Arkadaşlar bu bölümü yıldızlarsanız sevinirim.
Barış, bütün çocukları almış yatacakları yere doğru götürüyordu. Burak aniden yanında bulunan kişiye "Az önce o Karya'ya hoşgeldiniz mi dedi?"
Burak bunu anlamakta zorluk çekti "Karya da neresi?"diye içinden geçirdi. Yanında ki çocuk "Evet Burak Karya dedi. Bulunduğumuz bu yer devletin özel bir yeriymiş Amerika'da bulunan 51.bölge gibi."
Burak "Nasıl bir yer burası?"dedi. Yanındaki çocuk "Nasıl bir yer olduğunu bizde bilmiyoruz. Kimse söylemedi sorsak da söylemezler."
Barış bir anda durdu ve arkasını dönerek "Evet arkadaşlar kalacağınız yere gelmiş bulunmaktayız. Gardiyan kapıyı aç!" dedi.
Gardiyan kapıyı açarken Burak içinden buradan çıkmanın yollarını düşünüyordu.
*Kendi hücremde kalsam daha iyiydi. En azından bu adamı görmezdim, bu adam beni deli ediyor. Kendi kendime konuşmam beni rahatlatıyor. Karşımda duran kız bana mı bakıyor? Sanırsam evet bana bakıyor gidip tanışmalımıyım acaba?* diye geçirdi içinden.
Bir tane çocuk Barış'ın yanına soru sormak için gitti "Kızlar ve erkekler aynı yerde mi kalacak?"
"Odalarınız karşı karşıya olacak. Son olarak şunu ekleyeyim yarın üzerinizde deneye başlayacağız."dedi.
Barış bunu söyledikten sonra ilk buluştukları yerdeki gibi fısıldaşma başladı.
"Bu adam bizi öldürmek istiyor heralde. Burdan bir an önce kurtulup babamı aramak ve onu bulup onunla zaman geçirmek istiyorum."diye içinden geçirdi Burak.
Burak kafasında bin bir şeyle dolaşırken şimdi bu şeye nasıl adapte olacaktı. Aslında herkesin kafasında bu sorular olabilirdi.
Kapılar anormal bir şekilde yukarı doğru kalktı. Kızlar koridorun sol tarafındaki oda da kalacaklardı erkekler ise sağ tarafında. Kızlar ve erkekler kavga yapmamaları için yatakların üzerinde bulunan battaniyenin üzerinde isimleri yazıyordu.
Erkekler 5 kişi olduğundan yatakların ikisi sağ diğer ikisi sol tarafta sonuncu ise kapıdan girildiği gibi kapının karşısındaydı. Sol yanına baktığında ilk karşılaştıkları yerde konuştuğu çocuk Berk vardı. Sağ yanında tanımadığı bir kişi vardı adı battaniyenin üzerinde yazıyordu. Çocuğun adı Görkem'miş çocuk biraz ağır abi, asabi ve delice birine benziyordu.
Burak "Bu karşımda ki çocukta kim? battaniyenin üzerinde Ahmet yazıyor. Bu çocuk manyak birine benziyor. Yakında hepsiyle tanışırım nasıl olsa. Acaba yarın bize nasıl birşey yapacaklar?" diye içinden geçirdi.
Burak sol koluna baktığında saatini bulamadı. Bulamayınca etrafına bakmaya başlamıştı sağ tarafına baktığında karşısında griye benzeyen duvar vardı. Sol tarafına baktığında metalden yapılmış bir komodin vardı. Üzerinde biraz tombul yuvarlak bir saat vardı saate baktı epey bir geç olduğunu anladıktan sonra yatmak için üzerini değiştirdi. Üzerini değiştirdikten sonra yatağının yanına giderken çocuklara seslendi ve "Çocuklar siz yatmıyor musunuz?"
Çocuklar teker teker "Az sonra yatarız" demişti. Çocuklar uyuduktan 2-3 saat sonra Burak aniden yataktan fırlayarak "Annemi götürmeyin!"diye bağırmıştı.
Burak'ın bağırmasıyla odadaki herkes uyanmıştı gardiyanlar içeri koşturur bir şekilde içeri girdi. "Kim bağırdı öyle?"demişlerdi.
Burak "Ben bağırdım kabus gördüm galiba ama ne gördüğümü hatırlamıyorum."
Burak uyandığı için tekrar aynı şeyleri görmemek için uyumamıştı. Sol tarafında bulunan komodindeki saate bakarak saatin 6.17 olduğunu gördükten sonra yatmak istemedi. Gardiyanların ne zaman uyandıracağını bilmiyordu. Görkem'in yanındaki çocuk "Burak uyumayacak mısın?"demişti.
"Evet uyumayacağım, bir daha böyle uyanmak istemiyorum. Bu arada ismin ne?" dedi Burak.
"İsmim Kıvanç." dedi.
Kıvanç'ta Burak gibi pek uyumak istemiyordu.
"Sen buraya nasıl geldin?" diye sordu Burak.
"Ben buraya kendi isteğimle geldim. Seni buraya zorla getirmişler biliyorum hatta iğne vurup öyle getirmişler. Barış senin özel birisi olduğunu söylüyor."
"Özel olduğumu mu? Hapishaneye düşme nedenin neydi?"
"Kan davası için kız kardeşimi öldürdüm."
"Ne yapmıştı ki?"
"Bizim namusumuzu zedeledi."
"Peki öyle olsun bir işim düşerse beraber yapabiliriz."
"Peki sen neden hapishaneye girdin?"
"Ben babamı aramak için polis merkezinin veri tabanını hacklerken yakalandım."
"Oğlum bu baya bir büyük suç bence en az 15 yıldan başlar bunun cezası. Seni nasıl buraya çağırdı Barış hala anlamış değilim seni nasıl böyle bir göreve çağırdılar."
"Bilmiyorum Kıvanç ama burada olmak istemem."
Burak ve Kıvanç sohbet etmeyi sürdürürken Barış ve askerler koridordan hızlı adımlarla erkeklerin ve kızların bulundukları odalara doğru geliyorlardı.
Askerler gardiyanlara "Kapıları açın!" dedi.
Kapılar yine anormal bir şekilde yukarıya doğru açıldı. Barış bağırarak "Kızlar ve erkekler uyanma vakti geldi. Burak ve Kıvanç siz uyumamışsınız galiba" dedi ve şunu ekledi "Heyecanlı mısınız?"
Kıvanç "Ben biraz heyecanlıyım." dedi.
Bütün herkes kalkmıştı üzerlerini değiştirmek için Barış gençleri soyunma odalarına yönlendirdi. Gençler soyunma odasına geldikten sonra herkes kendi için yapılmış bölmelere girdiler. Karşılarında duran kıyafetler siyah, gri ve kırmızı renkte bulunan kıyafetler giydiler. Bu kıyafetler tayt gibi üzerlerine yapışmıştı.
Herkes kıyafetleri giydikten sonra soyunma odalarından çıkmıştı. Barış "Evet arkadaşlar şimdi laboratuvar'a gidiyoruz. Orada sakın delice şeyler yapmayın bizi ne kadar zora sokarsanız o kadar buradan zor ayrılırsınız. Her testte korkmayın bugün size ilk aşıları enjekte edeceğiz."
Yine herkes birbiriyle fısıldaşmaya başladı.
Herkes Barış'ın arkasından geliyordu. Koridor çok aydınlık herkes gözlerini kısmak zorunda kalıyordu. Yerler sanki her saat temizleniyordu, aşırı temiz görünüyordu çünkü.
Koridorda bir sürü kapı vardı çocuklar içlerine bakmaya çalışıyor ama yuvarlak camda bir şey gözükmüyordu.
Koridorun sonuna geldiklerinde laboratuvar'ı gördüler. Bütün çocuklar çok heyecanlı bir şekilde birbirlerine bakmaya başladı. Barış askerlere "Kapıyı açın!" dedi.
Kapı yine anormal bir şekilde yukarı doğru açıldı. İçeride loş mavi bir ışık vardı. İçeride bir sürü doktor bir şeylerle uğraşıyolardı kapı açıldığında karşılarında onları bir doktor karşıladı.
Burak içeriyi göz gezidirmeye başladı. İçeride 10 tane camdan yapılmış bir bebeklerin doğduktan sonra koyuldukları küveze benzeyen şeyler vardı.
Barış "Çocuklar içeriye girebilirsiniz." dedi "Herkes adı yazılan yere geçsin. Melih her şey tamam ise başlaya biliriz."
Melih "Her şey hazır başlaya biliriz," dedi.
Melih Karya'daki bütün doktorların başıydı her şey ondan sorulurdu diye biliriz. Bütün geliştirmeyi bu adam yapmıştı bundan önce bir sürü aşı geliştirmişti ama hepsinden iyi sonuç alamamıştı. Önce yaptığı aşılarda denek olarak fare ve maymunları kullanıyordu ama şimdi yapacağı şey insanoğlunun geleceğini değiştirebilir.
Bütün çocuklar adları yazılan yerlere geçmişler bekliyorlardı. Soldan sağa doğru sırayla bir erkek bir kız olacak şekilde durmuşlardı. Kıvanç, Aslı, Burak, Sıla, Ahmet, Gaye, Görkem, Esra, Berk ve Duygu şeklinde dizilmişlerdi.
Doktorlar çocukların yanlarına gelerek tüplerin üzerine oturmalarını istediler. Bütün çocuklar oturduktan sonra doktorlar çocuklardan 3 tüp kan aldılar.
Tüplerin üzerine isimlerini yazarak bir makinenin içine koydular makinenin düğmesine Melih basmıştı ve makine delice sallanmaya başladı. 10 dakika sallandıktan sonra makine kendi kendine durdu.
Melih tüpleri almak için makinenin yanına gitti. 10 tane doktora her bir çocuğun tüplerini verdi. Doktorlar bilgisayarda bir şey yapıyolardı ama ne yaptıklarını çocuklar bilmiyordu.
Barış "Melih sonuçlar nasıl çıktı lütfen bana olumlu bir sonuç söyle ben ne zamandan beri bu anı bekliyordum." dedi.
Melih"Hepsinin sonuçları gayet iyi bende çok heyecanlıyım Barış 1 veya 2 saat sonra aşıyı enjekte etmeye başlayacağız." dedi. . "Çocuklar tüplerinize yatar mısınız! Rica ediyorum."
Bütün çocuklar yatmış doktorları bekliyorlardı. Doktorlar çocukların yanlarına yavaş adımlarla geldiler. Barış tüplerin ortasına gelerek "Yardımcı doktorlar beni dinleyin, ben 3 dediğimde aşıları enjekte edeceksiniz."
Herkes heyecanlı bir şekilde Barış'ın ağzında dökülecek sayıları bekliyordu. Bu yapacakları işten sonra işler biraz değişecekti.
Barış sağ elindeki parmaklarını 3 yaparak saymaya başladı. "Evet başlıyormuyuz? Son 3 doktorlar başlama pozisyonu alın. Son 2 enjekte edilecek yerlere getirin ve son 1 enjekte edin."
Barış bunu dedikten sonra yardımdı doktorlar aşıları enjekte etti ve geri çekildiler. Çocuklar düzgün bir şekilde tüplerinde yatıyolardı.
Melih çocuklara bir şey olmasın diye tüplerin kapaklarını otomatik bir şekilde kapattı. Barış'ın "Kimsede herhangi bir değişiklik yok!" diyene kadar çocuklar hepsi aynı anda gövdelerinden sanki yukarı doğru çekiyormuş gibi yukarı fırladılar ardından geri düştüler. Azığlarından yeşil köpük akıyordu. Doktorlar Şaşkın bir şekilde çocukları izliyordu. Çocuklar tüplerin içinde bir sağa bir sola çarpıyolardı.
Çocuklar son kez gövdeleri yukarı kalktı ve geri düştükten sonra durdu. Kimse yerinden kıpırdamıyordu tüpün içi yeşile boyanmıştı. Melih tüpleri otomatik ile kapaklarını açtı. Yardımcı doktorlar çocukların yanlarına geldi ve nabızlarını baktılar. Doktorların ağızından "Nabızları atıyo ama tepki vermiyorlar." dedi.
Çocuklar sıralı bir şekilde kalktılar ve gözlerini açtılar gözlerini açtıklarında doktorlar şaşırdı çünkü bütün çocukların gözleri yeşile dönmüştü. Barış "Çocuklar iyi misiniz?"dedi.
Çocuklar "Biraz başımız ağrıyor" dediler. Burak yerinde kıpırdadı ve..............
Arkadaşlar vote ve yorumlarınızı bekliyorum. Arkadaşlarınıza kitabımdan bahsederseniz beni sevindirirsiniz.