this week po ay may 2 updates ako... chapter 33 saka 34.. baka malampasan niyo po yung chapter 33 ^O^ kahit papaano may kwenta naman yown.. hihihi...
pasensya na pala para sa aking waley na update =________= umatake kasi ang aking writer's block at KATAM ! kaya ayan... mga update ko, wala sa katinuan.. tss
haloo nga pala kay Mayhan Sasao haloo girl ^O^ eto na yung pinangako ko sayong pagbati.. nyahahaha.. salamat sa walang sawang pagsuporta sa aking mga likhang ka'ekekan ^_______^
at ang chapter nmang ito ay dedicated kay Jasmine Dequin.. hihi, salamat din sa suport dear :))
hello din kay Nasha na sa tuwing OL ako ay nagtatanong kung mag'a'update ako.. hehehehe, pasalamat tayo sa pangungulit niya :))
osya~ basa mode muna kayo...
*********************************************************************************************************
RYU’S POV...
“Kurt... iiwan mo na ba ako??
.
.
.
.
.
.
Iiwan mo na ba ako at babalikan mo na yung totoong mahal mo??
.
.
.
.
.
.
BABALIKAN MO NA BA ANG EUNICE MO”
Halos madurog ang puso ko sa nakikita ko kay Sharmie...
Masyado ko siyang nasasaktan, ramdam na ramdam ko kung ano ang tunay nyang nararamdaman..
Kaya ba nya ako iniiwasan?? Dahil... alam niya na ang lahat??
Ang lahat ng bagay na kamakailan ko lang din naman nalaman?
Nakakaramdam ako ng sakit, ayokong Makita siyang ganito.. ayoko siyang makitang masaktan...
Sa ilang buwan naming nagkasama.. minahal ko siya, totoong minahal ko siya.. kaya nga niyaya ko siyang magpakasal...
OO, hindi kami arranged marriage, ako ang nagyaya sa kanyang magpakasal... dahil alam ko sa sarili kong.. mahal ko siya...
At ayokong mawala ang isang tulad niya sa buhay ko... but then... an accident happened....
Kararating ko lang noon dito sa Pilipinas, para sa isang business meeting kasama ang ilan naming investors.. noon na lamang ulit ako nakabalik sa Pinas, matapos ang paglipad namin papuntang Taiwan, kung saan... doon ko nakilala si Sharmie at ang pamilya niya...
I’m on my way to our office, nang biglang may tumawid na bata sa daan... nawalan ako ng control sa pag-iwas sa kanya, kaya naman.. bumangga ang kotse ko sa poste...
Akala ko katapusan ko na... akala ko, hindi na ulit ako bibigyan ng another chance para mabuhay...
I don’t know how, pero... yung mga napapaginipan ko noon.. yung mga taong nasa panaginip ko, yung mga taong patuloy akong tinatawag, ngunit.. hindi ko Makita ang mga mukha nila... suddenly, they appear, nagpakita na sila, and that time.. naaaninag ko na ang mga mukha nila...
At ang isa pang nangyari....
Yung mga taong yon...
Naaalala ko na kung sino sila...
Kaya naman, nang makarecover ako... palihim kong hinanap si Eunice.. yeah right, natatandaan ko na siya.. siya yung babaeng minahal ko, siya yung babaeng laging tumatawag sakin sa panaginip ko... siya yung araw-araw, sa tuwing napapaginipan ko siya, hindi ko mapigilang malungkot...
Kaya pala...
Dahil siya... si Eunice Penelophy Maniego, ang kaisa-isang babaeng minahal ko...
Sa pag-ungkat ng katotohanan, hindi ko maiwasang magalit kay Tito at Tita, bakit nila pinagkait sa akin na malaman kung sino talaga ako? Bakit kailangang magpanggap akong si Kurt? Hindi ba unfair ang ginawa nila sa akin?
I admit, nakokonsensya ako sa nangyari kay Kurt, pero... hindi naman siguro tama ang ginawa nila db? Maraming nawala sa akin... isa na nga... si EUNICE...
I hired a private investigator, gusto kong malaman kung nasaan si Eunice, gusto kong malaman ang mga nangyari sa kanya noong nawala ako...
Then, I found out na halos magka’emotional breakdown siya ng dahil sa pagkawala ko, lalao akong nagalit kay Tito at Titan g dahil doon, pero.. pilit kong sinasabi sa sarili ko na baka may dahilan sila kaya ginawa nila yon...
Nasasaktan ako sa nangyari kay Eunice, pero... mas nasaktan ako sa mga sumunod kong nalaman...
She’s engaged....
Ang balitang iyon ang dumurog sa puso ko, it’s been almost a year.. isang taon lang, bakit.... bakit engaged na agad siya? Nakalimutan niya na ba ako? O parte lang yon ng tradition ng pamilya nila? Ang ifixed ang marriage niya...
Binalak kong bawiin siya... pero... bigla kong naalala si Sharmie... paano na siya? Engaged na nga pala ako sa kanya... anong gagawin ko?
Lalo pa’t alam ko, na si Sharmie at Eunice.. ay magkaibigan...
Sobrang lito ako ng mga sandaling iyon... hanggang sa nalaman ko ang magiging groom ni Eunice...
Si ANDREI... ang best friend ko...
Sobra akong nasaktan noon, halos lunurin ko ang sarili ko sa alak,para malasing at kahit sandali ay makalimutan lahat ang sakit... pero... hindi ako nagtagumpay, masyadong mataas ang alcohol tolerance ko.. kaya kahit anong gawin ko... hindi ako malasing-lasing... paulit-ulit ko lang nararamdaman ang sakit...
Masyadong magiging komplikado ang lahat... madaming masasaktan at iiyak kapag pumasok pa ako sa eksena.. ayoko nang guluhin pa ang buhay nila.. ayokong masira ang plano para sa kanila... lalo pa’t sa nakikita ko... parang.... mahal na siya ng best friend ko...
Paano ko nasabi?? Simple lang...
Dahil sa mga pictures na ipinapakita sa akin ng private investigator ko.... nalaman ko pa ngang.. sa bahay nina Andrei... doon na din natuloy si Eunice...
That Time, I decided to let her go...
Papalayain ko na lamang siya, tutal naman at ang alam niya ay... PATAY NA AKO...
Masakit ang naging decision ko, pero... iyon ang mas makakabuti para sa lahat... iyon ang nararapat na gawin... lalo na ngayong... ENGAGED NA DIN AKO...
Then, one day... nung pumunta ako sa DaBarkadz, sa bar na lagi naming pinupuntahan nina Andrei... I saw them... I saw Andrei together with Eunice...
Nung nakita kong ngumiti si Eunice kay Andrei... dun ko lalong narealize na, tama ang naging desisyon ko, mas sasaya siya kay Andrei.. knowing Andrei, alam kong hindi niya sasaktan si Eunice, alam kong gagawin niya ang lahat para sumaya ito...
Buhay nga naman no... bakit parang pinaglalaruan kami ng tadhana? Sa dinami-dami ng lalaking pwede niyang pakasalan, bakit sa best friend ko pa...
Is it a sign? Na kailangan ko na talagang kalimutan siya? At maging mabuting fiancée kay Sharmz? Haaaaay... speaking of Sharmz....
Matagal ko din siyang hindi kinokontak, umiiwas ako sa kanya.. dahil nakokonsensya ako... alam ko naman sa sarili ko na mahal ko talaga siya.. pero.. si Eunice... haaaaaaaay... ang gulo talaga ng sitwasyon ko >.<
Nasa may tabi ako ng kotse ko noon, nang Makita kong nagtatatakbo si Eunice... napako ang attention ko sa kanya...
Ano kayang nangyari??
Then, suddenly... napaupo siya.. doon ko narealize na, she’s crying...
Hindi ko alam kung ano ang nagtulak sakin para lapitan siya.. sabi ko, hindi na ako magpapakita sa kanya db? Pero ano? Andito ako ngayon at lalapitan siya... magpapanggap nlang ako.. na hindi siya kilala...
“Miss??” sabi ko sa kanya... napatingin siya sa akin.. halata sa itsura niya na nagulat siya...
Umupo ako gaya ng upo niya... “may problema ka ba??” tanong ko ulit sa kanya...
Sa totoo lang, gustong gusto ko siyang yakapin.. gutso ko siyang halikan... how i miss this woman...
“Miss??” tanong ko ulit sa kanya.. sunod-sunod ang naging patak ng mga luha niya..
Ang sakit lang Makita na umiiyak siya ngayon..
Bakit Eunice? Bakit ka umiiyak?
Niyakap niya ako ng mahigpit... hindi ko mapigilan ang sarili ko, kaya hinayaan ko nlang siya... GHAD ! I MISS HER SO MUCH...
Maya-maya, humiwalay siya sa pagkakayakap at tinitigan ako sa mga mata ko... nababasa ko sa mga mata niya ang lungkot at pangungulila...
“ikaw ba talaga yan RYU??” napatahimik ako ng sabihin niya ang mga katagang iyon...
Ano ba ang dapat kong sabihin? Ano ba ang dapat kong gawin?
Antagal kong nanahimik.. hanggang sa sagutin ko ang tanong niya..
“I’m sorry... But RYU wasn’t my name.. I’m kurt... Kurt dela Vega...”
Kailangan ko siyang iwasan.. hindi ako makakabuti para sa kanya...
Nagbago yung expression niya, mukhang nanlumo siya.. another pain in my heart, lalo siyang umiyak...
Nanginginig ako... dahil sa totoo lang... gusto ko na ding lumuha.. pero... hindi pwede.. ayokong mahalata niya ako...
“are you all right??” tanong ko sa kanya, ito lang ang pwede kong gawin.. ang icomfort siya..
Umiling siya bilang pagsabi na hindi siya ok..
EUNICE... EUNICE.. ano bang dapat kong gawin? Nahihirapan ako sa nakikita ko sayo ngayon... ayaw kitang iwanan, pero... kailangan...
“do you want to go to some place more comfortable??” tanung ko na naman sa kanya...
Tahimik lang siya, at nakatingin lang sa akin..
Ayoko ng ganitong tingin niya, nadadala ako.. baka hindi ko mapigilan ang sarili ko...
“your eyes, it’s the same as his... and my heart’s reaction towards him... it’s the same as my heart’s reaction right now... i can’t be wrong... you’re RYU...” tapos pumatak na nman ang mga luha niya...
Kilala niya talaga ako.... at nakakasigurado akong.. mahal niya padin ako...
Paano kaya kung...
Aminin ko nlang sa kanya ang lahat?
Kaya lang...
Paano si Andrei? Paano si Sharmie??
Masasaktan silang dalawa.. at hindi ko kayang maging selfish...
Nawala ako ng ilang buwan, taon na nga halos... makakasira lang ako sa buhay nila.. kasalanan to ni Tito at Tita.. kung naisip lang sana nila ang mararamdaman ko.. edi sana, hindi naging ganito kagulo T^T
“Eunice...” tapos tumulo ung luha ko.. hindi ko na napigilan ang sarili ko, masyado akong nasasaktan sa mga inaakto niya ngayon.. ang hirap pigilan ng tunay kong nararamdaman.. dahil pakiramdam ko, sasabog ako sa sobrang sakit na nararamdaman ko ngayon..
“what did you just say??” tapos, umayos ako ng tayo at pinahid ang mga pumatak na luha mula sa akin.. hindi niya dapat ako makilala bilang Ryu.. magiging complicated lang ang lahat...
“sorry young lady, i have to go..” tapos tumalikod na ako at nagsimulang humakbang palayo sa kanya.. hindi pwede Eunice.. magiging magulo lang ang lahat.. ayokong makasakit ng iba, lalong lalo na ang saktan si Sharmz at Andrei.. isa sila sa mahahalaga sa akin, kagaya mo.. mas pipiliin ko nlang na isipin mong wala na talaga ako, para sa ikabubuti mo at ng relasyon niyo ng bestfriend ko..
“wait... wait for me... RYU” sigaw niya.. hindi ako nagpatinag.. agad kong binilisan ang paglalakad ko at pumunta sa kotse ko...
Nang makasakay na ako.. sinilip ko siya sa may side mirror ko...
Nakita ko siya.. yakap ni Andrei...
Hindi ko maiwasang hindi masaktan...
Parang sinaksak ako... bakit ba kailangang mangyari sa akin to?? Naging masamang tao ba ako?
*
Tumingin ako kay Sharmie... ngayon... kailangan ko na talagang mamili... kailangan kong magdesisyon...
Sino nga ba ang dapat piliin?
Si SHARMIE na mahal ko ngayon....
O
Si EUNICE na minamahal ko mula noon... hanggang ngayon??
Mahirap mamili..
lalo na kapag alam mong...
Sa bawat pipiliin mo, hindi pwedeng walang masasaktan na tao...
************************************************************************************************
AUTHOR’S NOTE...
Bigla akong tinamad, kaya pasensya na kung ganito lang ang kinalabasan ng update ko...
Pagtiyagaan nlang ho...
2 updates nman ang inupdate ko ee >.<
Sige.. nawala ako bigla sa mood...