Selamün aleyküm .
Kalabalık ortamları sevmem ve yazılarımı kalabalık ortamlarda yazamam büyük kalabalıklar bile bana devasa yalnızlıkları simgeliyor . Bu şiir yazarken hayal ettim çokça . O gün sevda yüklü idi eyüpsultan
Bir öğlenin on ikisini beş geçe , güneşli bir günün ziyaretinde, oturmak isterdim bir bankta Eyüpsultanın göbeğinde .
Önümden gecen insanların ayak sesleri, cüsseleri de gölge oluyor bana . Köşe kapmacada seyyar satıcılar , şurada gülen kızlar , orada izleyen adamlar . Kalabalık bugün Eyüpsultan .
Kuşlarla bayram bugün Eyüpsultan.
Vefâ'lıdır kuşlar , insanların vefâ'sızlıklarını yüzlerine vururcasına.
Pervasızca uçarlar .
Bütün korkularımı bırakıp geçsem ortalarına , açsam kollarımı . Benim içinde uçarlar mı ?
Kanatlarının çırpış sesleri dolduruyor kulaklarımı .
Özgürlüğü hediye etseler, müebbet yemiş ruhuma,
Şahit ol EyüpSultan,
Yandığım kanatlarına ,
can katıyorlar canıma.
Şen şakrak Eyüpsultan,
Baharı karşılıyor bütün insanlar.
Kulağımda kulaklığım , sakin bir şarkıyla iç içe ,
seyrediyorum seni Eyüpsultan ,
sessizce ,
buruk bir gülüş,
belki biraz sükunetle.
Karşıda bir simitçi amca , tezgah bereketli , uzun mu uzun sıra.
Hemen yanında eskimiş kahverengi bir bank' a takıldı gözlerim.
Hikayenin kahramanı bir kadın, kadının kahramanı adam .
Bir simit var kadının narin ellerinde , bir yarısıni kendine diğer yarısını koydu adamın eline.
Mesele para değildi belli ki ,
paylaşmaktı ,gönülden gönüle.
Sonra adam güldü,
Kadın da güldü gülüşüne.
Sonra adam baktı kadına ,
Sevdiler birbirlerini,
göz göze.
Ve ben ;
Ben , Eyüpsultanı terkettim.
Geçtim kuşların arasından,
sol yanımda ki hüzünle,
Yine de,
Güldüm kendi kendime .
Çünkü o anda kuşlar ,
Yalnız benim için uçtular.
Allah'a emanet olun...
Instagram : Muvahhidezeyneb
Telagram : muvahhidezeyneb1