Five years later...
"All passengers boarding flight 787289 please proceed to gate 7."
"Kath!!!"
I smiled wide when I saw Kathryna - my Kuya Hector's secretary waving at me at the other side of the airport. Natawa ako bigla nang itaas niya ang tarpaulin na may nakasulat na "welcome back, Leighton Santillan."
Tumakbo ako palapit sa kanya at niyakap siya. I just got back from Greece. Halos limang taon rin akong nanirahan doon para pag-aralan ang armory business ni Kuya Hector. Five years in Greece did me good things. I've learned a lot – hindi lang sa business ni Kuya kundi pati na rin sa buhay. I've learned that some things are better if they aren't said, some people are better if they're alone and pain makes a human stronger.
I've learned that being independent isn't so bad after all. Napabuntong-hininga ako. Binitiwan ako ni Kath at hinaplos ang mukha ko.
"Kamusta?!" Sabi niya sa akin. She touched my face. Kath is like a sister to me. Siya ang kasama ko nang mag-isa ako. Nauna lang siyang bumalik sa akin dito sa Pilipinas. Siya ang nag-alaga sa akin habang wala si Kuya. I sighed again. "Ang haba na ng buhok mo!"
"Ipapagupit ko din ito." Napahagikgik ako. "Si Nanay Bining?"
"Nasa bahay. She prepared lunch for you. She missed you a lot." Inakbayan niya ako at saka naglakad na kami palabas ng airport. Kwento lang nang kwento si Kath habang ako tahimik na nakikinig. Ikinukwento niya sa akin ang nangyari habang nasa Greece ako. Nang makasakay kami sa kotse ay sinabi niya sa driver na ideretso sa bahay ang sasakyan pero tumutol ako.
"I wanna see Kuya, first." Nakangiting wika ko. Kumunot ang noo niya.
"Sigurado ka? Kadarting mo pa lang." Nagtatakang wika niya. Nagkibit-balikat ako.
"So? He's my brother – my family." I gave emphasize to the word family. "I wanna see him. Ang tagal ko na siyang hindi nakakausap. The last time was after his judgment."
Hindi kumibo si Kath. Sariwa pa rin sa alaala ko ang araw na walang humpay ang pag-iyak ko.
The night I left the Consunjis, I went to Kuya Hector and he took me in. At first, I thought that he's a real pain in the neck but he tended to be a good man. Napamahal siya sa akin at alam kong mahal niya ako. He answered all my questions, accepted my stubbornness and never made me feel like I am neglected. Nawala ang mga tanong ko dahil sa kanya.
He even told me that he'll take me to Greece at doon kami magsisimula ng panibago. Natutuwa ako sa kanya – but then, nawala siya. Sumuko siya sa mga pulis dahil sa nangyari sa kanya at kay Yza Consunji. I was left alone again because he chose to turn himself in. Hindi ko maintindihan noong una pero kalaunan, naipaintindi sa akin ni Kuya kung bakit niya ginawa iyon.
He loves her – so much that he's willing to sacrifices his own freedom just to be with her. Limang taon nang nakakulong si kuya pero kahit na nasa likod na siya ng rehas, he made sure that I will be a Santillan – legally – na buburahin na niya si Yna Consunji and he succeeded.
His lawyers made it easy for me. Ni hindi ko kailangang harapin ang mga Consunji sa court battle dahil sa adoption ko. Ilang beses akong sinubukang kausapin ng mga magulang ko – pero tiniis kong hindi magpakita. It breaks my heart seeing Nanay Sheena cry like that but I have to be firm. I want to be free from them.
Everything was smooth sailing but then one day, Aunt Laide came in to see me. Hindi na ako nakaiwas dahil sa mismong bahay niya ako pinuntahan at hindi ko alam kung anong klaseng powers meron siya pero nakumbinsi niya si Nanay Bining na papasukin siya.
We sat down while drinking tea and she calmly told me:
"Yna, you can either be a Consunji or a Dela Monte. You chose. Kahit ano naman doon ay hindi ka mawawala sa amin – lalo na sa Tatay mo." She gave me a weak smile. I shook my head.
"I've made up my mind, Tita." Sabi ko. "I want to be a Santillan."
Umalis si Tita Laide nang bigo. Hindi na nabago ang desisyon ko. Three months later, nahawakan ko ang mga papeles na nagsasabing ako na si Leighton Selene Santillan Demitri. Hindi ko alam kung matutuwa ako o kung anuman. Two days later, Kath and I flew to Greece, just like what my brother wanted.
And now, here I am again.
Huminto ang kotse sa tapat ng isang malaking building. Kinakabahan ako. I looked up and I saw the sign: Metro Prison. I took a deep breath before entering the premises of that building. Si Kath ang kumausap sa pulis habang ako ay naghihintay lang sa kanya. Hindi nagtagal ay sinamahan kami patungo sa visiting area. Naupo ako sa isa sa mga long benches doon and five minutes later – I saw Kuya Hector. He was wearing an orange shirt and a pair of faded pants. Naka tsinelas lang siya. Nang magtama an gaming mga mata ay nakita ko ang ngiti sa kanyang labi. Masaya siya, masaya rin naman ako pero hindi ko mapigilan ang hindi mapaiyak. I wasn't used seeing him like this – he looked so powerless and weak.
Tumakbo ako kay Kuya. Nang iwan siya ng pulis ay agad akong yumakap sa kanya. He hugged me back. I was crying. Napapaimpit pa ako. Hinahaplos niya lang ang likod ko habang hinahagkan ang noo ko.
"Bakit hindi ko alam na uuwi ka?" Tanong niya sa akin. Pinunasan ko ang luha ko.
"I wanted it to be a surprise..." Mahinang wika ko. He smiled.
"I'm surprised pero huwag kang umiyak." Natatawang sabi niya sa akin. Naupo kami sa bench at doon nag-usap. Kuya convinced me to tell him everything I learned in Greece, si Kath naman ay matamang nakikinig. Maya-maya ay naulinigan ko siyang nagpapadala ng pagkain sa kung sinuman ang kausap niya sa phone. Wala pa akong balak umuwi. Na-miss ko ang kapatid ko kaya hindi pa ako nakakaisip na umalis. I wanted to be with him – kung pwede ko nga lang siyang iuwi na gagawin ko.
Hindi nagtagal ay dumating si Nanay Bining kasunod ang isa pang kasama sa bahay. Kuya Hector stood up and hugged her. Nakakatuwa, we ended up having lunch at jail. Lahat kami ay masaya dahil na rin magkakasama kami. Si Kuya, nagke-kwento siya tungkol sa mga kasama niya sa loob. I'm happy that he managed to have friends in here. Mukhang okay siya dito pero sa tingin ko mas magiging maayos siya kung makakalabas siya.
Alas kwatro ng hapon nang magpasya kaming umalis. I hugged Kuya Hector goodbye and kissed him.
"Babalik ako bukas. I missed you." Sabi ko sa kanya. He nodded.
"If ever you see her..." Kumunot ang noo ko. Alam kong si Ate Yza ang sinasabi niya.
"Kuya, the last time I heard, she's already married. She has two kids." Sabi ko. Ngumiti lang siya sa akin.
"Just tell her how sorry I am." Tumalikod na siya. I watched him as the police took him away. Nakakalungkot. Nag-iisa kong kapatid – hindi ko makasama at lahat iyon dahil sa mga Consunji.
"Leigh?" Kath called my attention. Pasakay na kami sa kotse noon. I sighed.
"The Consunjis thought my brother ruined their life but it is actually the other way around." Malungkot na sabi ko. Nakadama ko ng pagkainis sa sarili. As much as I want to hate them – I couldn't. Mahal ko pa rin ang pamilyang iyon – lalo na ang mga magulang ko
-----------------------------------
"It's Anique! Not Anita! You jerk!"
Bumiling ang pisngi ko sa sampal na ibinigay sa akin ng babaeng iyon. Napangisi na lang ako sabay kuha sa baso ng alak na kanina pa nasa harapan ko. I have fucked that woman in the comfort room five minutes ago and after that, I have forgotten her name. Hindi naman importante ang mga bagay na iyon – the most important thing is that I got laid and I'm happy.
"Yllak!"
I looked back and I heard my name. I looked for a familiar face and I saw Ares approaching. I was sitting near the bar tender. Si Ares naman ay papalapit nang papalapit. Maraming tao sa bar na iyon at nakikipagsiksikan si Ares sa kanila. Nang makalapit siya sa akin ay nag-high five kami.
"How are you?" Tanong niya sa akin.
"I'm good." I took another shot. "Have you heard about Damaso?" Tanong ko. Si Damaso ang problema ng pamilya namin ngayon. Nadispalko niya ang pera ng imperyo at kailangan namin siyang mahanap kung hindi patay kaming lahat sa first generation.
Abogado si Ares pero tulad ko ay namomoblema rin siya. Kuya Yto assigned us as partners – hindi ko alam kung bakit pero dahil na rin siguro sa personal issues namin noon. He shook his head.
"I talked to Gab, he's making his move but still we have to find him. Pero kailangan legal ang paraan ng paghahanap natin Yllak. Huwag mong daanin sa init ng ulo ang mga bagay na ito. I know you." May kung anong warning sa boses niya. I made a face.
If Ares Consunji is a renowned lawyer, I on the other hand is a business man. I own a company that produces cars and bikes. Nasa Malayasia ang main office ng kompanya ko pero nandito ako ngayon sa Pilipinas para lang sa problemang ito.
"That jerk has stolen from us – gusto mo daanin sa legal! Lahat ng nagnanakaw kailangang patayin." Nagtiim ang bagang ko. Ares grinned.
"He's in jail already." Sabi niya bigla. Alam kong si Helios Demitri ang sinasabi niya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nakakalimutan ang ginawa ng lalaking iyon sa pamilya ko. He stole my sister away from us at hindi pa siya natuwa dahil kinuha niya si Yna sa akin.
Si Yna – ang nag-iisang babaeng minahal ko pero kahit kalian ay hindi ko nakuha.
"Bakit? Hindi ka ba galit? He took Yna away." I told him. He shook his head.
"It's for the better. Kung Consunji pa rin si Yna hanggang ngayon mahihirapan ka. May batas na nagsasabi na hindi pwedeng magsama ang legally adopted at ang tunay na anak. In your case ikaw ang tunay na anak and Yna is adopted. Buti na-emancipate siya sa adoption niya, making her a legal Santillan and giving us both the chance of making her a Consunji again."
Kumunot ang noo ko. "Ceasefire lang naman tayo for the last five years, Yllak pero sa oras na tumuntong si Leighton sa bansa, the war is on." Nakangising sabi niya. I shook my head. "I want a fair fight, Yllak. Ganyan ako kabait sa'yo kung iba ka, I'll take things harder pero dahil pinsan kita – I'll give you a fair fight."
"Why give me a fair fight if in the end, I'll win her back?" Sabi ko. Hindi ko alam kung bakit ko nasasabi ang mga bagay na ito. Ni hindi ko sigurado kung ganoon pa rin ang nararamdaman ko para kay Yna. Hindi ko na alam kung sa susunod na makita ko siya o kung makikita ko siya ay ganoon pa rin katindi ang nararamdaman ko.
Umalis siya noon at ipinangako ko na hindi ako maghihintay. Mali naman ang nararamdaman ko sa kanya noon pero ...
Hindi ko na talaga alam. I looked at Ares. "Are you still in love with her?" Tanong ko. He grinned again.
"A Consunji only loves once, Yllak. Iyan ang natutunan ko kay Papa."
I don't know why I couldn't stop grinning. Ares and I spent the night inside that bar. Halos umaga na rin ako umuwi. Balak kong matulog lang hanggang tanghali when suddenly my phone rang. It's Kuya Yto. I answered the phone.
"We have a meeting at the Hotel tomorrow, Yllak. Yvo will be there too. Be early."
I made a face after the call. Palaging ganoon si Kuya Yto. Sabagay, trabaho ang pinag-uusapan kaya seryoso siya. Kuya Yto is just like tatay when it comes to work.
I took a shower and decided to go to bed naked. Before finally calling it a night I took out a faded photograph and looked at it. I sighed.
Ares is right – A Consunji only loves once.
-----------------------
Girl put your records on, tell me your favourite song...
I was singing that morning. It's my first day in the Philippines and I'm feeling so alive and happy. Dadalawin ko ulit si Kuya sa kulungan. Pagdadala ko siya ng fruits and foods. I made sure na marami para sa mga kaama rin niya sa loob.
"Nay, luto na iyong adobo?" Tanong ko habang kumekembot pa. It is definitely a good day for me. Pero imbes na si Nanay Bining ang sumagot sa akin ay nakita kong humahangos si Kath.
"Leigh!" She screamed.
"What?! Ang nangyari ba kay Kuya?!" Tanong ko.
"Wala! Tumawag si Santos. May emergency meeting ang lahat ng stock holders ng Consunji Hotels."
Nang marinig ko ang sinasabi niya ay nalukot ang mukha ko. I shook my head. "Akala ko pa naman may nangyari kay Kuya sa loob. Busy ako ha." Sabi ko. Umiling si Kath.
"Kailangan ka doon, ikaw ang representative ni Helios."
"Kailangan talaga? Pupuntahan ko si Kuya ngayon eh." Sabi ko sa kanya.
"Magbihis ka na! We have to be there in thirty minutes!" Pinanlakihan niya ako ng mata. I rolled my eyes.
"Fine..." Sabi ko. Binitiwan ko ang sandwich na hawak ko at hinarap si Kath. Umakyat akong muli sa silid ko at nagbihis. I wore my red corporate dress. Hinayaan ko na lang na nakaladlad ang buhok ko. I should probably cut my hair – abot na kasi iyon sa bewang ko. Papaitiman ko rin dahil halos brown na iyon. I took my red shoes and wore that too. Nang matapos ako sa pag-aayos ay tiningnan ko ang sarili ko. Hindi na ako naglagay ng lipstick – mapula naman na ang labi ko. I just put some blush on and I'm good to go.
Natagpuan ko si Kath na nagpapalakad-lakad sa sala. I moved closer to her.
"Bakit ba hindi ka mapakali?" Tanong ko sa kanya. I grinned.
"Yto, Yvo and Yllak Consunji will be in that same room, Leigh."
Tumaas ang kilay ko. "So?"
"Hindi ka ba kinakabahan?" Tanong niya pa. Hinawakan ko ang kamay niya.
"Bakit ako kakabahan? I'm Leighton Selene Santillan Demitri. I am Helios Demitri's sister. They're JUST Consunjis. I can take them."
Kath's mouth fell open. Umalis kami ng bahay. Fifteen minutes later, narating naming ang hotel and true to my word, hindi ako kinabahan o natakot man lang. I just acted naturally – iyong si Leigh at hindi ako naiilang. Habang naglalakad ako papasok ay pinagtitinginan ako. Wala akong pakialam.
We reached the boardroom. Mukhang nagsisimula na ang meeting nang dumating kami. Kath opened the door. I braced myself. Nang pumasok ako ay agad na lumipad sa akin ang tingin ng lahat. Their mouths were open.
Kuya Yto was the one in front. Kasama niya si Kuya Yvo. I haven't seen any of them for a long time. Lumipad ang tingin ko. May hinahanap and I found him sitting near Kuya Yto – on his right and he was looking at me too.
Yllak Consunji.
I smiled at them. "I'm sorry, I'm late. Traffic." I sighed. "By the way, I am Leigh Santillan – I'm going to take over my brother – Helios Demitri's – position while he's –"
"In jail for stealing things away." Narinig kong komento ni Yllak. Ngumisi pa siya. I grinned.
"For turning himself just to prove how much he loves your sister." Lumipad ang tingin ko kay Yto. Walang nagsasalita. "Go on, Mr. Consunji..."
I took a deep breath as I occupy the chair. This is going to be a long day...