Η σκιά άρχισε να παίρνει την μορφή ανθρώπου έχοντας την Τζακλίν μπροστά του, κρατώντας την γερά να μην φύγει. Η Αντζέλικα προσπάθησε να τρέξει προς το μέρος της αλλά δύο άνθρωποι-ζόμπι ήρθαν από το πουθενά και την κράτησαν όπως και όλους τους άλλους. Πάλευε να τους ξεφύγει αλλά ήταν αρκετά πιο δυνατοί από εκείνην.
"Ποτέ δεν κάθεσαι ήσυχη, εε Αντζέλικα;" είπε η πλέον σε άνθρωπο τώρα σκιά γελώντας.
Αυτή η φωνή. Αυτήν την φωνή κάπου την ήξερε.
Σήκωσε το κεφάλι της για να δει το πρόσωπό του και γούρλωσε τα ματιά.
"Πατέρα;" είπε μη πιστεύοντας αυτό που βλέπει μπροστά της.
"Γεια σου κόρη μου." της είπε ο Μαυρογένης.
"Μα... Πώς; Εσύ πέθανες! Δεν είναι δυνατόν. Κανονικά θα έπρεπε να είσαι νεκρός." είπε άφωνη η Αντζέλικα.
"Μα είμαι νεκρός. Τα ζόμπι που υποτίθεται πέθαναν από τους Ισπανούς κατά την διάρκεια της μάχης στην Πηγή της Νεότητας με έφεραν πίσω στην ζωή. Βέβαια όχι πλέον με σάρκα και οστά αλλά ακόμα και σαν σκιά-φάντασμα μπορώ να εκδικηθώ αυτόν που με σκότωσε και μου πήρε την κόρη!" είπε κοιτάζοντας σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Όλοι γύρισαν το κεφάλι τους προς την ίδια κατεύθυνση και τα μάτια τους έπεσαν πάνω στον Τζακ. Ο Τζακ κοίταξε με απορία με την σειρά του πίσω του για να δει ποιον κοιτάζουν όλοι αλλά δεν ήταν κανείς.
"Να πάρει!" είπε σιγανά αγανακτόντας.
"Μαμά τι συμβαίνει;" ρώτησε κατατρομαγμένη η Τζακλίν εφόσον την κράταγε σφιχτά ο Μαυρογένης.
"Οοο μην φοβάσαι μικρή. Απλώς εσύ είσαι το κλειδί για να ξεχρεώσει ο πατέρας σου αυτό που μου έκανε." της είπε χαμογελώντας σατανικά.
"Πατέρα άστην να φύγει. Δεν έχει καμία δουλειά η Τζακλίν με αυτό." είπε η Αντζέλικα.
"Κι όμως έχει κόρη μου. Ο Τζακ χρησιμοποίησε την κόρη μου για να με σκοτώσει. Τώρα εγώ θα χρησιμοποιήσω την δική του για να επανέλθω στην ζωή." είπε γελώντας κοιτάζοντας σατανικά την Τζακλίν.
Η Τζακλίν άρχισε να τρέμει από τον φόβο της και κοιτούσε μία την Αντζέλικα και μία τον Τζακ.
"Θα πειράξεις την ίδια σου την εγγονή;" ρώτησε ο Τζακ.
"Εφόσον είναι απόγονος σου, ναι!" του απάντησε ο Μαυρογένης.
"Πατέρα σε παρακαλώ άσε την Τζακλίν. Πάρε εμένα στην θέση της. Θα κάνω ό,τι θες." ικέτευσε η Αντζέλικα.
"Σπάρροου εσύ τι λες; Ποιος θες να θυσιαστεί για χάρη σου; Η γυναίκα σου ή το παιδί σου; Έχεις 10 δεύτερα για να αποφασίσεις."
"Θα πρέπει να υπάρχει άλλος τρόπος!" φώναξε ο Γουίλ από το διπλανό πλοίο.
"10..." ξεκίνησε ο Μαυρογένης.
Κανείς δεν μιλούσε. Και από τα δύο πλοία, όλοι κοιτούσαν αμίλητοι. Περίμεναν να ακούσουν τον Τζακ.
"9..."
Ο Τζακ δεν μίλαγε. Δεν ήξερε τι να κάνει. Δεν υπήρχε περίπτωση να θυσίαζε την κόρη του. Το κοριτσάκι του. Μπορεί να μην ήταν ο καλύτερος πατέρας αλλά την αγαπούσε με όλη του την καρδιά.
"8..."
Δεν μπορούσε όμως να θυσιάσει ούτε την Αντζέλικα. Ήταν ο έρωτας της ζωής του και η μητέρα του παιδιού του. Δεν μπορούσε να φανταστεί πλέον την ζωή του χωρίς αυτήν.
"7... 6... 5... 4... 3..." συνέχισε να μετρά ο Μαυρογένης.
Ο χρόνος τελείωνε και ο Τζακ ακόμα δεν ήξερε τι να κάνει.
"2..."
"Τζακ πες εμένα! Δεν υπάρχει άλλη λύση!" του φώναξε η Αντζέλικα με δάκρυα στα μάτια.
"1..."
"Τζακ!" του ξανά φώναξε αλλά δεν τόλμησε να μιλήσει.
"Τέλος χρόνου Σπάρροου!" είπε ο Μαυρογένης.
Τότε γύρισε προς τα ζόμπι που κρατούσαν την Αντζελικα και τους έγνεψε. Το ένα από αυτά έβγαλε ένα μαχαίρι και έκοψε τον λαιμό της Αντζέλικα. Ο Μαυρογένης άρχισε να γελά δυνατά αφήνοντας την Τζακλίν ελεύθερη. Ο ίδιος και τα ζόμπι εξαφανίστηκαν σε κλάσματα δευτερολέπτου.
"Αντζέλικα!" φώναξε ο Τζακ και έτρεξε αμέσως δίπλα της.
Η Αντζέλικα έβαλε τις παλάμες τις στον λαιμό της προσπαθώντας να εμποδίσει το αίμα μα ήταν ανώφελο. Η πληγή ήταν βαθιά και ένιωθε ήδη την έλλειψη οξυγόνου. Ξάπλωσε κάτω στο πάτωμα μη έχοντας καμία δύναμη πλέον.
"Αντζέλικα!" είπε ο Τζακ καθώς την πήρε στην αγκαλιά του.
"Μαμάαααα!" είπε η Τζακλίν τρέχοντας προς την κατεύθυνση της αλλά δύο μέλη του πληρώματος την σταμάτησαν.
"Πάρτε την από δω!" φώναξε ο Τζακ.
"Όχι! Αφήστε με! Αφήστε με γουρούνια! Μαμάαααα! Μαμάαααα!" ούρλιαζε κλαίγοντας καθώς πάλευε για να ελευθερωθεί αλλά ήταν μάταιο.
"Αντζέλικα συγγνώμη. Δε-δεν μπορούσα να-" είπε αλλά του έκλεισε το στόμα με ένα φιλί.
"Te amo mi amor. (Σε αγαπώ αγάπη μου.)" του είπε κλαίγοντας σιγανά.
"Κι εγώ σ'αγαπώ. Μην πεθάνεις. Όχι τώρα. Όχι εδώ." της είπε νιώθοντας δάκρυα να κυλούν στα μάγουλά του.
Ο Κάπτεν Τζακ Σπάρροου ποτέ δεν έδειχνε τα συναισθήματα του μπροστά σε άλλους αλλά εκείνη την στιγμή δεν τον ένοιαζε. Η γυναίκα της ζωής του πέθαινε εξαιτίας του. Τα δάκρυα που έριχνε ήταν το τελευταίο πράγμα που τον ένοιαζε εκείνη την στιγμή.
"Πρόσεχε την Τζακλίν. Και για τους δυο μας." είπε η Αντζέλικα και το σώμα της γαλήνευσε.
"Όχι! Αντζέλικα! Ξύπνα! Αντζέλικα!" φώναζε και την ταρακουνούσε μα τίποτα δεν γινόταν.
Η Αντζέλικα, η πρώτη και μοναδική αγάπη στην ζωή του, η γυναίκα που του χάρισε το καλύτερο και μεγαλύτερο θαύμα στον κόσμο, μία κόρη, ήταν νεκρή.
Ο Γουίλ πήδηξε στο Μαργαριτάρι και μαζί με τον Γκιμπς τράβηξαν τον Τζακ μακριά από το πτώμα της Αντζέλικα. Τον πήγαν στην καμπίνα του όσο το υπόλοιπο πλήρωμα μαζί με την Ελίζαμπεθ ανέλαβε την Αντζέλικα.
[...]
Η Ελίζαμπεθ καθάρισε το σώμα της Αντζέλικα από το αίμα και την έντυσε σε καθαρά ρούχα. Έπειτα το πλήρωμα τοποθέτησαν το πτώμα μέσα σε μια βάρκα και το κάλυψαν με ένα άσπρο πανί ενώ στις άκρες της βάρκας τοποθέτησαν δύο αναμμένα κεράκια προς τιμή της. Η Τζακλίν βρίσκονταν στην αγκαλιά της Ελίζαμπεθ για παρηγοριά και ο Τζακ βρισκόταν ανάμεσα στον Γκιμπς και στον Γουίλ κοιτάζοντας την βάρκα χαμένος.
Κατέβασαν την βάρκα μέχρι να ακουμπήσει το νερό και την άφησαν να πλεύσει μόνη της με οδηγό το ρεύμα της θάλασσας.
[...]
Ο Τζακ όλην την υπόλοιπη μέρα κλείστηκε στην καμπίνα του πίνοντας ρούμι και κοιτάζοντας το κενό.
Ακούστηκε ένας χτύπος στην πόρτα αλλά δεν έδωσε σημασία. Άκουσε την πόρτα να ανοίγει και να κλείνει και έπειτα βήματα να τον πλησιάζουν.
"Μπαμπά;" είπε η Τζακλίν καθώς τον πλησίασε.
Ο Τζακ γύρισε και την κοίταξε κατάματα χωρίς να πει κάτι.
"Μου λείπει ήδη." του είπε αρχίζοντας να κλαίει.
Ο Τζακ αμέσως την έβαλε να κάτσει στα πόδια του και την έσφιξε στην αγκαλιά του.
"Και εμένα μικρή μου. Και εμένα." της είπε νιώθοντας την καρδιά του να σπάει όλο και περισσότερο.
~~~~~~~~~~~~~~~~~
Νομίζω πως νιώθω ένα ρεύμα μίσους για μένα. Μήπως κάνω λάθος;😛