Άλλη μια ιστορία που τέλειωσε στο εγώ
δεν κατάφερε να φτάσει στης αγάπης τον σταθμό.
Άλλη μια αγάπη που την πάτησε το τρένο.
Στις κρύες νύχτες ποιον μπορώ εγώ να περιμένω;
Οι σχέσεις είναι εύθραυστες,
λίγο αν τεντωθούν θα σπάσουν,
και τα αισθήματα τόσο εφήμερα,
δεν προλαβαίνουν να γεράσουν.
Είναι και οι ψυχές ευαίσθητες,
εύκολα προσπερνούν μα δεν ξεχνάνε
Όταν δέχονται απανωτά χτυπήματα,
πώς μπορούν μετά απλώς να προχωράνε;
Σε όσα με πλήγωσαν και την καρδιά μου ράγισαν,
βάζω φωτιά και μια για πάντα θα ξεχάσω
Στης μοναξιάς τα άβολα καθίσματα
ξανά το χρόνο μου δε θα 'θελα να χάσω...
Κι όταν μ'αυτές τις σκέψεις κουράζομαι και βαριέμαι
καταλήγω τελικά να αναρωτιέμαι
Τι κάνω εγώ εδώ, ποιος είμαι που πηγαίνω;
Είμαι στο σωστό συρμό, ή πήρα λάθος τρένο;
____________________________________________________________
Αυτό είναι το πρώτο ποίημα που έγραψα ποτέ, πριν από 4 χρόνια περίπου, οπότε έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για μένα. 😊
Ελπίζω να σας αρέσει! 💜