Shantelle/Samantha's P.O.V
I was sitting next to the man whom I admire the most, I never thought that this love story of us will never be as happy as we are now akala ko hanggang dun na lang, akala ko ganun na lang matatapos ang lahat, akala ko lang pala 'iyon, ako na ata ang pinakamasayang babae sa buong mundo lalo na't kasama 'ko na ang tatlong mahahalagang lalaki sa buhay 'ko.
"They grow up so quickly" napatingin ako kay Jace na nakangiting nakatingin sa mga anak naming masayang naglalaro sa dalampasigan habang dahan dahang lumulubog ang araw sa tahimik na dagat., tahimik lamang akong pinagmasdan ang mga bata at sumang ayon sa sinabi ni Jace.
"I'm just afraid that one day they leave us, you know" Narinig 'ko ang kanyang mahinang tawa at batid 'ko ang kalungkutan niyang 'yun at ramdam 'ko 'iyon.
"I felt sorry sa mga oras na dapat kasama 'ko sila, I should be there on their special occasion back when they're just this little " He glance at me and smile "and to you" he paused "sorry for leaving you hanging, sorry for making you wait, sorry for those sleepless night, painful cries and heartache" he looked down, my heart sink as the tears start streaming, tahimik lang akong pinagmasdan siya dahil sa totoo hindi 'ko alam kung anong dapat 'kong sabihin.
"Yes, to say that I have no choice but to leave you is so irresponsible, it is for cowards to lie, I thought I found the road wherein I can save you and our two son by telling lies, sorry for every tears that you shed for me, sorry for not being able to comfort you when you feel so down, sorry for not being able to hold you, for those night that I'm not able to see you I was there suffering too, that thought of you crying each nights killing me, if you only know the pain shan, halos mamatay ako kakaisip sa inyo ng mga anak 'ko"
"jace..." I uttered
"I'm really sorry... I'm sorry that I never told you how I really felt, I apologize for all the years, months, weeks, days, hours, every minutes and seconds,. I felt ashamed for what I had done sisingsisi ako there are time na sinubukan 'ko na wag na magpakita pa dahil sa kahihiyan? I longing for you at sa mga bata, I fcking miss your laughed and everything it's like the whole world is against my will, I was at the four corner of that room at 'iyon lamang ang nakasaksi sa kalungkutan 'ko I was so down, so shallow pero walang oras na hindi kayo sumagi sa isip 'ko kaya patuloy lang ako sa pag asa na makikita 'ko ulit kayo, you are the main reason kung bakit nandito pa rin ako sa tabi niyo at nagpapasalamat ako dahil dun" I tried to suppress my tears as a large lump built inside my throat how the world can be cruel? Ang sakit makita na umiiyak siya sa harap 'ko ngayon, ang matapang at matipong lalaki na 'to ay tila walang laban sa kahit na sino sa ganitong sitwasyon.
"Jace you don't need to say sorry, alam 'ko na may dahilan kung bakit mo yun ginawa at sa totoo niyan alam 'ko na buhay ka pa dahil ramdam 'ko iyon, nararamdaman 'ko ang bawat pagtibok ng puso mo hindi 'ko alam kung paano pero, Oo naniniwala ako na isang araw babalik ka sa buhay naming ng mga anak mo at tutuparin mo ang bawat hiling 'ko, kung alam mo lang siguro kung gaano 'ko inantay ang pagbabalik mo, walang araw o gabi na hindi kita naisip kung kumain ka na ba, kung may tinitirhan ka, sa tuwing birthday mo, miss na miss kita Jace" Hindi 'ko na napigilan pa ang paglandas ng aking luha lalo na nang maisip 'ko ang bawat sandali noon na nauubusan na ako ng pag asa na baka nga buhay pa siya.
"I got sick shan, I was weak, got a third degree burn, naparalisado ang katawan 'ko pero pinilit 'kong magpakatatag para makabalik ng mas maaga para sa inyo, I undergo therapy I even hired psychiatrist just to make sure na uuwi akong matino sayo and I'm glad na mabilis 'ko lang nabawi ang dating ako"
Napasinghap ako sa mga sinabi niyang 'iyon, halos madurog ang puso 'ko habang pinakikinggan ang bawat hikbi at sigok na 'iyon ni Jace hanggang ngayon ay patuloy pa rin ang paghingi niyang na sorry sa akin at sa mga anak namin, ang akala ko'y doon na matatapos 'iyon nang hawakan niya ang mga kamay 'ko at halikan iyon at pinunasan ang luha mula sa mga mata 'ko.
"shan... Right at this moment I promise to love you until such time na maramdaman mo na nagsisisi ako sa mga nagawa 'ko at maramdaman mo na sobrang mahal kita, corny man sabihin pero totoo lahat ng 'to, there is no one else I would rather want to spend my life with ikaw lang," dang! Sobrang sobra yung saya na nararamdaman 'ko ngayon ng dahil sa mga sinabi niyang hindi 'ko napigilan ang sarili 'ko at binigyan siya ng isang matamis na halik natigil lamang iyon ng biglang may maliliit ng hagikgik kaming narinig.
"Oooops! Daddy got score from mommy yieee" OMG! They caught us doing jeez!
"Don't worry mommy we won't tell anybody even tita nina lalala~" savior said as he cover his mouth but still holding his laugh for a moment.
"haha! You just ruined the moment little buddies" and they all laughed out loud as if hindi ako nag eexist ugh
"Mommy you're blushing!" agad akong napatakip sa aking mukha dahil sa hiya kahit pa mga anak ;ko yun ay nahihiya pa rin ako masyado pa silang bata para sa mga ganoong eksena!
"Mommy is so kilig because of daddy!"
"HAHAHA!" humarap ako sa kanila at isa isang piningot 'iyong mga ilong nila na iisa lang ang hulma, natahimik sila at ako naman ang natawa ngunit tiniis 'ko iyon dahil paniguradong tatawa nanaman ang mag aamang 'to
"Don't hold your laugh mommy you might ummm. Fart?" sagot ni Xavier na siya naman ikinatawa ng kanilang ama at ni savior.
"Stop acting na kasi that you are mad mommy" hirit pa ni savior.
"Hay nako! Mga lalaki talaga sakit sa ulo wala man lang akong kakampi sa inyong tatlo" I replied with emotion.
"edi sundan ng babae basic" napatanga ako sa sinabi ni Jace at agad na kinurot ang tagiliran niya
"bunganga mo!" pinandilatan 'ko ng mata 'tong daddy nila mamaya niyan marinig ng mga bata edi baka isipin nila naglalaro lang kami.
"tss kala mo talaga ayaw niya gusto din naman" kunot noo 'ko siyang pinakatitigan "ano ulit sabi mo?" tanong 'ko at mabilis pa sa bala ng baril niya ang pag iling nito ha! Akala niya ha!
Pag sapit ng dilim ay bumalik na kami sa hotel na tinutuluyan namin upang kumain nang hapunan hindi 'ko mapigilan na hindi mapangiti lalo pa't nakikita 'ko na sobrang enjoy na enjoy sila habang kumakain kami ng magkakasama akala 'ko di na 'to mangyayari pa, buti na lamang pala at bumalik siya ng buhay at binigay niya ang matagal 'ko nang dasal, ang makasama 'ko siya ng mas matagal pa kasama ang mga anak namin na siyang bunga ng aming pagmamahalan.
Nang matapos ang hapunan ay agad na nagsipanhikan ang mga bata sa kanilang mga kwarto at tanging ako at sa jace na lang naiwan sa sala.
"masyadong advance utak ng mga anak mo ano?" tanong 'ko habang abala sa pag ligpit ng mga naiwang kalat ng kambal.
"Yep, well perks of being a Lee" he answered "pwede na nga sundan ng isa pa eh", Hindi 'ko alam kung seryoso ba siya sa sinasabi niya or what pero aaminin 'ko gusto 'ko din naman ng isa pa at ang gusto 'ko babae naman para naman magkaprinsesa naman kami diba?
"Gusto 'ko nga eh mmm kalian kaya pwede?" He looked at me with disbelief and his face lighten up as if nakakita siya ng something na hindi 'ko nakikita "why?" I asked.
"seryoso?" tanong niya na may halong ngiti sa kanyang mga labi.
"oo nga pero dapat pag nag buntis ako magkasya pa rin yung wedding gown sakin" biro 'ko, halos matumba ako ng higitin niya bigla ang braso 'ko at niyakap ng sobrang higpit.
"hahaha hoy! Ano ba! Stop it haha.. wahhhh jace hahaha" tili 'ko habang paikot ikot kaming dalawa habang yakap niya ako.
"akala 'ko di ka papayag eh" "tagal 'ko nang nagtitiis" medyo may kalabuan yung pangalalawa niyang sinabi ngunit hindi 'ko na lamang ito inintindi.
Jace Lee's P.O.V
I am stunned by the way she took care of our kids, her surname will soon be replace as "Lee" She sacrifice everything that she have just to make us happy and contented ang saya niyang pagmasdan habang kinakausap at binibihisan ng pajamas ang mga anak namin.
"I carried the two of you for nine months and you came out looking like your dad? So unfair" she said as she put savior's pajamas on.
"Why mommy? Don't you like daddy's face? He look so gwapo naman right?" Savior replied and giggled.
"And mommy we saw your picture, your tummy was really big, did you swallowed big watermelon?" Xavier asked out of curiosity and kisses his mommy's nose.
"It's not watermelon young man" Sagot 'ko and walked towards them to joined.
"Then what daddy?"
"God gave us two little angels and put it inside mommy's tummy" I explained and they just nodded, thanks God they did not ask for more haha.
"Oh okay!" sabay na sagot ng kambal.
"Go to your bed and sleep" I commanded and peck a kiss on their forehead.
"Goodnight mom and dad! I love you"
Natutulog na ng mahimbing ang mga bata ng mapagdesisyonan naming na magpahinga na rin, mukhang napagod ata 'tong misis 'ko at di ata ako pinapansin.
"Hey...problem?" tawag 'ko and hug her from behind I sniffed the scent of her perfume and kiss her neck.
"wala jace, di lang talaga ako makapaniwala na nandito ka na" mahinang sagot 'nito.
"Hindi na ako mawawala promise yan"
I let her rest in our sofa bed and carry her after a while, tulad ng dati ay di pa rin siya nagbabago at sobrang namiss ko 'to, inihiga 'ko na siya sa kama and do the same, Malaya 'kong napagmasdan ang kanyang maamong mukha ngayon 'ko lang naramdaman ang ganito sa isang babae at sa kanya lang
"You are, not just a mother of my child, but also you are the every beat of my heart, not just a queen but also the woman of my dreams" I stated. "hindi 'ko alam kung gaano ako katagal mabubuhay but I know that every single second will be worth it because I'm with you, nagkaroon ako ng dahilan lumaban at mabuhay dahil sayo"
I still remember the first time when I met her and tell me about the baby it was the first time na may babaeng mas siga pa ata sa akin, she was so feisty and blunt, she handed me the ultrasound picture alam 'kong mangyayari yun pero di 'ko naman akalain na hahanapin niya ako gayong masyadong pribado ang buhay 'ko sa ibang tao akala 'ko ilalayo niya ang mga bata sa akin noon dahil sa ang sabi niya wala daw akong modo at bastos.
I was bemused right after we had our first conversation through phone; she was not my ideal girl dahil para sa akin sagabal lang ang babae sa mga plano 'ko pero when she ended up the call dang! My heart race so fast as if first time 'kong kumausap ng babae akala 'ko pa nun di niya sasagutin yung tawag 'ko kaya natakot ako.
And the first time I saw her smile I instantly realized kung ano ang kulang sa buhay 'ko, I'm so glad the I choose you until now kapag ka tinititigan ko siya I still wonder what it is that I did to warrant such a marvelous gift from God.
Her beauty radiates from within that keeps on burning.
I never know what the future brings but as long as kasama 'ko sila isa lang masisigurado 'ko gagawin 'ko ang lahat and this time hindi 'ko na hahayaan na mawala o mamatay ako instead of dying mabubuhay ako para matupad lahat ng gusto 'kong plano para sa kanila.
I'm not a sweet talker ass, but if I could say something romantic, sakanya 'ko lang sasabihin lahat, she pick up all the broken pieces at binuo iyon kaya as a return I want to be the best husband I can be.
"Now I can rest all of my worries and I won't be alone anymore"
"I love you Samantha Lee, goodnight my love"
~~~~
Sorry for late UD guys, sobrang stress and depress lang talaga ako idk how to deal with it just bare with me lovelots 💕 xoxo. kindly pm me for suggestion,
ps: I miss you guys 💔
~Blackrosiren