*Chapter 39: Plan
Kakauwi ko lang galing school. Okay naman ang first day ko sa PBU, masaya. Down to earth ang mga tao doon.
Pero di ko rin maiwasan ma-miss ang BOF at QUEENS.
Ang kwentuhan ng mga QUEENS, ang kakulitan ng BOF. At ang pagsasama nilang lahat.
*sigh*
Kung di siguro nangyari tong lahat, masaya pa rin akong kasama sila.
Si Wyane ang may kasalanan ng lahat. Hindi masisira ang buhay ko kung hindi ko sya nakilala.
Handa na ako. Handa na akong harapin ulit sya at ipadama ang sakit na naramdaman ko noon. Pero ang tanong, saang lupalop sya nandodoon?
Hindi ko naman pwedeng tawagan si Terence dahil umiiwas na nga ako sa kanila. Si Ryan nalang.
Pinuntahan ko sya sa kwarto nya. Busy sya sa pagla-laptop
"Ryan, alam mo ba kung nasaan si.....Wyane" lumingon sya sa akin.
"The hell Mizel, hanggang ngayon ba Wyane pa rin?" galit nyang sabi
"Look, everyone deserve a second chance"
"except him" dagdag ni Ryan
"Ryan naman!"
"Mizel! I'm trying to protect you! Tapos ikaw tong nagpupumilit. Mizel, kapag nasasaktan ka mas nasasaktan kami ni dad" Doon ako napatigil. "Just forget him Mizel."
*sigh*
I know I'm selfish right now. Pero hindi nya lang ako nasaktan physically, sinaktan nya rin ako emotionally. Kaya sorry Ryan, I have to do something just to make him realized how I'm hurt right now.
Pumunta ako sa kwarto ko at kinuha ang cellphone ko. Sinearch ko sa contacts ko ang number ni Terence. Sabi ko hindi na ako makikipag-usap sa BOF at QUEENS pero ito nalang siguro ang paraan para magawa ko ang plano ko.
Dinial ko na yung number ni Terence.
"Mizel!" Nagulat ako nang mabilis sagutin ni Terence ang phone nya. "How are you? Nasan ka?"
"I'm fine Terence. I'm here in our house." sagot ko
"Pupuntahan kita"
"No Terence. Wag na."
"Why?"
"Alam mo ba kung nasaan si Wyane?" pag-iiba ko. Napatigil naman sya.
"Terence?"
"S-si Wyane pa rin ba hanggang ngayon?" bakas sa boses nya na malungkot sya.
I'm sorry Terence.
"He's at X village XX Street. He's living there with Ate Shane"
Ate Shane? He has a sister?
"Thank you Terence"
"Mizel, please do take care. If you need help, I will always at your side to help you"
"Thank you" then I ended the call.
Nag-ayos ako ng sarili ko at dali-dali akong pumunta sa address na sinabi sa akin ni Terence.
Magdo-doorbell na sana ako pero nagulat ako nang may marinig ako na nabasag sa loob ng bahay nila. Dali dali akong pumasok. Pagkabukas ko ng pinto ay bumungad sa akin ang isang lalakeng nakabulagta sa sahig at sa tabi nito ay isang basag na bote.
"The hell? Gusto mo bang magpakamatay?" galit na sabi ko sabay punta sa kanya at itinayo sya dahan dahan.
"M-Mizel?"
"Look at your hand. It's bleeding" pinaupo ko sya sa upuan at kinuha ko ang panyo ko at pinulupot ko iyon sa kamay nya. "Ano bang problema mo at nagpapakalasing ka?" tanong ko sa kanya
"What are you doing here?" napatigil ako.
Bakit nga ba? Ahh. Oo nga pala. I'm here to do my plan but I exactly don't know my plan. Seriously?
"Napadaan lang ako dito dahil may pinuntahan ako dito"
He sighed. He seemed so depressed.
And that's good.
"Do you have a problem?" malumanay kong tanong. He looked at me.
"Is that really a question?" he asked, I nod.
"Don't pretend that nothing happened between us" he said
I fake a laugh. "Of course I won't forget that. How can I forget that if it hurts me a million times?" then the pain appeared again "Wait. Is that your problem?"
He just looked at me. "Or your problem is, your mission is failed? Then try it again"
"Mizel..."
"Stop calling my name jerk." Tatayo na sana ako pero hinila nya ako paupo at niyakap.
Napatigil naman ako. His hug is a pain.
"I'm sorry Mizel. I'm sorry that I hurt you so much. Please....please forgive me." Then another tear fell in my eyes.
"Do you really love me?" I asked him
"Yes. I love you so much"
I smiled.
Kumawala ako sa yakap nya.
"Then ready yourself. You'll feel the pain I felt." I stand and walked through the door. But before I closed the door I gave my last words to him.
"Be ready my butler, be ready to be killed" then I gently closed the door.
***
"Good morning Mizel!" bati sa akin ni Cha pagkapasok na pagkapasok ko ng classroom namin.
"Good morning" bati ko naman sa kanya.
Dumaretso ako sa upuan ko at nag-review ng mga notes. 2 weeks na pala ako dito sa PBU. Kala ko mahihirapan akong maka-adopt dito but thanks to my classmates, I really felt that I suited here.
"JM" tawag ko sa katabi ko. Hindi nya ako pinansin, nakasaksak kasi yung earphone nya sa tenga nya.
"Mukha kang tanga dyan" prankang sabi ko sa kanya, saka naman sya lumingon.
Last week kasi napansin kong naka-earphone nga sya pero wala namang cellphone or kahit anong gadget na nasa bulsa nya.
Nginitian ko sya. "Pwede favor?" Hindi pa kami ganon ka-close pero ito ako humihingi agad ng favor. At sa tingin ko naman di kami magiging close kung hindi ko pa sya kakausapin. He's so quite.
"What?" sawakas nagsalita ang pipe.
"Date tayo?"
"The hell?"
"Or punta nalang ako sa inyo?"
"Look, we're not close so stop talking to me"
"I'm trying to be close to you, so please appreciate it."
He sighed "Go away"
Ganto ba taalga to? =_______=
Napansin ko namang nakatingin sa akin yung mga classmates ko.
Ano meron?
By the way. You're right. Niyayaya ko ang escort ng IV-B sa isang date. That's my plan.
Masama na kung masama but yes, I want to use JM to my plan.
recess
"Wow! Nakausap mo si JM" bungad sa akin ni Odrey. Nakaen ako ngayon sa canteen nang lumapit sa akin yung officers ng classroom namin.
"Ummm....isa ba yong himala?" tanong ko
"Yes, isa yong himala! Alam mo bang kaming officers lang ang kinakausap non. Maybe katulad namin, komportable sya sa iyo"
"Ha? Komportable agad? E sinungitan lang naman nya ako kanina."
Tumawa si Darren "Bat mo ba sya kinausap? Ayan tuloy nasungitan ka."
"Actually matagal ko na syang kinakausap. Hindi lang talaga sya sumasagot. So nagulat rin ako kanina nung kinausap nya ako"
"Don't worry Mizel, magiging friends rin kayo non"~ Jacob
"Sana nga"
Because I need him.