Η βραδiά κύλησε όμορφα και τα ζευγάρια γύρισαν στο σπίτι. Ο Τζέρεμυ και η Τζάνις ανέβηκαν απ' τον ανελκυστήρα αφού έσπρωχνε το καροτσάκι της. Ο Ρότζερ και η Έμιλυ πάντα προτιμούσαν τις σκάλες, ειδικά εκείνη ένιωθε ότι βρισκόταν σε παραμύθι προχωρόντας πάνω στα λευκά σκαλοπάτια με το κόκκινο χαλί.
Η γυναίκα με τον νεαρό μπήκαν στο δωμάτιο τους και το αγόρι σωριάστηκε κουρασμένο στο κρεβάτι. Η Τζάνις τηλεφώνησε στον τελευταίο όροφο για να έρθει η Λένα να την ξεντύσει.
Αφού της φόρεσε το νυχτικό, ο άντρας της την πήρε αγκαλιά και την ξάπλωσε δίπλα του. Εκείνη έστριψε και έγειρε πάνω στο χέρι που ήταν κάτω απ'το κεφάλι του.
-"Κρίμα που δεν χορέψαμε μαζί ένα βαλς μωρό μου. Ξέρεις, όλες οι κυρίες με ρωτούσαν πως σε τύλιξα και γιατί με ερωτεύτηκες κτλ." Του φίλησε το μάγουλο δυνατά. "Είμαστε τόσο ταιριαστό ζευγαρι! Μας ζηλεύουν οι πάντες, επειδή αυτές είναι παντρεμένες με κάτι γεροξεκούτηδες και εγώ έχω εσένα!" Πήγε να τον φιλήσει στο στόμα, αλλά εκείνος την εμπόδισε βάζοντας το χέρι του ανάμεσά τους.
-"Μόνο γι'αυτό μ'έχεις;; Για μόστρα;; Τί είμαι,το σκυλάκι σου ή κάνα κόσμημα για να με ζηλεύουν οι άλλοι;;" Είπε φανερά ενοχλημένος. Τώρα τελευταία η Τζάνις είχε γίνει πολύ αυθάδης. Ζούσε ξανά μες στα πλούτη και νόμιζε ότι μπορεί να κάνει ότι θέλει.
Τον εξόργιζε συχνά και είχαν πάψει να βγαίνουν έξω, να διασκεδάζουν και να παίζουν παιχνιδάκια στο κρεβάτι. Ήταν άντρας και ο εγωισμός του δεν τον άφηνε να υπόταζεται σε μια γυναίκα επειδή του παρέχει χρήματα και καλοπέραση,ή τουλάχιστον τον ευχαριστούσε παλιά.
Εξάλλου παρέμενε ένας νεαρός με ορμές. Είχαν πολύ καιρό να βρεθούν ερωτικά και δεν μπρούσε να περιμένει μέχρι να αναρρώσει. Γι'αυτό είχε ερεθιστεί όταν είδε την Έμιλυ μισόγυμνη. Αν δεν ήταν τόσο απελπισμένος δεν θα είχε ελκυστεί τόσο από το κορμί της νεαρής κοπέλας.
Με τον σημερινό τους χορό η ατμόσφαιρα είχε ζεσταθεί μεταξύ τους. Όσο κι αν το αρνίοταν η Έμιλυ και προσπαθούσε να τον αποφύγει ,ήξερε ότι τον ποθούσε. Είχαν την ίδια φλόγα,το ίδιο πάθος για ζωή. Δεν ήταν έτοιμοι για τόσες υποχρεώσεις και προβλήματα των γερασμένων συζύγων τους. Ήταν σίγουρος ότι δεν θα μπορούσε να του αντισταθεί, καμιά γυναίκα δεν μπροούσε και δεν τον είχε απορρίψει μέχρι τώρα.
Αν είχαν κρυφεί σχέση θα αποκτούσε λίγο νόημα η ζωή του μέσα σε αυτήν την βαρεμάρα. Μια κρυφή σχέση θα έχει πιο πολύ πάθος και έρωτα,ασταμάτητο έρωτα.Το ξέρω ότι με θέλει και θα γίνει δικιά μου! Η Τζάνις δεν με ικανοποιεί πλέον και το σπίτι είναι του άνδρα της Έμιλυ, εγώ θα μπορέσω να φύγω όποτε θέλω αν μαθευτεί κάτι ή την βαρεθώ..
-"Γιατί θυμώνεις τωρα?!; Εντάξει είμαι λίγο κακιά μερικές φορές,αλλά σε αγαπώ χαζούλη! ή μήπως βρίσκεις δικαιολογίες για να με χωρίσεις επειδή με βαρέθηκες και δεν σου κάθομαι?" Τον έπιασε απ' τα μαλλιά και του τα τράβηξε δυνατά."Αυτό είναι έτσι;"
-"Είσαι τρελή! Άσε με!" Της έπιασε το χέρι και το τράβηξε δυνατά. " Αν σε είχα βαρεθεί θα σε χώριζα αμέσως. Μην ανησυχείς δεν είμαι άτομο που προδίδει εύκολα" Είπε νευριασμένος και γύρισε από την άλλη πλευρά του κρεβατιού.
-"Καλά,υποθέτω βλακείες. Συγνώμη μωρό μου. Ξέρω ΄ότι δεν μπορείς να κοιτάξεις άλλη γυναίκα εκτός από μενα. Δεν είσαι και χαζός, αν μ'αφήσεις πάει η καλοπέρασή σου και το τεμπελιό σου. Να το θυμάσαι, θα σε καταστρέψω!" Φίλησε τον ώμο του και γύρισε απ'την άλλη για να κοιμηθεί.
Δεν γεννήθηκε γυναίκα που θα με απειλεί και θα μου λέει τι να κάνω. Θα πάθεις μεγάλο σοκ όταν μάθεις ότι σε απάτησα με την κορούλα σου.Χαχα. Χαμογέλασε αργά και έκλεισε τα μάτια του..
....
Την ίδια στιγμή η Έμιλυ έκατσε δίπλα στον άντρα της και ξάπλωσαν αγκαλιασμένοι.
-"Χάρηκες για το μωρό μας?" Ρώτησε η Έμιλυ νυσταγμένη.
-"Είναι το καλύτερο νέο που έχω ακούσει ποτέ μου!" Έσκυψε και της φίλησε το κεφάλι. "Δυστυχώς με την προηγούμενη γυναίκα μου δεν κάναμε παιδιά. Είχε πρόβλημα η γλυκιά μου,όμως δεν την παράτησα. Την αγαπούσα πάρα πολύ για να την αφήσω.."
Θυμήθηκε την γυναίκα του προς στιγμήν. Ήταν πάντα τόσο ευγενική και καλή, αγαπιόταν υπερβολικά πολυ! Όταν πέθανε ο Ρότζερ είχε πάθει κατάθλιψη για λίγο, αλλά μετά αφωσιώθηκε στην δουλειά νομίζοντας ότι θα βρει την ευτυχία εκεί. όμως γνώρισε την Έμιλυ που του θύμισε την συζυγό του τόσο εξωτερικά,όσο κι εσωτερικά. Γι'αυτό ήθελε να την παντρευτεί τόσο πολύ, για να ξαναζήσει την παλιά του ζωή κατά κάποιο τρόπο.
-"Μα τι καλό άντρα που παντρεύτηκα!" Σηκώθηκε ελαφρά και τον φίλησε στο μάγουλο. "Αυτό το παιδί είναι δώρο Θεού για μένα! Θα το αγαπάω τόσο που θα κουραστεί!" Γέλασε και ξαναξάπλωσε. Θα χαρίσω στο παιδί μου υπέροχα παιδικά χρόνια! Δεν θα επιτρέψω να ζήσει σαν εμένα..μόνη με μια αόρατη μάνα..
Σκέφτηκε και τον Τζέρεμυ για λίγο και αναστέναξε. Δεν πρέπει να επιτρέψω σε αυτόν τον άνδρα να μου διαλύσει τη ζωή! Προσπαθώ να ζω ευτιχισμένη, όμως έχει κάτι ωραίο πάνω του που με τραβάει αυτόματα... Αχ πρέπει να τον αποφεύγω όσο το δυνατόν γίνεται...
-"Άντε ας κοιμηθούμε τώρα" Του είπε και πήγε να σηκωθεί,αλλά ο Ρότζερ της έπιασε το χέρι.
-"Μα νόμιζα ότι απόψε θα το διασκεδάζαμε." Άρχισε να χαιδεύει απαλά το χέρι της.
Όχι τώρα....Αυτή ήταν η χειρότερη στιγμή για την Έμιλυ. Όσο κι αν αγαπούσε τον Ρότζερ δεν μπορούσε να του παραδωθεί τελείως, το έκανε μόνο από υποχρέωση. Ειδικά τώρα τελευταία που σκεφτόταν συνεχώς τον Τζέρεμυ. Μερικές φορές σκεφτόταν το αγόρι απ'το διπλάνο δωμάτιο για να προσπαθήσει να απολαύσει την στιγμή, αλλά μετά κοιτούσε το πρόσωπο του συζύγου της και ένιωθε ένοχη γι'αυτές τις σκέψεις της. Όμως αυτόματα τον σκεφτόταν δεν μπορούσε να εμποδίσει το μυαλό της να τον σκέφτεται..
-"Είμαι κουρασμένη τώρα αγάπη μου, δεν έχω όρεξη. Άλλη φορά,συγνώμη." Τον φίλησε απαλά και ξάπλωσε. Ουφ ,την γλύτωσα για τώρα.
-"Εντάξει δεν ήταν ανάγκη έτσι κι αλλιώς να γίνει σήμερα,μην ανησυχείς. Δεν σε πιέζω για τίποτα γλυκιά μου." Την φίλησε στο μέτωπο και έκλεισε τα μάτια του.
Η Έμιλυ χάιδεψε την κοιλιά της και σκεφτόταν την ευτυχία που θα έφερνε το μωρό της,όμως δεν ήξερε ότι η χαρά θα μετατρέπονταν σε μεγάλη λύπη σύντομα....
[Συγνώμη που άργησα να ανεβάσω κεφάλαιο! Ελπιζω να σας αρεσει :) ]