Author POVS
"Hyung?" Kyungsoo called, kinusot-kusot nya ang inaantok nyang mga mata. Natanaw nya kasi si Luhan nasa Storage room. Yung storage room kasi ay mga lalagyan ng regalo ng mga fans nila. Each boxes have their owner label, para hindi magkakagulo kung para kanino nga ba ang mga gifts na yun.
Luhan flinched, "Kyungsoo? Ginulat mo naman ako." Natatawang sagot ni Luhan, he saw Kyungsoo's worried eyes staring at him. Bewilderment attacked him, why Kyungsoo looking at him like that?
"Hyung, sabihin mo sakin lahat. Tell me the whole story." Sabi ni Kyungsoo habang umuupo sa sahig, hinawakan nya ang nanglalamig na kanan kamay ni Luhan.
"Kyungsoo-ah.."
"Narinig ko, hyung. Narinig ko, ayoko na manahimik." Tinanggal ni Luhan ang kamay ni Kyungsoo na nakabalot sa kamay nya, hindi nya pinansin ang katanungan ni Kyungsoo. Muli niyang binalik ang atensyon sa mga letters ng mga fans nya para sakanya.
Kyungsoo patted his hyung's shoulders. "Please..?" Si Luhan kasi yung tipo ng tao na sinasarili ang mga problema nya, mas gusto nya kasi na malutas ito sa tulong ng sarili nya.
"But Soo.."
"I know it's hard, just once please? I want to help you."
"Kung sasabihin ko ba sayo, maayos ang lahat?"
"I'm not going to promise to it, but I'll try my best." Lumingon si Luhan sakanya, inilagay nya ang dalawa nyang palad sa ibabaw ng balikat ni Kyungsoo. Luhan opened his mouth to say something but nothing came out. He's lost of his words..
"Come on, you can do it."
Bumuntong-hininga si Luhan, pinagpapawisan sya sa kaba. "Ewan ko, Kyungsoo. Iniwasan nya nalang ako bigla.. hindi ko alam kung bakit. I'm so stupid.."
"No, you're not. Ano ba si Sehun para sayo?"
"A-ano.. uhh, uhm.. my little brother.." Para bang patanong na sagot ni Luhan kay Kyungsoo, nanglaki ng kaunti ang mga malalaking mata ni Kyungsoo.
"Liar. Do you love him?"
"Of course. I love him as my little brother.."
"Lies. Hyung, mahal mo sya hindi bilang kapatid mo. Mahal mo sya dahil sya si Oh Sehun." Kyungsoo glanced at Luhan's wide, panicked eyes.
"Hindi pwede, Kyungsoo. Hindi pwede."
"Why?"
"Kasi," Kinagat ni Luhan ang ibaba ng labi nya, pinipigilan nya kasi wag umiyak sa harapan ni Kyungsoo. "I'm not good enough, hindi ko kayang humandle ng relationship? Paano nalang kung biglang magbago? Gusto ko na maging magkaibigan lang kami. Kaya ko naman tiisin eh.." Luhan whispered, horrified.
"You're good enough for Sehunnie. Believe me, you are. Mahal ka din nya, Luhan. Sobrang mahal, kahit na iniiwasan ka nya at hindi kayo magkasundo alam kong mahal na mahal ka parin nya. Syaka, nothing will change hyung. It will getting more better if you two be together." Saad ni Kyungsoo, nakangiti ng sobrang laki.
Tumingin lang si Luhan sa mga mata ni Kyungsoo, puno ng pag-aalinlangan at pagkalito ang nararamdaman ni Luhan. "Please, andugas naman nyo oh! Haha. Akala namin nila Baek kayo na susunod samin. Basta hyung, aminin mo na kay Sehun ang nararamdaman mo. NGAYON. Bago ka pa mahuli, sige ka mamaya makahanap ng kapalit si Sehun sayo."
Tumayo bigla si Kyungsoo at bago nya iwanan si Luhan, nag-thumbs up muna sya at sinarado na ang pintuan. Mas lalong kinagat ni Luhan ang ibaba ng labi nya na dumudugo na pala, nahiga sa sahig at inisip ang mga salitang sinabi ni Kyungsoo kanina.
***
Pagkalabas ni Kyungsoo sa storage room, pinagpag nya ang shirt nya at sumenyas kay Jongin na kausapin nya na si Sehun.
Tumango si Jongin at nagtungo sa sala kung saan nakaupo at tahimik na nanunuod si Sehun. Umupo sya sa tabi nito at ipinatong nya kaagad ang dalawa nyang paa sa hita ni Sehun.
Sehun looked at him, annoyed because of Jongin's presence. "Ano ba?"
"Rude." Sinipa ni Jongin ng mahina ang gilid ng tyan ni Sehun, lalo naman ito kinainis ni Sehun at tatayo na sana ng mas lalong bigatan ni Jongin ang pagkakapatong ng mga paa nito sa hita nya.
"Spill it out, asshole." Nakangising ani ni Jongin.
"Wala akong dapat sabihin, aalis na ako."
"Tsk, jerk. Sabihin mo sakin kundi sasabihin ko kay manager ang mga kalokohan na nangyayari ngayon sa tin."
Sehun turned to the sound of the voice, kinunot nya ang noo nya sa sinabi ni Jongin. "What? Gusto mo ba mamatay? Hindi ka talaga nag-iisip."
Ngumisi ulit si Jongin ng mapansin na may tunog ng pag-aalala ang boses ni Sehun. "Kaya nga sabihin mo na sakin. Ma-guilty ka naman, Oh Sehun. And hey! I'm your bestfriend hah!"
Sehun massaged his temples, syaka tinignan ng masama si Jongin."Pwede ba! Nakakainis ka na ah!" =_=
"Sabihin mo na kasi! 15 minutes na tayo nag-uusap hindi mo pa rin nasasabi yung dapat mong sabihin!" Naiinis na din si Jongin dahil nagmamatigas si Sehun na wag sabihin sakanya ang dahilan ng pag-iwas at pagka-galit nito kay Luhan.
"Kasi nga wala akong dapat sabihin!"
"Sinungaling! Sige, tatawagin ko nalang si hyung! Para lahat tayo malagot!"
"Ano ba naman, Kim Jongin!" Mas lalong naiinis si Sehun sa inaasal ng matalik nyang kaibigan.
"Oh Sehun! Tell me your fucking problem or else I'll kill--"
"Fanservice." Mahinang sagot ni Sehun kaya hindi ito narinig ni Jongin, tinanggal nya ang paa nya sa hita ni Sehun.
"Ano? Hina ng boses mo."
"Fanservice shit. Narinig ko, tinanong sya ni Minseok hyung kung gusto nya ba ako pero sabi nya fanservice lang daw yung friendship namin and shit." Yinuko ni Sehun ang ulo nya. Niyuko din ni
Jongin ang ulo nya upang silipin ang mga mata ni Sehun na sa ilang segundo na lamang ay may papatak na ng luha. "Sehun. Fanservice?"
"Oo." Matamlay na sagot ni Sehun. Sehun wanted to run away, instead he remained on his seat waiting for his bestfriend reply.
"Sehun." Panimula ni Jongin, inilagay nya ang isa nyang daliri sa may baba ni Sehun at pilit na itinaas ito upang tignan sya ni Sehun sa mata. "Kung fanservice lang para kay Luhan 'to lahat, edi sana hindi nya inaaksaya ang oras nya para lang kausapin ka. Hindi ka nya kukulitin, hindi sya magiging malungkot dahil iniiwasan mo sya--"
"Jongin, no! Umaarte lang sya--"
"Shut the fuck up, Sehun. Patapusin mo na ako." Jongin glared deathly. "Hindi sya sobrang maapektuhan, Sehun. At yung sinasabi mong umaarte sya? Sehun, sa tingin mo ba ganoon si Luhan? He's kind, always take a good care at you, always worrying about you, always there for you. Hindi mo ba na-appreciate yun? Hindi ka ba nag-iisip? Nasan na ba utak mo? Nasa galaxy? *sighs* wag kang magpaka-manhid." He flashed a small smile then pinched Sehun's red nose due of crying.
Woah. Did he just cry? Of course he is, he's broken.
Oh Sehun is broken.
"Talk to him. Either of you two fix this misunderstanding, okay? I know you can do it." Kumindat muna sya kay Sehun bago sya iwanan.
"Hell.." Bulong ni Sehun sa sarili nya.
***
A/N: Oh yan na! Aga ng update ko<3 Saranghae! Comment at vote kayo, nagmamakaawa na ako. xD