A/N:
Wala pang ending pero sinasabi ko na, may SEQUEL ito and may title na po ako para sa sequel, it will be entitled, “THE GANGSTER’S SLAVE”. Naglalagay na po ako ng teasers sa MIWTG FB GROUP for it. Pero kung EXOtic kayo, at nabasa na ang sa about me? sa wall ko, malalaman niyo yung korean portrayers ng sequel. Yes, KOREAN naman po this time ^__^v. Wanna be Sweet?
Nyways, short UD lang po ito. Need lang po talaga kasi ng chapter na ito dahil ito na po baka ang LAST na makita niyong umiiyak sila. Bakit? Secreeeettt :PPP. Isa pa, let’s reminisce okay guys? lapit na ending!!! 2 chaps to go then Epilogue na!!!
Here’s the UD!!!Enjoy reading!!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“BELIEF is the SUBSTANCE of things hoped for, the EVIDENCE of things not seen.”
CHAPTER 59: HEAVEN’S MIRACLE
THIRD PERSON’S POV
Agad na isinugod nina Aaron at ng iba pa si Hell sa ospital. Malalim ang natamo nitong tama mula sa baril ni Lyric. Kanina pa hindi mapigil ang luha at pagkataranta ni Aaron dito. Sinisisi nito ang sarili sa nangyari sa kasintahan kahit pa sinasabi dito ng mismong ama at kapatid ni Hell na hindi nito kasalanan ng mga nangyari.
“Ano ba ‘tol...kumalma ka nga. H’wag mong sisihin ang sarili mo. Hindi mo naman kasalanan eh. Ginusto ni Hell na iligtas ka at alam ko na kahit ulit-ulit p ang lahat, gagawi at gagawin niya pa din yun.” pagpapakalma dito ni Calvin.
Tumango naman si Neon, “Calvin’s right, Zygfryd. My daughter loves you very,very much that she’s willing to sacrifice her own life just for your own. Hindi ka namin sinisisi sa mga nangyari at sigurado namang hindi tayo papabayaan ng Maykapal.”
Hindi na nakuha pang sumagot ni Aaron dahil sa bigat ng nararamdaman. Kahit na ano pa ang sabihin ng mga tao sa paligid niya ay ang sarili pa din niya ang kanyang sinisisi sa mga nangyari. Kung hindi lamang siya lumayo dito, kung hindi lamang siya nagpabaya ay baka hindi na nito kailangan pang masaktan. Nang makarating sa ospital ay dali-daling inilagay sa operating bed si Hell habang kasunod nito sina Aaron, Calvin at Neon. Maging ang buong barkada nila ay mas inunang samahan sa ICU unit sina Aaron kaysa ang ipatingin ang mga sugat at pasa na natamo mula sa pakikipaglaban sa mga tauhan nina Traize at Lyric.
Hawak-hawak ni Aaron ang kamay ni Hell habang dinadala nila ito papuntang ICU unit ng naturang ospital. Patuloy ang patulo ng luha ng binata habang pilit na kinakausap ang kasintahan, “MineKo naman eh...MineKo, h’wag mo kong iiwan....magpakatatag ka...h’wag kang bibitaw....h’wag mo kong iiwan..” lumuluhang sabi nito.
“Sir, dito na lang po kayo. Hindi na po kayo maaring sumam sa loob.” pagpapahinto dito ng mga nurse na kasama nila.
Dahil dito ay nag-apoy sa galit si Aaron, “WHAT THE FCK?!?!? ANONG HINDI PWEDENG SUMAMA?!?!MINEKO NEEDS ME NOW!!!!KAILANGAN KONG SUMAMA SA KANYA SA LOOB!!!” bulyaw nito sa nurse.
“Sorry po, Sir. Pero hindi po talaga pwede. Maghintay na lang po kayo dito sa labas.” saka nito at ng mga kasama nito ipinasok sa loob n ICU unit si Hell.
Ngunit hindi nagpapigil si Aaron at akmang susunod sa pagpasok sa loob kung hindi lamang ito napigilan nina Neon at Calvin.
“Zygfryd....tama na...maghintay na lamang tayo dito. Ang tanging magagawa na lamang natin sa ngayon ay ang magdasal sa ikabubuti ng anak ko” pagpapakalma dito ni Neon. Nanghihinang napaupo na lamang si Aaron sa gilid ng ospital habang humahagulgol. Pilit itong pinapakalma at inaalo ng iba pa nilang mga kaibigan.
Samantala ay binalingan ni Neon ang anak na si Calvin, “Calvin, ikaw na muna ang bahala dito. Tatawagan ko lang ang mom mo para ipaalam sa kanya ang mga nangyari.”
“Mom would surely be broken hearted upon knowing this. Do we really have to tell it to her?” nag-aalalang tanong ni Calvin. Batid nila ng ama na siguradong masasaktan ang ina at asawa nilang si Zoey sa oras na malaman ang kalagayan ng nakababata nitong anak. Ilang taon ding nawalay ito sa kanyang ina at sa mga oras na iyon ay hindi maipapaliwanag na pagdadalamhati ang naranasan nito. Ngayon namang muli nilang nahanap at nakita si Hell ay ganito naman ang nangyari dito.
Malalim na napabuntong-hininga si Neon, “We have to...I have to. Though I’m not really comfortable that she’ll be hearing this news from me...but I guess I’m left with no other choice. Ikaw na munang bahala dito.” saka ito tumalikod upang tawagan ang asawa.
Samantala ay naka-abot na din kina Venom at Freya ang nangyari kay Hell. Ipinalangain ng dalawa na sana ay hindi masayang ang pagsasakripisyo ni Serpent alang-alang sa buhay ni Hell. Halos pagbagsakan naman ng langit at lupa sina Zoey, Phoebe at ang iba pang mga kasama nila sa Emerald mansion anng mabatid ang masamang nangyari kay Hell. Agad na nagpunta ang mga ito sa ospital kung saan isinugod ang dalaga.
Matapos naman masiguro ng kanya-kanyang doktor na tumingin sa kanila na malayo na sa bituka att hindi na magdudulto ng anumang komplikasyon ang mga sugat at pasa na natamo nila, ay muling dumiretso ang mga kaibigan ni Hell sa ICU unit ng ospital upang makibalita at samahan na din si Aaron. Samantala, ilang oras na ang nakalilipas ngunit hindi na makausap pa ng matino ang binata. Tahimik lamang itong nakaupo sa may anatayn sa labas ng ICU unit habang nakatingin sa malayo.
Dinaluhan naman ito ng mga kaibigan nila ni Hell ngunit wala ding magawang ni anuman ang mga ito upang mapakalma ito. Batid ng lahat ang sakit na pinagdadaanan ng binata ngayon dahil sa mga nangyari. Ang iknatatakot lamang nila ay baka mangyari muli dito ang nangyari noong inakala ng lahat na tuluyan na ngang namatay ilang taon na ang nakararaan si Hell. At alam nila, kahit na ayaw man nilang isipin, na may posibilidad na mas dobleng sakit ang maramdaman nito kung magkagayunman.
“Jubii ko....ang anak ko...anong nangyari sa anak ko...” napabaling ang tingin ng lahat sa pinagmulan ng boses. Papalapit sa kanila sina Zoey na humahagulgol at Phoebe na inaalalayan ang kaibigan habang umiiyak na din. Nasa likod ng mga ito ang iba pa nilang mga kaibigan.
Agad na nilapitan ni Neon ang asawa, “Zoey mahal, kailangan mong magpakatatag....lumalaban ang anak natin para sa atin...babalik siya sa atin..Ibabalik siya ng Diyos sa atin.” pang-aalo nito kay Zoey.
“NEON ANG ANAK NATIN!!!!O DIYOS KO!!!!ANG ANAK KOOOO!!!!!” humahagulgol na sabi nito. Sa bigat ng nararamdaman ay napaluhod na ito sa tapat ng pintuan ng ICU unit. Agad din naman silang dinaluhan ni Calvin.
Dahil sa mga nasaksihan ay hindi na din mapigilan ng iba pang kaibigan nina Hell at Aaron na lumuha. Aalm ng lahat na sa oras na mamatay ang ilaw na indikasyon na tapos na ang operasyon ay isang balita ang maaring bumago sa takbo ng mga buhay nila. Lumuluha na ding napayakap si Phoebe sa asawa nitong si Gael.
Natigilan na lamang ang lahat nang biglang walang sabi-sabing lumuhod sa harap ng pamilya ni Hell si Aaron. Hindi na mapigil angpagpatak ng luha ng binata sa malamig na tiles ng ospital. Nakayuko ang ulo nito, “T---tito Ne—Neon, T---tita Zoey, Ca---Calvin..patawarin niyo po ako*sob*a—ako po ang may kasa---kasalanan ng lahat ng ito...kung h—hindi po sana ako lumayo sa---sakanya*sob**sob*kung hindi---hindi po sana ako nag—nagpabaya... *sob*p—patawarin niyo po ako*sob**sob*hindi---hin—di ko po*sob*na—natupad ang pangako kong aa---aalagaan siya*sob**sob*ma—maiintindihan ko po kung---kung*sob*tumutol po kayo sa kasal namin*sob*tintanggap ko po ang magiging desisyon niyo.”
“ZYGFRYD!!!” gulat na bulalas nina Gael at Phoebe. Maging ang lahat ay napasinghap at hindi makapaniwala sa mga salitang lumabas kay Aaron. Alam nila kung gaano kamahal ng binata ang dalaga ng mga Herrera at kung gaano ito nagdadalamhati ngayon.
Seryoso namang tumayo si Zoey at nilapitan ito. Agad ding tumayo si Aaron pagkakita dito at......
*PAK!!!!*
Muling napasinghap ang mga tao sa paligid nang sampalin ni Zoey si Aaron. Hindi naman umalma ang binata dahil iniisip niyang nararapat lmang iyon para sa kanya ngunit halos manlaki naman ang mga mata niya sa sunod na sinabi ng ina ng babaing pinakamamahal
“JERK!!!!!!Ikaw ba talaga ang*sob*ZYGFRYD na minahal at niligtas ng anak ko?!?!” marahan itong nagpunas ng luha, “Kasi base sa pagkakakwento niya sa akin, ang ZYGFRYD daw na minahal niya, eh isang lalaking mahal na mahal siya at HINDING-HINDI siya iiwan, isang lalaking kahit na daw tumutol ang buong mundo sa kanila ay itatakas siya at maghahanap ng bagong mundo para lang makasama siya.” napangiti na si Zoey at hinawakan sa balikat ang binata, “Ang alam ko, paulit-ulit na sinabi na ito sayo ng asawa at anak ko, HINDI MO KASALANAN ang mga nagyari, Zygfryd. My daughter loves you very much to the extent that she’s willing to exchange her own life just for your own. Isa pa, h’wag mong isipin na may balak pa kaming tumutol sa kasal niyo. Isa lang ang hihilingin ko sayo, H’WAG na H’WAG mo siyang iiwan ngayon dahil alam ko, mukha mo ang unang nais makita ni Jubii ko sa oras na magmulat ang mga mata niya.”
Nang balingan ni Aaon sina Neon at Calvin ay parehong nakangiti lamang ang mga ito. Bumaling din siya sa mga magulang at pareho din binigyan siya nito ng isang ngiti, maging ang lahat ng kanilang mga kaibigan. Dahil dito ay tuluyan nang napangiti ang binata.
“Opo, tita..pangako...”
“Hep,hep,hep!!Remember, it’s MOMMY.” saka muling ngumiti sa binata.
Napabaling naman ang lahat nang marinig ang pagpatay ng ilaw sa taas ng pintuan ng ICU unit. Mula dito ay nagbukas ang isang pinto at iniluwa ang isang doktor.
“Sino po dito ang kamag-anak ng pasyente?”
“Kami po, kami po ang pamilya niya, ano pong lagay ng anak ko?”agad na tanong nina Neon, Zoey at Calvin.
Malalim na napabuntong-hininga ang doktor, “Ligtas na po sa panganib ang buhay ng pasyente. Aaminin ko po, npakahirap iligtas ng aming isinagawang operasyon dahil malapit po sa puso ang tama ng bala sa pasyente.”
“O Diyos ko, salamat po!!!” tila nakahinga ng maluwag na pahayag ni Zoey...
“Yun lamang po ay mayroon po kayong kailangan malaman...”
Kinakabahang tinanong ito ni Calvin, “A—ano po yun, Dok?”
“Dahil sa napakaselan na operasyon na pinagdaanan nito ay hindi po namin tiyak kung kailan magigising ang pasyente. Marami pong dugo ang nawala dito at bagaman nagawa naming tanggain ang bala sa katawan nito ay maaring may mga side effects pa din po ang maganap at isa na nga po ito. Malalaman na lamang po natin kung tuluyan nga bang tinanggap ng pasyente ang isinagawang operasyon sa oras na magising ito. Sorry to tell you, but you’re daughter in under comatose...”
“JUBIIII KOOO!!!! *sob**sob**sob**sob*ANAK KOOO!!!! *sob*” muling paghagulgol ni Zoey. Mas lalo ding lumakas ang iayakn ng mga minamahal nila sa paligid. Samantala ay tila napako sa kinatatayuan niya si Aaron. Hindi maproseso sa utak ng binata na walang kasiguraduhan kung magigising pa ang minamahal.
“D—dok, ma—may posibilidad po ba ba na---na hindi na magising ang kapatid ko?” kiankabahang tanong ni Calvin. Halos lumabas naman ang puso ng lahat sa pag-aantay ng sagot.
Sa lungkot ng lahat ay tumango ang doktor, “Hindi na po ako magsisinungaling sa inyo. Oo, may posibilidad na hindi na ito magising pa. Magdasal na lamang po tayong lahat para sa kanya. Maiwan ko na po kayo.” saka umalis ang doktor.
“Hell....Hell...hindi, magigising siya....hindi niya ko iiwan.....Hell.....HEEEELLLLLLLLLLLLLLLL!!!!!” humahagulgol na sigaw ni Aaron. Nabalot ang lahat ng lungkot at pagdarasal na sana ay muli pa nilang masilayan ang matamis na ngiti ni Hell.
****
[AFTER A MONTH]
“KUYA JIROOOO!!!KUYA XJ!!!KUYA CALVIIIINNNN!!!!! Pakibilisan pooo!!!!Hinihintay na po tayo nina Ate Mommy at Kuya Daddy sa ospital!!!!!” sigaw ni Cha-cha sa mga kuya. Nasa baba ito habang magkahawak kamay sila ni Spade. Unang pagkakataon na madadalaw ng dalawang bata si Hell sa ospital kaya naman hindi magkandaulayaw ang dalawa sa sobrang excitement.
Isang buwan na ang nakararaan mula nang ma-comatose si Hell at hanggang ngayon ay hindi pa rin ito nagigising. Sa mga oras na iyon ay hindi nawala sa tabi nito si Aaron na sa ospital na halos tumira para lamang mabantayan ang dalaga. Samantala ay papalit-palit naman ang mga kaibigan at pamilya nila upang masamahan ito sa pagbabantay. Nag-aalala ang lahat para dito dahil na din sa susunod na buwan ay graduatio na nila at isang linggo matapos noon ay kasal na nina Hell at Aaron.
“Eto na po, pababa na...” sabi ng tatlo habang pababa ng hagdan. Agad na inakay nina XJ at Calvin sina Spade ta Cha-cha saka dinala sa sasakyan. Si Jiro naman ang nagdala ng mga gamit nila.
Habang nasa biyahe ay hindi maiwasang magtanong ni Spade, “Kuya Jiro, bakit po natin dadalawin si Ate Hell sa ospital? May sakit po ba siya?” tanong nito kay Jiro na kasama ng dalawang bata sa likod.
Nagkatinginan naman sa may rearview mirror ang tatlo. Paano nga naman nila ipapaliwanag sa dalawang bata ang omplikadong sitwasyon ni Hell? Paano nila ipaliliwanag sa paraang hindi masasaktan ang mga ito?
Ngunit nagulat na lamang ang tatlong binata nang si Cha-cha ang sumagot, “Di ba sinabi ko na sayo kanina Spade? Kulit mo naman eh!!! May sakit nga si Ate Mommy!!!May sakit lang siya!!!!”
“Eh bakit ilang araw na siyang di umuuwi?”
“Eh kasi nga po malala yung sakit niya pag gumaling na si Ate Mommy, uuwi na siya ^o^!!! Babalikan niya na ko!!!Pangako niya kaya yun sakin!!!Hindi nila ako iiwan ni Kuya Daddy!!!!” tila siguradong-siguradong sagot ni Cha-cha.
Noon tila nabuhay ang pag-asa sa tatlong binata. Bakit ba sila nag-aalala na mawawala sa kanila si Hell?! Ni ang isang walang muwang na bata nga tulad ni Cha-cha alam na hindi siya iiwan ni Hell. Hindi sila dapat mawalan ng pag-asa na mawawala ito. Sa tuwa sa mga naintindihan ay nagpadala ng mensahe sa lahat si XJ
-------------------------------------------------------------
To: MOVERS FAM
Sub: HOPE
Msg:
Guys, wag po tayong mawawalan ng pag-asa. Ipinangako pala ni Hell
na hindi niya iiwan si Cha-cha eh. Kelan pa nagawang magsinungaling ni Hell
sa “ANAK” nila ni Aaron?
@Aaron: ‘Tol kapit lang, nandito kaming lahat sa likod mo, hinding-hindi ka iiwan ni Hell
@Hell: Uy Hell!!! Daig mo pang mantika matulog ah!!! Ang dugyot na ng mansion!!!
ibabawas namin yan sa sweldo mo eh!!!!
-end of message-
SENT!!!!
-----------------------------------------------------------------
Napangiti na lamang ang buong barkada nang matanggap nila ang mensahe ni XJ kung kaya naman napagdesisyunan ng mga ito na sabay-sabay na dumalaw kay Hell. Buong MOVERS FAM. MOVERS FAM o MOVERS FAMILY, yun ang naisip ilang itawag sa buong barkada nila. MOVERS dahil naisip nila na nang dahil sa isang pangyayari ay nagawa silang pagbuklod-buklurin ng tadhana, at iyon ay dahil sa paglipat ni Hell sa mansion nina Aaron, Jiro, Calvin at XJ. Sino ba naman kasi ang mag-aakala na ang simple nilang pagligtas sa buhay ng isang damsel in distress, pagpapatira nito sa mansion nila at pagkuha bilang maid ng mga ito ay magagawang baguhin ang takbo ng mga buhay nila?
Samantala ay napangiti na lamang habang may kumawalang luha sa mga mata nito si Aaron nang mabasa ang mensahe. Agad nitong pinunasan ang kanang mga mata at binalingan ang dalaga na hanggang ngayon na mahimbing na natutulog sa kwarto nito sa naturang ospital. Hawak-hawak ni Aaron ang kamay ng dalaga nang haikan nito nang magkasunod ang noo at labi nito.
“MineKo, kita mo naman, may pangako ka pa pala kay Cha-cha....Patay ka pag di mo yun tinupad, iiyak yun!!!Kaya gumising ka na please?”
NOW PLAYING: BACK IN TIME BY LYN ENGLISH COVER AND LYRICS BY STUDIO SYLAR (MOON EMBRACING THE SUN OST)
[A/N: Please play the vid beside --- > Nyways, kumuha na din po kayo ng tissue dahil IYAKAN ito!!! Hoho ^o^]
~~~ As the sky darkens into the night
Memories, cold as the rain outside
Pounding on my window
Pouring into my mind
My heart, is filled with thoughts of you~~~
Habang dumidilim ang kalangitan ay unti-unting pumapatak ang ulan sa labas. Maraming tao ang nagtatakbuhan upang makahanap ng masisilungan samantalang ang iba ay nagdesisyon na i-enjoy na lamang ang ulan. Sa bawat patak ng ulan ay hindi mapigilan ni Aaron ang magbalik sa nakaraan, napupuno ang isip niya ng mga alaala kung paano niya unang nakilala ang babaing minamahal
CHAPTER 3: THE FOUR SUNS
Hindi sumagot ang binata ngunit natigilan to nang mapabaling ang atensyon nito sa isang babae na pinallibutan ng 4 na lalaki. Dali-daling niyang pinahinto ang sasakyan.
“Oh bakit ‘tol???” tanong ng binata na nasa tabi nito.
He smirked as he pointed the direction of the girl and the 4—err, GOONS????
“Mukhang may maganda tayong pagkakaabalahan huh??” --- > XJ
“Ano mga ‘tol???Pampagana muna?!??!?Isang linggo na din tayong walang rambol eh.” --- > Calvin
“Game!!!!Mukha nga yatang masarap magbanat ngayon ng buto.” --- > Jiro
“What are we waiting for??Let’s go.” Kalmadong utos ni Aaron sa mga kasama at sabay-sabay silang lumabas ng sasakyan.
Napangiti na lamang ang binata sa mga naalala. Ngayon lamang niya naisip na sana pala ay mas lalo niya pang inupakan yung mga adik na muntik nang lumapastangan sa babaing inamahal. Sa pag-iisip nun ay muli niya ring naalala ang sakit na pinagdaanan nito dahil kay Lyric.
CHAPTER 12:A LYRIC-AL AGONY
Pero teka…ano bang ibig niyong sabihin??? Nagulat na lang ako nang bigla niyang itinaas ang binti ko at marahas na hinimas-himas iyon. He was also harshly nuzzling my neck….Nanlalaban ako pero…. Ang lakas niya….Naramdaman kong unti-unting pumapatak ang mga luha ko.
Masters, tulungan niyo ako….Hindi si Lyric ko ang taong ito…..Hindi ang Lyric ko ang demonyong nasa harapan ko!!! Unti-unti na akong naghihina……..hanggang sa nasambit ko na lang na, “Master……He-------“
*BOOGSH!!!*
CHAPTER 20 : JUST GIVE ME A REASON
Pagak na natawa lang ako, “Explain what?!?!?!?! Na ano?? Na matagal mo na akong niloloko?? Na pati sarili kong kaibigan muntik mo nang lapastanganin?!?!? Na matagal mo na akong pinagmumukhang tanga?!?!?! O baka naman kasi hindi mo talaga ako kahit kailan minahal?!?!? Alin doon?!?!?” napupuyos na ako sa galit.
Nagulat na lang ako nang bigla itong tumawa, “So you’ve finally realized it huh?? Tss, hindi ko alam na ganyan ka pala kahina…”
Gusto ang tumulo ng mga luha ko pero pilit ko itong pinipigilan, “Pasensya na huh?? Hindi ko kasi alam na LARO lang pala ang lahat ng ito para sayo…”
“Of course baby…What else is expected from me??? Hindi porke’t nagtagal tayo, seryoso ako. You were just an interesting toy. Hindi kasi ikaw yung tipo ng babae na madali kong ikama. You were a challenge to me. Pero I got bored instantly. Eh ikaw itong ayaw pang kumalas….tas’ things got more interesting nang ipagtanggol ka niyang mga hunghang mong Masters. Kaya it got me on the move again. It was fun playing all of you right in the palm of my hands…” and he smiled devil-like
At kung paano siya ang naging sandalan nito noong mga panahong iyon
CHAPTER13 : HIS VOICE, HER COMFORT
Hindi na kailangan pa,Master. Dahil ngayon, sa simpleng mga ginagawa niyo para sa akin, lahat iyon nadarama ko....lahat ng to, nagpapalakas ng loob ko....Salamat dahil sa inyo ako ngayon humuhugot ng lakas...Kayo na ang pamilya ko...At ipinapangako ko na gagawin ko ang lahat makabawi lang sa iyo...
Chapter21 : CRY
Sumigaw ako, “MASTER HEAVEN!!!”
Sumagot naman ito…..”W-what…”
“May tanong ako….”
“Go on…”
“Is this what it really feels like to cry???? Kasi kung ganito nga, sana pala dati ko pa itong ginawa noh???” nakita kong lumigon ito sa akin and just smiled.
I smiled back as I let my tears fall again in my eyes…..
Habang sumasagi sa kanya ang mga alaalang iyon ay hiling niya na sana ay maaring ibalik ang kahapon at nang mas maipadama niya ang pag-ibig niya par dito...kung maari lang sana ay gagawin niya ang lahat para lamang mabago ang noon at iligtas ito sa bala na dapat ay para sa kanya.
~~~Trapped within these painful walls
Longing to be rescued
Can't I travel back in time to be with you
Just to feel you close
Your arms wrapped around me
Then, I'll know I'm alright
Again~~~
Nagbalik din sa alaala ng binata ang mga oras na magkasama sila ng kasintahan, kung paano sila magkasamang tumakbo para lamang takasan ang Dark Phytons na inaakala nilang kalaban nila
CHAPTER7 : TRAPPED
"Waaaaahhhhhhhh >_____<!!!!! Ma-master He-heaven...*hingal*ha-hanggang*hingal*whooo!!!*hingal*hanggang kailan *hingal*pa ba ta-tayo*hingal*ta-tatakbo???*hingal*hini-hingal na*hingal*hinihingal na ako >____< !!!!"hinihingal na reklamo ko kay Master Heaven nang saglit kaming tumigil sa kakatakbo mula doon sa mga weirdong creatures na iniluwa yata ng lupa't puro itim ang damit*shivers*katakooot kayaaaa!!!!!! >____<
"Fck !!!! Can't that damn mouth of yours just shut up even for a while???The heck!!!!This is all your damn fault!!!!You're such a big nuisance!!!!! Arghhhhhhh!!!!!" As usual, sino pa ba???eh di ang gwafung laging PMS kong Master Heaven =___=.... kahit kailan talaga ang sungiiiiittttt >____<!!!!Suplaaaaadoooooooooo!!!!
Maging ang mga alaala nila nang una silang mag-DATE
CHAPTER 42: HIS BROKEN ROAD
“Hell, I’ve been one hell of a coward, a jerk, a walking disaster. I’ve done many wrongs and mistakes in my life. But listen to what I’m going to tell you because of all the worngs I have done, this is the only right thing that I would be able to do.”
“Master Heaven…”
“When I’ve thought everyone left me, you came. When I’ve thought it is already the ending, you started a new beginning. When I’ve thought I couldn’t love again, you showed me what it is to love and I just realized that YOU are my rightest kind of wrong.”
At kung paano nawasak ang puso niya noong araw n sinaktan niya ito at pinalayas ng mansion nila....
CHAPTER 46: THE MOST PAINFUL DOWNFALL
“Hell, parang awa mo na, h’wag kang umalis. H’wag mo kong iwan. I told you to wait for me right??? Darating naman ako eh…please maghintay ka lang..” noon ko lang na-realize na umiiyak na din pala ito batay sa nararamdaman kong pagtaas-baba ng dibdib niya.
Ipinilig ko ang ulo ko. Master Heaven, gusto kitang hintayin…gusto kitang hintayin pero….
“Gusto kong maghintay para sayo Master Heaven, hindi mo alam kung gaano ko kagustong hintayin ka pero ngayon, para saan pa ang paghihintay ko kung hindi ka naman pala darating pa????”
Kung alam lang niya sana....kung alam lang niya ay hinding-hindi niya ito sasaktan ngunit talaga nga yatang sila ang napiling paglaruan ng tadhana. Mabuti na lamang at nagawa niyang maagapan ito bago pa mahuli ang lahat...
CHAPTER 49: HEAVEN AND HELL...THE SWEETEST KISS
“T#$%^&@!!! Ngayon naiisip ko na hindi nga ako karapat-dapat sayo. Ako, ako na lagi kang sinasaktan. Alam ko naman. Deus Jin is the better choice and yet…yet, I wanted to be selfish. I wanted to be selfish and take you away from him. Ayoko, Hell. Ayokong makita kang masaya kasama siya. Ayokong makita kang ngumingiti dahil sa kanya. Gusto kong maging makasarili at angkinin ka. Kahit na alam kong mas sasaya ka kasama siya, I can’t let him take you away. I’d rather play the role of the devil than let him take you.
Of all the tears that you’ve shed, of all the pain that you’ve gone through and of all the sufferings you’ve nedded to bear, SORRY will never be enough. Pero Hell, can I be enough for you? Can I keep you? Nandito na ako…..and fck, …………….Madly in love with you.”
Maging ang huli nilang napag-usapan bago pa mangyari ang lahat ng gulo...kung nalaman lamang iya sana ang tungkol sa plano nito ay hindi sana nito kailangang mapahamak pa..
CHAPTER 56: DAYLIGHT’S DANGER
“MineKo, kung sakali----kung sakali bang hindi ako bumalik....I mean, talagang namatay ako, anong mangyayari sayo?”
“MineKo naman, b----ba’t ka ba nagsasalita ng ganyan?”
“Hmm, wala naman, naisip ko lang. Pero sige na sagutin mo na lang kasi!!!”
“Hmmm, “ he wondered, “E di itutuloy ko na lang yung plano ko. Yung sinabi ko sayo na planong makipagbugbugan hanggang sa mapatay na din ako para lang masundan ka? Ganun na lang...”
Hinaplos ko ang mukha nito. Paano pa kaya pag nalaman niyang may posibilidad na mangyari ang lahat ng sinasabi ko sa oras na mag-umaga na? “MineKo, ipangako mo sa’kin, ipangako mo na hinding-hindi mo sisirain ang buhay mo kahit wala ako. Magiging masaya ka kahit na ano pa man ang mangyari sa hinaharap. Ipangako mo...”
“Pero MineKo-----“
“MineKo, please? Mangako ka, mangako ka.”
Malalim itong napabuntong-hininga, “Oo, nangangako ako.”
~~~Following, the dark and rainy road
Looking back, to what our story holds
Our love so pure and true
Reminding me of you
My eyes are filled with tears thinking of you~~~
Habang nagbabalik sa mga alaala ng nakaraan ay hindi maiwasan ng binata na hindi mapaluha. Napakadami na nilang pinagdaanan ng babaing minamahal. Mula nang mga bata pa ay tila pinaglalaruan na sila ng tadhana, ngunit ito rin ang dahlan upang magkatagpo muli ang mga landas nila. Paano na nga lamang kaya kung nabago lahat? Paano kung hindi sa daan kung saan nla nakita si Hell sila dumaan? Paano kung hindi namatay ang mga inakala nitong magulang? Magkita pa kaya sila?
Napangiti si Aaron habang hawak-hawak ang likod ng palad ni Hell. Masuyo niya iyong hinalikan habang iniisip na alam niya, batid ng binata na kahit hindi man mangyari ang lahat ng iyon ay magkikita at magkikita sila ng dalaga dahil sila ang itinakda ng tadhana. Kaya alam niya na hindi siya magagawang iwan ng dalaga, hindi nito magagawang iwan siyang mag-isa. Napakadami na nilang pinagdaanan para ngayon pa siya sumuko.
Marahang ipinilig ni Aaron ang ulo nang maalala ang sinabi sa kanya ng pari sa kanya nang minsan siyang dumalaw sa chapel ng ospital para magdasal...
“You have to let go...There’s no other way. Mas lalo mo lang kayong pahihirapang dalawa. Magpasalamat ka na lang na minsan ay pinagtagpo kayo pero baka nga hindi lang talaga kayo ang para sa isa’t isa. Let go and let Him lead the way...”
Alam ng binata na kapag dumating man ang oras na iyon..masakit man ay kaiangan niya iyong gawin. Kailangan niyang pakawalan ang babaing pinakamamahal, ang babaing dahilan kung bakit patuloy niyang nakakayang ipagpatuloy ang buhay...
~~~Trapped within these painful walls
Longing to be rescued
Can't I travel back in time to be with you
Just to feel you close
Your arms wrapped around me
Then, I'll know I'm alright
Again~~~
Tumayo ang binata para sana kumuha ng maiinom nang bigla siyang mapatingin sa makinang nagsasabi ng rate ng heartbeat ng dalaga. At tila tumigil sa pagtibok ang puso niya nang makitang....FLAT line ang rate ng heartbeat nito. Natatarantang tumawag siya sa intercom para humingi ng tulong....
“NURSE!!!NURSEEE!!!TUMAWAG KAYO NG DOCTOR DITO!!BILIS!!!!!!!!NAGFLAT ANG HEARTBEAT RATE NG FIANCEE KO!!!!!!TUMAWAG KAYO NG DOCTOR BILIIIIIIISSSSS!!!!” sigaw nito.
Lumuluha namang ginagap ni Aaron ang kamay ni Hell, “MineKo, h’wag o kon iiwan...h’wag mo kong iiwan...h’wag kang bibitaw...MineKo...”
Agad na pumasok ang grupo ng mga doctor at nurse sa kwarto ni Hell. Agad nilang isinugod si Hell patungo sa ICU unit ng ospital.
~~~Scattered in time
All my memories of you
You're by my side
Don't let me go~~~
Gulat na gulat na lamang sina Gael, Neon, Phoebe at Zoey nang makitang nagmamadaling inilabas ng kwarto ng grupo ng mga doktor at nurse si Hell. Kasunod ng mga ito ang hindi na mapigil sa pag-iyak na si Aaron. Agad naman nila itong sinamahan.
Nang maipasok sa loob ng ICU unit si Hell ay napanood nina Aaron kung paano ito kabitan ng kung anu-anong aparato sa katawan. Ngunit isa lmang ng nakikilala nila sa mga ito, iyong dalawang tila plantsa na pinagkukuskos saka inilalalapat sa dibdib ni Hell. Halos mapayakap sina Zoey at Phoebe sa mga asawa nila dahil di na nila makayanan ang mga nakikita, samantalang tahimik at mariing nagdarasal si Aaron sa Poong MayKapal...
“Diyos ko, kung ito man po ang kagustuhan Niyo, hindi ko na po Kayo tututulan. Nais ko lang p[ong masiguro na mapupunta si Hell sa mabubuting kamay. Hindi ko man po kayanin pero sna, h’wag Niyo po siyang pababayaan.Ipinapaubaya ko na po sa Inyo ang lahat...”
Nang muling magmulat si Aaron ay saka naman ila nakitang akabaling s knila ang doktor mula sa salaming bintana ng ICU. Sapat na ang pag-iling nito upang hindi na mapigil ang luha ng lahat. Ang eksenang ito ang nadatnan ng iba pang mga kaibigan nin Aaron na siyang nagpahagulgol sa kanila.
~~~Can I travel back in time?
Hold you here in my arms
Just a chance to be with you
For one last time~~~
Agad na tumakbo sa loob ng ICU unit si Aaron saka niyakap ang babaing pinakamamahal. Hindi ito makapaniwala na wala na ito, na hindi na niya ito makakasama pang muli, na hindi na niya muli pang makikita ang mga ngiti nito, na madama muli ang mga halik at yakap nito. Mariing umiling si Aaron.
“Diyos ko, pwede po ba akong humiling? Pwede po bang pagbigyan Nyo ko sa huling hiling na ito? Please po, hwag na po muna...hindi ko po kaya mawala siya...hindi ko po kaya mawala siya...Parang awa Niyo na po...”
Habang tinitignan ni Aaron ang nakapikit na katawan ng kasintahan ay hindi na mapigil pa ang pagtulo ng mga luha nito. Iniisip niyang sana ay isang masamang panaginip lamang ang lahat.
~~~If I have to live
In this world without you
Please, give me one last kiss?~~~
“Hell naman, MineKo, h’wag mo naman akong iwan...wag ganito...please...wag...” at sa huling pagkakataon ay ginawaran nito ng halik ang kasintahan. Dahil sa hindi na makayanan pa ang mga pangyayari ay agad na tumakbo palabas si Aaron ng ospital. Hindi na nito inalinatana ang lakas ng buhos ng ulan.
Lumuluhang napaluhod ito habang isinisigaw ang bigat ng nararamdaman, “HEEEEEEEEEEEEEEELLLLL!!!!!MINEEEEEKOOOOOOOO!!!!!!!” nagdadalamhating sigaw ng binata.
Sa tagpong iyon natagpuan nina Jiro, Calvin, XJ, Spade at Cha-cha si Aaron pagkadating nila ng ospital. Agad na kinuha ni Cha-cha ang payong niya saka tumakbo papunta sa Kuya Daddy nito. Sumunod naman ang iba pa dito.
“Kuya Daddy*sob*ba---ba’t ka po umiiyak?!?!*sob* tahan na po!!!” umiiyak na ding sabi ni Cha-cha kay Aaron.
Muling tumulo ang mga luha ni Aaron pagkakita sa kapatid, “Cha-cha, ang Ate Mommy mo...wala na ang ate Mommy mo...iniwan na niya tayo...” humahagulgol at tila batang nagsusumbong na sabi ni Aaron kay Cha-cha.
Isa-isang nag-iwas ng tingin sina Jiro, XJ at Calvin upang itago ang pagluha. Inaalo naman ni Spade si Cha-cha bagaman umiiyak na din ito. Marring umiling naman si Cha-cha na tila hindi naniniwala sa sinabi ni Aaron.
“Hindi...hindi tayo magagawang iwan ni Ate Mommy. Nangako siya sa’kin Kuya Daddy. Niloloko mo lang ako!!!” saka ito tumakbo papasok ng ospital.
Napatayo na lamang sa gulat si Aaron. Tinapik naman ito sa balikat ni XJ na tila sinasabing sundan ito. Inalalayan naman ni Jiro si Calvin na lumuluha sa sinapit ng kapatid. Tahimik na sumunod lamang sa mga ito si Spade na pumasok ng ospital.
Nang dumating sila sa ICU unit ng ospital kung nasaan ang bangkay ni Hell ay tila hilam na ang mga luha ng mga taong nasa paligid. Sinabi ng mga ito na nasa kwarto na pansamantalang tinuluyan ni Hell ang bangkay nito. Doon na din daw dumiretso patakbo si Cha-cha. Nanlulumo namang pumunta ang mga ito sa kwarto ni Hell upang sa huling sandali ay masilayan ang mukha nito. Mabigat sa loob na binuksan ni Aaron ang pinto ngunit pagkabukay ay halos matulos sa kinatatayuan nila ang apat na binata at si Spade.
Masaganang tumulo ang mga luha ng apat na binatang gangsters.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
A/N:
Nyek!! Hindi porket sinabing may miracle, nabuhay na ah!! Nyahahaha XDDD!!!! Bahala kayong mag-isip diyan kung bakit naiyak yung tatlo. Pero sa mga members ng MIWTG FB Group, siguro naman alam niyo na ang sagot? May spoiler kaya ako ng sequel dun >___<!!!
Next Chapter: Bago matapos ang lahat, ipapakilala ko sa inyo ang UNANG LALAKING NAGMAHAL kay HELL!!!Yups!!!Sinong nagsabi sa inyong si Aaron ang una? Neknek ni PMS boy!!!nyahahaha XDDD!!!
Good mood si otor kasi may “A and D” book na ko!!!!eeeehhh >U<!!!!! So worthfit ng pinag-ipunan kong 200php!!!! Tas’ halos kumpleto ko na din ang aking St. Catherine University series!!!! Kyaaaa!!!!This is LIFE!!!!!
Pero kahit ganun, BAWAL PA DIN MAGSABI NG BITIN!!!!kOKONYATAN KO TALAGA PROMISE!!!!!HONESTO :D!!!
Like this chap? Don’t forget to VOTE
Reaction, question, suggestion? Post a COMMENT
Thanks for reading and supporting MIWTG!!!!
Love <3,
_KoiLine