MELİS ATAMAN
Kapının sesini duyunca oturduğum koltukta hızla doğruldum ve kapıya doğru koştum.
-''Yavaş ol kızım düşeceksin..''
-''Olmaz bir şey baba işin ucunda çiğköfte var.''
Boğukça gülümseyen babamı ardımda bırakarak,kapıyı hızla açtım ve gözlerimi Taner'in ellerine odakladım.Fakat görmeyi beklediğim poşetle dolu eller yoktu karşımda.Bakışlarımı kapıda dikilmiş adamın yüzüne doğru yönlendirirken,içime tarifsiz bir sıkıntı yayıldı..
Bu karşımdaki kişi Alperden başkası değildi.Yıllar önce delicesine aşık olduğum ama beni yarı yolda bırakıp,çıkarları uğruna başka birisiyle birlikte olan adamın ta kendisiydi.
Dişlerim istemsizce birbirine basılırken,gözlerim sadece onun tanıdık çehresine takılı kalmıştı.Nefes almakta güçlük çekiyordum.
-''Senin burada ne işin var?'' diye fısıldadım sesimin hayat bulmasını sağlamaya çalışarak..
-''Seninle konuşmak istiyorum.''
-''Seninle konuşacak hiç bir şeyim yok benim.''
-''Lütfen Melis..Seninle konuşmaya gerçekten ihtiyacım var.''
Derin bir soluk çekip,babamı şüphelendirmemek adına kafamla onayladım.''Bahçedeki çardağa geç birazdan geliyorum bende.''
Gözlerinde parlayan anlık mutluluğu görünce içime bir acı saplandı.Yıllar önce onun gözlerindeki bu parıltıyı görebilmek için her şeyi feda edebilirdim.
''Kim o Melis?''
Babamın meraklı sesini duyunca dolan gözlerimi kırpıştırdım ve yüzüme bir gülücük kondurdum.
-''Bir arkadaşım gelmiş babacığım.Bir şey konuşacağız.Hemen geleceğim.''
Babam geçmişte Alperle bir birlikteliğimiz olduğunu biliyordu fakat anlaşamayıp ayrıldığımızı ve arkadaş olarak kalmaya karar verdiğimizi sanıyordu.Onun beni aldattığını,üstelik bunu batmakta olan şirketlerini kurtarmak için yaptığını bilmiyordu.Olanları sadece Azra ve Taner biliyordu.
-''İçeriye davet etsene kızım.Orada üşüyeceksiniz.''
-''Yok babacığım hemen gidecekmiş zaten.Gelirim iki dakikaya.''
Omuzlarıma aldığım şala iyice sarılıp,titreyen bacaklarımla adımlamaya çalıştım ve çardağa doğru yürüdüm.
Onu 4 seneden sonra neredeyse ilk kez görüyordum.O günlerde yaşadığım çaresizliklerin sızısı dünmüş gibi kendini belli etmeye başlamıştı yeniden.Onu unutmak için yıllarımı vermiştim.Üniversiteyi dondurmak zorunda kalmış ve psikolojik tedavi görmüştüm.Bu anların hepsinde yanımda Taner vardı..Beni asla yalnız bırakmamıştı,o günlerde en yakınım kehribar gözler olmuştu.Bu yüzden Tanere çok güçlü bir bağla bağlıydım.Onu bir insanın kolay kolay sevemeyeceği güçte seviyordum.Ve biliyordum ki bir gün oda beni sevecekti.
Çardağa ulaştığımda derin depderin bir soluk çektim.Yanına oturmaktansa önüne geçip ayakta,söyleyeceklerini beklemeye başladım.
-''Neden geldin?Ne istiyorsun benden?''
Pişmanlıkla koyulaşmış mavi gözleri,gözlerimin tamda içine saplandı.
-''Oturmayacak mısın?''
-''Hayır.Söyleyeceklerini çabuk söyle.''
-''Melis ben yurtdışındaydım..Yeni geldim..Gitmeden önce seninle vedalaşmak için defalarca okulunun önünde seni bekledim ama hiç göremedim.O zamanlar evine gelmeyede cesaret edememiştim.Seni çok özledim Melis.Hiç değişmemişsin.''
Gözleri yüzümün her bir santimini yalarken,yutkundum ve sinirle yerimde dikleştim.
-''Sen kaçıncı yüzünle evime gelmeye cesaret ettin.Olan oldu.Neden buradasın ya?Neden bana açıklama yapıyorsun?Ben seni unuttum bitti.''
-''Ben seni hiç unutmadım.Unutamadım.O kızla 1 sene sonra ayrıldım.Babam işleri kendiliğinden yoluna koydu..Sana gelmek istedim ama..''
-''Bana gelmek mi istedin?'' diye soludum sinirle..'' Sen beni aklın estiğinde gelip,aklın estiğinde bırakabileceğin birisi olarak görüyorsun değil mi?Yanılıyorsun..Sen beni çıkarların uğruna,bırakıp gittin Alper.Sen bende çoktan,yıllardır bittin.Şimdi burada vakit kaybetme.Siktir git.''
-''Bu yüzden gelemedim.'' diye fısıldadı yenilgiye uğrayan,sönük bir sesle..
-''En iyisini yapmışsın.Çünkü o zaman gelmende şimdiki gibi bir anlam ifade etmeyecekti.''
-''Seni hala deliler gibi seviyorum Melis..'' derken eliyle beni kendine doğru çekti..
Hışımla ellerimi ondan kurtarıp, ''Bırak beni pislik.'' diye bağırdım.
-''Kızı duymadın mı lan şerefsiz oğlu şerefsiz.''
Uzaktan gelen bu tanıdık sesi duyduğumda,kalbim sevinçle teklemeye başlamıştı.Başımı süratle arkaya doğru çevirdim ve Tanerin ketum,kork benden diyen çehresiyle karşı karşıya kaldım.Beni sertçe kenara iterek hızla,çardakta oturan Alpere yöneldi.
Hızına yetişmeye çalışarak onu takip ederken,ne ara Alperin yakalarını kavrayıp onu ayağa kaldırdı ve yüzüne şaşalı bir yumruk indirdiğini idrak edemedim.
-''Seni..'' diye tısladı dişlerinin arasından.''Sikerim.Melisten uzak duracaksın.Ve buradan siktir olup,gideceksin.''
İkinci bir yumruğu savurmadan önce ''Seni bir daha Melis'in etrafında görürsem yaşatmam.'' diye bağırdı.
Gözlerimi dehşetle Tanerin kaskatı yüzünden çekerek,Alperin kanlı yüzüne çevirdim.
Taneri hayatımda ilk kez bu kadar öfkeli görüyordum.Alperle aynı yaşta olmalarına rağmen,heybetli vücudu Alperinkinin yanında güç yayıyordu..
Onun bu öfkesi,ürkmeme sebep olsada usulca ona yanaştım ve ellerimi beline sardım.Ellerimi hissettiğinde,sırtı kaskatı olmuştu..
-''Taner bırak gitsin lütfen.''
Başımı yavaşça sırtına yasladım ve derince kokladım onu.Bu adamı seviyordum.Her şeye rağmen,en zor günlerimde hep yanımda olan bu adama deliler gibi aşıktım.
Yüzümü,yumuşacık montunun pürüzünü hissetmek adına sırtına sürttüm..
Bu hareketimi hissedince aniden duraksadı ve Alperi bırakıp,bana döndü.Gözlerimi onun beni benden alan kehribar gözlerinin içine hapsettim.O kadar farklı bakıyordu ki..Elini omuzuma sarıp beni korumak ister gibi kendine çekti.Tam o an zamanın donarak durmasını istiyordum.
Kısa bir duraksamadan sonra Alpere döndü.Yüzü yeniden sinirle kasılmıştı.
-''Hala niye burdasın sen lan?Niye?''
-''G-Gidiyorum..''
-''Siktir git.''
Alper yalpalaya yalpalaya giderken,onun bu acınası hali hafızamın en derinlerine kazındı..En güzel yıllarımı heba eden adamın,gerçek anlamda bu gece son bulduğunu hissettim o an.Benim affımı dilemeye geldiği gün tamda bugün Alper artık hayatımdan tam anlamıyla çıkmıştı.
-''İyi misin bücür?''
Alper'in sırtına dalıp gitmişken,Taner'in şefkatli sesi doldu kulaklarıma..
Bakışlarımı bahçe kapısından çıkıp giden Alperden çekip,kehribar gözlere diktim..''İ-İyiyim..'' diye fısıldadım titreyen bir sesle..
Yüzümün her bir metrekaresini süzerken,o kadar dikkatliydi ki..Bakışlarının yoğunluğu altında boğulacağımı sandım.
-''Değilsin.'' dedi..''Hadi bugün dışarıda yiyelim.''
-''Gerçekten hiç gereği yok Taner.Birazcık dinlensem daha iyi olur.''
-''Abi sözü dinle bücür.'' derken elleriyle çenemi kavrayıp,göz odağıma girmişti..Keskin hatlı yüzü,her baktığımda nefesimi kesiyordu.
Daha fazla dayanamayıp,parmak uçlarımda yükseldim ve kollarımı boynuna doladım.Başımı boyun çukuruna gömdüğümde benden mutlusu yoktu.
-''Teşekkür ederim çalışmaktan beyin fonksiyonlarını yitirmiş Taner abiciğim ama inan hiç halim yok ertelesek olmaz mı?''
Elleriyle saçlarımı karıştırırken,''Olsun bakalım.'' diye fısıldadı.''Bücür.''
Gülmeye çalışarak,omuzlarımdaki şala biraz daha sarıldım..Bakışlarını benden çekip,Alper'in üzerine doğru yürürken yere fırlattığı poşete dikti..Onun baktığı yere odaklanınca poşetin içerisindeki dürüm çiğköfte ve ayranları gördüm.
-''Şanslısın..'' derken yerdeki poşeti eliyle alıp,bana doğru uzatıyordu..''Ayranlar patlamamış.Dürümünde de hasar yok gibi..''
Şu an Tanerden sonra tam ihtiyacım olan şey!
-''Teşekkür ederim..'' diye fısıldadım minnetle..''Taner abicik.''
Bir kolunu omzuma sarıp,beni eve doğru yürütürken boğuk boğuk gülüyordu..''Rica ederim bücürcük..''
O gece yatağa girdiğimde neredeyse sabaha kadar dönüp durmuştum.Gerek bu akşam yaşadığım tatsız olay gerekse yarın akşam Tanerle yemeğe çıkacak olmamın alışkın heyecanı,uykuyu alıp başka diyarlara hapsetmişti.
Uyuyamayacağımı anladığımda,her zaman yaptığım gibi kalkıp ışığı açtım ve komodinin içindeki kırmızı kutumu aldım.Kutunun kapağını kaldırdığımda,gözüme çarpan ilk şey Taner'in palyaço kılığına girmiş olduğu o tatlı resimdi.Masal ve Kumsal'ın dördüncü yaş günlerinde,palyaço kılığına girmişti Taner.O gün,saatler geçtikçe kızların yüzü düşmüş,pastanın mumlarını üflemek için Taner'i bekleyeceklerini söylemişlerdi.Palyaço Taner bunun üzerine başındaki şapkayı ve burnundaki kırmızı pufu çıkarıp,''Daha fazla dayanamayacağım.Keselim hadi fıstıklar şu pastayı.'' diye bağırmıştı.Kızlar palyaçonun aslında Taner olduğunu anladığında koşarak onun kucağına atlamışlardı..
Derin bir iç çekip,nasıl olupta yaş aralığı olmaksızın karşı cins tarafından bu kadar sevilebildiğini kara kara düşündüm.Gerçekten şeytan tüyü böyle bir şey olmalıydı.
Palyaço Taner'in resmini alıp,diğer resimlere göz atmaya başladım.
Elime aldığım sonraki resimde sadece ben ve Taner vardı.Yine psikoloğun yanından çıktığımda beni almaya geldiği bir gün çekilmiştik bu resmi.Elimdeki simiti,bileğime takıp ona doğru uzatırken,gözleri şaşkınca bileğime takılı kalmıştı.Yüzündeki şaşkın ifadeyi süzerken dudaklarımın arasından bir kıkırtının kaçmasına engel olamadım o an..O resmide bir kenara koyup,diğer resme baktım..Burada Azra,ağabeyim ve Masalla Kumsal vardı.Gözlerim Azra'nın ağabeyime saplanmış,aşk dolu gözlerine kaydı.Ağabeyim yere eğilip,kızlarla aynı hizaya gelmişti ve yanağının biri Masal'ın diğeri Kumsal'ın dudaklarının hakimiyetine kapılmıştı.Derin bir iç çektim..Onların aralarındaki bağa imreniyordum.Ağabeyim ve Azrayla aynı ortamda bulunduğumda,farkında olmadan onları izlemeye başlıyordum.O anlarda keşke birisi beni böyle sevse diyordum.İki insan bakışlarıyla,mimikleriyle ve jestleriyle ancak bu kadar anlaşabilirdi.Onlara hayrandım.Yeniden bu kez daha da derin bir iç çektim ve ''Keşke Tanerde beni ağabeyimin Azrayı sevdiği kadar sevse..'' diye mırıldandım..
İçimde anlam veremediğim bir acıyla o resmide diğerlerinin yanına bıraktım ve kutudaki bir diğer resmi elime aldım..Babam ve Özlem abla..Özlem abla Azra'nın annesiydi..Bakışlarım gülen yüzüne saplandığında,istemsizce gülümsedim..Özlem abla,yaşadıklarına rağmen kendinden,kalbinden ödün vermemiş nadir insanlardandı..Babam gibiydi oda..Ona baktığımda hep şu soru yankılanıyordu beynimde..Bir insan hem bu kadar güçlü hem de bu kadar içten olmayı nasıl başarabilirdi?
Gözlerimi Özlem abladan ayırdığımda,babama çevirdim..Babam..Yaşama sebebimdi.Kır saçlı bu adam benim herşeyimdi.Söz olsun diye söylemiyordum.Gerçek anlamda herşeyimdi.Annem,babam,yeri geldiğinde ağabeyim bazen Taner..Onu sevmiyordum.Ben babam için yaşıyordum ve biliyordum ki oda bizim için yaşıyordu..
Gözlerimin dolduğunu hissedince,derin bir soluk aldım ve resimleri tekrar kırmızı kutuya koydum..Yorganın altına girdiğimde gözlerim kendiliğinden kapanmıştı..Bilincimi kaybetmeden hemen önce her gece mırıldandığım duayı yeniden fısıldadım ve uykunun kollarına bıraktım kendimi..
-''Sevdiklerimi sen koru Allahım.''