Çalan kapı sesiyle gözlerimi araladım. Başımı Keremin göğsünden kaldırıp etrafa bakındım. Allah allah kim ki?
Hemen kalkıp üzerime sabahlığımı geçirdim. Odadan çıkarak aşağıya indim. Tekrar zil çaldı.
Patlama be!! Geldim!!
Kapıya gelince açtım. Karşımda Eylül ablayı gördüm.
Z. Eylül abla?
E. Günaydın canım
Deyip içeriye girdi. Kapıyı örtüp arkasından ilerledim.
E. Vera nerede?
Z. Odada uyuyor da-
Dememle ne olduğunu anlamadan merdivenleri çıkmaya başladı.
Ne oluyor be!
Z. Eylül Ablaa!
Hemen arkasından çıktım. Koridorda bana doğru döndü
E. 3 aydır yüzünüzü gören cennetlik. Siz gelmezseniz gelmeyin. Ben Verayı götürüyorum.
Z. Ne?
E. Bugün bizimle kalacak annem de özledi. Zaten sizin geleceğiniz yok!
Deyip yatak odasına daldı.
Z. Eylül abla
Kerem kafasını kaldırıp bize baktı
K. Ne oluyor be!
E. Yok bişey sen uyu. Ben Verayı alıp gidiyorum.
Demesiyle yataktan fırladı. Altında baksırla.
K. Ne diyosun sen!
Hemen koltuktaki eşofman altını alıp yanına gittim.
Z. Al giy şunu.
E. Zeynep sana anlatır. Vera bugün benimle eve gelecek. Dimi halacım
K. Ablaa!
Umursamadan bana döndü. Beşiğin yanındaki çantaya uzanıp.
E. Bu mu çantası
Z. Evet
E. Her şeyi var dimi?
Z. Var var.
K. Zeynep ne diyosun!?
E. Hadi biz kaçtık. Akşama getiririm belki.
Deyip odadan çıktı. Keremde arkasından gidecekken durdurdum
Z. Bırak hayatım. Özlemişler Verayı.
K. Zeynep o sensiz yapamaz ki.
Z. Biliyorum. Yapamaz. Arayacak nasıl olsa Eylül abla. Bizde gideceğiz mecbur zaten gitmekten çekiniyorduk bu sayede gideriz.
Gülümseyip belime sarıldı. Boynuna sarılıp yanağından öptüm.
K. Benim akıllı güzelim
Kıkırdayıp boynuna sokuldum.
&&&&&
K. Zeyneeeaapp!!
Bu 3. Kez Zeyneeeaapp! Deyişi. Salonda oturmuş ikide bir saçma sapan bahanelerle yanına çağırıyor.
Tabi beyefendinin eli boş. Vera gitti ya tabi beni çağırır. Canı sıkılıyormuş da iki çift laf edecekmişiz. Vera olduğu zaman varlığımdan haberin olmuyordu Kerem bey.
Z. Gelemem Kerem! Aç televizyonu bak.
K. Başlarım işine de gücüne de.
Manyak bu adam yaa!
Elimi kuru bezle kurulayıp önlüğümü çıkardım. Mutfaktan çıkıp salona geldiğimde koltuğa yayılmış Keremi gördüm.
Z. He geldim ne vardı?
Yerinden doğrulup yanına oturttu.
K. Bırak işi gücü. Otur işte.
Gülümseyip yanağından öptüm. Belime sarılıp başını göğsüme yaslayınca hemen ellerim saçlarına gitti.
K. Ev ne kadar sessiz
Karnımı okşamaya başladı.
K. Oğlumuzda bir doğsaydı.
Saçlarından öpüp
Z. Sabret az kaldı.
Karnımdan öptü. Yanağını okşayıp saçlarına burnumu yasladım
K. İki cadı ne yapıyor acaba?
Z. Aramadı da.
K. Biz mi arasak.
Derken telefonumuza mesaj geldi. Kerem hemen sehpaya uzanıp telefonlarımızı aldı.
Elinden alıp baktım. Eylül abladan fotoğraf
Fotoğrafa tıklamamla yemek yiyen Verayı gördüm
Z. Annecim benim. Hala sana neler yediriyor öyle.
K. Ne bu be! Zeynep hemen ara. Ne olduğu belli olmayan şeyler yedirmesin çocuğuma.
Z. Kerem sakin ol. Garnitürlü pirinç pilavı o. Yiyebilir.
Tekrar mesaj geldi. Hemen açtım
Hii!! Çocuğumu mahvetmiş
Kerem sinirle telefonu alıp
K. Zeynep bu ne!
Z. Kerem-
K. Bir daha mı! Asla! Asla vermeyeceksin Zeynep. Zaten bunda bile gönlüm yoktu.
Z. Ay tamam sinirlenme. Ne güzel bakıyor çocuğa.
K. He tabi. Çocuk pislikten kurtlanacak. Şunun önlüğüne bak. Havlu bağlamış. Salak!
Göz devirip önüme döndüm.
Z. Saçmalama!
&&&&
Huzur buydu.
Sessiz bir yuvada Sevdiğin adam dizlerinde uyurken sen oturup kitap okuyorsun.
Uzun zamandan sonra ilk defa huzurlu sessiz sakin bir zaman geçiriyorum.
Kitabı kapatıp yanıma koydum. Eğilip uyuyan Keremin yüzüne baktım. Alnına minik bir öpücük kondurup elimle yanağını okşamaya başladım.
Sen olmasan biz ne yapardık.
Hafif kirli sakallarında elimi gezdirdim. Diğer elimle karnımı okşayıp.
Sen olmasan oğlumuz olmazdı. Onu hissedemezdim. İyi ki hayatımdasın.
Dolan gözlerimi kırpıştırıp arkama yaslandım. Sessiz ortamda sevdiğin adamın nefes alış verişlerini dinlemek gibisi yok. Öyle çok seviyorum ki. Belli edemiyorum. Sık sık söyleyemiyorum ama ben Keremsiz yaşayamam.
Tam tekrar eğilip öpecekken yerinden sıçradı. Uyku haliyle etrafa bakıp sık sık nefes alırken
Z. Şşş sakin ol canım.
Deyip saçlarını okşadım. Kaşlarını çattı hala derin nefesler alıyordu.
Z. Ne oldu. İyi misin?
K. Ben.. ben bilmiyorum uyumuşum sonra sanki yüksek bir yerden düşüyormuşum gibi oldum.
Zorla yutkunup dizimden kalktı. Elimi yanağına koyup dudaklarına minik bir öpücük kondurdum.
Z. O uyku halinde herkese olur.
Yüzünü sıvazlayıp arkasına yaslandı. Moralini yerine getirmek için yanaklarını sıkıp
Z. Canım benim çok mu korktun.
K. Korktum tabi. Nasıl uyandım bilmiyorum.
Z. Oo kıyamam.
Dudaklarına sıkı bir öpücük kondurup sarıldım.
K. Hadi kızımızı almaya gidelim!
Geri çekilip yüzünü avuçladım
Z. Kızından önce bişeyler yapmak ister misin?
Dememle yüzü gülmeye başladı.
K. Hmm ne gibi
Yerimden kalkıp kucağına yerleştim. Hemen belime sarıldı
Z. Meselaa
Deyip tam dudaklarına eğilecekken yine telefonlarımıza mesaj geldi. Gözlerine baktım kaşlarını çatıp geri çekildi
K. Tam zamanıydı ya.
Telefonu alıp baktı. Mesajı açmasıyla ekranda Eylül abla ile Verayı gördük.
K. Kalk kalk kızımızı alıp gelelim o uyuyuncada yaparız.
Haline gülümseyip ayağa kalktım. Hemen odaya çıktı bende boş olan kupaları mutfağa götürmek için elime aldım
&&&&&&
K. Babacım hala ne yaptı sana. İyi bakabildi mi?
E. Kereem!
K. Anlat güzelim sen anlat. Ee ne yaptı.
Hallerine gülümseyip önüme döndüm. Karşımda tabiri caizse diken üzerinde oturan Sevim teyzeyi gördüm. Ne oldu ki. İstemedimi geldiğimizi.
E. Saçma salak konuşma. Ne çabuk unuttun dizlerini çamurlayıp arkamda "abla temizle" diye koştuğun annemden korktuğun günleri.
K. O titizliktendi.
E. Ya tabii tabii. Şimdi öyle olur. O zaman ödün bir taraflarına kaçıyordu annem görmesin diye
K. Ya tamam sus.
Bir ara Eylül ablayı konuşturmam gerek. Kahkaha atmamak için zor tutuyorum kendimi.
Vera bana doğru atılınca kucağıma alıp dizlerime oturttum. Özlemiş olacak ki şiş karnıma sarılıp kafasını göğüslerime yasladı.
E. Anne gibisi yok.
Demesiyle ortamda yayılan o keskin fırtınayı hissettim. Eylül abla yüzünü buruşturup tahminimce kendine küfrediyordur.
Yanımda oturan Kereme baktım. Donuk yüz ifadesiyle halıya odaklanmış öylece duruyor.
K. Anne olmak gibisi yok. Annelik yapmak sevip sevilmek gibisi de yoktur eminim.
Deyip başını kaldırıp Sevim teyzeye baktı. Gülümsedi.
Bunu beklemeyen Sevim teyze önce bi afalladı. Daha sonra toparlanıp o da gülümsedi. Birbirlerine gülümserken odaya telefon sesi yayıldı. Keremin telefonuydu.
Alıp baktı. Sonra açtı.
K. Efendim
Anında kaşları çatıldı. Yerinden dikleşip
K. Ne! Nasıl yaa!
Ne oluyor.
K. Tamam Cemre sakin ol.
Cemre mi. Arasa mı bişey oldu.
K. Neredesiniz şuan hangi hastane
Nee!
K. Abicim bak tane tane anlat anlamıyorum.
K. Tamam geliyorum.
Deyip kapattı.
Z. Kerem ne oldu. Arasa mı bişey oldu.
K. Hayır! Sahra hanım fenalaşmış hastaneye kaldırılmış.
Z. Nee! Nasıl olmuş!
Ayağa kalktı. Bende kalktım.
K. Bilmiyorum. Cemre baya kötü. Ben gidiyorum
Tam gidecekken Sevim teyze kolundan tuttu
S. Hayır gitme
Ne? Ne oluyor bee! Bugün bu kaçıncı "ne" deyişim
K. Anne ne diyosun.
S. Kerem gitmeni istemiyorum.
K. Anne delirdin herhalde. Çekil önümden
Arada kalmış bir ona bir buna bakarken Kerem salondan çıkışa yürüdü.
S. Git Kerem. Seni bırakıp giden kişinin kardeşine yardıma git.
Nee!!!!
Yo yo yo! Bu..bu kadarını kaldıramam.
Ne olduğunu anlamadan koltuğa düştüm. Gerisini hatırlamıyorum.
Bölüm Sonu