"Ona çok benzediğimi biliyorum. Ama ben o değilim. Senin, benimle çıkma nedeninin ona çok benzediğimden kaynaklandığını da biliyorum.
Bir günlük seninle çıkacaktım zaten. Bende kötü birisi değilim. Senin gibi. Senin beni başkasının yerine koyup sevmene tamam diyemem.
Ama ona benzemiyorum aslında.
Yani...Yani o seni sevmiyordu. Ben ise seni seviyorum..."
Eun bi benden uzaklaşırken öylece kaldım orada. Tek başıma...
Haklıydı. Bo jo beni hiç erkek olarak sevmemişti. Hep abi gibi görmüştü.Ama Eun bi? O beni sevdiğini söylemişti.
Ne yapmalıydım? Eun bi ile bugün çok mutluydum. Ama kimi seviyordum? Eun bi'nin söyledikleriyle kalbim acımıştı. Ama Bo jo? Onu sevmeyi bırakırsam yapabilir miydim? Ona ihanet etmiş falan olmayacaktım aslında. Çünkü hiç biz olmamıştık onunla. Ama vazgeçmek bu kadar basit miydi? 16 yıl. Koskaca 16 yıl sevdiği kişiden vazgeçer miydi insan?
***
Eve gittiğimde telefonuma gelen mesaj sesiyle irkildim.
~Eun bi~
"Yahh! Çikolatam sende kalmış. Geri getir!"
Mesajıyla gülümsememe engel olamadım.
"Hemen geliyorum. Eun bi..."
***
O gün beni çağırması bir milat olmuştu bizim için. Bo jo gibi görünse de aslında onun görünüşünü değil de içini sevmeye başladım.
Bir yıl süren beraberliğimizden sonra evlenmiştik. Bo jo'dan ayrılamamıştım. Bu yüzden bizde yurtta yaşıyorduk.
Cidden güzel bir aile olmuştuk...
~THE END~