Yazdığım her bir yeni yazı ve hikaye de kendimden birşeyler bıraktım . Yazmak icin ilhama ihtiyacım yoktu. Benim için hissetmek önemlidir ve ben konuşmadım birşeyler anlatmadım sadece hissettim . Belki bir insani , nesneyi . Belki de sadece bir fot...
Selamunaleykum. Geçmişe sürgün edilen bir geleceğin hüsran sonlu hikayesi.
Adımlarımın tok sesi duyuluyor , zemini kirli merdivende , pas tutmuş demir parmaklıklar şahitlik ediyor ellerimin izlerine . Yıkık dökük bir evde , yara bere çocukluğum . Kapı kenarlarında duyulan sessiz iniltilerim . Duvar diplerinde dizlerimin kurumuş kan lekeleri. Tozlu raflarda gezinen parmaklarım, hissedilen bir burukluk , hapsedilen bir teselli misali . Çekmecede saklanmış esrarengiz plaklar. Buram buram solunan bir mazi. Geçmişe esir olmuş bir gelecek düşün , mühürlenmiş dudaklar arasında can veren sözler gibi . Dünüme bugün olup , bugünüme gelmeyen yarınlar gibi . Salıncağımın eski iplerinde sakli anılarım belirsiz zamanların acısına ha koptu ha kopacaktı., İnfazı bekleyen umutlar birikmiş nicesinde , intihara meyilli hayalleri içine tutuklayan . Üzerime kapanan kapılar ardına kadar açıldı şimdi. Bu eve sürgün ettiğim çocukluğumu saldım gökyüzüne , Bir kuşun kanat çırpışı gibi kavuşsun özgürlüğe . Ansızın ıslandı avuçlarım , nokta koydum cümlelerime .
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Üç noktayı yakıştıramamistim , beklenen bir başlangıç bırakamadım bir türlü. "son " dediklerimiz kaybedistir aslında , her son bir başlangıç doğurmazmış. Derin bir nefes , anlık sitem , Tuhaf bir telaş sol yanımda . Üç tok ses duyuldu , Kapattım gözlerimi, usulca bıraktım nefesimi, biliyordum.
