Chapter 26
Table for two beautifully set up with candles and rose petals scattered around. Even the city lights created an atmosphere of elegance for perfect romance date-night out.
I got too mesmerized by the set-up. It made shivers start in my belly, goosebumps spread across my skin and my heart pounded crazily against my chest.
Is it how I'm gonna spend my Valentine's day this year? Kasi kung oo... AAAAHHH! MY GOODNESS, THIS WILL BE MY FIRST VALENTINE'S DATE EVER! #NBSBproblems
"A-ano 'to, Zion?" Ganyan nga, Misty. Kunwari noob ka. Hindi mo gets ang nangyayari.
"Hindi mo alam? Isn't it obvious?"
Ngumuso ako. Pinaghila niya ako ng upuan kaya naupo na ako. The gesture made me smile for a bit. Geez... Zion. Sa loob ng isang araw, ang dami niya nang pinaramdam sa akin. Ayoko mang aminin sa sarili ko pero parang unti-unting bumabalik yung impact niya sa akin.
He sat across to me, still looking at me. I was controlling myself to smile. I couldn't even look straight at him. His stare is making my heart react wildly inside me. "A-akala ko ba hindi 'to date. E ano 'to? Bakit may pa-candlelit dinner ka pa dito sa veranda?" naiilang na sabi ko sabay yuko. Natuon tuloy ang atensyon ko dun sa pagkaing nakahain. Ugh, nakakatakam!
He was silent for a moment. I tilted my head up just so I could look at him again and there, I saw him controlling his laugh until... he burst out.
"S...inong nagsabing date 'to?" Then he paused for a few seconds but laughed cockily again. "Maghahapunan lang tayo, Misty."
Sa isang iglap, lumipad lahat ng kilig at romantic feeling na sumiklab kanina sa sistema ko at napalitan ng pagkairita. Goodness gracious, why does this 'hapunan lang' look so intimately romantic?
Huminga ako ng malalim, sinusubukang pakalmahin ang sarili pero... "Hapunan? E ba't 'di nalang tayo sa loob?!" My voice raised that made he stop from laughing.
"O, ba't ka nagagalit?" he eyed me innocently and that made my irritation even worse.
"May pa-rose petals ka pa. Nagkalat ka lang."
"Pinang-IG ko lang kasi. Don't worry, lilinisan ko yan mamaya."
"May pa-kandi-kandila ka pa dyan!"
"Nakita ko lang yan sa sala. Malamok kasi dito sa veranda kaya naisipan kong gamitin yan dito. At saka, ayos naman dito sa labas. Mahangin."
Bumuga ako sa hangin at saka siya inirapan. Gawin daw bang katol ang scented candle? "Kung malamok pala dito, edi sana dun nalang tayo sa loob. Tss."
Zion stared at me, brown eyes large with wonder and then eventually, a playful smile curves his lips. "Oh, I get it. Na-disappoint ka ba na hindi ito isang romantic date?"
I rolled my eyes at him. He just chuckled at my sour expression.
"Sorry na. Dapat kasi niyaya mo akong makipag-date. Papayag naman ako e," he gave me a shrug and I just gasped in sarcasm. Kapal! "Okay lang. Hindi naman magiging kabawasan sa pagkalalaki ko iyon."
Ngumiwi lang ako sa kanya. Yung tipong naiirita and at the same time, nandidiri sa sinabi niya. Sakto pang literal na humangin ng malakas. O diba umaayon ang hangin sa kahanginan niya?
"Sino kaya yung bigla nalang sumulpot dito sa condo at pinilit na sumama sa akin ngayong araw?" It's time for me to laugh sarcastically now that I saw that troubled look on his face. "You could simply ask me out naman, Zion. Papayag naman ako. Hindi naman din kabawasan sa pagkababae ko 'yon."
Mukhang nalipat yata ang pagkailang ko kay Zion dahil hindi na siya humirit pa. Napangisi nalang tuloy ako't pinagtuunan nalang ng pansin ang mga nakahain. There's pasta, fish fillet and Chocolate fondue with mallows and strawberries. Very mouth-watering.
"Kain na tayo. This looks good by the way..." I said while Zion stared at me in mute silence. Inuna ko ang pasta at sa isang tikim ko palang ay nasarapan agad ako. "Ang sarap naman nito. Ano ulit tawag dito? Pasta al...?"
"Let's consider this a date then," he said, ignoring my question.
I stopped from chewing my food and stared open-eyed at him, unable to believe my ears. He was starting with his food, still not disconnecting his gaze from me.
"What?"
Tumikhim siya bago yumuko para balingan ang pagkain. "Since parehas naman tayong single at wala namang magagalit... Uhm, let's just date tonight."
"Ha?" Tama ba ang narinig ko?
"Bingi-bingihan, Misty?"
"I— I mean, bakit?"
Tumaas ang isang sulok ng labi niya. Curiosity evident his eyes. "Have you ever dated someone on a Valentine's day?"
"No."
"Ganun din ako. Parehas tayo," he said with a cordial grin. "So, might as well consider this as our first Valentine's date then. For experience lang. Ano sa tingin mo, Misty?"
Natameme nalang ako sa sinabi niya. Parang kanina lang ay tumanggi siyang date ito tapos ngayon ay kino-consider niya nang date ito? Ang gulo naman this boy!
"Alam mo, gutom lang yan, Zion. Ikain nalang natin 'yan," sabi ko bago sumubo naman ng fish fillet. Geez, this is soft and tasty.
"Seryoso ako. Since nandito na rin naman tayo, i-consider na nating date ito."
"No," pinanliitan ko siya ng mga mata. "Let's just stick to the 'hapunan lang', Zion."
"No, we're dating right now."
"Magtigil!"
Tumawa siya ng nakakaloko. Nagpanting tuloy lalo ang tenga ko sa inis. "Basta, date na natin 'to," pa-cool niyang sabi at uminom ng iced tea. Sinamaan ko siya ng tingin. "Oh, don't give me that look. Parang lugi ka pa sa akin, ah? E kanina naman disappointed ka nang sabihin kong hapunan lang ito."
"I wasn't disappointed, Zion. Tinanong ko lang kung date ba ito dahil, well, mukhang date naman talaga kasi. Bawal magtanong?" pagtataray ko.
"Then why are you mad?"
"Kasi... kasi nakakainis yung tawa mo!" Nakakainis naman talaga yung tawa niyang nang-aasar pero fine, nakakainis din na isang hapunan lang ito para sa kanya.
Zion muffled an amused chuckle. "Kaya nga hindi na ito isang hapunan lang ngayon kundi date na."
Huminga ako ng malalim, bubwelo lang sa litany ko. "Seriously, Zion, we don't need that set-up now. Hindi dahil wala tayong choice ay ide-date na natin ang isa't-isa ngayong gabi. Ayoko namang for fun lang ang date o 'di kaya'y dahil sa boredom. Ni walang tanong-tanong, bigla mo nalang sinabing date ito. E ano naman kung single? What's new? Hay naku! Tell you what, hindi ako desperadang magkaroon ng date ngayon. Mas mabuting mag-review nalang ako para sa exams next week kaysa ang makipag-date sa overrated na Valen—"
Naputol ang pagdadaldal ko nang biglang tumayo si Zion. Itinungko niya ang dalawang kamay sa lamesa at bahagyang inilapit ang mukha sa akin. Napaatras tuloy ako ako sa pagkabigla.
"Will you be my Valentine tonight then?" he asked huskily. His eyes sparkled with anticipation as he looked to me.
My body froze and my heart beat rapidly at his sudden question. Parang yung feeling ng bigla kang tinawag sa recitation at tinanong ka ng professor mo tungkol sa topic na hindi naman niya diniscuss. Ganun. Ganun yung feeling ko ngayon! AAHH!!
"Yes or sure?"
Pinagkunutan ko siya ng noo. Ngumisi naman ang loko. Lumunok ako. Natutuyuan ako ng lalamunan sa lalaking nakatitig sa akin ngayon! "B...ba't parang wala naman akong choice?"
"Gusto mong tanungin kita tungkol sa date na ito diba?" tanong niya. "Kapag umoo ka, ipagpapatuloy natin ito. Kapag humindi ka naman, aalis na ako at hahayaan na kitang mag-review."
What? Aalis siya? A slight panic rose from me.
"So, choose now, Misty."
Umiwas ako ng tingin at tumingin nalang sa plato ko. "Fine, let's have this date." At saka ako tumikhim dahil parang nagliliyab na naman ang mukha ko sa pagkailang. "Baka sabihin mo KJ ako e."
He didn't react nor respond so I looked up at him only to see him smiling at me.
"Thanks. O, kumain ka nang kumain, Misty. Ayokong nagugutom ang ka-date ko," he said and then winked at me.
"Ano ba yan! Ang korny! Huwag ngang ganyan, Zion."
"E bakit? Ka-date naman talaga kita ah?"
"Jusme, i-emphasize mo pa!"
"Ka-date ki-ta."
"Zion! Ayoko na. I quit. Hapunan nalang ulit—"
He burst out laughing kaya natameme nalang ako sa kanya. Ang weird kasi ng tawa niya. It's not like the same annoying laugh he showed me earlier. This one's real... genuine perhaps.
"Oh, oh! Walang bawian. You're my Valentine and I'm your Valentine tonight..."
At iyon na nga, natahimik na ako matapos marinig ang mga pinagsasabi ni Zion. Nagfocus nalang ako sa dinner namin lalo na't sobrang sarap ng luto niya.
Hindi ko mapigilan ang sarili ko na sumulyap-sulyap kay Zion. Sa totoo lang, naninibago ako sa kanya ngayong gabi. Para kasing may iba sa kanya e. Not in a bad way though but rather, he's acting so sweet which is so unusual to him. Kung maalaga siya't maasikaso sa akin in a regular basis, pwes ngayon mas dumoble pa iyon. Anong meron? Dahil ba Valentine's day ngayon o dahil ka-date niya ako kuno? Either way, he must stop this kasi kanina pa ako naghuhuramentado dito sa kinauupuan ko. Ang hirap kayang magkunwaring kalmado!
"So, what does my Valentine want to do after eating?"
Nataranta ako nang magtanong siya kaya agad akong nagbawi ng tingin. Geez, nahuli pa yata niya akong sumusulyap sa kanya. And what's with the 'Valentine' word?
"Uh... hugasan ang pinagkainan?"
He smiled to me that reached his eyes. "Syempre bukod dun, Misty."
Biglang lumakas ang ihip ng hangin kaya napatingin ako sa madilim na ulap. It felt like December breeze in the middle of February.
"Gusto mong mag-star gazing?" tanong ni Zion at nakitingala na rin sa ulap. "Wala namang stars e."
"Baka uulan?"
"Kapag umulan, mababasa ang mga couples na nagde-date sa park ngayon."
"Edi good," I retortedly jokingly.
Itinuro ni Zion yung tinidor niya sa akin na may nakatusok na strawberry na binalutan ng chocolate fondue. "Bitter ka rin, e 'no? May ka-date ka na nga, bitter ka pa rin?" At saka niya inilapit iyon sa bibig ko. "Eat this. Para mapalitan ng tamis ang pait sa katawan mo."
"Ako na—oommp!" Wala na akong nagawa kundi ang kainin nalang yung strawberry na sinusubo niya sa akin.
"Ito pang marshmallow."
"Zion, huwag mo na akong subuan."
But he did again. At nasundan pa ng isa at ng isa at ng isa pa hanggang sa maubos yung pang-dip sa chocolate. Akala ko ay hanggang dun nalang iyon dahil yayayain ko na sana siyang magligpit nang mapansin kong nilabas niya ang kanyang iPad.
"Nuod muna tayo ng movie."
I bit my lip to supress a smile. Kinikilig ako, bakit ba! Legit date na nga yata ito. This might not be an expensive date but for me, dates that are usually unplanned, random and spontaneous are the best ones...
"Uh, sige. Ano bang movie mo dyan?" I asked. He removed the used plates from the table and placed his iPad on it.
"May Me Before You, No Strings Attached..."
"Napanuod ko na yan e."
"Hmm," he continued scrolling through his iPad. "The Notebook?"
"Tapos ko na rin." Kahit hindi pa dahil narinig ko sa mga kaibigan ko na may SPG scenes daw dun. Ang awkward naman nun panuorin kasama siya!
"Ruby Sparks? The Fault in Our Stars?"
I couldn't help but laugh at his choice of movies. Hindi naman sa hindi ko gusto pero bakit ang dami niyang Romance movies to think na lalaki siya? "Ganyan talaga mga movies mo dyan?"
Sumulyap siya sa akin at saka ngumuso. "Pinasa lang 'to sa akin. Fine, gusto mo ng Now You See Me?"
Tinignan ko yung thumbnail ng movie na tinutukoy niya pero ibang thumbnail ng movie ang nakaagaw ng pansin ko. Awtomatikong kumislap ang mga mata ko nang mabasa kung ano iyon. "Zion, ito nalang!" sabay turo ko pa sa touchscreen.
"What the... Moana?!"
"Oo. Dali. Play mo na!" I retorted excitedly.
"'Wag yan. Pambata. Tss," sabi niya sabay turo dun sa kaninang thumbnail ng movie na pinapakita niya sa akin. "Now You See Me nalang. Astig 'to, Misty."
"Moana na!"
He pushed his chair beside me and so I moved mine closer to him for the better view of the screen. At ngayon, magkatabi na kami sa tapat ng iPad kaharap ang magandang citylights.
"Ang corny naman niyan e."
"Ows? Corny pero may copy ka?"
He frowned at me. "Nagpa-download kasi yung kapatid ko nyan."
"Whatever. Basta Moana na," I said and tried to touch the screen to play but Zion was too quick to stop my hand. "Yan nalang kasi!"
"Now You See Me nalang," sabi niya sabay pindot ng play button.
Napahalukipkip nalang ako nang magsimula na itong mag-play habang itong ka-date ko ay nakangising aso lang. Ang sarap ihagis sa ere!
***
"I've been staring at the edge of the water long as I can remember, never really knowing why~"
Sinabayan ko ang kanta sa closing credits ng movie. And yes, in the end, ako ang nagwagi! Moana ang pinanuod namin! Hindi ako natiis ni Zion dahil panay ang pagsimangot ko habang nanunuod siya. Kaya wala pa sa kalahati ang Now You See Me ay itinigil na niya't nag-Moana nalang. Haha!
"I wish I can be a perfect daughter but I come back to the water... lalala I try!"
"Okay, enough," aniya habang nakangiwing nakatingin sa akin. "Masyado kang na-LSS."
Hindi ko siya pinansin at nilakasan pa lalo ang pagkanta. "How far I'll gooooo— AY!"
Bigla kasing kumidlat ng malakas. Timing pa sa pagbirit ko. Tawang-tawa tuloy si Zion. Bastos 'tong kidlat na 'to!
"Oh, pati yung langit pinapatigil ka na," he said and as if on cue, the rain started to pour. Hala, kasalanan ko pa yatang umulan. "Tara na sa loob."
The movie was good. Maging si Zion ay na-enjoy ito. Kaya nga yun ang topic namin habang naghuhugas kami ng pinagkainan namin. Talk, watch, laugh and eat... Iyon lang halos ang ginawa namin ni Zion sa veranda. It was fun. I didn't even notice that it's already late.
"11:05 na pala, Misty. I need to go," he said as he fixed himself. Kakatapos lang namin magsalansang ng mga plato sa cabinet.
"Hala, late na pala."
"Dito ka ba matutulog?"
Tumango lang ako. Hindi ko alam kung ba't bigla akong nalungkot. Bigla nalang ding kumidlat ng malakas kaya napatingin ako sa nakasaradong pinto ng veranda. Sobrang lakas ng hangin at ulan sa labas.
"Sige, ingat ka dito," sabi niya. Kinuha na niya ang kanyang bag sa sala.
Papunta na siya nun sa pinto nang tawagin ko siya. "Zion, huwag ka na munang umuwi..."
Nilingon niya naman ako kaagad. "Ha?"
"Lakas ng ulan o."
Tumalikod siya ulit bago humarap sa akin. Napansin kong nagpipigil siya ng ngiti. "Saan ako matutulog?"
I know what this guy is thinking!
"S-syempre sa kuya mo. Nasa kabila lang naman ang unit niya. Delikado nang bumyahe ngayon."
Ngumuso siya, may bakas pa rin ng ngiti sa labi. "Ah, oo nga pala," sabi niya at nilabas ang kanyang phone at nagtipa.
Habang busy siya sa phone niya ay nakahalukipkip akong pinagmamasdan siya. Anong akala niya? Dito ko siya papatulugin? Hello, nasa kabilang unit lang kaya ang kuya niya. Baka kung anong isipin pa nun pag dito ko pinatulog ang kapatid niya to think na dalawa lang kami dito at pwede namang sa kanya umuwi si Zion.
"Wala pa si kuya sa unit niya. Nasa bahay daw siya namin," sabi ni Zion at saka nagbuntong-hininga. "Uuwi nalang ako."
Hala, mas lalong lumalakas ang ulan e!
"Uh, ganon? Sige ingat sa pagdrive," was all I said. He smiled at me before he opened the door. "Zion..." pahabol kong tawag.
Mabilis naman siyang lumingon. "Hmm?"
"Salamat sa... uhm, date. I had fun."
Ngumiti lang siya bago tumango. "Goodnight," sabi niya bago tuluyang lumabas na ng unit.
Humugot ako ng malalim na hininga pagkaalis ni Zion. Kaya naman siguro niyang bumyahe kahit malakas ang ulan diba? Mag-iingat naman siya for sure. Hayy...
Papunta na sana ako sa kwarto nang mapansin ang nakaawang na kurtina sa veranda. Sinarado ko iyon at halos mapatalon ako sa gulat nang kumidlat na naman ng pagkalakas-lakas. For some reason, Zion crossed my mind. No, he shouldn't drive now. It'll be risky.
I immediately took my phone and called him. Hindi pa naman siguro nakakalayo yun. After three rings, he answered my call.
"Oh, Misty?"
Hindi na ako nagpatumpik tumpik pa at diniretso ko na siya. "Come back here. Dito ka na matulog."
I heard him clear his throat. "Is it okay with you?"
"Oo, delikado nang bumyahe, Zion."
There was a brief silence before he said, "Sige, kung mapilit ka e."
Pupunta na sana ako sa kwarto para kumuha ng comforter para kay Zion pero nagulat ako dahil wala pang ten seconds matapos ang phone call namin ay may nag-buzz na. It was Zion.
"Ang bilis mo naman," bungad ko sa kanya pagkabukas ng pinto.
He was all smiles as he entered. "Nasa elevator palang kasi ako nung tumawag ka."
Hmm... But still, that was very quick.
**
I made sure Zion is comfortable in the couch before I went inside the bedroom. Sa sala ko na siya pinatulog dahil magulo sa guestroom. Ginawa kasing stockroom ni kuya. Okay naman kay Zion at mukhang kumportable siya sa couch. Dapat lang, 'no. Convertible to bed kaya yung couch ni kuya.
Matutulog na sana ako pero hindi ko alam kung bakit hindi ako mapakali. Hindi siguro ako sanay matulog dito. Namamahay yata ako. Ugh, kahit anong pilit kong matulog ay gising pa rin ang diwa ko. Panay lang ang gulong ko sa kama at paminsan-minsan ay natutulala lang sa orasan.
11:50pm... Almost midnight na pero gising pa rin ako. "Si Zion kaya?"
At dahil hindi ako mapakali sa kama ay naisipan kong silipin sa sala si Zion. Nakita kong nakabalot siya ng comforter pero may umiilaw pa rin sa ilalim nun. Mukhang nagcecellphone pa siya!
"Zion," tawag ko sa kanya at lumapit sa couch. Nakita kong kumilos siya't namatay bigla ang ilaw. Hmm... "Gising ka pa e."
"Hmm..." he groaned. Sus, kunwari pa!
Sumampa ako sa couch na ngayon ay kama na at saka ko sinilip ang mukha ni Zion na natatabunan ng comforter. Tulog-tulugan!
"Zion..." I shook his arm. "Uy."
Medyo nainis na ako dahil alam kong nagtulug-tulugan lang naman siya. Aalis na sana ako kung hindi lang nahagip ng mata ko yung cellphone sa bandang ulo niya. I smirked to myself. Let's see if you're really asleep.
Dahan-dahan kong inabot ang phone niya nang... bigla niyang hinablot ang kamay ko. Sa sobrang bilis ay nagulat ako't napatili.
"Nakakagulat ka naman!" I burst out laughing. Cellphone niya lang pala ang magpapagising sa kanya. "Sabi na e, gising ka."
"Anong gagawin mo sa phone ko?" bugnuting tanong niya bago tinabunan ng comforter ang phone niyang naagaw sa akin.
"Sinusubukan ko lang kung gising ka at saka... papasa na rin pala ng picture ko."
"Tss... Bukas na. Alas dose na!" sabay tabon niya ng comforter sa mukha niya.
"Zion, hindi ako makatulog!" Hinampas ko siya ng throw pillow. "Magkwentuhan muna tayo."
Nakaupo ako't nakasandal sa headrest habang siya ay prenteng-prenteng nakahiga.
"Anong pagkwekwentuhan natin?" he groggily asked.
"Bahala ka, kahit ano."
"Wala akong ikukwento. Ikaw nalang."
"Anong gusto mong ikwento ko?"
"Wala." Hinampas ko ulit siya. Tumawa naman ang loko. "Magpatulog ka, Misty. Inaantok na ako."
"How about questions?" I asked ignoring what he said. "May itatanong ka ba sa akin? Dali. Pampaantok lang."
"Question, hmm?"
"Yeah."
Matagal siyang tumahimik. Akala ko ay nakatulog na siya kung hindi lang siya nagsalita ulit.
"Paano kung hindi ka umalis three years ago at tinanggap ko yung sagot mong 'oo' sa tanong na 'pwede ba kitang maging girlfriend?', tayo pa rin kaya hanggang ngayon?"
That caught me off guard. I didn't expect that he will ask me that. Bumalik tuloy sa akin yung araw na sinagot ko siya pero hindi niya iyon tinanggap dahil sa galit niya sa nagawa ko. Sheesh. Natigilan ako nang biglang tumawa si Zion nang nakakaloko.
"Joke lang," biglang bawi niya. Humarap siya sa akin nang namumungay na ang mga mata sa antok. "Edi natahimik ka? Pwede na akong matulog."
Napanguso ako. Buti nalang joke lang iyon. Napasubo ako sa tanong. Daig pa ang 2 million peso question sa Who wants to be a millionaire?
"Hindi ka makatulog, Misty?"
Tumango ako. "Magpapaantok nalang ako sa kwarto. Sorry. Matulog ka na."
Aalis na sana ako sa couch nang pigilan niya ako sa kamay. "Dito ka muna," sabi niya bago pinasakan ng earpod ang isa kong tenga at ang isa naman ay sa kanya.
An unfamiliar yet interesting song played in my ear.
A spark is waiting to happen
It's all up to you
Pinagmasdan ko si Zion. He looks so serene while listening to the song with eyes closed. Ang sarap niyang pagmasdan.
And I couldn't even speak
I felt it and
You got me so weak in the knees
God knows how I'm trying to stop myself to caress his hair. I couldn't help myself but to smile. Ngayon ko lang siyang nakitang ganito.
You and me, Could be
A perfect melody
For some reason, bumalik sa isip ko ang tanong niya. Paano nga kung tinanggap niya ang sagot ko noon, kami pa rin kaya hanggang ngayon? Masaya rin kaya kami?
If you could see, Through me
I'd catch you if you fall
I couldn't stop my hand from stroking his hair anymore. I closed my eyes with a smile thinking how happy I would be with Zion. Siguro nga baka kami pa rin hanggang ngayon kung hindi ako umalis at kung tinanggap niya ako because I was so in love with him.
I'm falling in, Too deep
I swear I'm yours to keep
and still in love with him up to now...
"And all I could do is to sit and watch as you fall for me.." I heard him sing softly as the song ended.
***
Nagising ako kinabukasan sa malakas na tunog ng alarm clock. Nakakapagtaka dahil hindi naman ako nag-set ng alarm clock kagabi pero bakit may bumulabog sa pagtulog ko? Ang sarap pa naman ng tulog ko lalo na't mabango at masarap sa feeling itong kayakap ko.
Saglit, kayakap? Sinong kayakap ko?
Wait, saan ba ako natulog? Sa pagkakaalala ko ay nakatulog ako sa couch kagabi? Sa tabi ni Zion?
Wait, Zion?
"AAAAAAAHHHHH!"
Napatili ako sa pagkataranta. Nagmulat ako ng mga mata at sa gulat ay napabangon bigla. Muntik pa nga akong mahulog sa— teka, nasa kama na pala ako. Nagulat ako sa nakita and at the same time ay nangibabaw ang tuwa. Ni hindi ko na nga alintana ang maingay na alarm clock.
"OMG!" I saw this huge stuffed toy panda beside me. Ito yata iyong yakap ko kanina. Ang bango e. Actually, kasing amoy nga ni Zion.
And then, I noticed a letter attached on its chest part. I took it and read the message.
Belated happy Valentine's day. :)
PS: Sorry kung malakas ang trip ko kagabi. Bati tayo.
- Your valentine
**
Song used: 'Fall For Me' by Kyle Echarri