Selamun aleykum.
Geçmişe sürgün edilen bir geleceğin hüsran sonlu hikayesi.
Adımlarımın tok sesi duyuluyor , zemini kirli merdivende ,
pas tutmuş demir parmaklıklar şahitlik ediyor ellerimin izlerine .
Yıkık dökük bir evde , yara bere çocukluğum .
Kapı kenarlarında duyulan sessiz iniltilerim .
Duvar diplerinde dizlerimin kurumuş kan lekeleri.
Tozlu raflarda gezinen parmaklarım, hissedilen bir burukluk , hapsedilen bir teselli misali .
Çekmecede saklanmış esrarengiz plaklar.
Buram buram solunan bir mazi.
Geçmişe esir olmuş bir gelecek düşün , mühürlenmiş dudaklar arasında can veren sözler gibi .
Dünüme bugün olup , bugünüme gelmeyen yarınlar gibi .
Salıncağımın eski iplerinde sakli anılarım belirsiz zamanların acısına ha koptu ha kopacaktı., İnfazı bekleyen umutlar birikmiş nicesinde , intihara meyilli hayalleri içine tutuklayan . Üzerime kapanan kapılar ardına kadar açıldı şimdi.
Bu eve sürgün ettiğim çocukluğumu saldım gökyüzüne ,
Bir kuşun kanat çırpışı gibi kavuşsun özgürlüğe .
Ansızın ıslandı avuçlarım , nokta koydum cümlelerime .
Üç noktayı yakıştıramamistim , beklenen bir başlangıç bırakamadım bir türlü.
"son " dediklerimiz kaybedistir aslında , her son bir başlangıç doğurmazmış.
Derin bir nefes , anlık sitem , Tuhaf bir telaş sol yanımda .
Üç tok ses duyuldu ,
Kapattım gözlerimi,
usulca bıraktım nefesimi,
biliyordum.
Gelen son, benim kapımda.
Instagram : Muvahhidezeyneb
Telagram: Muvahhidezeyneb1
Allah'a emanet olun...
Yorumlarınızı bekliyorum !!!!!! :)