Alyx's POV
Hugging me from behind. I lay my head on his chest.
I took a deep breathe as we look down on Nanay's grave while the other's are paving there way out of the cemetery.
Today,we bid our last goodbye to Nanay. Magkakasama na sila ng mommy ni Mikko. At ng anak namin.
'Baby? You okay?'
'Don't know. Hindi ko alam mararamdaman ko. Masakit pero at the same time relieved. Ok na si Nanay e, hindi na sya nahihirapan. Alam ko naman masaya na sya. Kaso paano mag-adjust? After this uuwi akong bahay na wala sya.'
'I'm here.' he whispers. I closes my eyes and felt his arms around mine. This just feels so surreal. Kaya na rin siguro hindi ako ganito kalungkot sa pag-alis ni Nanay because I had Mikko. Alam kong hindi na ako mag-iisa kahit kelan.
'Baby? Ano iniisip mo? Gusto mo na ba umuwi?'
'Nope. Stay muna tayo dito.'
'Ok.'
We sat. And I wrapped my arms around his as I rest my head on his shoulders.
'What would I do without you? Seryoso,kung wala ka dito baka kung ano ng nangyare saken. Di ko to talaga kakayanin.'
'Kahit wala ako dito kakayanin mo to. Mas magaan lang kasi may nasasandalan ka. Pero ang tapang mo kaya. Independent ka. Wala kang di kayang gawin.'
'Taas ng bilib mo saken no? Haha.'
'Totoo naman kasi yun.'
'Pero thank you talaga!'
'Welcome. Asawa mo ko. Trabaho ko to. Aalagaan kita kahit anong mangyari.'
'Same goes to you Mr. Torres? So? Anong gusto mong gawin? After this. Ikaw naman aalagaan ko. I want to spend time with you,somewhere? Kung gusto mo lang naman. Kung pwede ka?'
'Tinatanong mo talaga ako?'
'Oo. Baka kasi ayaw mo--'
He shut me up with a kiss.
'Alyx,kahit saan pa yan sasama ako sayo.'
Then something came to me. We can't just go on a vacation. We can't just go somewhere. Pareho kaming may mga responsibilidad sa trabaho na kailangan naming balikan.
'Next time na lang siguro. Ahmm,medyo naubos ko na yung oras mo. Tagal mo ng di nakakapasok sa trabaho mo. Nakakahiya sa daddy mo.'
'Kaya na ni dad yun. Alam ni dad kung sino priority ko so he understands. Wag mo na isipin yun. Hindi yun babagsak kung wala ako.'
'Kahit na. Some other day na lang. Kailangan ko na rin pala bumalik sa trabaho. Baka mawalan ako ng trabaho. Hahaha.'
He kisses my head softly.
'But you need a time to breathe. Kailangan mo mag-relax.'
'Relaxed na ko.'
I snuggle on his neck.
'Baby? Please,go home with me? Sa bahay natin?'
'Ha?'
'Uwi ka na saken.'
'Ok. Pero ano-- ayusin ko muna yung bahay. Di ko naman pwedeng iwan yun ng basta-basta. Baka magalit si nanay pag pinabayaan ko yun.'
'Of course. Of course.'
'Thank you. Pero pwede mo muna ba akong iwan tonight?'
'What do you mean?'
'Gusto ko sana magluksa. Ng ako lang. Gusto ko lang ma-feel si nanay. Nito kasing mga nakaraan,parang di pa masyado nagsi-sink in e. Or masyado akong naooverwhelmed sa support mo at ng ibang tao kaya di ko masyadong maramdaman na mag-isa na lang ako. Mikko,gusto ko maramdaman na mag-isa lang ako. Para maramdaman ko na yakapin ulit ni nanay.'
I smiled at him,tryin' to hide my tears.
'Baby,bakit kailangan mo yang gawin mag-isa?'
'Please? Gusto ko lang talaga mapag-isa.'
'Kinakabahan ako sa mga ganyan mo e.'
'Haha. Mikko ano ba? Iiwan mo lang ako ngayong gabi. Balikan mo ko bukas ng umaga, with breakfast of course. Haha.'
'Yung totoo? Ok ka lang ba talaga?'
I met his gaze and that was when my tears fell. Hindi ko to kayang itago sakanya.
'No.'
He held me tight.
'Baby,it's ok. You can cry. You can do whatever you want. I'll leave you now kung ito ang kailangan mo.'
'Mikko,sorry. Gulong-gulo na ako e. Hindi ko maintindihan nararamdaman ko. Gusto ko mapag-isa. Pero gusto ko rin na hawak-hawak mo ko ng ganito. Sorry!!'
'Shhhh. I understand.'
'Mahal mo pa rin ako kahit gulo-gulo ako?'
'Isa mga rason kung bakit minahal kita? Yang kabaliwan mo.'
'Wow ha.'
'Hahaha. Basta baby,wag mo lang tagalan ha? Isang gabi lang?'
'Ang paranoid mo.'
'Hindi naman. It's just that--'
'Ahmm Mikko. May kasalanan pala ako sayo--' i bit my lip. He looks at me intently and smiles.
'I love the sounds of that. Mukhang mag-eenjoy ako maningil ng kasalanan.' He laughs.
'Nakakainis! Seryoso kasi.' I try to act annoyed but I fail. Ends with smiling with him too.
'Ano ba yan baby? Mukhang masaya ka pa ngang nakagawa ka ng kasalanan.'
'Hindi ah. May kinuha kasi akong bagay sa bahay mo though sa kin naman talaga to. Binawi ko lang.'
'Kelan ka nagpuntang bahay?'
'Secret. Haha.'
'I love you. Pero ang creepy ng pagiging akyat-bahay mo.'
'Hoy Mr. Torres. Kakasabi mo lang na bahay natin yun. Akyat bahay na ko agad?'
'Hahahaha. Ang cute mo.' he pinched on my cheek.
'Mikko kasi!!!'
'Ok. Sorry. Haha. Ano yun?'
I let out a deep breathe and look at him.
'Promise ka muna hindi ka magagalit?'
'Never.'
I reached for my bag and put on my ring in my finger.
My ring.
The half of his.
I kneel on his front and reached for his hand.
'What are you doing?'
'Mikko, wala ka na rin namang magagawa kasi suot ko na yung singsing at saka hindi ka pwedeng humindi kasi lagot ka talaga.--'
'Wait!!!' And he laughs his heart out.
'Mikko kasi!!! Nakakainis naman e.'
'Baby, nagpo-propose ka ba? Hahahahaha.'
'Wag na nga lang. Ayoko na. Nakakainis!!!'
And when I stand he grabs my hand as he kneel down.
'Because you shouldn't be doing that. Ang dami kong dapat ginawa para sayo pero hindi ko pa nagawa. Kagaya nito. Kaya please,wag mo kong pangunahan.' He smiles his eyes revealing his heart out.
'Mikko--'
'ALYX CARMEL CASTRO-TORRES, PLEASE BE MINE FOREVER?'
'Nakakainis talaga! Ako nga dapat magtatanong e. Lagi na lang ikaw--'
'Hahaha. Bakit ka nagagalit?'
'Nakakainis ka e. Sinira mo yung moment ko.'
'Hahahaha. I love you. Paki-sagot na yung tanong ko please?'
'Nay,si Mikko oh!!'
'Nay,kampi tayo diba?'
'Alam mo ikaw kahit kelan--'
'MARRY ME AGAIN? Please? Say yes,please?'
'I'll alway say yes to you Mikko. Over and over. Hanggang sa mag-sawa ka.'
'Never ever.'