BEAUTY
"I want an abortion." She said in the middle of crying. Kaagad naman akong nagpanic sa sinabi niya.
"WHAT?!" Malakas na sigaw ko. Nakita ko sa peripheral view ko na napatingin sa akin si Keya. "Hello Daphne?! Wait! No! Hello?" Tinignan ko ang phone ko, wala na pala siya.
"I need to go now." I said and grabbed my bag.
"Wait, what? Why? Who was that?"
"It was Daphne! She wants an abortion!"
Nanlaki ang mata niya at napatayo. "WHAT?! Wait, wait for me! I'll go with you!"
Hinintay ko siya at hindi rin naman siya nagtagal dahil mukhang mas OA pa nga yung reaction niya dahil sa akin. We used her car papunta sa unit namin. Habang nasa biyahe kami ay paulit-ulit kong tinawagan si Daphne pero hindi siya sumasagot na lalo naming ipinag-alala.
Habang nakasakay kami sa elevator ay pinagpapawisan ako. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko. Pagdating sa harap ng unit ay mabilis pa sa alas kwatro kong binuksan ang pinto at saka nagmamadaling tumakbo.
Naabutan namin si Daphne sa sala, nasa sulok siya at umiiyak. Papatakbo kaming lumapit sa kanya.
"Daphne! What's wrong?!"
Napatingin siya sa amin. Mugtong mugto yung mata niya at mukhang kanina pa siya umiiyak.
"Are you okay?" Tanong ni Keya.
"I... I don't... know what to do..." She said habang hindi pa rin tumitigil sa pag-iyak.
"Daphne, stop crying. It's not good for the baby." Nag-aalala kong wika. Napatingin siya sa akin at napakunot ang kilay niya na ipinagtaka ko. Nagulat ako nang bigla siyang sumigaw.
"Don't you get it?! I don't want this baby!"
"Daphne, don't say that." Sambit ni Keya at napahawak sa kamay niya.
"My parents are going back here."
Nagkatinginan kami ni Keya nang sabihin iyon ni Daphne. Malaking problema 'to.
"And.... and what if they find out about me being pregnant?! I'm scared."
"Daphne. Don't be scared. Wait, get up." Inalalayan namin siya ni Keya at inupo sa sofa. Kumuha ako ng tubig sa ref at pinainom siya ng tubig para kumalma siya.
"Guys... help me. Please." Wika niya pagkatapos uminom ng tubig.
"Just don't be scared, I'm sure matatanggap naman nila. Kahit anong mangyari, anak ka pa din nila. Wag kang matakot sa magiging reaksyon nila dahil kung magalit man sila, dahil lang yon mahal ka nila. Ayun lang yon. Don't be scared. We're here." Pagpapakalma ko sa kanya habang hinihimas ang likod niya.
"She's right. You're lucky you still have your parents..." Dagdag ni Keya. Napatingin ako sa kanya, nakita kong lumungkot yung mukha niya kaya hinawakan ko yung kamay niya. Napatingin siya at saka ko siya nginitian.
"No. You don't know them. Kahit minsan hindi ko naramdaman na magulang ko sila. At alam kong hindi sila matutuwa kapag nalaman nilang buntis ako. Hindi dahil mahal nila ako... kundi dahil iisipin nila yung sasabihin ng ibang tao."
Naawa ako kay Daphne sa puntong yon nang sabihin niya iyon. Ganon ba talaga kahirap maging mayaman? Ay ewan, hindi ko naman kasi naranasan. Pero masaya ako. Dahil hindi man kami mayaman, mayaman naman kami sa pagmamahal. Kaya ako, kung mabibigyan man ako ng pagkakataong piliin ang pamilya ko, sila at sila pa din ang pipiliin ko.
...but this is not really about me. It's about Daphne. I need to help her, she's in a really tough situation.
"So what do you want to do?" Tanong ni Keya sa kanya.
"I want to get rid of this baby." She said without a doubt.
"No Daphne, you can't do that!" Sabay naming sabi ni Keya.
"Yes I can! I'm the mother of this baby! Akala ko ba mga kakampi ko kayo?!" Sigaw niya at nagsimula na namang tumulo ang mga luha niya, which breaks my heart. It's hard seeing her like this. She used to be cheerful and happy.
"Yes we're on your side. But... this is wrong." Sambit ni Keya at napatango ako.
"Nakausap mo na ba si Wade tungkol dito?"
"No... and he doesn't have to know."
"But he is t--"
"Enough. If you don't wanna help me, then I'll go by myself." Saka siya tumayo.
Pinigilan siya ni Keya. "No Daphne. Hindi ganon!"
"Then what?! Can't you guys see how miserable I am now?!" And her tears fell again. "Akala ko... akala ko naiintindihan niyo ako! Nagkamali pala ko!" Saka siya nagpatuloy sa paglalakad niya.
Hinabol namin siya ni Keya. "What should we do?" Tanong ko kay Keya habang sinusundan namin si Daphne.
"I don't know... pero tayo lang inaasahan niya sa ngayon. Maybe... maybe we should help her."
"No... no. I can't do that!"
"Then what should we do?" Tanong niya.
Hindi ko pwedeng hayaang maging unfair si Daphne sa bata na walang kinalaman dito. Magulo lang ang isip niya ngayon. Isa lang ang alam kong paraan para mapigilan siya. Kinuha ko ang cellphone ko at tinext si Wade.
To: Wade
Daphne wants an abortion. We need you here.
"Daphne! We'll go with you." Sigaw ko kaya napahinto siya.
"What?!" Tanong ni Keya pero binigyan ko lang siya ng isang tingin at mukhang nagets nya naman kung anong ibig sabihin non.
"Are you really gonna help me?"
"Yes." We said in chorus.
"Thank you guys!" Wika niya at napayakap samin. Di ko alam but I feel bad for Daphne, I lied to her. Pero... pero ito lang ang paraan.
"So where are we going?" Tanong ni Keya sa kanya at napatingin sa akin na tila ba may sinasabi.
"Take me to the nearest hospital."
Pagkatapos non ay sumakay na kami sa kotse ni Daphne. Tahimik lang kaming lahat habang nasa kotse. Nakatahimik lang ako at seryosong nakatingin sa cellphone ko. Hindi nagrereply si Wade.... nabasa niya na kaya? Lalo akong kinakabahan.
Hindi nagtagal ay nakarating din kami sa hospital. Papasok palang ay nakaramdam na ako ng matinding hilo pero pilit kong pinipigilan ito. Nakahawak ako sa kamay ni Daphne. Tinignan ko siya. Kitang kita ko sa mukha niya na kinakabahan siya.
Nasa bungad palang kami ng hospital ay nagulat ako nang may biglang tumakbo papalapit samin. Si Wade. Para akong nabunutan nang tinik sa dibdib nang makita ko siya.
"What... what are you doing here?" Walang kaalam alam na tanong ni Daphne.
"Kung ano man ang binabalak mo, wag mo nang ituloy. Hindi ako makakapayag." Matigas na sabi ni Wade.
Napatingin si Daphne sa amin ni Keya habang kitang kita ang pagtataka sa mukha niya.
"I thought you really wanna help me." I could see the anger in her eyes. Alam kong galit siya sa akin. Bumitaw siya sa pagkakahawak namin sa kanya at nag-umpisang maglakad.
"No Daphne, wait let me explain!" Akmang hahabulin ko na siya pero pinigilan ako ni Wade.
Hinarangan niya ang daanan ni Daphne. "This is not her fault."
"Could you please get out of my way?!"
Nakita kong nagtitinginan na yung mga tao.
"No! Daphne, listen to me."
"I don't want to! Please tama na, maawa kayo!" Malakas na sigaw ni Daphne. Maya-maya lang nagulat kami nang mapahawak siya sa tiyan niya.
Nagkatinginan kami ni Keya. Agad kaming tumakbo papalapit sa kanya.
"Are you okay?" Alalang tanong ni Keya sa kanya.
"What's happening?!" Napahawak si Wade sa kanya at inalalayan sya.
"Don't touch me! Just please, stop."
Binitawan siya ni Wade. Napatigil kaming lahat. Mukhang nasama pa ata. Maya-maya lang ay mukha namang maayos na siya.
"Daphne, are you okay?" I asked her again. She didn't answer.
Tumalikod sya sa amin. Maglalakad na sana siya nang biglang tumunog ata yung phone niya.
"Hello, mom?"
Mukhang kausap niya ata yung mommy niya.
"What, where?! But I'm with my friends. What the? No, no way! Hello? Hello?"
Napalingon siya sa amin. Napakunot ang noo niya.
"They're here..." Kitang kita ko sa mata niya yung takot sa kanya nang sabihin niya yon.
Lumapit kami sa kanya ni Keya at niyakap siya.
"Who's here?" Wade asked.
"Her parents." Sagot naman ni Keya.
"What should I do now? I'm scared." She said.
"Wait. Let's get in the car first." Keya said. Sumunod naman kami sa kanya, masyado din kasing public. Pagkapasok namin sa kotse ay nagtanong na agad si Wade.
"What are you scared of?"
"They'll get really mad at me if they find out about this baby. I need to get rid of this baby."
"No Daphne! Ganon lang ba talaga kadali lahat sa tingin mo?" Tumaas na yung boses ni Wade. Kami naman ni Keya nakatingin lang sa kanilang dalawa. Usapan nila to at ayaw naming makielam.
"Bakit sa tingin mo ba madali lang lahat sa akin?! Akala mo ba hindi ako nasasaktan? Akala mo ba hindi ako nahihirapan? Ganyan naman kayong mga lalaki eh! Akala niyo laging madali lang sa amin lahat! Kayo puro pasarap lang, habang kami puro hirap!"
"Bakit lahat ba ng lalaki nasubukan mo na? Wag mo akong itulad sa kanila!"
"Nahihirapan din ako... nasasaktan ako. I'm just so scared. I'm afraid, if this baby is born how can I face him? I don't know. I know I won't be a good mother to him. I don't know how to be a good mom. I don't want this baby to be miserable."
Parang dinurog ang puso ko sa sinabi niya. Napatingin ako kay Keya, nanggigilid na yung mga luha niya. Si Wade naman parang binuhusan ng malamig na tubig yung mukha niya ngayon.
"I'm sorry..." Sambit ni Wade at napahawak sa kamay ni Daphne. "But please, don't do this to our baby. If you don't know how to be a good mom, then I'll be a good dad. I can be his mom and dad at the same time."
Hindi sumagot si Daphne pagkatapos non kaya muling nagsalita si Wade.
"Let's tell your parents the truth."
"What?! No freaking way!" Saad nya at muli na naman syang napasigaw.
"Daphne, calm down." Pagpapakalma sa kanya ni Keya.
"Daphne, listen to us. You have to tell them the truth. That's the only way."
"But..."
"No buts."
"What am I going to do? They want to see me tonight... with you guys. They told me to invite you for dinner."
Lahat kami ay nagulat nang sabihin niya yon, pero magandang pagkakataon na din siguro 'to para kay Daphne at kay Wade.
"We're in. But you have to tell them the truth tonight. Kaming bahala sa iyo." Sabi ni Keya.
Bahala na si Batman.
***
"Mukhang hindi sapat ang isang araw para libutin ang buong bahay nila." Sambit ko at bahagyang napatawa yung tatlong itlog, kasama na yung pinuno nilang gunggong na si Raven. Bwisit na mga to. Anong nakakatawa don?
Andito na kami ngayon sa bahay nila Daphne. Jusmiyo. Kasinglaki ata ng bahay nila yung bahay nila Raven. Napakalaki. Naalala ko tuloy noong tumira ako dati kila Raven, jusko palagi nalang akong naliligaw.
Nakaupo kaming lahat sa palibot ng mesa. Nandito yung tatlong gunggong kasama na yung asawa ko. I mean boyfriend, tse ang epal niyo! Andito din si Keya at si Wade. Si Daphne naman ay ewan, nasa kwarto pa ata. Daphne's mom invited us all for dinner. Grabe nga yung kusina nila, parang five times na mas malaki sa buong bahay namin.
Napatingin ako kay Wade, mukhang malalim ang iniisip niya kaya hinayaan ko nalang siya. Si Keya naman nakatingin lang sa phone niya at sobrang busy. Eto namang apat na mga gg na to mukhang isang dekadang hindi nagkita kung mag-asaran.
"Ngayon palang kinakabahan na ako. Oh, goosebumps. Sheez." All of us looked at Xander when he said that. Nagtawanan yung tatlo pwera sakin, kay Keya at kay Wade.
"What, why?" Keya asked out of curiosity.
"Daphne's parents are so damn scary." Sambit ni Xander.
"Mas takot pa din kami sa mukha mo." Seryosong sabi ni Ezra at nagtawanan na naman sila. Pati nga si Xander eh natawa, tss urur din.
"Inggit na inggit ka talaga sa kagwapuhan ko."
"But seriously, they're really scary." This time si Raven naman ang nagsalita. Ganon na ba talaga kanakakatakot yung parents ni Daphne or are they just exaggerating?
Tumingin ako kay Wade at tinignan ang reaksyon niya sa mga pinagsasabi ng mga kumag na 'to pero mukhang cool na cool lang siya.
Maya-maya nagulat kaming lahat nang bumukas na ang pinto ng kusina. Napatingin ako sa apat na gunggong at mukha silang mga tanga sa reaskyon nila. Halatang kinakabahan sila. Kinabahan naman ako sa reaksyon nila. Kitang kita ko si Daphne na naglalakad kasama ang dalawang taong hindi pamilyar ang mukha na sa tingin ko ay parents nya. Napatingin ako sa kanila, itsura palang nila mukhang napakayaman na at itsura palang nila halatang strikto sila. Nakakatakot yung aura nila.
Maya-maya lang ay nakarating na din sila dito at umupo. Tumingin ako kay Daphne, hindi ko alam kung anong iniisip niya dahil blangko lang yung reaskyon niya.
"Oh you four. You're here. I'm glad to see you." Daphne's mom said. She smiled, mukha namang mabait siya pero ewan iba pakiramdam ko sa kanya.
"H-hello po auntie and uncle. We're glad to see you too po." They said in chorus.
"And you three, hello. Feel at home. Thank you for coming here." This time, yung dad naman ni Daphne yung nagsalita.
Ngumiti kaming tatlo sa kanila.
Nakita kong may kinuha na bell ata yung mommy ni Daphne sa mesa and she rang it. Wow, sosyal. Pagkatapos non ay nagsidatingan ay sa tingin ko ay mga nasa 15-20 na maid na may buhat buhat na iba't-ibang pagkain at isa-isa itong nilagay sa mesa.
Pagkatapos ay napatingin ako sa mga pagkain sa mesa. Mukhang masasarap lahat. Mukhang pangmayaman talaga yung mga pagkain. Jusko, hindi ako sanay sa mga ganito.
"Let's start to eat now." Sabi ng mom ni Daphne. Hindi ko alam kung paano ba ang gagawin ko dahil hindi ako sanay kumilos ng pang-mayaman jusko. Kinuha ko yung kutsilyo at tinidor sa gilid ng plato ko. Akmang kukuha na kaming lahat ng pagkain nang biglang magsalita si Daphne.
"I don't wanna ruin this dinner but I need to say something."
Napatingin kaming lahat sa kanya.
Sasabihin niya ba agad? Hala bat ang aga? Di ko pa man natikman man lang yung mga pagkain, mukhang masasarap pa naman. Huhuhu. #WhenFoodIsLife
But anyways, mas importante naman si Daphne sakin. Tumingin ulit ako kay Wade, mukhang nagreready na din siya.
"What is it Daphne? Can't it wait?" Her parents said.
"It's really important."
"Okay what is it?"
"Mom, dad.... I'm pregnant."
Lahat ay nagulat pwera sa aming tatlo. Nakita kong parang nabunutan ng tinik si Wade sa itsura niya. Pati si Keya, at pati na din ako. Ano man ang mangyari at least nasabi na niya. Thank you Lord for giving her the courage.
Kitang kita ang pagbabago sa reaksyon ng parents ni Daphne, tumayo si Wade. Papunta sya kay Keya. Mukhang ba-back-up-an na niya.
"....and Raven is the father." She added.
Lalong nagulat ang lahat... and this time kasama na kami doon.
What?
--
A/N: Hello guys! I'm back. Pasensya na kung napakatagal ko kayong napaghintay sa update ko. Sanay naman kayong maghintay, hayaan nyo na. Charrot! Haha. So yon, sobrang naging busy lang talaga. I hope you guys understand. Sana kahit ganoon man, wag kayong magsawang sumubaybay sa istorya na to. Wag nyong gayahin yung mga ex nyo na nagsawa agad sa inyo. Oh sige na hindi na ako huhugot pa. Salamat! :)
At para makabawi ako sa inyo. Sa mga matagal nang nagrerequest ng picture ni Wade. Here it is. Oh ayan na yung mga ulam nyo guys. Kaya lang may nagmamay-ari na ng puso niya! Alam nyo na kung sino yon. Haha. Babush! Love lots. :*
Signing off.