...Οταν πηγαινα προς το σπιτι μου θυμηθικα τι ειπε ο Χριστος στο τηλεφωνο (Η ωρα 1 την νυχτα θα ειμαι εκει και ελπιζω να το φερεις επιτελους). Τι ηταν αυτο που ηθελε επειγοντως και κυριως γιατι η ωρα 1 την νυχτα? Τοσο σημαντικο ηταν για εκεινον? Που θα εκαναν αυτη την συναντηση? Αυτες και πολλες αλλες ερωτησεις κατελαβαν το μυαλο μου με αποτελεσμα να σκονταψω στον Αλεξανδρο.
Ο Αλεξανδρος ειναι στην ταξη μου, ενα πολυ ησυχο και καλο παιδι, δεν πειραζε ποτε κανενα. Οταν χτυπησαν οι ωμοι μας γυρισα και ειπα "Εμ συγνωμη", και με ρωταει "Ραφαηλια εσυ εισαι?", και εγω απανταω "Ε..ναι συγνωμη και παλι Αλεξανδρε μου δεν το ηθελα, δεν εβλεπα μπροστα μου", "Δεν ειναι τιποτα, εισαι καλα? Τι σε κανει να χανεις αυτο το ωραιο χαμογελακι σου?", με ρωταει και εγω του απανταω με ενα μικρο χαμογελο "Τιποτα απλως πολλα διαβασματα", "Σε καταλαβω απολυτως αλλα δεν πρεπει να χανεις το κεφι σου για αυτο"," Ναι το ξερω, τελοσπαντον πρεπει να πηγαινω θα ανησυχουν σπιτι, λειπω πολλες ωρες. Καληνυχτα" του λεω και μου απανταει "Καληνυχτα,αα..και Ραφαηλια οτι χρειαστεις παρε με τηλεφωνο, οτι ωρα και να ειναι", "Ενταξει, ευχαριστω πολυ" και παιρνει ο καθε ενας τον δρομο του.
Οταν πηγα σπιτι πηγα κατευθειαν στο δωματιο μου για να σκεφτω τι θα κανω, το μυαλο μου επλαθε τα χειροτερα σεναρια για το τι ηθελε απεγνωσμενα ο Χριστος. Ετσι αποφασιζω να στειλω μηνυμα του Αλεξανδρου
* Αλεξανδρε συγνωμη για την ωρα, θελω επειγοντως την βοηθεια σου*
* Ελα Ραφαηλια δεν πειραζει, τι ειναι; εγινε κατι?*
*Οχι απλως θα ηθελα να σου ζητησω να ερθεις στο σπιτι μου κατα τις 1. Σε παρακαλω ειναι επειγον, αν σου ειναι ευκολο φυσικα.*
*Ενταξει θα ερθω αλλα τι εχει γινει?*
*Ελα εξω απο το σπιτι μου στειλε μου μηνυμα να κατεβω και θα σου πω. Ευχαριστω.*
12:50
*Ειμαι κατω*
*Οκ*
Παιρνω κρυφα τα κλειδια απο την τσαντα της μαμας μου και βγαινω οσο πιο αθορυβα μπορω απο το σπιτι. Μολις βλεπω τον Αλεξανδρο τον αγκαλιαζω και του λεω "Ευχαριστω παρα πολυ, σου χρωσταω.", "Ενταξει ενταξει απλως πες μου τι εχει γινει και με θες ετσι ωρα? Εγινε κατι κακο?", με ρωταει και εγω του απανταω, καθως του νευω για να ξεκινησουμε να παμε στο σπιτι του Χριστου, "Δεν ξερω, το μονο που ξερω ειναι οτι ο κολλητος μου ο Χριστος μου λεει ψεματα, και τον ακουσα πως θα πηγαινε καπου για να παρει κατι που ηθελε.. επειγοντος"
"Και εμενα τι με θες?", με ρωταει και εγω του απανταω "Θελω να τον παρακολουθησουμε, και δεν ηθελα να παω μονη μου θα μπορουσε καποιος να παθει κακο και ηθελα ενα αντρα διπλα μου που ειναι γυμνασμενος και που ξερει και απο πολεμικες τεχνες. Και απο οτι ξερω εσυ και εισαι γυμνασμενος αλλα και ξερεις και καρατε. Για'αυτο σε παρακαλω βοηθησεμε και θα σου χρωσταω μεγαλη χαρη", "Ενταξει θα βοηθησω αλλα μου χρωστας μεγαλη χαρη", μου λεει.
12:50
"Εδω ειμαστε,αυτο εκει ειναι το σπιτι του Χριστου", του λεω και μετα απο 5 λεπτα βγαινει απο το σπιτι του ο Χριστος. "Ελα παμε", μου λεει ο Αλεξανδρος και πηγαινουμε με γοργο βημα αλλα οχι πολυ κοντα του για να μην μας δει. Τελικα σταματησε στο παρκο διπλα στο σχολειο μας "Τι θελει τωρα εδω?", ρωταω "Σς καποιος ερχεται", και βλεπουμε εναν τυπο με μαυρο παλτο να κατευθυνεται προς το μερος του Χριστου δεν ειδαμε το προσωπο του γιατι ηταν σκωτεινα, και για κανενα 5 λεπτο μιλουσαν, μετα ο Χριστος του δινει ενα φακελο και αυτος του δινει πισω ενα σακουλακι που ειχαι κατι σαν σκονη απο οτι καταλαβα. Σε καποια φαση ακουσα το ονομα μου και εγω προσπαθω να πλησιασω αλλα ο Αλεξανδρος μου κανει νοημα να μεινω εκει που ειμαι, αλλα εγω η ξεροκεφαλη πλησιαζω και οταν πλησιαζω βλεπω το προσωπο του τυπου που φοραγε το παλτο και απο οτι καταλαβα ηταν ο Χαρης. Εμεινα αναυδη, μουδιασε ολοκληρο το κορμι μου, δεν ηξερα τι να κανω, πως να το χειριστω, παω πισω στον Αλεξανδρο και με ρωταει "Ειδες ποιος ειναι αυτος ο τυπος? Ειναι απο το σχολειο μας?", εγω δεν ηξερα τι να του απαντησω αλλα βγηκε απο το στομα μου η φραση "Οχι δεν ειδα ποιος ειναι", τι σκεφτομουν δηλαδη εκεινη την στιγμη. Μετα ο Αλεξανδρος με πηγε σπιτι μου, με καληνυχτησε και του ειπα "Σε ευχαριστω πολυ, σου χρωσταω μια πολυ μεγαλη χαρη. Αα...και μην σου ξεφυγει τιποτα απο οτι εγινει αποψε ενταξει?", "Ενταξει, καληνυχτα", μου λεει και φευγει. Εγω δεν σκεφτομουν τιποτα αλλο απο το προσωπο του Χαρη. Αχ Θεε μου τι θα κανω? Να παω να πω την κυριας Γεωργιας που εχει μπλεξει ο γιος της ή να παω να μιλησω του Χριστου? Με ολες αυτες τις σκεψεις στο μυαλο μου αποκημηθηκα...
~~~~~~~~~
Αυτο το κεφαλαιο εχει πολλες ανατροπες. Αφηστε αστερακια και κομμεντς για το τι θελετε να ακολουθηση!!χχ
-Ρ😘