NAGTUNGO SA AMERIKA SI DEIB DAHIL SA GINAWA NILA EERAH AT BREAK UP NG TAGSEN
Maxpein feel
Ikaw ay kanilang tinukso,
Sinamantala ang kahinaan na iyong puso,
Ako ay labis mong nasaktan,
Sa eksena n'yo ni Eerah na aming nasaksihan?
Ikaw ay sinaktan nila ng pisikalan,
Iyong puso nararapat na operahan,
Kayo ng iyong magulang, nagtungo sa Amerika,
Sabi ko pa magpagaling ka.
Pagbalik mo, akala mo maayos tayo,
Pero ikaw ay tinutulak ko palayo,
Sa 'yo ako ay tuluyang naghiwalay,
Ayoko na ikaw kanilang muling idamay.
Lihim kitang binabantayan,
Para sa kaligtasan,handa ko makipagpatayan,
Dahil sa mga sakim na Rewis,
Buhay ko handang ibuwis.
Lovemir kanyang puso sa 'yo ay inalay,
Para madugtungan ang iyong buhay,
Sa Korea, muli ako ay nagtungo,
Nasa ating kapalaran ay nagpabago.
SECOND BREAK UP
Maxpein feel
Tayong dalawa ay nagkatampuhan,
Kaya nagpunta ka sa isang kasiyahan,
Kaming ni Lovemir ay nagtungo rin,
Lahat ng bahagi ng lugar na iyon halos akin ng suyurin.
Sa isang madilim na kubo kayo naroroon,
Halos manlambot ako sa nasaksihan ko roon,
Selos at galit ang pinagsanib,
Sasabog na ang aking dibdib.
Ikaw ay aking biglang iniwanan,
Ayoko makinig sa iyong dahilan na kababawan,
Nanginginig na ang aking mga kamay,
Sa galit ko maraming madadamay.
Ikaw pala ay kanilang pinagkaisahan,
Sinaktan ka nila, halos puso mapuruhan,
Nagtungo kami sa pagamutan,
Ang iyong mga galos sa mukha ay di ko malimutan.
Nilabag nila ang aking patakaran,
Pananakit nila sa 'yo ay kanilang pagbabayaran,
Ang ginawa nila sa atin, di ko palalampasin,
Kasakiman nila aking tatapusin.
AWAY LABAN SA MGA REWIS
Maxpein feel
Iba rin ang kanilang tapang,
Sa bawat kong kilos sila ay nakaabang,
Aming teritoryo kanilang pinasok,
Kaya puso ko ay naghihimutok.
Binihag namin si Taylor,
Isa s'yang lihim na traydor,
Enrile ang kanilang pakay,
Pero aking lolo ang kanilang pinatay.
Nagpunta sila sa lamay,
Nanginginig sa galit aking mga kamay,
Buhay ang kanilang inutang,
Kaya humanda sila paghihiganti ko na nag-aabang.
Isa si Christian sa nagbayad,
Aking galit kanilang sinagad,
Wala na ko paki sa aking kaparusahan,
Tatapusin ko na itong gulo kanilang sinimulan.
Maraming nadamay sa kanila,
Pati mga bata ay pinatulan nila,
Kanilang pagiging sakim ay sumobra,
Akala nila sa 'kin sila ay uubra.
Isang pana sa 'kin ang nagpatumba,
Na kina Lovemir at Deib na nagpakaba,
Malaya kong tatanggapin aking kapalaran,
Pagmamahal ko sa aking pamilya di nila matatawaran.
PINANA NI MORE SI PEIN
More feels
Masakit nawala na ang ating chairman,
Mahirap tanggapin kailanman,
Sa 'yong galit ikaw ay aking hinayaan,
Bilang iyong ama, alam ko na may sariling kapabayaan.
Ating mundo may sariling batas,
Pero ang pagpatay ay di nag-iisang lutas,
Kailangan na kitang patigilin,
Aking damdamin hirap akong pigilin.
Isang pana sa 'yo ay nagpatapos,
Iyong hininga ay makapos,
Alam mong masakit sa akin bilang iyong ama,
Walang magawa, ang mga hukom ay aking kasama.
Sa iyong mga kamay dugo ay dumanak,
Sobrang nanghihina na ko anak,
Kamatayan ang sa iyo kanilang inihatol,
Wala kong lakas para tumutol.
Patawarin ako sa iyong naging kapalaran,
Dahil sa 'kin, sa hirap ka nakipagsapalaran,
Alam mo ayaw kitang mapahamak,
Pero ito ang mundong ating ginagalawan anak.
SINALO NI LOVEMIR ANG BALA NA PARA KAY PEIN
PATI SINA RD AT RHUMZEL DINAMAY
Maxpein feels
Sila talaga ay walang pinalalampas,
Kanilang kasakiman walang kupas,
Pati mga bata kanilang dinamay,
Uubusin ko pati kanilang galamay.
Si Randall sa 'kin ay nagpatulong,
Galit ko sa mga Rewis ay aking binubulong,
RD at Rhumzell kanilang binihag,
Sa kanila hindi ako magpapatinag.
Sinampal ni Eerah si RD na aking kitang-kita,
Nanlilisik na ang aking mga mata,
Sa aking bilis nagawa ko s'yang iligtas,
Mga duwag sila, di marunong lumaban ng patas.
Ako ay nagbalik para kina Maxwell at Deib,
Kalagayan nila nagpasakit sa 'king dibdib.
Huli kong nailigtas ay aking Sensui,
Lovemir sinalo ang isang bala na para sa'kin,
sa kasalanan n'ya s'ya ay nagsisisi.
PAGKAMATAY NI CHAIRMAN MOON
Maxpein feels
Kung pagmamasdan mo s'ya ay istrikto,
Para kaming mga apo n'ya ay matuto,
Pero kami ay kanyang pinagmamalaki,
Sinubaybayan ang aming paglaki.
Kahit na ako'y anak sa iba ng aking ama,
Pag-aaruga ang kanyang pinadama,
Pansamantala kong nagrebelde,
Sa kanilang kapangyarihan di dumepende.
S'ya ang aking nag-iisang lolo,
Na tahimik akong inaalo,
Ang naiisa naming chairman,
Pagmamahal n'ya ang aking yaman.
Nag-aral ako at nakapagtapos,
Sa sinabi n'ya sa 'kin puso ko ay hinaplos,
Tasang aking iniregalo, s'ya'y labis na natuwa,
Sa kanyang ngiti ay hindi ako magsasawa.
Dahil sa mga sakim na Rewis,
Buhay n'ya ay ibinuwis,
'Di ko malilimutan ang kanyang ngiti noon,
Ang makita s'ya iyon na pala ang huling pagkakataon.
Kotseng lulan s'ya ay sumabog,
Na sa aking puso ay nakapagkabog,
Iyon ang araw na huli ko s'yang nasilayan,
Araw na punung puno ng kalungkutan.
PAGKAMATAY NI CHAIRMAN MOON
Maxpein feels
S'ya ang pinakamamahal kong lolo,
Na nangangailangan ng pagsaklolo,
Sa isang kotse nila ito isinakay,
Mga Rewis masama ang pakay.
Kotse kung saan s'ya ay lulan ay pinasabog,
Puso ko lumakas ang pagkabog,
Lasog- lasog na ang kanyang katawan,
Mga Rewis ang tunay na may kagagawan.
Mundo ko unti-unting nagaugunaw,
Nang s'ya ay tuluyang pumanaw,
Aming kapaligiran puno ng kalungkutan,
Mga kabutihan n'ya hindi malilimutan.
Chairman Moon na aking lolo,
Bihira s'ya makihalubilo,
Aking mga mata lihim na umiiyak,
Sa pagkawala mo, puso ko ay nabiyak.
PAG ALIS NI PEIN NA DI ALAM NI DEIB
Maxpein feels
Kakatapos lang munti namin kasiyahan,
Muli kami ay nagsimula ang kaguluhan,
Mallyu, Yago, Choco kami ay pinagkaisahan,
Si Tob ang isa sa napuruhan.
Halos lahat kami ay dinala sa pagamutan,
Isang pangyayari na di ko malilimutan,
May nabunyag mula sa nakaraan,
Kaya pala aming pagmamahalan ni Randall ay kanilang hinadlangan.
Pakiramdam ko, ako ang dapat sisihin,
Sarili ko ay hirap ko ng intindihin,
Lungkot at lumabay akin na namang titiisin,
Mga nadarama akin muling sasarilihin.
Ako ay umalis na walang paalam,
Tanging pamilya ko lang ang nakakaalam,
Si Deib sa 'kin ay nagdamdam,
Aayusin ko mag-isa aking mga dinaramdam.
Ilang mensahe sa 'kin kanyang pinadadala,
Sa 'king telepono ako ay natulala,
Ako rin ay nangungulila,
Na di ko naman kinakaila.
Sa kanyang pagtatapos ako ay dumalo,
Nararamdaman namin ay halo-halo,
Sa 'kin, s'ya ay nagtampo,
Nagpapasalamat sa 'kin ay di pa s'ya nahahapo.
HINDI PAGSIPOT NI PEIN SA PROPOSAL NI DEIB
Deib feels
Nagimbal tayo pareho sa katotohanan,
Aking lolo ang ugat ng kaguluhan,
Maraming nadamay at nasaktan,
Pati ang pagyao ng iyong lolo di natin malimutan.
Ikaw ay umalis muli,
Nais ko pa sana ikaw ay manatili,
Pero nanalo ka ulit bandang huli,
Nagtungo ka ng Korea sandali.
Ako ay labis naniwala,
Kasi sa 'yo buo aking tiwala,
Noong umaga nag-uumapaw pa aking sigla,
Hihingin ko na ang iyong kamay, pero ikaw ay wala.
Isa-isa kong sinindihan ang mga ilaw,
Para sa kadiliman iyong maging tanglaw,
Sa aking kinauupuan 'di na ko gumagalaw,
Mga mata ko unti-unti ng namamanglaw.
Hindi ka na naman dumating,
Aking puso muli na namang naghihinaing,
Akala ko sa gabing ito ikaw ay makakapiling,
Sa madilim na kalangitan, ako ay humihiling.
Sa iyong 'di pagsipot ako nanamlay,
Sa aking damdamin sakit ang tumatulay,
Ako pa rin ay handang maghintay,
Di ako naniniwala na ikaw ay patay.
NAGING COLD SI DEIB KAY PEIN
Deib feels
Ang tagal mong nawala,
Ngayon nasa harapan nakita bigla,
Oo, mahal na mahal kita,
Pero ang aking pagtatampo ay ipapakita.
Si Kim ang aking naging sandalan,
Nagpupuno noon ng iyong kawalan,
Pero pag-ibig ko sa 'yo walang kapantay,
Limang taon naghintay ang s'yang patunay.
Pinipigilan ang aking sarili na ikaw ay yakapin,
Umiiwas muna na ikaw ay kausapin,
Nong isang araw nagtungo ka sa aming bahay,
Ating pag-uusap walang kabuhay-buhay.
Malungkot mong pinagmasdan aking paglayo,
Ikaw pa rin naroon at nanatiling nakatayo,
Masaya ako at ikaw ay bumalik,
Pero tiwala ko ay di pa ganon agad nanumbalik.
Ako ay nagawa mong tiisin,
Kaya ikaw ay di nagagawang pansinin,
Patunayan mo lang di ka na muling aalis,
Agam-agam ko ay tuluyang maaalis.
NALAMAN NI PEIN MAY DEPRESYON SI DEIB
Maxpein feels
Hindi na talaga ko makatiis,
Nangungulila ko sa 'yo ng labis,
Ngayon tayo ay magkaharap,
Na matagal ng pinangarap.
Sa 'kin ikaw ay umamin,
Ako pa rin laman ng iyong damdamin,
Si Kimeniah tayo ay nilapitan,
May hawak s'yang gamot kaya ko naguluhan.
Ito iyong ininom, at saka ako iniwan,
Binasa ko ang pangalan ng gamot, sakit ang aking naramdaman,
Matinding depresyon ang iyong naging sakit,
Kinikimkim mo lahat ang iyong mga hinanakit.
Ako ay hindi labis na mapalagay,
Gusto ko alamin ang tunay mong lagay,
Kahit gabing-gabi ay nagtungo ako sa inyong bahay,
Nais ko sabihin na ikaw ang dahilan kung bakit pa ko nabubuhay.
Nagpapasalamat nagkasama tayo sa Palawan,
Hindi ko kaya na ako ay iyong iiwan,
Ako ay babawi, aking pangako yan,
Hindi ko hahayaang mawala ka sa 'kin ng tuluyan.
ANG PAGBABALIK NANG BUHAY NA MAXPEIN
Deib feels
Akala ko, ako'y namamalik-mata,
Pero ikaw na talaga aking nakikita,
Hindi pa ko handang ikaw ay kausapin,
Pinipigilan ang aking sarili na ikaw ay yakapin.
Taon-taon kita hinintay,
Sa wala lang ako nag-antay,
Pero ngayon ikaw akin ng kaharap,
Na noon akin lamang pinapangarap.
Gabi-gabi ako noon lumuluha,
Humihiling na sana maghimala,
Na ikaw ay mabuhay,
Ngayon mundo ko ulit ay nagkakulay.
Pagmasdan ka muli aking gagawin,
Puso ko hindi nila kayang nakawin,
Nilalaman nito ay ikaw pa rin,
Totoo n'yan di kita kayang tiisin.
Gusto ko ikaw naman ang maglambing,
Na mangako di na aalis sa king piling,
Tinupad mo ang aking hiling,
Pagmamahalan natin walang kahambing.