Chapter 9
Inayos ko ang buhok ko nang sumabog ito sa mukha ko dahil sa malakas na ihip ng hangin. Tiningnan ko ulit ang suot ko at inayos ang guitar bag na nakasabit sa kaliwang balikat.
Lintek lang talaga. Ang tapang tapang ko sa ibang bagay pero nanghihina ako ngayon. I know these guys. Why am I suddenly nervous? I can even feel how my tummy churns like a brat!
Breathe in. Breathe out. Wala na 'tong atrasan Sophie. You've been thinking about this for a month now since the moment you came back here in Manila. Andito ka na. What's the use of turning back?
Bumuga ulit ako ng malalim na hininga at tinulak ang glass door upang makapasok sa studio. Unang naka tawag ng pansin sa akin ang lalaking nag re-refill ng tubig sa water dispenser. He's tall and lean. Mukhang mas bata siya sa akin ng mga dalawang taon. Napatigil siya sa pag-inom ng tubig nang namataan ako sa hamba ng pintuan. Malapit lang kasi siya sa pinto kaya nakita niya rin agad ako. I smiled awkwardly at him.
"Uh, hi! Andyan ba ang myembro ng Euphoria?"
He nodded. He then eyed the guitar bag hanging on my shoulder. "Are you here for audition?"
What? May audition pa lang nagaganap?
"Audition? Para sa anong position?"
Kumunot naman ang noo niya. "Female vocalist."
My eyes widened with the thought. Oh great! Napagkamalan pa akong mag au-audition. E bakit pa kasi ako nagdala ng gitara? My original plan was just to talk with them and if I can get lucky, I could try to persuade them to take me again for the band.
"Oh well, yes. I'm... going to audition some piece." Sige, pagsasamtalahan ko na lang 'to.
He smirked. "Okay, mag handa ka ng dalawang kanta. One pop and one alternative rock. After fifteen minutes, I'll call you to come to inside."
And just that, he walked off and went inside the sound proof room. Shit! I'm not prepared and I only have fifteen minutes to practice two songs! Wala akong nagawa kundi umupo sa sofa na naroon at binuksan ang guitar bag.
Sino nga ba yung lalaking yun at kung maka asta parang myembro siya ng banda? Or was he really a part of the band? Wala na kasi akong balita sa banda pagkatapos kong bitawan ang position ko bilang vocalist at guitarist.
Kinuha ko ang gitara at sinimulan na ang pag ensayo. Ngayon lang ako ulit magpapakita sa kanila kaya kailangan kong galingan. I opened a playlist from my phone and played along with the music. Sana lang talaga magustuhan nila itong kakantahin ko. Dahil kung hindi, ewan ko na lang talaga!
Napa ayos ako sa pagkaka-upo nang bumukas ang pinto ng studio. Mula roon sa loob ng kwarto ay sumungaw ang ulo ng lalaking kausap ko kanina. Ang bilis naman ng oras!
"You ready?" he asked like as if I have a choice.
Tumayo na lang ako kesa sumagot. Biglang nanuyo ang lalamunan ko. Makakakanta pa ba ako nito ng maayos? Kinuha ko ang guitar bag ko at sinabit ito sa balikat. Mas nilakihan niya naman ang pagkakabukas ng pinto upang makapasok ako sa loob.
Shit! I'm really doing this now.
Hindi ko nilingon ang ibang tao na nasa loob ng kwarto at dumeretso na sa gitna kung saan naka handa na ang mic stand. I turned my back and prepared the wirings for the guitar and speaker while listening to voices inside the room. I bet they haven't seen my face yet when I entered here. Ano kaya magiging reaksyon ng mga ex bandmates ko pag nakita nila ulit ako?
I tested the guitar tune first before turning to face them. Nakatalikod sila sa akin at mukhang nagkakatuwaan habang kumakain sila ng pizza. Mga gago! Patay gutom talaga 'tong mga lalaking 'to. Hindi pa rin talaga sila nagbabago. A part of me is happy while seeing them like this. I miss having fun times with them. But I can't also help to feel the beads of sweat starting to form on my forehead kahit na malamig naman ang paligid dahil sa aircon.
"Go ahead. Hayaan mo na sila. They're gonna listen anyway."
Tinapunan ko ng tingin ang lalaking kanina ko pa nakakausap. Hindi ko namalayan na naka upo na pala siya sa gilid at naghihintay na lang na magsimula ako.
"What's your name?" Nakakahiya. Ngayon ko pa naisipan magtanong samantalang kanina pa kami magkausap.
"I'm Karl. Sige na, magsimula ka na."
Tumango ako at sinimulan na ang pagtugtog sa gitara.
"Sometimes, I feel the fear of uncertainty stinging clear. And I can't help but ask myself how much I'll let the fear take the wheel and steer."
Unang lumingon mula sa pagkakatalikod si Luis, the Bassist of the band. He's looking at me like I'm some ghost from the past.
Dahan dahan niyang tinapik sa balikat si Drew na mukhang tuwang tuwa pa rin sa kinukwento niya kay Arc. Hindi iyon pinansin ni Drew pero siniko siya ng malakas ni Luis kaya napalingon na rin ng sabay sa akin sina Drew at Arc. Nanlaki ang mga mata nila nang makita akong kumakanta sa harap.
I smiled at them. But I didn't see anyone of them smiled. Pumikit na lang ako at pinagpatuloy ang pagkanta. I need to focus.
"Whatever tomorrow brings I'll be there with open arms and open eyes... yeah. Whatever tomorrow brings I'll be there. I'll be there."
Napamulat na lang ako nang marinig ko ang drums at bass na tumutugtog kasabay ko. I found myself almost teary eyed when I saw Drew on drums and Luis on his bass guitar, playing along the notes of the song. Mas naging buhay ang kanta dahil sa instrumento nila.
Oh, God! How much I miss these boys.
Nanatiling nakatingin sa akin si Arc mula sa upuan niya. I don't know if he's happy to see me. He's always been like that. Ang hirap niyang basahin.
I played the song until it ends and continued playing a different song for the pop genre since I'm done with the alternative rock. Madali namang nakuha nila Luis at Drew kung ano ang kantang tinutugtog ko kaya nasasabayan pa rin nila ako. I like how supportive they are.
Even though they are somehow fine with me being here, I have to keep in my mind na narito ako sa harap nila para mag audition. Hindi porque naging myembro ako dati ng banda, e di ko na gagalingan. I have to prove them that I'm worth the shot. Na karapatdapat nila akong kunin bilang bokalista nila.
"Lying in my bed I hear the clock tick, and think of you. Caught up in circles confusion is nothing new..."
Sa kalagitnaan ng kanta ay sinabayan na rin kami ni Karl na ngayon ay nakangiting tumutugtog sa keyboards. Now I finally get it. He's really part of the band! Dati wala pang nakatoka sa keyboards, pero ibang klase na ang Euphoria ngayon. They have Karl now.
"If you're lost you can look and you will find me. Time after time. If you fall I will catch you - I'll be waiting. Time after time."
We finished the song perfectly like we really did some practices before playing those songs. These boys never fail to surprise me with their talent for music. Iba sa pakiramdam na magkakasama na kami ngayon. Parang ang tagal kong nawalay sa pamilya ko. Playing here with them for the first time after how many years felt like I'm home again. I was gone from home because I choose to be with the guy I love. I followed my heart, but it led me to the decision of giving up my passion and dream. I gave up my first love which is my passion for music.
Tumayo si Arc at dahan dahang lumapit sa akin. Nagkatinginan naman sila Luis at Drew habang si Karl ay naghihintay sa kung ano man ang susunod na mangyayari. Arc's eyes are so blank and I can't really fathom what's he is thinking.
I try to replay what happened for the past ten minutes and so far, okay naman ang performance ko.
"Hi!" ani ko.
"Ba't ka nandito?" Ani Arc sa matigas na boses.
I gulped with the way he asked me. I surveyed each of them in the room just to check if they are watching. I guess this is it.
"Hindi na ako mahihiya sa inyo. Kakapalan ko na ang mukha ko. Ang totoo, namimiss ko na ang banda. Gusto kong bumalik. Gustong gusto. I want to be with you guys and perform again. I just... I just miss my life before I met Daryl. At pinagsisihan ko na iniwan ko kayo dati dahil pinili kong sundin si Daryl, which happen to be my ex now. I was so insensitive back then. Hindi ko man lang inisip na masasaktan ko kayo. We're like siblings in our band, pero sinayang ko lang ang maganda nating samahan. I'm sorry. I'm really sorry."
My lips trembled as I paused for air. I need to get this straight. They need to hear me out.
"Please take me back. Arc, please take me back again in the band." Napayuko ako habang sinasabi iyon.
"Pano ko malalaman na hindi ka nagsisinungaling?"
Napatingala ako sa kanya.
"Arc, tama na. She explained it already." Si Drew.
Lumapit si Luis kay Arc para sana hawakan ito sa balikat pero hindi ito natuloy nang mas lumapit sa akin si Arc at binalot ako ng yakap. I was shocked with his sudden move but I finally relaxed when I felt Arc sneaked in his head between my head and shoulder.
"I miss you, Sophie." He whispered.
"Damn you Arc!"
Napatawa kaming dalawa, at sinugod na kami nila Luis at Drew. Mga walang hiya! Konti na lang talaga iiyak na ako. They jumped around us and hugged me so tight that I can hardly breathe.
Napailing na lang si Karl habang tinitingnan kaming apat. He chuckled when he saw me eyeing him.
"May bago na pala kayong kasama sa banda. Hindi niyo man lang pinakilala." Tinuro ko si Karl at nilingon naman siya ni Luis.
"Si Karl yan, vocalist at keyboards natin. Pst! Oy, anong ginagawa mo diyan? Dali na, group hug na!" Aya ni Luis kaya lumapit na rin si Karl at nikasali sa group hug namin.
They all hugged me once again at ganoon din ang ginawa ko sa kanila.
"Fuck! Your boobs are still soft. Kaya ang sarap mong yakapin 'e!" Tinulak ko ang noo ni Luis at tumawa lang ang gago.
"Welcome back to the band baby girl." Drew said and winked at me.
"Yeah. Welcome home Sophie." Arc seconded the motion.
Could this day get any better?
I've been practicing with the band since I got in again. Bigla akong nagkaroon ng dahilan na umalis agad sa school pagkatapos ng last subject ko. Wala na nga akong masyadong quality time para sa bestfriend kong si Maisie. Buti na lang talaga hindi yun tampuhin. Paano naman kasi, busy na siya sa love life niya. Pwe!
Lintek na love life yan. Good thing I really broke up with Daryl. Siguro kung hindi ko siya nahuling may kasamang iba, magmumukha pa rin akong tanga ngayon. And the thought really irritates me. Dati pag naririnig ko ang pangalan ni Daryl, maluluha na agad ako. Pero ngayon, hindi na ako masyadong naapektuhan. Whenever I hear his name, kumukulo na lang ang dugo ko.
My boys from the band are really supportive to my moving on process. Kinuwento ko na sa kanila kung ano ang nangyari sa amin ni Daryl and why we broke up. Muntik pa ngang sugurin ni Arc yung bahay nila Daryl. Buti naman at napakalma siya ng iba. Alam ko ang timpla ng topak ni Arc. Since he's the leader of the band, napaka protective niya sa amin lalo na sa akin dahil ako ang unica hija nila. Pag yan nagalit, expect a world war.
I understand where my friends are coming from. Si Daryl ang dahilan kung bakit ko sila iniwan noon. Natural lang na magtanim sila ng galit sa taong pinagpalit ko sa kanila. Alam kasi nila na mahal na mahal ko ang pagbabanda. And Daryl being selfish, he wouldn't let me follow my dreams because he wants me to stick with him. No matter how much I try to analyze his reasons, mali talaga 'e. Bakit mo naman kasi pipigilan ang taong mahal mo sa pag abot ng mga pangarap niya? Hindi ba dapat ay suportahan mo siya? Mahal mo diba? Bakit mo sasakalin at itatali? Love isn't selfish. Love should be an instrument to let two different people grow.
"Baby girl, tama na 'yang kakaisip mo sa'kin. Pagod na ako kakatakbo diyan sa isipan mo eh."
Nilingon ko si Drew at pinanliitan ng mata. "Mukha mo Drew!"
"Gwapo? Alam ko na 'yan. Psh."
"O, shot na! Tama na yang kahibangan mo Drew!" Sita ni Luis sa kanya.
Nasa round table kami ngayon at nag iinuman na lang. We just finished our gig for tonight. I even invited Maisie para may supporter ako. She's a big fan girl of Euphoria. Kaso umalis rin siya bago nag alas dose dahil sinundo na siya ni Kyle. Grabe naman talaga! Inamin niya pa kanina sa akin na in love na siya sa asawa niya. Ayaw na niyang umalis ng bansa para sa OJT namin kahit 'yun iyong matagal na naming plano.
Ibang klaseng ma in love ang bestfriend ko! Palibhasa ngayon lang talaga siya tinamaan ng ganyan. And she's lucky enough to be in love with the man she married. Although it was a fixed marriage at first, at least everything is finally falling into their right places. Kahit bitter ako ngayon sa pag-ibig na yan, I still wish for a happy ending for Maisie and Kyle.
"Nasaan na si Ate Maisie?" Biglang tanong sa akin ni Karl.
Ngumiti na lang ako ng pilya. "Ayun, umalis na. Nagpapaligaya ng asawa."
Nanlaki ang mata ni Karl sa narinig. "Okay." Yun na lang ang nasabi niya.
I shook my head and laughed. Ganoon din ang ginawa ni Arc. Narinig niya rin pala yung sinabi ko. Hindi na kami mga bata para hindi maintindihan kung anong ibig sabihin ng sagot ko sa tanong ni Karl. Married people like them can have sex you know.
Speaking of that, I just remembered someone. Kinuha ko na lang muna ang phone ko habang busy ang mga kaibigan ko sa pagtatawanan. Sobra isang buwan ko na siyang hindi nakikita. Wala rin akong balita sa kanya. Nasaan na kaya siya ngayon?
I opened the Google app on my phone to search for his name. Derrick Hugh Castillo.
And bingo!
Ang daming lumabas na results. Be it articles from news site or magazine sites, his name is present. Kahit links ng Instagram at Facebook, meron din.
I clicked one link of a news article and Derrick's face flashed on my phone's screen. Holy shit! Ang gwapo! Tangina. Bakit ngayon ko lang naisipan na i-search siya?
I read the article and I figured out that his family owns a big shipping business in the country. Wow as in wow! Nalula ako sa mga nabasa ko. Isang article pa lang yan, ano pa kaya kung babasahin ko pa yung ibang links na nakita ko kanina?
I opened my Instagram account and searched for his name. And oh well, as expected... Ang dami niyang followers. Ikaw ba naman biyayaan ng ganyang mukha?
I scroll down to look on his photos. He's a well traveled man. His photos were usually taken from his out of the country travels. He's a captain of a ship for Christ's sake! Of course magagawa niya yan. And to think that his family owns a shipping line, isang maliit na bagay na lang para sa kanya pag bisita ng iba't-ibang bansa.
But one photo caught my attention. I clicked it to take a better look. And I swear, I almost forgot how to breathe for a few seconds. He's so hot on this photo! Wala siyang suot na pang itaas, tanging pantalon na maluwag na nakasabit sa bewang niya ang suot.
The way he wears his jeans, parang nagmukha siyang modelo ng isang mamahaling brand. It is just a mirror shot inside his closet pero para na siyang nag pho-photo shoot. Damn! His body is so irresistible to look at. His V line is very visible and oh, those abs. How I wish I could touch them.
Hindi ako makapaniwala na itong lalaking stino-stalk ko ay ang lalaking nakasama ko ng isang linggo sa Davao.
Naalala ko tuloy yung sinabi niya noong huling gabi ko na sa Davao. He said he want to fuck me, hard and deep. Like what the fuck? Nang iinit ako tuloy. I can still remember how he sounded when he said those words. How his lips tasted when we kissed. And how his hands roamed around my body when he pushed me on the wall.
Oh my god!
Dahil sa pag-iisip ko ng kamayakan ay pindot ko ang heart button ng picture niya. Nalintikan na! Ba't ba ang tanga ko? Kahit pa i-unlike ko yan, lalabas na yan sa notifications niya. Sa lahat ng picture niya, ito pa talagang nakahubad siya yung na-like ko! Ano na lang kaya ang iisipin niya?
Jusko po. Ang sarap mag deactivate!
"Hey, Sophie. Okay ka lang? Namumutla ka."
Hinaplos ni Arc ang noo ko kaya mabilis ko naming iniwas ito mula sa kamay niya. I faked a smile on him.
"Okay lang ako."
Kinuha ko ang shot na iinumin sana ni Luis at nilagok ito. Mamaya talaga pag uwi ko mag dadasal ako sa mga santo. Huwag lang talaga sana mapansin ni Derrick iyon. Huwag naman sana.
----------------------------------
Yes! It's so good to be back. ;) Hi readers!
Songs used:
DRIVE by Incubus
TIME AFTER TIME by Inoj
VOTE. COMMENT. SHARE.