K. Cemre Arası yatır ve hemen buraya gel.
Hızla odaya çıkarken Zeynep önüme geçip.
Z. Sevgilim lütfen
Yüzünü avuçlayıp alnından öptüm.
K. Korkma bebeğim sadece uyaracağım.
Z. Fazla üstüne gitme. Bir zamanlar bende ö-
Dudaklarını öpüp susturdum.
K. Eskiler açılmıyor sevgilim.
Kafa sallayıp kollarıma sokuldu. Sımsıkı sarıldım. Şu aralar fazla boşladım ikisini de. Hatta üçünü. Bebeğimi bile unuttum. Dertten tasadan üçünü de unutmuştum.
K. Sen iyi misin sevgilim? Rahat mısın?
Z. Yavaş yavaş yaklaşıyoruz. Ee tabi ağrılarda baş gösteriyor ama-
K. Ama benim derdimden bizim derdimizden umursamıyorsun.
Dememle dudaklarıma masum bir öpücük kondurup.
Z. Hayır tabiki. Hem umursayıp kendimle ilgilensem bile biliyorsun ki hap kullanamıyorum. Öyle de çekeceğim öylede.
Yüzünü tekrar avuçlayıp saçlarını çektim. Masumluğunu gördükçe daha da büyüyor içimdeki aşkı.
K. Seni neden bu kadar çok seviyorum ki?
Z. Bilmem.
K. Güzelim benim.
Karnının izin verdiğince sımsıkı sarıldım.
Bu güzel anı kapı sesi bozdu.
K. Şu kapıya lanet girse de bizde kurtulsak o da.
Dememle Zeynep kıkırdadı.
Z. Saçmalama hayatım hadi aç.
Gidip kapıya baktım. Oflayarak açmamla kapıda ablamı gördüm. Mahvolmuş bir şekilde yüzü gözü şişmiş ağlamaktan.
K. Ab-ablaa!
Ne olduğunu anlamadan olduğu yere yığıldı.
K. Ablaaaa!!
&&&&&&&&
K. İyi misin güzelim ha! Su ister misin? Başının altına yastık.
E. İyiyim
Bayılmış zar zor ayıltmıştık. Şuan salonda yatıyordu. Zeynep elinde kolanya ile beklerken gözümle işaret ettim oturması için. Fazla ayakta durdu.
Salonun kapısında bize bakan Cemreyi gördüm. Benim baktığımı gören ablamda o tarafa baktı.
E. Gelsene
Ne! Bir dakika! Bunu diyen ablam mı?
K. Abla lütfen
E. Karışma sen!
Cemre yanımıza geldi. Mahçup bir ifade ile yüzümüze baktı.
C. İyi misiniz?
E. İyiyim. Beni bu duruma kim getirdi biliyor musun?
Ne diyor? Kim miş. Hem Cemreye ne ki?
C. Bilmiyorum.
E. Annen!!!
K. Ne!! Abla ne diyosun.
E. Benim eve geldi. Seni neden bıraktığını Cemrenin kardeşimiz olduğunu pişman olduğunu anlattı. Sen dinlememişin ben bari dinleyecekmişim. Neyi dinleyeceğim ki. Evli bir adamla birlikte olup sonra da-
K. Kes sesini!! Laflarına dikkat et!
Daha fazla devam ettiremezdim. Ne diyordu bu.
E. Yalan mı ha!
K. Kes!! Sus anladın mı! Eğer onlar olmasaydı biz olmayacaktık.
E. Ha yani göz yumuyorsun bu olaya. Evli bir adamla ya-
K. DEFOL EVİMDEN!!!
E. Nee!!
K. O pis düşüncelerini al ve defol. Evli adamdan olduk ya biz! Bok işin yok yanımızda durmaya!
Z. Kerem
K. Ne Kerem ya ne!!! Resmen içini dökmeye gelmiş. Birde ayılıp bayılınca haline üzülmüştüm. Evimden derhal defolup git EYLÜL!!! O çok sevdiğin ailen de senin olsun. Benim ailem bana yeter! Bundan sonra yüzünü görmek istemiyorum.
E. Kerem!
K. Adımı ağzına alma!
E. Kerem ben bir an sinirlendim-
K. Ama dedin onları. Şimdi defol Eylül!
Dolu gözlerle yüzüme baktı. Önceden bu haline içim giderken şuan hiç bir şey hissetmedim
Dedikleri çok çok fazla ağırdı. Bunu beklemiyordum. Tamam kızıp bağırsın sinirini atsın ama bu ima baya ağır oldu. Evli adamla yatan bir kadından olan çocuğun ne olduğunu yüzümüze vurdu resmen.
C. Abi be-ben böyle olmasını istemezdim gerçekten.
Dolan gözlerini görünce buruk bir şekilde gülümseyip
K. Senin bir suçun yok canım. O sadece sinirden içini döktü. Demek ki içinde biriktirmiş Zara Yıldırıma olan öfkesini. Ucu bize dokunsa da diyecek sözüm yok. Ama sadece şunu söyleyeceğim. Bundan sonra benim ailem sizsiniz.
Dayanamayıp ağlamaya başladı. Kolundan tutup kendime çektim. Sımsıkı sarılırken Bir tarafta da ağlayan Zeynebi gördüm. Hıçkırarak yukarıya çıktı.
C. Abi
Geri çekilip yüzüne baktım.
K. Efendim
C. Beni bırakmazsın dimi?
Dolan gözlerimi kapatıp yutkundum. Hayatıma sonradan girenler bu kadar masum olmak zorunda mı?
K. Senin suçun yok Cemre. İkimizin de suçu yok
C. Eylül abla?
K. O en büyük suçu daha yeni işledi. Ve kolay kolay affedilemez.
C. Ama-
K. Bunları düşünme. Hadi sen Arasa bak.
C. Tamam
Deyip yanağımdan öptü. O giderken salak gibi sırıtıyordum.
&&&&&&
Merdivenleri çıkarken Cemrenin sesini duydum. Arası seviyordu. Bu mutlu halleri gülümsetmişti. Artık hayatı düzene giriyordu.
C. Annecim büyüdün mü sen ha? Bak zıbınların olmuyor.
Dediği şeyle kaşlarımı çattım.
C. Sırıtma bana öyle ısırırım.
Daha fazla dinlemeyerek odaya geçtim. Yatakta arkası dönük uyuyan Keremi gördüm. Yanına gittiğimde kollarının arasındaki minik kızımı görünce gülümsedim.
Arkalarına oturdum. Eğilip Keremin yanağından öptüm.
Kocaman bünyesi neleri kaldırdı neleri duydu yine de dimdik ayakta. Güçlü yapısının altında narin bir kalbi var ama göstermiyor. Ben hissediyorum ne kadar umursamaz görünse de Keremin kalbi çok hassas.
Tekrar öpüp saçlarını okşadım. Dolaptan geceliğimi alıp giyince yatağa Keremin yanına yattım. Bakalım bizi yarın neler bekliyor.
&&&&&
K. Öpücük?
V. Bücük
K. Ahahaha hayır bebeğim ö-pü-cük.
Dememle kıkırdayıp geriye ileriye kucağımda sallanmaya başladı. Yataktayız şuan ve hiç kalkasım yok. Karnımda oturan Veraya bir kaç kelime öğretiyorum.
K. Bir daha ö-pü-cük.
V. Büücük
Her söylediğinde kahkaha atıyorum. O kücücük dudaklarından öyle güzel öyle tatlı çıkıyorki.
K. Gel buraya öpeceğim.
Anladı galiba. Yanağını uzattı. Sımsıkı öpücük kondurdum.
Z. Ee ama halâ yatıyorsunuz. Kalkmadınız mı?
K. Kızını "bücüklere" boğuyorum.
Yüzünü buruşturdu.
Z. O ne be!
K. Veranın yeni kelimesi. Öpücük diyemiyor bücük diyor.
Küçük bir kahkaha atıp yanımıza geldi. Hem benim dudağımdan hem de Veranın dudağından öpüp.
Z. Hadi hadi bücükleride aldınız kalkın.
Demesiyle Vera da eğilip dudaklarıma öpücük kondurdu. İkimizde şok olmuşcasına bakakaldık.
Dayanamayıp kahkaha attım. Benim güzelim artık herşeyi anlıyor. Sımsıkı sarıldım.
Bu sabah değmeyin keyfimize. Kahkahalarla güne başladık. Huzurla devam eder umarım.
&&&&&&
Mutfağa girdiğimde masama Arasa mama yediren Cemreyi gördüm. Yüzümde istemsiz bir gülümseme oluştu. Onları böyle birbirlerine bağlı görmek beni mutlu ediyor.
C. Abi.
K. Aa günaydın
C. Günaydın
Ellerini birbirine çırpan Arasın başından öptüm.
K. Günaydın Aras bey. Keyifler yerinde.
Alnından öpüp ateşine baktım yoktu.
K. İyileşmişin
C. Daha iyi ama biraz mızmız
Gülümseyip yerime oturdum.
K. O günü tekrar hatırlamak istemiyorum ama eğer bir daha öyle birşey olursa gerçekten fena olur Cemre.
Gözlerini kaçırıp başını eğdi.
K. Suçlamıyorum,seni de anlıyorum ama bir daha görmeyeceğim.
C. Tamam. Söz veriyorum.
K. Güzel.
C. Aynı annem gibisin
Hızla yüzüne baktım. Biraz sinirle biraz hayretle
K. Cemre lütfen
C. Bir an annem geldi gözümün önüne. Tavrın davranışın hatta anlayışın bile aynı.
İçimde adlandıramadığım duygular oluşurken yüzümü Cemreye çevirdim. Neydi bu duygu. Merak mı? Yoksa kıyaslanmanın verdiği hayretlik mi? Ya da ilk defa o kadın ile ilgili birşey duyduğum için mi?
K. Cemre
C. Abi..tamam kızgınsın ama bence yüzleşin.
K. Kendini benim yerime koy. Ya da babamın seni istemediğini bırakıp gittiğini farzet bakalım. Sen ne düşünürsün.
Suratı düştü. Başını eğip sessiz kaldı.
K. Ben de öyle düşünmüştüm. Bir daha o kadının lafı açılmayacak bu evde.
Kalkıp mutfaktan çıktım. Salonda mutfağa doğru gelen Zeynebi görünce gülümseyip yanına gittim.
Z. İyi misin?
Dudaklarından alnından öpüp sarıldım.
K. İyiyim bebeğim.
Yerdeki Verayı kucaklayıp yanağından öptüm.
K. Hadi kahvaltıya geçin.
Z. Sen?
K. Benim küçük bir işim var
Z. Ne işi?
K. Gelince anlatırım. Telefonlarını açık tut
Z. Tamam
Tekrar dudaklarından öpüp hızla yukarıya çıktım. Rahat bir nefes almaya ihtiyacımız var hepimizin. Hemde hemen
Bölüm Sonu