çantamdan makyaj eşyalarımı alıp yok denecek kadar az bir makyaj yaptım. Evdekilerin uyanmadığını anlayınca mutfağa geçip kahvaltıyı hazırladım. Daha erken olduğunu anlayınca üzerime para alarak evden çıktım. Kahvaltıya bir portakallı kek yapayım dedim. En iyi yaptığım pastaydı. Sadece bir sorun vardı. Daha ben buraları bilmiyordum ki. Nerede market var acaba. Yola çıkarak biraz yürüdüm ama gözüken hiçbir şey yoktu. Hiç kimse de yoktu ya. En iyisi eve dönmek. Tam arkamı dönüp eve gidecekken birinin geldiğini gördüm. Tam bana yaklaşınca bunun Atakan olduğunu gördüm. Hiç tanışmamıştık ama İrem çok iyi biri olduğunu söylemişti. Söylene söylene tam yanımdan geçecekken "Bir şey sorabilir miyim? " diye seslendim. Sabır çekerek durdu ve yüzüme baktı. Çok sinirli bir şekilde bana bakan gözleri aniden yumuşayarak "Tabi ki" dedi. Bir an neye uğradığımı şaşırdım. Biraz konuşunca çok iyi biri olduğunu anladım. Birlikte markete gittik ve ne yapmama rağmen aldıklarımı o ödedi.
"Gerçekten de o odun arkadaşına hiç benzemiyorsun Atakan. Unutacağımı da sanma ilk iş sana bir gün kahve ısmarlayacağım."
"Oğuz da çok biridir ama bana göre daha soğuk biridir. Kahveye de bayılırım zaten. Sen unutsan bile ben sana hatırlatırım. Merak etme" Dediği şeye ya ya dermişcesine başımı salladım. Evin önüne gelince okulda görüşürüz deyip ayrıldık. Eve girmemle hemen mutfağa geçip keki yapmaya başladım. Keki fırına verince etrafı toplamaya başladım. Aaa acaba Atakan'damı burada oturuyor hatta zenginler kesin buralarda oturuyorlardır. Düşüncelerimi aniden bana sarılan babamla böldüm. Kulağıma " Artık yeni bir hayata başlıyoruz prensesim. Ablanda artık yanımızda güzel günler bizi bekliyor." deyince gülümseyerek babamı öptüm. Ablamda gelince keki çıkarıp birlikte kahvaltı yapmaya başladık. Saat sekiz olduğunu görmemle hemen kapıya koşarak ayakkabılarımı giyinip babamla evden çıktım. Yolda Bengü'nün yeni şarkısı kuzum'u açıp şarkıya eşlik ettim.
Okul kapısına gelince huzursuzca yerimden kıpırdanarak babama baktım. "Baba gel senle anlaşma yapalım. Sen beni bu okuldan kaydımı sildir. Bendee ımm" aklıma bir şey gelmeyince şirince babama gülümseyerek sarıldım. "Hayır küçük hanım hiç şirinlik yapma ve hemen arabadan in." ağlama pozisyonuna gelerek son kez şansımı denedim. Babamın kararlı olduğunu görünce "Çok vicdan sızsın baba ya. Kızını bu okula bırakıp gidiyorsun." koluma gelen hafif bir cimcik-le çığlık attım. "Hemen aşağıya küçük hanım. Babayla böyle konuşulur mu?" Trip atarak arabadan indim. Tam gidecekken dönüp arabanın camından babama öpücük attım. Hızlıca sınıfa çıkıp çantamı koydum tam çıkacakken Oğuz'la Atakan sınıfa girdi. Oğuza hiç bakmadan Atakan'a Günaydın deyip sınıftan çıktım. Kantine gidip İrem'le Burak'ın yanına gittim. Araz'da yanımıza gelince ;
"Gençler size bomba gibi bir haberim var... Oğuz bizim yan komşumuz artık haberiniz olsun." dediğim şeye kimse tepki vermeyince şaşırdım.
"Bunu biliyoruz zaten Hira." Araz'ın sert tepkisiyle dondum kaldım. Neden bu kadar sert davrandı ki. Yanımızdan kalkıp kantinden çıkınca bir anda şoka girdim. "Neyi var bunun?" diye sorunca "Bilmiyoruz kanka" diye cevap aldım. Neyse yakında çıkardı kokusu diye pek takılmadım. İrem'e dönüp "Kanka sabah Atakan'la tanıştık. Haberin olsun" deyip gözlerimi kaçırmamla İrem ağzında olan suyu dışarıya çıkardı. "NEEEEEEE" deyince tepkisine Burak'la birlikte koptuk. Olanları anlatınca aklına bazı tilkiler geldiğini gözlerinden anladım ve hemen yerimden kalkıp kaçtım sınıfa. Bu kızdan korkulur ya Allah bilir neler aklına geldi tilki ya. Sınıfa girmemle dondum kaldım. Ya bugün çok şoka girdim ya hayırdır. Sıramda Oğuzla sarışın bir kız oturmuştu. Hemen sırama gelince kalkmaları için işaret ettim ama nafile kimse beni takmadı. "Çok oturdunuz yerimden kalkın artık?" kız gözlerini Oğuz'dan çekmeyerek "Hayır" dedi. "Oğuz sıramdan kalkın. Son uyarım bakın." kız dediklerimi hiç takmayınca cinlerim aniden tepeme çıktı. Elimi kızın saçına doladığım gibi çekmeye başladım. Kızın çığlıklarını hiçe sayarak daha da asıldım saçına. Etrafımıza toplanan kişilere bakarak "Bana bakın ayaklarınızı denk alın. Saçma sapan bana bakıp gülmeyin delirtmeyin beni. Bu yer benim!!!" diye herkesi uyardım. Oğuz'un çekmesiyle ellerimi kızın saçlarından çektim. Ellerimde kalan saçları tiksinerek kızın üzerine atıp kendi saçımı düzelttim. Havalı bir şekilde kızın yanından geçip sırama oturdum. Kız tam bana saldıracakken Oğuz kızı zorla tutup sınıf kapısına sürükledi. Tam sınıftan çıkacakken kız "Bu yanına kalacağını zannetme güzelim." dedi. Bende ona gıcık edecek gülümseyişim'i yüzüme takarak beklerim dedim. Mal ya çok korktum. Sınıfa ters ters bakmamla herkes bakışlarını benim üstümden çekti. Hocanın sınıfa gelmesiyle derse başladık. Dersin sonuna doğru bir karara vardım. Şu matematiği kim çıkardıysa var ya şu elimdeki cetveli ona vereceğim lazım olur diye... Ne geçmeyen ders ya. Teneffüs zilini duymamla mutlulukla ayağa kalktım. Ama biraz fazla tepki vermiş olacağım ki; "Hira teneffüsü bekleyeceğine derse biraz katıl. Ben sana ders bitti dedim mi?" Hocanın bu sözlerinden sonra başımı aşağıya indirdim. "Keşke bu matematik dersinden önce biraz saygı öğrenseydin." dedikleri canıma tak edince sınıf kapısına ilerledim. Tam çıkacakken "Hocam olay abartmakta üstünüze yok" dedim. Hocaya dönerek " Ve de saygılı Hocam. Ben sizden terbiyeyi öğrenecek değilim. Bir de hangi okul kuralında Teneffüs zilinde ilk hoca çıksın yazıyor acaba. " arkamı dönüp sınıftan çıktım. Salak kadın ya ben bugün coştum ya. Gelen gidene atarlanıyorum hayırdır ya. Kendime gülerek koridorda yürüdüm. İrem'lerin sınıfına girince sınıfta olmadığını gördüm. Sınıftan bir kız müdür'ün yanındalar deyince noldu dedim. Kavga olduğunu öğrenmemle koşarak müdür odasına gittim. Müdür'ün kapısına gelince İrem'in ters ters bakışına mazur kaldım. Korkarak yanına gidince "Noldu kanka? Ne kavgası ya kimle kavga ettin." derin bir nefes alarak "Ben kavga etmedim. Arazla..." cümlesini tamamlamadan müdür'ün odasının kapısı açıldı. İlk önce Araz ve Burak çıktılar peşinde de Sarp ve Mehmet çıktı.
(MEHMET: Sarp'ın en yakın arkadaşı.)
Nasıl ya Arazlarla Sarp lar mı kavga ettiler. Araz bana ters ters bakarak yanımdan geçip gitti. "Ya ne oluyor buna ya? Ne oluyor Burak neden kavga ettiniz???" Burak'a bakınca o da bir şey demeyerek yanımdan geçip gitti. "AH ŞAKA MISINIZ? ABİİİMMM Yaaa" diyerek arkalarından bağırdım. Salak ya bugün neden herkes de bir terslik var ya. İrem koluma girip çekince birlikte bahçeye çıktık. Yeşilliklere oturunca İrem'e anlatsın diye baktım.
"Kanka olay ne ben de bilmiyorum ama Araz müdür'ün odasında şey dedi. Sevdiğim kıza laf dedi diye bir şeyler diyordu ama tam duymadım." duyduklarım karşısında hheeeemm dermişcesine gözlerimi büyüttüm. "Ondan o kadar gergin" aynen deyince kendimi yeşilliklere uzattım. Teneffüs zilini duyunca İrem kalkıp sınıfa gitti ben de ders yine Matematikti diye gitmedim kulaklığımı taktım ve Ersay Üner'in Tatlım Tatlım şarkısını açtım. Off be adamın Tatlım tatlım demesi bile insanın içini eritiyor. Birisinin kulaklığımı çıkarmasıyla gözlerimi açtım. Ve Oğuz'un ellerini yanıma koyarak üzerimde durduğunu gördüm. O hızla gözlerimi yine kapattım rüyamı görüyorum ben ya. "Merak etme Hira üzüleceksin ama seni öpmeyeceğim." duyduklarımla hemen Oğuz'u iterek ayağa kalktım. "Ne diyorsun ya sen? Aptalll." Oğuz gülmeye başlayınca bu gülüşün başka kimseye yakışmayacağını anladım. "Tamam ya kızım kızma." deyip elimden tutup yanına çekti yanına oturunca "Ben senin kızın değilim!" diye uyardım. "Dikkat ettim de benim için artık kızların saçını yoluyorsun?" gözlerimi büyüterek ona baktım ve sonra kahkaha atarak kendimi yeşilliklere bıraktım. "Aptalsın Oğuz ya senin için mi? Zeki ben yerim için yaptım onuu?" yüz ifadesi düşünce daha da gülmeye başladım. "Tamam abartma." diye sert bir tepkiyle uyarınca takmayarak devam ettim bende. "Hira bak sus. Sonra olacaklardan ben sorumlu değilim." gülmemi bitirerek ona baktım. "Ya sen neden hep beni tehdit ediyorsun ki. Sanane benim gülmemden umurumda değilim ne yaparsan yap bak gülüyorum HAHAHAHAHA" Yalandan gülmeye başlayınca aniden Oğuz yaklaşarak başını boynuma koydum ve derin derin nefes almaya başladı. Hiçbir şey yapamadım transa geçmiş gibiydim. "Çok güzel gülüyorsun Hira. Yapma bunu bana sana zor dayanabiliyorum." dedikten sonra yanağımı öpüp yanımdan kalkıp gitti. Anca iki dakika sonra zorla yutkuna bildim. Çok fazla etkilenmiştim ses tonundan, nefes alışından... Uzandığım yerden yavaşça kalkarak okula doğru yürüdüm. Okul kapısından Araz çıkınca dikkatimi ona verdim ama o beni görmedi. Ve okulun arkasına doğru ilerledi. Onunla konuşmak için ben de arkasından gittim. Tam seslenecekken Okul'un kömürlük yerine girdiğini gördüm. Ne işin var orada Araz ya. Dayanamayıp bende peşinden gittim.
Onun arkasından girdiğim kömürlük fazlasıyla karanlıktı diye telefonumu elime almak istedim ama tabi zeki ben sınıfta unutmuştum. Bir gün de isteyince yanımda ol ya. Olduğum yerde durdum ve etrafı incelemeye çalıştım. Çok kötü bir yer burası ilk kez giriyorum buraya Araz nereye gitti ya ne işi var burada korkmaya başlayınca çıkmak için kapıya ilerledim. Allah kahretsin ya içimden bildiğim tüm küfürleri ettim. Kapı kapanmış daha çok korkmaya başlayınca "Arazz ben de buradayım korkuyorum. Arazzz" ama ses yok. Aniden birinin sarılmasıyla çığlık attım.
"Ne işin var burada deli kız." korkudan hemen Arazın karnına vurdum. "Aptal ya ödümü kopardın. Ne işin var burada ya?" diye sitem dip Araz'a sarılınca oda bana sarıldı. "Sevdiğim kız için buradayım." Hemen Araz'dan uzaklaşıp ona baktım. "Kimmmm hani bana sevdiğin biri olunca söyleyecektin ya nasıl arkadaşız biz ya. En son öğrenen ben oluyor neden acaba?" dediklerime gülmeye başlayınca ben de kendime güldüm. "Sana dememe sebebim tanıyorsun diye. Ve o kızdan sonra ilk kez böyle şeyler hissettim. Onun için duygularımdan korkuyorum." Gözlerinin derinliğine bakınca gerçekten de o kıza karşı bir şeyler hissettiğini anladım. "Biliyor musun Araz? o kız çok şanslı senin gibi bir seveni buldu bu devirde." gözlerime bakarak tebessüm etti. Elimden tutup dışarıya çıkardı ve aniden sarıldı bana. "Eee kim olduğunu bana demeyecek misin?" tatlı bir kedi gibi bakmaya başladım. "Tatlı olayım diye çok çirkin oluyorsun Hira. Yapma şöyle" yavaşça burnumu sıkınca onun koluna girip okul'un ön tarafına sürükledim. "Kızın duygularından emin olursam hemen söyleyeceğim sana söz." peki dermişcesine gözlerimi yere indirdim. Telefonumu almak için birlikte sınıfa çıktık. Kapının önüne gelince hoca bana kızacağı için Araz sınıfa girdi. Hoca izin vermez diye düşündüm ama iki dakika sonra çantalarımızla Araz dışarıya çıktı. Otuz iki dişimle gülümseyerek çantamı aldım elinden. Hemen telefonuma bakınca kimsenin aramadığını gördüm. Ya nasıl olur bari biri arasaydı filmlerde ki gençler böyle telefonlarını alınca en beş cevapsız arama olur bende niye yok. "Deli misin Hira? Adı üzerinde onlar film ya" of ben neden içimden konuşmayı beceremiyorum. Araz bana gülerek elini omzuma atarak kantine götürdü. Kantinden tam oturmamla aniden telefonum çaldı. Telefonuma bakınca babamın aradığını gördüm bir mutlulukla hemen telefonu açtım. "Efendim babacığımmm." Telefonun ucunda bir bayan sesi gelince mutluluğum söndü. "Merhaba hanımefendi ilk başta sakın olunuz babanız bir trafik kazası geçirmiştir. Sizi hastanemize bekleriz." Duyduklarımı zar zor idrak edene kadar telefonum masanın üzerine düştü. Karşımda korku dolu gözlerle bakan Arazı gördükten sonra devamını ne olduğunu hatırlamıyorum.
MERHABA;
Sizce Hira'nın babasına ne olacak? Sizce hayatta kalır mı? Yoksa kalmaz mı?
Ve de çok özür dilerim bölüm çok geçikti. Hatalarım için de çok özür dilerim. Arkadaşlar birde İnstagram ve Snapchat açtım. İsteyenler ekleyebilir.
İnstagram: nurdakorkmaz
Snapchat: kartaliceler