Pagkamulat ko ng mata ko ay nasa hospital na ako. I just sighed. This is not my room. Napatingin ako kay Cath na seryosong nakatingin sa akin. Alam niya atang magtatanong ako sa kanya kaya inunahan na niya ako.
"Hindi ko sinabing may sakit ka. Pinauwi ko na silang lahat. Nababanas ako kapag naaalala ko ang nangyari sayo!" Frustrated na sabi niya habang nagdadabog na kumukuha ng prutas at iniabot sa akin. Kinuha ko naman yun at tsaka ako kinagatan yung apple na bigay niya.
"Si Pat at Seb?" Tanong ko sa kanya. Hindi pa man siya nakakasagot ay bumukas na ang pinto at nakita ko silang pumasok.
"Ay! Mabuti nalang at gising ka na. Bakit hindi mo sinabing may allergy ka sa alikabok, ha?!" Biglang sermon sa akin ni Pat na nakapamewang sa gilid ko.
"Hindi naman kayo nagtatanong eh!" Napakamot nalang ako sa batok ko ng magtangka siyang batukan ako pero nilanding niya yung kamay niya sa pisngi ko.
"Kung hindi lang kita kaibigan, kanina pa kita nabatukan!" Pinanggigilan niya yung pisngi ko kaya napapangiwi akong inilayo yung kamay niya sa pisngi ko.
"Nga pala, simula ngayon 'wag ka ng maghahawak ng maalikabok na gamit ha? Alagaan mo yang sarili mo." Napatitig naman ako kay Seb. Napangiti ako.
"Salamat." Yun nalang ang nasabi ko. Nagkwentuhan at nagtawanan pa kaming apat dahil sa pagkwekwento ni Pat at Seb sa crush nilang si Lance Sy na varsity player sa school namin.
Sa dami-daming lalaki ay si Lance pa ang napupusuan ng dalawa na magustuhan. He's handsome, I know that. He's a good guy na halos lahat ng lalaki ay siya lang ata yung walang records na awayan sa school namin. Kwinento nila yung simpleng pamamansin sa kanila ni Lance hanggang sa napunta sa akin yung topic.
"Oo nga! Ikaw girl ah, first time mag-aya ni fafa Lance sa prom noon pero tinanggihan mo lang!" Nagmamaktol na sabi ni Seb sa akin.
"Kung ako sayo, hindi na ako magpapakipot! Aba! Go agad ako!" Kinikilig na sabi naman ni Pat at nagtilian nga silang dalawa ni Seb.
"Wag niyo ngang igaya sa inyo si Sam!" Singhal sa kanila ni Cath. Naalala ko na naman nung prom namin. I never thought na yayayain ako ni Lance, I know kilala ako pero hindi ko talaga ako inexpect dahil hindi ko siya ka-close noon. But I rejected his offer noon. Not because I don't like it.
Pero nung time na yun mismo ay hindi talaga ako aattend because yun yung time na na-sched yung chemo-teraphy ko. Kung hindi lang sana yung time na yun ang schedule ng teraphy ko ay papayag ako. It's just that. Hindi talaga ako pwede nung time na yun.
Tuloy lang kami sa kwentuhan hanggang sa nagpasya na silang umalis na tatlo pero nagpaiwan muna saglit si Cath. Nang kami nalang dalawa ay humarap siya sa akin.
"Can I stay here? Hindi ako mapakali sa mangyayari!" Pumapadyak na pakiusap niya. She wants to stay here para alagaan ako pero hindi ako pumayag. I'm not her responsibility. Ayokong maging pabigat sa kanya.
"Umuwi ka na, Cath. Hindi ka naman nurse na kaya akong alagaan." Pagbibiro ko pero nakita kong nasaktan siya sa sinabi ko kaya agad akong lumapit sa kanya. Nagulat naman siya.
"Ba't ka tumayo?! Nanghihina ka na nga!" Inis na sabi niya sa akin pero naguilty ako sa sinabi ko. I shouldn't said that.
"Sorry. I didn't meant to say that. Ang gusto ko lang sabihin ay, you should go home. May mga gagawin ka pa sa bahay niyo. Tsaka nagkikita naman tayo sa school eh." Pagpapaliwanag ko.
"Sige na nga. Basta, mag-ingat ka dito ha? Pag di ka nag-ingat ako yung unang babatok sayo!" Natawa nalang ako sa kanya.
Nagpaalam naman na siya na uuwi na siya kaya naman pumunta na rin ako sa totoong room ko. Napabuntong hininga ako at tsaka nahiga sa kama. Hindi pa man ako nakakatagal sa paghiga ay nagsimula na naman akong makaramdam ng kakaiba. Pinilit kong maging normal ng pumasok ang isang nurse na nagaalaga sa akin. Pero nagulat ako ng makita ang mga nakasunod sa kanya.
"We're home!" Nakangiting bati ng mga pumasok sa kwarto at yung isa ay blangkong nakatingin sa akin. Nakita nila yung gulat sa mukha ko kaya tinignan nila ako ng masama. I knew it! Kung hindi lang ako gulat ay kanina pa ako nakangiti sa kanilang tatlo.
"You can't stop your family in visiting you." Malamig na sabi sa akin ni kuya Clyde. Napabuntong hininga nalang ako at tsaka iniangat yung kama ko para makaupo yung kalahating katawan ko.
"I'm sorry. Ayoko lang makita kayong malungkot." Napabuntong hininga silang tatlo. Napatingin naman ako sa nurse na may inaayos sa table ko. Nakita kong may hawak siyang injection.
Para akong nanluno. Nakaramdam na naman ako ng lungkot. Itutusok na naman nila sa akin yang malaking needle na yan and i hate it. Tinitibayan ko lang yung loob ko kasi yun ang kailangan ko. Buti sana kung may pampamanhid eh.
"We can't prevent it. Alangan namang magsaya kami dahil sa may sakit ka?" Sarcastic na sagot naman ni kuya Clyde. Napanguso ako. Mean niya talaga!
"Kuya naman eh!" Nahalata niya atang naiinis na ako kaya natatawa siyang lumapit sa akin.
Niyakap niya ako kaya niyakap ko din siya pabalik. Sunod naman na yumakap sa akin yung dalawa ko pang kuya na si kuya Zeijan at Jaden. Pagkatapos ay tumabi silang tatlo sa akin.
Hinayaan ko naman si kuya Clyde na akbayan ako tsaka ako humilig sa dibdib niya. Ganyan kami ka-sweet ni kuya Clyde. Thou he's mean.
"Kung pwedeng ako nalang sana yung sumalo lahat ng sakit na nararamdaman niya." Narinig kong bulong ni kuya Zeijan kay kuya Jaden na malungkot na nakatingin sa akin. Akala siguro nila hindi ko sila narinig pero nagpanggap nalang ako na hindi yun narinig dahil muling lulungkot ang paligid kapag pinansin ko pa yun.
I always want to ease the atmosphere.
"Let's just keep our mouth shut. Wag nating ipakitang nasasaktan tayo sa harap niya dahil sa kondisyon niya." Bulong naman ni kuya Jaden. Napatingin ako sa kanila. I pretended and arched my brows, but i've known better.
"Anong pinagbubulungan niyo mga kuya? About sa k-pop ba yan?" Inosente at nakangiting tanong ko sa kanila. Nagkatinginan naman silang dalawa and they forced a smile.
"Oo. Napanuod kasi namin yung teaser ng paborito mong Dream High 2. Sinong magkakatuluyan doon?" Tanong sa akin ni kuya Jaden. Biglang nagningning ang mga mata ko.
"You should watch it! Kayong tatlo! Ayokong maging spoiler!" Tumatawang sabi ko sa kanila. Nakangiting pinagmamasdan naman nila ako pero napawi ang ngiti ko ng lumapit yung nurse sa akin. Napansin agad ng mga kapatid ko ang pagngiwi ko kaya tumalim ang tingin nila dito.
"Miss? Hindi ba pwedeng gamot nalang yung ipainom niyo sa kapatid namin? Bakit malaking injection?" Asar na sabi sa kanya ni kuya Jaden.
"Hindi po pwede sir. Since madaming allergy si ma'am kelangan namin masiguro na safe yung pasyente." Paliwanag naman nung nurse.
"And you think that fvcking needle is safe?! For pete's sake! Kahit sinong tao ayaw maitusok yan sa katawan!" Galit na bulyaw ni kuya Zeijan. I understand them. Ang alam nila ay gamot ang iniinom at yun ang gamot ko. Pero yang malaking karayom ang nagmistulang gamot ko dahil hindi ako basta-basta pwedeng magtake ng gamot dahil hindi din pwede sa akin ang mga capsule na gamot.
"Enough. Miss, pasensya na oa lang talaga yang mga kuya ko." Natatawang sabi ko sa kanya pero nakatanggap lang ako ng masamang tingin sa kanila.
Nagsimula naman na yung nurse at hinayaan kong nasa bisig ako ni kuya Clyde habang tinutusok nung nurse sa akin yung injection. Gusto kong matawa nung makita ko silang pumikit ng mariin na parang sila yung nasasaktan. Nang matapos ay nakangiti na ako.
"Ayan! Done! Hindi naman masakit eh. Oa niyo talaga!" Natatawang sabi ko sa kanila. Kunot noong pinagmasdan nila ako. Nagpaalam naman na yung nurse at lumabas.
"Are you sure?! Ni konting sakit, wala?" Di makapaniwalang tanong ni kuya Clyde. Umiling lang ako habang nakangiti at pinagmasdan yung parte kung saan tinusok ng injection.
"Wala. Tsaka sanay na ako sa laki nun." Balewalang sabi ko sa kanila. Nagpanggap akong humikab dahil hindi ko na kaya.
"Inaantok ka na?" Tumango ako. Tinanggal niya naman yung kamay niyang nakaakbay sa akin at siya na mismo ang nagayos ng higaan ko.
"Goodnight, Sam." Humalik silang tatlo sa noo ko kagaya nung ginagawa nila nung nandito sila. Ngumiti ako at tsaka ako tumalikod sa kanila.
Unti-unting bumagsak ang luhang kanina ko pa pinipigilan. Humigpit ang yakap ko sa unan ko habang iniinda ang hapdi ng gamot ko.
Gustong-gusto ko ng sumigaw sa sakit pero ayokong makikita nilang mahina ako. Kailangan kong ipakita na kaya ko. Na kaya kong magpanggap na hindi ako nasasaktan. Pigil ang hikbing binitawan ko at hanggang sa nakatulog ako ay ramdam ko pa din yung sakit.